Preek over het thema 'Hoop' op zondagmorgen 26 mei 2013 ...

Preek over het thema ‘Hoop’ op zondagmorgen 26 mei 2013.
Gemeente van onze Heer Jezus Christus,
Dit is de tweede Pauluspreek in het kader van het vijftigjarig bestaan van onze kerk dit jaar. De eerste
ging over het thema geloof en deze tweede over de hoop. Wat is hoop? Er is een spreekwoord dat
zegt: Hoop doet leven! En een ander spreekwoord zegt: Zolang er leven is, is er hoop. Of wij zeggen:
wij zullen er maar het beste van hopen. Dat is een uitdrukking die onze menselijke machteloosheid
en afhankelijkheid ten voeten uit tekent. Wij proberen onszelf met al die woorden een beetje moed
in te praten. Maar ondertussen kan alle hoop even later in één ogenblijk de bodem worden
ingeslagen. Want zo is het menselijke leven. Ons leven kan in één moment compleet veranderen.
Daarom voelen wij ons vaak als mensen zo onzeker want onze menselijke hoop blijkt maar al te vaak
niet op te leveren wat wij ervan verwachten.
Je kunt iemand tegenkomen die zegt dat hij of zij de hoop verloren heeft. Je wilt bijvoorbeeld graag
een baan hebben maar het lukt maar niet, of je wilt graag beter worden maar geen medicijn lijkt er
te helpen, of je wordt hopeloos van alles wat je op de televisie hoort of in de krant leest over
oorlogen en rampen, over het milieu, over de spanningen in het Midden-Oosten, om maar wat te
noemen. Sommige mensen verliezen de hoop helemaal door de economische crisis. In Zuid-Europese
landen lees je over het grote aantal zelfdodingen onder ondernemers omdat ze geen enkel
lichtpuntje meer zien en geen andere uitweg meer zien dan de dood. Het woord hoop wordt in het
woordenboek samen genoemd met het woord verwachting of toekomst en daarmee komen wij al
een beetje in de goede richting. Maar bijbels gezien is hoop toch nog iets méér. De bijbel spreekt
over hoop met een náám, met een gezicht. In de Bijbel denken wij bij het woord hoop aan de Here
jezus Christus. Hij is onze levende hoop!
Misschien denken wij bij hoop wel aan heel iets anders. Als ik zo de kerk eens rond zou gaan en zou
vragen waarop wij hopen dan zou ik waarschijnlijk heel verschillende antwoorden krijgen. Er zijn
sommige jongeren die hopen hun diploma te krijgen binnen enkele weken of voor hun rij-examen te
slagen, weer anderen hopen die baan te krijgen waarnaar ze al zo lang uitzien, een vriend of vriendin
te krijgen, een partner in het leven om samen dingen mee te doen, weer een ander hoopt dat de
problemen in het leven niet als maar groter zullen worden of dat er geen ernstige dingen zullen
gebeuren in de familie of vriendenkring. Het begrip hoop kan breed uitgelegd worden en kan van
alles en nog wat betekenen. Van uiterst onzeker tot behoorlijk betrouwbaar.
Maar de hoop waarover het in de Bijbel gaat, gaat vérder dan dit leven. Of het nu gaat om geld,
bezit, geluk, familie, vrienden, werk, gezondheid… Vandaag heb je het maar volgende maand of
volgend jaar misschien niet meer! En als je dan niet méér hebt dan dat, dan sta je met lege handen
Dat kan toch Gods bedoeling niet zijn? Wij zijn toch geboren om te léven? En door het evangelie
mogen wij toch uitzicht hebben? Want wij baseren onze hoop toch niet op dit aardse leven alleen?
De hoop in de bijbel heeft betrekking op de eeuwigheid! Dat is de tijd die aanbreekt als de Here Jezus
terugkomt en Gods Koninkrijk in volle glorie zal aanbreken. Op dat moment eindigt het leven niet
maar begint het eigenlijk pas! Het woordje hoop heeft bij ons mensen meestal niet zo’n goede naam.
Wat is nu het zekere van hoop? Maar bij de apostel Paulus is hoop gegrond in de Here jezus Christus.
