5.7 roermond 1959-1972 moors.pdf

Herderlijk schrijven van Mgr. Moors
Voor te lezen op zondag s april 1959.
DE BISSCHOP VAN ROERMOND
wenst aan de hem toevertrouwde gelovigen
Dierbare gelovigen,
genade en vrede
In deze eerste bisschoppelijke brief wil ik gaarne mijn innige
dank uitspreken, vooreerst aan de goede God die mij de
niet verdiende gave heeft geschonken van de verheffing tot
de bisschoppelijke waardigheid en vervolgens aan alle mensen
die God mij als leiders, voorbeelden, helpers en vrienden
heeft gegeven; in het bijzonder:
aan Mgr. Lemmens, mijn leermeester en leider, die welwillend
heeft toegezegd mij te blijven helpen;
aan Mgr. Hanssen z.g., mijn onvergetelijke klasgenoot en
vriend, die zijn levensoffer heeft willen brengen voor ons
dierbaar bisdom en voor hem die zijn opvolger zou zijn;
aan Mgr. Feron z.g., de onvermoeide werker voor ons diocees,
die na de dood van Mgr. Hanssen slechts een korte tijd
de functie van Vicarius Capitularis heeft mogen vervullen;
aan Mgr. Terstappen die als Vicarius Capitularis vele maanden
lang op voortreffelijke wijze het bestuur van het bisdom
heeft waargenomen;
en aan u allen die door uw gebed, door uw sympathiek medeleven
bij mijn benoeming en wijding tot bisschop en door de
belofte van uw toegewijde medewerking mij een steun en bemoediging
zijt geweest.
Ik weet dat er door u, priesters, religieuzen en leken, volwassenen
en kinderen, zieken en lijdenden, zeer veel is gebeden
en geofferd. Voor deze geestelijke gaven ben ik u uitermate
dankbaar.
Ik zal het mij tot een plicht rekenen dagelijks voor u te
blijven bidden en de alwijze en almachtige God te vragen dat
Hij u moge verlichten en helpen; dat Hij u moge verlichten
om uw persoonlijke levensopdracht te kennen; dat Hij u mo-
1

ge helpen om uw levenstaak te aanvaarden en goed te vol­
brengen.
Op het einde van zijn leven heeft onze Heer Jezus Christus
als bij testament de nieuwe levensopdracht aan de mensheid
aldus uitgesproken: „Dit is dan mijn opdracht: elkaar te beminnen,
zoals Ik u bemind heb" (Joa. 15,12).
Ieder van ons dient op zijn eigen persoonlijke wijze te beantwoorden
aan deze roeping van God. „Indien gij mijn opdrachten
in acht neemt — zo zegt Christus —, dan zult gij
ook in mijn liefde blijven ... Dit zeg Ik u opdat mijn vreugde
in u zou zijn en uw vreugde volkomen zij" (Joa. 15,10-11).
„De liefde is uit God" (I Joa. 4,7). Hij schonk aan ons mensen
de onschatbare gave te kunnen liefhebben. Hij gaf ons de
eervolle opdracht lief te hebben: God boven alles en onze
naaste als ons zelf. Onze naastenliefde moet voortvloeien uit
onze liefde tot God. De liefde tot de evenmens, bijzonder tot
de mensen die ons het meest nabij zijn, zal het teken zijn van
onze liefde tot God. „Hieraan zullen allen erkennen, dat gij
mijn leerlingen zijt, als gij liefde hebt onder elkander" (Joa.
13,35). Telkens opnieuw moeten wij ons in alle eerlijkheid
afvragen of wij deze door God gewilde liefde in al onze verhoudingen
beleven: in de heerlijke tijd van verkering en verloving,
in de gezegende tijd van het huwelijk, in de kleinere
en grotere gemeenschappen waarin God ons gesteld heeft: in
het gezin of de kloostergemeenschap, in ons bedrijf, kantoor,
praktijk of school, in onze groep, club, kring, vereniging of
bond, in ons dorp, stad en maatschappij.
De zwakheid van ons verstand en de vele verwarrende invloeden
van binnen en van buiten maken het ons soms zo
moeilijk onze levensopdracht helder en duidelijk te zien. En
onze menselijke natuur, verzwakt door de erfzonde en beïnvloed
door de verleidelijke dwalingen van de wereld hindert
ons zo vaak deze levensopdracht te aanvaarden en haar volgens
Gods wil uit te voeren, ervoor de offers te brengen die
liefde altijd vraagt.
Gods liefdevolle voorzienigheid heeft ons bij deze moeilijkheden
willen helpen. Aan ieder die zich wil laten helpen
biedt God licht en kracht. Hij stelde zijn Kerk in om op zijn
gezag en onder zijn leiding de mensen de weg te wijzen; Hij
2

