Bouwverslag Andrea Gail

Bouwverslag Andrea Gail
Wie kent er niet de speelfilm ‘The Perfect Storm’ waarin het echt gebeurde verhaal vertelt
wordt van skipper Billy Tyne die op de avond van 28 oktober 1991, samen met zijn 5 koppige
bemanning, het slachtoffer werd van een zware storm.
Het schip –de Andrea Gail- verging met man en muis in de buurt van Sable Island en dit toen
de skipper besloot te gaan vissen in de buurt van de Flamish Cap.
Alhoewel ik een voorstander ben van de modellen van The Model Slipway, besloot ik toch
het model van de Andrea Gail te gaan bouwen, ook al was het een Billing Boats’ uitgave.
Sinds ik de film had gezien droomde ik er al van om de Andrea aan mijn (varende) vloot toe
te voegen.
Technische gegevens
Schaal: 1:30
Hoogte: 550 mm
Lengte: 720 mm
Breedte: 210 mm
Het begin
Andrea nog volledig in haar doos

De bouwbeschrijving van het model bestaat uit een schema voor de masten en voor de
stabilisatoren. Deze zijn op schaal 1:1 wat het maken van deze items relatief heel eenvoudig
maakt. Verder vinden we ook nog een inhoudslijst, een boven- en zijaanzicht van de Andrea
en een fotoboek. Aan de hand van dit fotoboek kan je dan je model gaan bouwen.
Dit is niet altijd even gemakkelijk en voor iemand die de Andrea als 1 ste model gaat bouwen
kan dit soms wel voor de nodige problemen zorgen.
Let op: in fig 12 zien we dat de spanten 6 & 7 verkeerd zijn genummerd.
Spant 7 is eigenlijk spant 6 en spant 6 moet dan spant 7 worden.
De verscheidene onderdelen van deze kit zijn lasercut. En wat voor één!
Aan een goed scherp hobbymesje heeft de modelbouwer genoeg. Deze delen laten zich héél
gewillig lossnijden. Een pluspunt voor Billing Boats!
Het eerste wat ik heb gedaan was het vervangen van de plastic 3-bladige schroef door een 40 mm
messing 4-bladsexemplaar van Raboesh. Waarom willen die fabrikanten toch steeds die plastic
rommel aan hun modellen toevoegen? Ware het niet beter elk scheepsmodel standaard van een
messing schroef te voorzien? Zelfs al zou het model een statisch leven gaan leiden, dan zou een
messing schroef toch het algemene uitzicht van de gebouwde boot torenhoog de hoogte injagen.
De 210 mm lange schroefas werd vervangen door een Graupner-exemplaar van 260 mm. De
motor die mijn Andrea later door het water zou moeten laten ploegen werd een Graupner 720
Torque. Op de schroefas heb ik dan een smeerpijpje gesoldeerd zodat ik deze dan van het
nodige schroefasvet kon voorzien.
De schroefas met het gesoldeerde smeerpijpje.

Ik had speciaal een langere schroefas gekozen zodat ik de schroef, in combinatie met een laag
monteerpunt van de motor, zo horizontaal mogelijk zou kunnen plaatsen. Groot was dan ook
mijn verbazing toen ik merkte dat dit niet lukte. Op de onderstaande foto kunnen jullie zien
dat dit ondanks alle inspanningen van mijnentwege niet voor de 100% gelukt is. Dit vind ik
een groot minpunt van Billing Boats.
Ik zou natuurlijk de verbinding tussen schroefas en motor met 2 koppelingen hebben kunnen
maken maar om zoveel mogelijk trillingen te vermijden heb ik dat maar achterwege gelaten.
Hier zien we de schroef in haar meest horizontale positie. Verre van perfect! So be it.

De motor rust hier volledig op de kielbalk. Hem nog lager monteren om de schroef
horizontaler te krijgen is onmogelijk. Minpunt voor Billing Boats.
Eens we het achterdek hebben geplaatst zien we een opening waar we de batterij kunnen in
onderbrengen. Men is bij deze gewaarschuwd: er is écht niet veel plaats om je batterij én de
nodige elektronica onder te brengen.
Uit pure noodzaak was ik verplicht om de dwarsverbinding van spant 7, die dwars over het
gat in het achterdek liep, te verwijderen. Anders kreeg ik er de accu nooit ingeplaatst.
Ik vaar steeds met een 12v-7Ah loodaccu maar nu was ik gedwongen om door dit
plaatsgebrek over te schakelen op een 6v-4Ah accu. Natuurlijk heb ik eerst de hele binnenkant
met hout moeten aankleden om zo een bedje voor de accu te creëren.