Daar maakt hij geen geheim van in het bijbelgedeelte dat wij gelezen hebben. Met name in het slot

daarvan komt hij er rond voor uit dat de zekerheid van zijn geloof vast ligt in Christus. Hij is onze
enige hoop! En door de opstanding van Hem mogen wij allen een vaste en zekere hoop hebben! Wij
hebben niet voor niets Pasen gevierd! De dood en het graf heeft niet het laatste woord want de
steen is weg en het graf van de Here Jezus is leeg. Hij is hier niet, staat er geschreven op de deur van
het graf in de graftuin in Jeruzalem, want Hij is opgewekt! Jezus is opgestaan! De eerstgeborene uit
de doden, maar niet de láátste! Want sinds het moment van de opstanding komen er mensen bij en
het wordt één lange rij, de Here jezus voorop en wij erachteraan. Mensen met nieuwe hoop en
nieuwe verwachting omdat Jezus is opgestaan! Er is hoop! Misschien kennen sommigen die woorden
nog uit de jaren tachtig van de vorige eeuw. Sommigen hadden een sticker achterop de auto staan
met een regenboog en daarbij die woorden: er is hoop!
Ja, dat is de diepste grond van onze hoop, gemeente, de opstanding van Christus. In Romeinen 8
hoor je heel veel zuchten en heel veel getob. Het is geen bijbelgedeelte dat je misschien zou
uitzoeken op een mooie zomerdag op vakantie. Hoewel er juist op vakantie soms allerlei dingen
kunnen loskomen die een mens had weggestopt. Daarom is het misschien wel goed dat wij zo’n
stukje lezen want in Romeinen acht ligt de kracht die zwakken sterkt en troost. Omdat het niet
aankomt op óns geloof en óns vertrouwen, want er zijn soms zo van die momenten dat wij als
gelovigen misschien helemaal niet meer zien zitten en zo weinig van de nabijheid van God voelen. En
dan tóch het te mogen weten en geloven dat niéts ons kan scheiden van God! Zeker, er zijn machten
en krachten genoeg die daar telkens weer een poging toe doen. Verdrukking, benauwdheid,
vervolging, honger… Steeds weer zijn er van die situaties in het leven die een mens aan het twijfelen
brengen. Als God nu wérkelijk leeft en regeert, als Hij nu wérkelijk van ons houdt, hoe kunnen al deze
dingen dan gebeuren? Met die vragen kun je vechten en ze kunnen je het leven aardig zuur maken,
en tóch mag je het geloven, tóch mag je hoop houden en mag je vertrouwen dat in alle ellende die er
op je pad komt de liefde van Christus je niet in de steek zal laten. Het kan zijn dat ménsen je laten
zitten, het kan zijn dat je klap op klap krijgt en dat het je teveel wordt om het allemaal vol te houden,
er is Eén met een hoofdletter die je nooit alleen laat. In en dóór Hem zijn wij tóch overwinnaar! Ook
al lijken wij voor de ménsen een verliezer, wij kunnen in Góds ogen juist een winnaar zijn. Door de
Here Jezus Christus die zélf de overwinning heeft behaald door de diepte van de dood heen. En zijn
Heilige Geest is het die voor ons bidt! Als WIJ niet meer bidden kunnen dan doet de Heilige Geest dat
voor ons! Veel beter dan ik het zelf kan doen bidt de Heilige Geest voor mij! Vorige week hebben wij
Pinksterfeest gevierd! Het feest van de Geest. De Geest is het die ons leert zien wie wij zijn, dat wij
zondaren zijn in Gods ogen. De Geest leert ons onze eigen fouten en falen kennen, maar de Geest is
het ook die ons liefdevol en genadig bij de hand neemt en die ons brengt aan de voet van het kruis
waar de Here Jezus is gestorven voor al onze zonden. De Geest is het die ons helpt op de soms
moeilijke weg van het geloof en die ons de moed en de krachten geeft om daarin ook te volharden.
De apostel Paulus gebruikt trouwens in de brief aan de Romeinen een bijzonder voorbeeld en dat is
dat van een barende moeder. Het lijden van deze wereld, zegt hij, is als de pijn van een barende
moeder. Met andere woorden: er zit toekomstmuziek in de weeën die door de wereld gaan, er is
hoop! Zoals op Prinsjesdag de mensen in Den Haag met reikhalzend verlangen langs de weg staan
waar de gouden koets voorbij komt, zo mogen wij uitkijken naar de komst van de grote Koning Jezus
Christus die eenmaal zal komen en zijn Rijk zal vestigen hier op aarde. Naar die dag zien wij hoopvol
uit!