vertrouwde de Kerk zijn genade en zijn gaven toe. De paus,
de bisschoppen en de priesters zijn volgens zijn liefdevolle
ordening de leraars van de goddelijke waarheid en de uitdelers
van het goddelijk leven.
Bij de inbezitneming van zijn bisschopskerk te Rome heeft
de nieuwe paus gewezen op de betekenis van het priesterschap,
welke hij vooral zag in de verkondiging van de ware
leer en de bevordering van het eucharistisch leven.
Onze tijd is verward. Laat u, dierbare gelovigen, meer dan
ooit leiden door uw bisschop en priesters.
Vele verhoudingen liggen in onze tijd moeilijk en in veler
privé-leven moeten vaak grote offers gebracht worden. Voedt
u met het Brood der sterken.
Wij mogen, God zij dank, constateren dat in ons bisdom
zeer velen de leiding en het advies van hun geestelijke herders
vragen en volgen; dat de bewust beleefde eucharistieviering
zich steeds meer verspreidt en aan diepte wint. Laten
wij hierbij blijven bedenken, dierbare gelovigen, dat de eucharistieviering
niet alleen een maaltijd is; zij is ook een offer en
een vernieuwing van het verbond tussen God en zijn volk,
een telkens weer vernieuwen van het verbond tussen God en
mens door het tegenwoordigstellen van het verbondsoffer. *)
Om aan de mens zijn liefde te verzekeren heeft God een verbond
met hem willen sluiten. In dat verbond geeft God van
zijn kant de zekerheid van zijn heil, terwijl de gelovige mens
tot dit verbond moet toetreden met de bereidheid en de overgave
van zijn persoon. Gods liefde voor ons en onze liefde
tot Hem vinden hun bezegeling in de viering van de heilige
eucharistie.
Het is wellicht goed dat wij in dit verband onze aandacht
vestigen op de grote betekenis die ook gelegen is in het bezoek
aan het Allerheiligste. Ieder contact met de eucharistie
is weer contact hebben met het offer, is contact hebben met
en bewust willen toetreden tot het liefdesverbond.
Geleid door Gods wijsheid en gesterkt door Gods kracht
zullen wij in staat zijn onze opdracht te volbrengen, namelijk
*) Nota (niet voor te lezen). Vergelijk het artikel „Bijbelse visie op het maaltijdkarakter
van Eucharistie en Eucharistie-viering" van Mgr. Alfrink in de Analecta
voor het Aartsbisdom Utrecht, januarinummer 1959.
3

liefde te geven aan allen die Hij op onze weg plaatst, bijzonder
aan hen die aan de liefde het meest behoefte hebben; aan
de beproefden — het dierbaarst aan zijn hart —, de zieken,
de lijdenden, de misdeelden, de getroffenen, de teleurgestelden,
de bedrogenen, de eenzamen.
Ik hoop en bid, dierbare gelovigen, dat uw bisschop en uw
priesters u mogen helpen, dat zij voor u mogen zijn de verkondigers
van Gods wijsheid en de brengers van Gods
kracht. Helpt u ons van uw kant door uw gebed en uw medewerking.
Bidt voor ons dat wij u in liefde mogen voorgaan,
dat wij mogen zijn trouwe en wijze dienaars in het gezin
waarover de Heer ons gesteld heeft.
En op deze zondag waarop uw bijzondere aandacht wordt
gevraagd voor ons Groot Seminarie vraag ik u: helpt ons ook
bij de vorming van onze toekomstige priesters.
Verenigd in gebed mogen wij het vaste vertrouwen hebben
dat in ons bisdom de eenheid in liefde zal leven.
Moge Onze Lieve Vrouw, de patrones van het bisdom,
voor ons een lichtende sterre zijn, die ieder van ons de goede
weg zal wijzen.
Roermond, 31 maart 1959.
4
t P. J. A. MOORS
Bisschop van Roermond

