nr. 6. 12 oktober 2010 - Koninklijke HFC

En wij maar denken dat “El Salvador” himself ons kwam versterken. Nou mooi niet. Sterker nog, na een kwartiertje moest de Tanzaniaanse
giraf het veld ruimen vanwege materiaal pech. Dus waar wij al weken naar uit hadden gekeken, eindigde eigenlijk in een
enorme teleurstelling. Tom is weer gewoon één van ons!”
“Maar deden jullie als Zondag VI nog wel iets terug dan? Was het weer zo’n 90% balbezit wedstrijdje. Dat jullie continue op de helft
van de tegenstander spelen en zij dan af en toe een keertje voor het doel komen en er direct één inschieten.”
“Zo kun je dat wel weer zien jongen. Het begint een beetje een verdrietig verhaal te worden elke week. Volgens mij stonden we vorige
ook op deze roltrap naar de afdeling “wonen” en rolde ik ook al zo balend over de wedstrijd tegen Concordia naar boven. En het ligt
echt niet alleen aan mij als keeper hoor! Dat we ook nu weer met een 4-2 achterstand richting de kleedkamer gingen voor een bakkie
thee. Kijk, die Dick die scoort zijn doelpuntjes wel, en die Stefan pakte er gisteren ook ééntje mee. Maar ja, ik sta wel weer vier
keer te vissen in mijn eigen doel. En dan te bedenken dat het ook gewoon 2-2 had kunnen staan. Nee, ik noem geen namen. Maar het
begint met een “T” en het eindigt op “om de Meel””
“In de tweede helft zeker weer helemaal van de mat afgecounterd? Net zoals de week daarvoor?”
“Nou nee, dat was eigenlijk de beste helft die we tot nog toe hebben gespeeld. Okay, d’r zat één counter van DSS bij, en daar scoorde
ze ook een doelpunt uit, maar aan de andere kant waren er gewoon veel meer kansen van ons. Van alle tegenstanders die we tot nu
toe hebben gehad was DSS toch echt de allerzwakste. Dus dat we daar niet gewoon drie punten hebben gepakt is echt niet te bevatten.
In de tweede helft heb ik geen bal gehad! We hadden zeker 98% balbezit. En kansen! Echt ongelooflijk! Bassie een kopbal op de
lat, Florian rakelings over en naast, Jaap en Ben idem dito. Alleen Mollie wist nog te scoren uit een penalty, maar daar bleef het dan
ook bij. Nog twee keer geel aan onze kant. Had er volgens mij weinig kaas van gegeten die scheids. Hij zei steeds dat hij niet met ons
wilde praten, als hij een discutabele beslissing had genomen. Nou ja, dan moet je net bij ons zijn natuurlijk. Soms wordt er bij ons
alleen maar gepraat. Maar goed, we bengelen dus nog steeds ergens onderaan de ranglijst. Eén punt uit vijf wedstrijden hebben we nu.
En dan volgende week ook nog eens een thuiswedstrijd tegen de koploper OG. Ik ben benieuwd.”
“Misschien moet u deze week eens wat vaker de trap nemen in plaats van de roltrap, chef. Dan weten we in ieder geval zeker dat het
niet aan de conditie ligt.”
“Zorg jij nu maar dat die schappen vol liggen, snotneus. Laat dat keepen nu maar aan mij over. Ik ben er wel één uit de Möllmann
familie hè. Het keeper zit ons in het bloed. Tss, alsof ik iets aan mijn conditie moet doen. Ik heb afgelopen week maar vijf ballen
gehad…….” Harrylubse
KonHFC B4 - Wherevogels B3 10 – 2 Tien met een griffel voor onze jongens
Op deze zonovergoten zondagmiddag was het goed toeven bij HFC. Als er dan ook nog een monsteroverwinning wordt geboekt, dan
lijkt het weer nog mooier dan het is. 10 doelpunten zetten is de droom van ieder elftal. In 90 minuten dat moeilijk haalbaar. Het lukte
onze B4. Niet alleen deze overwinning met goed voetbal, maar ook met mooi voetbal behaalt. Vandaar die griffel.De wedstrijd. De
Vogels uit de wijk Overwhere in Purmerend. Begonnen met een Noord Hollands enthousiasme. Wie de eerste 10 minuten had gedacht
dat we 10 doelpunten zouden maken werd al snel voor domoor versleten. Gewoon geen verstand van voetbal. Door een counter kwam
het snel op 0 – 1. Dat werkte bij de B4 als het aansteken van een lontje. Want vanaf dat moment klopte alles. In alle linies en in alle
duels. Mooie persoonlijke momenten, mooie assists, mooie doelpunten. Inclusief nog een cadeautje aan de arme vogels, die voor de
rust al op instorten stonden. Rust 5 – 2. Er was voor de vaste seizoenskaarthouders nog maar één vraag over: waar eindigt de teller.