Gemeente, hoe komt het toch dat wij dáár maar zo weinig uit leven? Dat het ons maar zo weinig lukt
om hoopvol in deze wereld te staan, ook al weten wij dat de Here Jezus is opgestaan en dat Hij zijn
Geest heeft uitgestort op het Pinksterfeest? Zijn Geest die ons hart wil vervullen en ons wil bezielen
met kracht en vuur? Hoe komt het dat er ondanks alles toch nog zo veel hopeloosheid is? Komt het
misschien omdat wij maar zo weinig openstaan voor wat God ons wil geven? Omdat wij zo druk met
onszelf bezig zijn dat wij aan God en onze naaste voorbij leven? Omdat wij maar zo weinig bidden:
Heilige Geest van God, vervul ons met uw liefde? Omdat wij leven uit de hoop die vast verankerd ligt
in het verzoenend lijden en sterven van de Here jezus Christus, in kruis en opstanding?
Gemeente, de Here God heeft er alles aan gedaan. Met Kerst heeft Hij zijn zoon gezonden naar deze
wereld, met Pasen stond Hij op uit de dood en met Pinksteren heeft hij zijn Geest uitgestort. Het enig
wat nu nog van ons gevraagd wordt is dat wij ons ómkeren naar deze God die al zo lang op ons
wacht. Als wij dat doen dan krijgen wij hoop. Wat voor hoop? Allereerst hoop voor je eigen toekomst
als mens. Hoop dat het beste nog komt en dat er een erfenis is die op je wacht die bewaard wordt in
de hemel. Niet met de bedoeling dat die daar altijd maar als in een kluis zou blijven liggen, nee, die
erfenis zal op ons afkomen in het nieuwe leven dat wij eens krijgen na onze opstanding . Nú in dit
leven krijgen wij al een voorschot daarop, een soort onderpand of aanbetaling, en dat is de Heilige
Geest. Die Geest die met Pinksteren is uitgestort vervult ons nú al met vrede en vreugde, met geduld
en vertrouwen, met geloof, hoop en liefde.
Ten tweede krijgen wij hoop voor het leven hier en nu. Alles wat wij hier doen op deze wereld is
vanuit het geloof gezien niet zinloos en doelloos meer. Alles wat wij aan goeds doen voor onze
naaste, elk woord dat wij spreken om onze naaste te bemoedigen, elk gebaar van gastvrijheid, elk
lied dat wij zingen tot Gods eer, elk talent dat wij voor Hem inzetten, het dóet er allemaal toe en dat
alles neemt God mee in zijn toekomst. Zoals een oud lied zegt: Al wat gedaan werd uit liefde tot
Jezus, dat houdt zijn waarde en blijft eeuwig bestaan. De dingen die wij doen voor Gods Koninkrijk
hebben eeuwigheidswaarde. Ze tellen mee voor de toekomst van God.
Ten derde, als je hoop hebt dankzij de opstanding van Jezus, dan krijg je hoop voor de mensen om je
heen. Ook in de meest hopeloze omstandigheden. Bij God is een situatie nooit hopeloos maar is er
altijd uitzicht. Als er een deur wordt gesloten opent God een venster. Er bestaan bij God
eenvoudigweg geen hopeloze gevallen.
En tenslotte krijg je door het geloof in God hoop op Gods Koninkrijk. Want sinds Jezus’ opstanding is
Gods nieuwe wereld al begonnen en eens zal die toekomst van God volmaakt doorbreken. Daarop
mogen wij nú al vooruitgrijpen. Deze wereld wordt niet weggegooid maar deze wereld wordt
vernieuwd en hersteld. Het Koninkrijk van God zet de dingen weer recht en maakt ze weer zoals ze
bedoeld zijn. Als wij ons inzetten voor die nieuwe wereld dan investeren wij in Gods Koninkrijk dat
aan het doorbreken is hier op deze aarde. Dat geeft ons hoop om dat wat wij bijvoorbeeld voor het
behoud van de schepping doen als duurzaamheid niet zinloos is maar zijn waarde heeft.
Gemeente, christenen zijn als het goed is hoopvolle mensen. Ondanks tegenslag misschien, ondanks
alles wat er in deze wereld gebeurt. Een christen houdt altijd hoop omdat het ten diepste niet
afhangt van de omstandigheden of hoe wij ons van binnen voelen, maar omdat het afhangt van Gods
belofte. En dat maakt hoopvol. Wij mogen er letterlijk het beste van hopen, door de opstanding van
de Here Jezus Christus! Amen.