B I S D O M
ROERMOND Voor te lezen op zondag 31 juli a.s.
IN MEMORIM MGR. LEMMENS
Ma een indrukwekkende uitvaartdienst, waaraan talloos velen deelnamen, heb­
ben wij op dinsdag 26 juli Mgr. Lemmens, die meer dan vijfentwintig jaar lang
de herder van ons bisdom is geweest, naar zijn laatste rustplaats begeleid.
Na een kort ziekbed overleed hij rustig en kalm in het StoLaurentiusziekenhuis
te Roermond. Voordat wij hem overbrachten naar het bisschoppelijk huis, hebben
wij in de kapel van het ziekenhuis het Magnificat gezongens"Groot prijst mijn
ziel de Heer en mijn geest jubelt in God mijn. redder - de Machtige heeft grote
dingen aan mij gedaan en heilig is zijn naam".
Wij hebben in deze lofzang dank willen brengen aan de goede God voor het rijke
leven dat hij ons in de persoon van Mgr. Lemens heeft gegeven? wij hebben in
deze lofzang dank willen brengen aan Haar die ons met dit lied is voorgegaan
en die voor onze bisschop een lichtende ster is geweest.
Mgr. Lemmens is voor ons een goedevador geweest. De naam van Vader Bisschop
heeft hij zich zelf bezorgd en het Limburgse volk heeft nooit moeite gehad hen
bij deze naam te noemen. De verklaring daarvan is gelegen in het doorleefde
bewustzijn van Mgr. Lemmens, dat de bisschop is een pater familias, de vader
van het grote gezin der gelovigen in zijn kerk. Er was geen afstand tussen hem
en zijn volk, omdat de Limburgse kerk van meet, af aan heeft aangevoeld dat hij
allen met onvoorwaardelijke liefde toebehoorde»
Bij de dood van een geëerbiedigd mens spreekt men graag over diens gaven van
geest en hart, Mgr. Lemmens heeft zijn bisdom vooral geleid door te gaan langs
de zelden falende weg van het hart. Daar ligt ook de reden dat hij zijn volk
bij Christus heeft willen houden of het bij Hem terugbrengen op dezelfde wijze
als Christus aan de wereld is gegeven, door Maria, Langs de liefde tot de Moe­
der heeft hij zijn volk willen bewaren in de liefde tot de Zoon,
"Mijn hoofdtaak is geweest", zo zegt hij in zijn geestelijk testament, "om Ma­
ria onze hemelse Moeder steeds dieper te planten in uw aller harten, opdat gij
door Haar altijd meer Jezus zoudt beminnen en zo het geloof in uw aller harten
zou bewaard blijven"•
In memoria aeterna erit justus. De rechtvaardige blijft in de herinnering voor
eeuwig. Wij zijn ervan overtuigd dat de gedachtenis aan Mgr, Lemmens zal blij­
ven leven bij u allen. Laten wij in dankbaarheid voor zijn goedheid en leiding
hem ook blijven navolgen in zijn liefde tot de Eucharistie en in zijn devotie
tot Onze Lieve Vrouw,
Bidden wij dat hij in de hemel in vaderlijke zorg voor ons allen ten beste zal
spreken.
Wij verzoeken de Pastoors en Rectoren om - voor zover dit nog niet gebeurd is -
in hun kerk een uitvaartdienst te celebreren.
Roermond, 26 juli 196O. + P. iï 0 0 R S
Bisschop van Roermond.
Nota 1. De uitvaartdienst kan 's avonds worden gehouden. Voor deze avondmis
geven wij, als dit nodig is, verlof tot binatie.
2, Bidprentje's met foto kunnen besteld worden a f. 0,05 per stuk bij drukkerij
Fa.L.Reyners,Neerstraat 68a,Roermond. Telefoon (04750) 2783« De
drukkerij is van 8 - 15 aug. a.s. gesloten.