De accu op z’n plaats. We zien hier nu ook reeds de roerservo. De dwarsverbinding tussen
bak- en stuurboord is hier reeds verwijderd.
De stootbanden
Na het aanbrengen van het achterdek en de verschansing, werd het tijd voor het monteren van
de nodige stootbanden. Die worden bij het model geleverd als houten latjes die men met
behulp van water en eventueel een stoomstrijkijzer in de gepaste vorm moet gaan buigen om
deze dan zo op de romp aan te brengen. Om het één en ander te vergemakkelijken heb ik deze
stootbanden met behulp van heel kleine nageltjes én epoxylijm aan de romp bevestigd.

Na het nodige plamuur- en schuurwerk vonden de stootbanden hun plaatsje op de romp.
Na dit klusje, nou ja: zeg maar ‘klus’, heb ik dan de gehele romp ontvet en van een basiskleur
voorzien. Het ontvetten heb ik heel eenvoudig met een sopje gedaan. Let er op om geen
chemische, bijtende produkten te gebruiken omdat deze anders in de romp kunnen gaan
invreten. Als ondergrond voor de laklaag heb ik gewone rode menie gebruikt. Ja, net als bij
een echt schip. Ik vind dit gemakkelijk omdat het je gehele scheepsromp van een
beschermlaag voorziet en in één beweging heeft het onderwaterschip van z’n gepaste kleur.
De 4 patrijspoorten in de romp worden in het model weergegeven door stickers. Dit lijkt
natuurlijk nergens op en daarom heb ik geopteerd om de patrijspoorten uit de romp te frezen
en deze aan de binnenkant dan te voorzien van doorschijnen pvc. Door die stickers krijgt
Billing terug een minpuntje van me. Zo’n model verdient beter!

De Andrea Gail in haar kleuren.
Het voordek
Het voordek van dit model is een gesloten geheel. Dit was voor mij een probleem aangezien
de motor zich in het voorste deel van de romp bevind en ik in geval van nood daar toch steeds
enige toegang wil tot hebben. Zodoende was ik verplicht om in het voordek een gat te maken
dat precies te binnenomtrek had van het later te monteren stuurhuis. Dat werd dus eventjes
rekenen en passen. Om later het eventuele water dat op het dek zou kunnen stromen uit dat
gat te weren, heb ik de omtrek van een kraag voorzien. Dit systeem word zowiezo steeds bij
The Model Slipway toegepast maar blijkbaar hebben ze daar bij Billing Boats nog nooit van
gehoord. Terug een minpuntje!

Het zelfgemaakte gat in het voordek met daaronder de aandrijfmotor.
Door deze aanpassing was ik nu genoodzaakt om de vloer van het stuurhuis te verhogen zodat
hij nét bovenaan deze kraag zou passen. Gelukkig zien we daar later toch niks meer van terug.
Het stuurhuis met de verhoogde vloer past precies op de kraag. Perfekt! Let ook op de
geplaatste patrijspoorten. Dit is in ieder geval beter dan een goedkoop stickertje.
De dekken in hun kleurtje
Om de houten dekken te beschermen tegen het opspattende water heb ik deze voor het
aanbrengen van de deklaag, van een goed houtbeschermingsmiddel voorzien. Dit zowel aan
de binnen- en buitenkant. Volgens de beschrijving zouden de dekken een witte kleur moeten
krijgen maar na enig studiewerk en bekijken van foto’s van het echte schip, blijkt dit niet te
kloppen. Daarom heb ik dan een licht grijze kleur genomen die méér met de werkelijkheid
strookt.

De dekken in hun kleur.

Hier zien we nogmaals de accu in het achterdek. Om het model mooi op het water te krijgen
heb ik wat extra lood onder deze accu moeten aanbrengen.
De testvaart

De Andrea bij ons thuis in de vijver op haar testvaart. Hier was ze nog wat koplastig en daar
moest nog aan gewerkt worden. De benaming van de boot moet men met stickers aanbrengen.
Daar het lettertype van deze stickers niet klopt met de werkelijkheid, heb ik m’n toevlucht
gezocht tot kleefletters van het zelfde type als op de 1:1 boot.
De sticker met de benaming voor op de kont heb ik dan wel gebruikt. Door het gebruik van
een blanke satijnlak heb ik het ‘stickeruitzicht’ volledig kunnen maskeren. Men zou nu denken
dat de letters op d’r kont geschilderd zijn.
De Billing Boats-stickers zijn zeer dik en niet gemakkelijk ‘onzichtbaar’ aan te brengen.
Men had hier beter gebruik gemaakt van decals die men dan met Micro Sol perfekt kan
aanbrengen.
Het stuurhuis
Dankzij de schaal van het model kan men zich in het stuurhuis volledig uitleven en z’n
fantasie de vrije loop laten gaan. Ik vond het leuk om hier toch wat extra aandacht aan te
besteden en daarom heb ik ook maar wat details aangebracht: een scheurkalender op de datum
van het vergaan van het schip, foto’s van de échte boot, een klokje, barometer, een zeekaart
van de Grand Banks enz. enz. Zelfs een Playboy met de frontpage van oktober 1991! Dank je
wel, internet!