Tien, tien ,tien klonk het van de tribune. En ja hoor dat lukte. Na de 10 de keeper als veldspeler was natuurlijk de grootste nederlaag
voor de inmiddels spartelende vogeltjes uit Purmerend, die snakten naar het laatste fluitsignaal. Voor ons een moment van vreugde.
Met als middelpunt de zegevierende coach Menno. Man of the match, het hele team. Mannen goed gedaan. Bert Bos
C-teams: 7 goals per wedstrijd
Jeugdvoetbal blijft het leukste om naar te kijken. Er vallen altijd veel goals, veel meer dan bijv. in de Eredivisie. Dat was ook dit
weekend het geval: 7 per wedstrijd. Dat is in de Eredivisie waarschijnlijk voor het laatst gebeurd toen er nog geen buitenspelregel
was. Toen eindigde een wedstrijd zoals Feyenoord (in die tijd nog Feijenoord) – Ajax wel eens in 9-4 of 9-5. Die tijden zijn voorbij,
maar gelukkig dus niet bij de Jeugd.
Zaterdag C2 beet het spits af in de uitwedstrijd tegen Argon C2. In Mijdrecht werd een teleurstellende 3-1 nederlaag geleden, waarmee
C2 zich niet kon revancheren voor de thuisnederlaag tegen SDZ. Van deze wedstrijd staat inmiddels een mooi verslag op de site.
Dat laatste zal ook snel het geval zijn voor de prachtige 0-4 triomf van Zaterdag C1 bij Overbos C1. Die wedstrijd was de laatste van
dit weekend en begon pas op zondagmiddag om half drie. Het lijkt erop dat ons topteam de weg naar boven definitief heeft ingeslagen
en dat de hand van Willem Roodhart steeds zichtbaarder wordt.
Tussen de wedstrijden van de selectieteams door speelden Zondag C1 t/m C7 hun derde of vierde competitiewedstrijd. Van die teams
zijn er nu nog twee over zonder puntverlies, nl. C3 en C5. C3 revancheerde zich met een 10-0 zege op Swift C3 (vrijwel) voor de 11-0
nederlaag die het team vorig seizoen (toen nog C8) aan het Olympiaplein leed tegen het toenmalige Swift C5. Ook hier weer bleek het
verschil tussen eerste- en tweedejaars (te) groot. Bij C3 keerde Bas Kerst terug op de HFC-velden. Na twee seizoenen afwezigheid
vierde hij zijn terugkeer met twee goals. Mijn vroegere mede-sectieleider Henk Boot (wij hebben zowel E, D als C één jaar samen geleid)
floot een vlekkenloze wedstrijd (heel veel dank, Henk!). C5 won met 6-4 van NFC/Brommer C1. Rondom die uitslag was er wat
verwarring; in de rust hoorde ik al twee tussenstanden, nl. 3-1 en 4-1. De eindstand zou 5-4 of 6-4 zijn. Het verlossende woord kwam
op het Wedstrijdsecreta riaat van scheidsrechter Jaap Teeuwen: het was 6-4. Dat was een knappe uitslag, omdat de Amstelveners nog
geen punt hadden verloren.
Zondag C2 en C6 verloren hun eerste punten. C2 speelde uit tegen koploper Roda’23 C3. Het team was volgens de verslaggever veel
sterker, maar kwam toch met 2-0 achter, kwam vervolgens terug tot 2-2, waarna een counter van Roda’23 de 3-2 betekende. C2 had
nog op gelijke hoogte kunnen komen, maar een penalty werd helaas niet benut. Het bleef 3-2. C6 speelde in een volgens leider Eelco
Martens “emotioneel potje” met 3-3 gelijk bij Legmeervogels C6. Het team is nog wel steeds ongeslagen. Dat geldt ook voor Zondag
C1. Dat team speelde een stevige wedstrijd tegen De Volewijckers C1 en won deze met 5-2. Omdat koploper Volendam van Sloterdijk
verloor, is C1 samen met Sloterdijk qua verliespunten nu koploper. Prachtig, mannen!