Vrouwen met verstand van voetbal: ze bestaan! Lobke, Sandra ...

Hoewel ze opgroeide in Friesland en haar hele familie fan was van
Heerenveen of Cambuur, is er voor ondernemer Kim Spinder (29)
maar één club: Ajax.
Mijn kinderkamer… “Hing vol met
posters van mijn voetbalhelden.
Toen ik vanaf mijn veertiende geld verdiende
met baantjes kon ik eindelijk zelf
naar wedstrijden. Met een vriendinnetje
dat ook voor Ajax was, probeerde ik
docenten van school of mensen van de
kerk te ritselen om ons naar Amsterdam
te rijden. Als dat niet lukte, namen we de
trein. Achteraf vind ik het een wonder dat
onze ouders ons lieten gaan.”
Als ik spelers ontmoette… “Was het
echt gillen geblazen, ik was helemaal
weg van die jongens. Tegenwoordig is
het ietsje anders, hoor. Op mijn kantoor
hangen nog wel wat Ajaxspullen en van
de Europese uitwedstrijden neem ik
altijd een sjaaltje mee, maar ik heb geen
met posters behangen slaapkamer meer.
Wel een stapel stickers. Als we naar een
uitwedstrijd gaan, plakken we altijd een
Ajaxsticker op de stoeltjes. Toch even
laten weten wie de beste is.”
Niet iedereen begrijpt… “Mijn clubliefde.
Ik ben een keer niet mee geweest op een
werkuitje naar Gran Canaria omdat Ajax
tegen PSV moest spelen. Dat stuitte op
veel onbegrip, maar voor mij is het echt
onbespreekbaar om zo’n belangrijke
wedstrijd te missen.”
Zelfs als een vriendin trouwt… “Tijdens
een match van Ajax, kom ik echt later op
de bruiloft. Of ze trouwen maar tijdens de
zomerstop, dan hoef ik niet te kiezen.”
Thuis drink ik wijn… “En het stadion
bier. Ze zouden je daar gek aankijken als
je een wijntje bestelt, denk ik. Voetbal
blijft toch een mannending. Niet dat ik me
ooit onveilig heb gevoeld op de tribune,
ook niet bij uitwedstrijden. En dat terwijl
ik een behoorlijk fanatiek vak zit.”
Mijn liefde voor Ajax… “Blijft altijd. Als
ik oud en grijs ben, zie je mij nog in het
stadion. Nou ja, er zal wel iets veranderen...
Nu sta ik de hele wedstrijd, maar
dan hou ik dat vast geen 90 minuten vol.”
Lobke Engelfriet (31), een
Rotterdamse beveiligingsbeambte,
had helemaal niets met voetbal. Tot
ze verliefd werd op een fanatieke
Feyenoordsupporter.
De eerste keer dat het spelletje me
greep… “Was toen mijn man me
meenam naar De Kuip. Ik was meteen
helemaal verkocht. De sfeer in het stadion,
de beleving van het voetbal zo dicht op het
veld, de emoties waar je in die 90 minuten
doorheen gaat. Ik heb daarna bijna geen
wedstrijd meer overgeslagen.”
Uit liefde voor Feyenoord… “Heb ik gekke
dingen gedaan. Eén van onze katten heet
bijvoorbeeld Mario Been, naar een oudtrainer.
En ik heb het logo van de club aan
de binnenkant van mijn pols laten zetten.
Tijdens mijn werk zit mijn horloge eroverheen,
maar ik ben erg trots op mijn tattoo.”
Iedereen is altijd verbaasd… “Als ik vertel
dat ik fanatiek voetbalsupporter ben. ‘Maar
je ziet er helemaal niet uit als een bouwvakker!’
krijg ik dan te horen. De meeste
mensen hebben een beeld in hun hoofd van
een mannelijke vrouw die vloekt als een
bootwerker. Zo ben ik niet. Dat schelden en
tieren is toch meer een mannending.”
Op de tribune… “Zit ik mee te coachen.
Als er bijvoorbeeld iemand vrijloopt en
de spelers zien het niet, schreeuw ik gerust
even wat aanwijzingen. Niet dat ze dat
horen met alle herrie in het stadion, maar je
wordt tijdens zo’n wedstrijd meegezogen in
de sfeer en gaat er helemaal in op.”
Ik heb net zoveel verstand van voetbal…
“Als de meeste mannen in De Kuip. Ik
beleef het voetbal hetzelfde als zij, al blijf ik
misschien iets rustiger op momenten dat het
heel erg spannend wordt.”
Naar mooie kuiten… “Kijk ik niet. Als het
om de spelers gaat, kijk ik puur naar de
kwaliteit en niet naar een lekker koppie of
een paar mooie benen. Echt, als iemand een
goede traptechniek heeft, word ik daar veel
blijer van dan van een goed uiterlijk.”
Een beetje gênant… “Is het wel dat ik
net een bakvis ben als ik spelers ontmoet.
De hele selectie kwam een keer langs op
mijn werk; ik kon met ze op de foto en
was behoorlijk onder de indruk. Ik klapte
helemaal dicht. En dat terwijl die voetballers
allemaal jonger zijn dan ik. Maar ja, het
blijven toch mijn idolen.”
VROUWreportage
4 DE TELEGRAAF 5