Een kijkje in het stuurhuis.Geloof me, jullie willen écht niet weten hoe klein alles is!
Toen het detailleren van het stuurhuis achter de rug was, werd het dak erop geplaatst.
Natuurlijk mocht ik niet vergeten om eerst aan het plafond een passend lichtje te monteren eer
ik het stuurhuis volledig afsloot. Ook werden aan de buitenkant de eerste sporen van
verwering (weathering) aangebracht. Dit natuurlijk om later het model ze zo realistisch
mogelijk te laten uitzien.
De eerste roestsporen zijn nu aangebracht.

De skipper in z’n verlichte stuurhuis.
Nu werd het tijd om me terug op de buitenkant toe te leggen.
Op het dak werden de radars geplaatst. Ook de schijwerpers kwamen aan de beurt. De lichten
van Billing Boats werden hier ook gedumpt en moesten plaats maken voor meer realistischer
exemplaren. Ook de originele navigatieverlichting heb ik achterwege gelaten want die moest
plaats ruimen voor m’n zelf gemaakte lampen. Het kwam het model ten goede.

De radars en verlichting gemonteerd.
De uitlaat bestaat uit 2 aan elkaar gesoldeerde pijpjes. Na het verven en aanbrengen van de
nodige verwering zag het er toch redelijk realistisch uit.

De test van de navigatieverlichting en schijnwerpers. Felle lichtjes!
De relingen
Vervolgens kwamen de relingen aan bod. Deze bestaan uit messingdraden die aan de
staanders moeten gesoldeerd worden. Ik verkoos deze met SloZap te verankeren. Dit gaat veel
sneller dan solderen en is minstens even stevig. Eerlijk gezegd had ik die dag geen zin om
m’n soldeerbout te gebruiken. Foei, ik weet het… . Maar gelukkig is het resultaat toch nog
meegevallen hoor.

De stuurboordreling. Gelijmd en niet gesoldeerd.
De masten
De masten bestaan uit een volledige houten/ABS konstruktie die aan het stuurhuis en het dek
verankert zijn. Natuurlijk moest ik hier terug zorgen dat de gehele opbouw terug demontabel
bleef. Dus, in plaats van de masten aan het dek te verlijmen heb ik dit met een pin-gat
systeempje opgelost. De masten werden dan aan het stuurhuis gelijmd en de onderkanten
pasten met hun pinnetjes netjes in het dek. Simpel en toch doeltreffend.

Gezien de Andrea een linefisher was en dus geen netten aan boord heeft, moest ik de winches
voorzien van visdraad. Ik moest eigenlijk witte visdraad hebben gebruikt maar om estetische
redenen verkoos ik om fluoscerende draad te gebruiken. Het oog wil ook wat, niet?
Hier zien we ook aan bakboordzijde de boeien op het achterdek. Let ook op de belettering op
de achtersteven. Men kan niet meer zien dat dit een sticker is.

Het stuurhuis is samen met de volledige mastopstelling volledig demonteerbaar. In een
oogwenk is alles terug te plaatsen dankzij de pin/gat verbindingen met het dek.

Een kijkje vanaf het achterdek naar het stuurhuis toe.
Mastverlichting
Nu de masten en stabilisatoren geplaatst waren moest ik m’n aandacht vestigen op de
mastverlichting. Bij het model waren dit terug houten exemplaartjes die in niets op de echte
leken en zoals jullie al kunnen vermoeden was dit terug niets voor mij. Enige modificatie zou
hier van toepassing zijn.
De houten exemplaren werden vervangen door wit-metalen lampen.

Mijn model moest én zou lampen krijgen net als die van de echte boot.

En uit 2 zulke wit metalen exemplaren zouden ze worden gemaakt.

En na het nodige frees- en lijmwerk is dit dan het uiteindelijke resultaat geworden.
De behuizing en beugels zijn wit-metaal. De kappen zijn gesneden uit styrene plaatjes en na
het plaatsen van de 6 volt lampjes werd het geheel afgesloten met een doorschijnend pvc
plaatje. Een gepast verflaagje er op en klaar was kees.
Ze lijken nu toch op de echte exemplaren.
En na het aansluiten van de nodige bedrading is dit dan het uiteindelijke resultaat geworden.
Mooi, hé?
Bemanning aan boord
Om het geheel toch een beetje realistisch te houden werd de bemanning aan boord gebracht.
Let op: deze figuurtjes zitten niet bij het model maar heb ik voor een prikje op een
rommelmarkt op de kop kunnen tikken.

