Hartfalen

Laboratoriumonderzoek van het bloed
U staat wat bloed af dat in het laboratorium wordt onderzocht. Hiermee
kan men bepaalde schildklieraandoeningen of nierziektes opsporen die
hartfalen kunnen veroorzaken. Verder kan men uit het bloed afleiden
welke organen door het hartfalen niet goed functioneren. Daarnaast kan
men tegenwoordig in het bloed bepaalde stoffen vaststellen, die in geval
van hartfalen in verhoogde mate worden gevormd in de hartspier.
Tijdens de behandeling van hartfalen is regelmatig een bloedonderzoek
nodig om bijvoorbeeld de nierfunctie en het zoutgehalte van het
lichaam te volgen, zodat men weet of u de medicijnen goed verdraagt en
of de dosering van de medicijnen goed is.
Hartfilmpje of elektrocardiogram (ECG)
De hartspier trekt samen door elektrische stroompjes die het hart zelf
maakt. Bij een ECG meet een apparaat die stroompjes en maakt er een
grafiek van. Op een ECG kan de arts zien of u al eens eerder een hart -
infarct hebt gehad. Ook hartritmestoornissen (te snel, te langzaam) en
andere hartafwijkingen zijn op een ECG vaak te herkennen.
Degene die het ECG maakt, scheert zonodig de huid op uw borstkas. U
gaat liggen op een onderzoektafel. U krijgt zes plakkers of zuignappen
13 Hartfalen
ECG