Aan de bakboord winch zien we Robert "Billy" Shatford (+). Naast hem -in het grijze hemd,
met de werkkoffer- ontmoeten we Dale "Murph" Murphy" (+).
Als we een beetje hoger kijken dan zien we aan de hoofdwinch David "Sully" Sullivan (+).
Naast het stuurhuis, aan stuurboord bemerken we Michael "Bugsy" Moran (+).

Op de boeg zit de enige kleurling van de bemanning -Alfred Pierre (+)- de meertouwen na te
kijken. En zoals we reeds gezien hebben heeft de skipper –Billy Tyne (+)- reeds z’n plaatsje in
het stuurhuis gekregen.
IJs aan boord
Om het geheel nog een beetje aan te kleden, dacht ik dat het leuk zou zijn om ijs aan boord
van de Andrea te brengen. Iedere deftige visserschuit heeft toch ijs aan boord?
Maar met wat moest ik nou dat ijs gaan maken? Ik zat al een tijdje met dat probleem
opgescheept toen ik plots bij ons in de badkamer een zakje badzout zag liggen.
Eureka! Dat was het!

Mijn ‘ijs’ in een zakje.

De bakken heb ik gemaakt uit styrene plaatjes. Het ‘ijs’ is er met witte houtlijm ingelijmd en
vervolgens is alles verzegelt met een blanke satijnlak. Deze lak is wel nodig om het badzout te
beschermen tegen eventueel opspattend water of regen.
De maidentrip
Op een zonnige maar winderige zondagmiddag in januari was het moment aangebroken om
het model aan de ultieme test te onderwerpen. De maidentrip van de Andrea Gail zou nu gaan
plaatsvinden. Om het zekere voor het onzekere te nemen (men weet maar nooit), had m’n
zoon de Maggie M mee naar het vaarwater genomen. Plaats van het gebeuren: de
Blaarmeersen te Gent (B).
De Maggie zou hier in geval van nood als ondersteuningsschip gaan dienst doen.
Andrea Gail en Maggie M zusterlijk naast elkaar op het vaarwater
Toen het model nog maar amper in het water lag, bleek dat de 6 volt aandrijving niet genoeg
was om haar optimaal te laten presteren. Waar de Maggie met haar 12 volt moeiteloos door de
golven ploegde, had de Andrea toch wat meer last om de golven te weerstaan. Waarschijnlijk
zal het gewicht van het model er ook wat aan bijgedragen hebben (de Maggie M weegt 13 kg
en de Andrea Gail amper 8 kg). Ook het op dreef komen ging niet al te vlot.
Misschien dat ik de Andrea toch maar van een andere motor moet voorzien.

De Andrea Gail heeft toch een mooi vaarbeeld en ligt mooi op haar waterlijn.
Tot m’n grote verbazing reageerde ze wel uiterst secuur op het roer. Een tikje aan de
stuurknuppel naar links deed haar razendsnel naar bakboord keren. Hetzelfde voor een
stuurboordkoers. Daar had ik eerlijk gezegd een beetje voor gevreesd en dit gezien de ietwat
schuine schroefstand t.o.v. de kiellijn.
Uit de testvaart bleek dat ze wat koplastig was en dit probleem was nu –mede door het
aanbrengen van extra lood in het ruim- volledig voltooid verleden tijd.
Ze lag perfect op haar waterlijn.
Conclusie
De Andrea Gail van Billing Boats is niet echt een beginnersmodel en dit is mede ook te wijten
aan de niet steeds even duidelijke bouwhandleiding. Doch voor een modelbouwer met enige
ervaring mag dit scheepje geen obstakel vormen.
Aan de toekomstige bouwers van dit model zou ik de volgende raad willen geven:
- Vervang de plastic schroef door een messingexemplaar.
- Hou rekening met een schuine schroefstand en vervang de originele schroefas door een
langer exemplaar.
- Zorg dat je extra toegang tot het ruim krijgt door een toegang onder het stuurhuis te
maken. Anders heb je wel héél erg weinig ruimte.
- De stickers van de patrijspoorten kan je weggooien en maak zelf de patrijspoorten.

- Hou ook rekening met wel erg dikke naamstickers.
Maar ondanks die minpunten is er al veel goedgemaakt door de schitterende lasercut van de
houten onderdelen. Daar verdient Billing Boats een pluim.
Ook het feit dat ze zich goed op het water gedraagt is een stap in de goede richting. Zorg wel
voor genoeg ballast omdat ze anders niet goed op de waterlijn gaat liggen.
Kortom: al bij al is het een prachtig scheepje geworden die zeker niet zal misstaan op allerlei
clubevenementen.
De Weirdt Luc