HERDERLIJK SCHRIJVEN VOOR DE WERELD-BID- EN BOETEDAGEN
Aan de Gelovigen van Ons Bisdom.
12 EN 13 OKTOBER 1960
Voor te lezen op zondag 9 oktober 1960.
In de meimaand van dit jaar ontvingen overal ter wereld de Bisschoppen een
rondzendbrief van de Bisschop van het Portugese bisdom Leiria. In dat bis­
dom ligt de bekende bedevaartplaats Fatima. De inhoud van die brief komt
in het kcrt hierop neer:
De wereld leeft in grote spanning. Er is zorg over het behoud van de vrede,
ongerustheid over de activiteit van het communistisch blok en over de zorg­
wekkende groei van het materialisme. In deze sfeer van onzekerheid is het
alleszins verklaarbaar, dat de Bissohop van Leiria zeer veel verzoeken ont­
vangt cm te stimuleren dat de gebed- en boeteactie, die in Fatima ontstond
na de verschijningen van O.L.Vrouw, wordt uitgebreid. Hij nodigt zijn mede­
broeders in het bisschopsambt uit, om hun gelovigen aan te sporen tot deel­
name aan wereld-bid- en boetedagen, en wel cp 12 en 13 oktober a.s. Hij
vraagt dat de gelovigen op die dagen, samen met de vele tienduizenden pel­
grims in Fatima, door bijzonder gebed en boete eerherstel zullen geven
voor het kwaad, en Maria's voorspraak zullen inroepen cm van God een bewust
christelijk leven, Ruslands bekering en een hechte vrede te verkrijgen. En
hij spreekt zijn vertrouwen uit, dat de christenen zich tot deelname zullen
laten leiden niet in de eerste plaats door gevoelens van angst en onrust,
maar door het inzicht, dat in onze tijd een werkelijke terugkeer naar Goü.
nodig is, niet alleen van de hele maatschappij, maar ook van ieder,per­
soonlijk.
Dierbare gelovigen,
de hier uitgesproken bezorgdheid is alleszins gegrond. Ook u zult daarvan
overtuigd zijn, en u zult daarom, evenals Wij, graag instemmen met het ini­
tiatief van deze wereld-bid- en boetedagen. Wij moeten op 12 en 13 oktober
bijzonder bidden en boeten voor de grote intenties, die Maria ons in Fatima
heeft voorgehouden.
Maar hoe zal ons gebed zijn ? Vanuit een angsth^uding ? Of vanuit een over­
dreven optimistische verwachting, dat ons gebed tastbare resultaten zal en
móet hebben ? Het is heel menselijk, en dus ook begrijpelijk, dat het door

deze gedachten wordt gelei*. Maar in de H.Schrift kunnen we leren, hoe ons
bidden moet samengaan met volbrengen van de wil van onze Vader, die in de
hemel is. Wanneer wij God iets vragen, dan moeten wij goed weten, dat God
met oneindig meer recht óns kan vragen. Wat is dan ons antwoord ? Alleen
maar dat wij in angst en nocd zitten ? Of kunneir-wij dan wijzen op een le­
venshouding die getuigt van liefde tot God of van ernstige wil om tot Hem
terug te keren* ? Gods liefde, Gods heilige wils wat betekenen zij in ons
leven ? Deze vraag moeten we eerl-ijk onszelf stellen, en ook eerlijk be­
antwoorden. Pas dan zullen we kunnen bidden en boeten, zoals Maria in Fa-
tima het ons vraagt. Niet de angst of menselijke verwachting, maar de
grootte van onze liefde geeft ons gebed waarde voor God,
Alleen voor de Heren Geestelijken;
+ P. M 0 0 R S,
Bisschop van R&ermond.
Wij laten hier enige suggesties volgen - met inbegrip van het nodige verlof
- waarvan U naar vrije keuze gebruik kunt maken:
1. De viering van een Avondmis op 12 oktober - ofwel eei* H.Mis in de nacht
van 12 op 13 oktober.
2f Nachtelijke Aanbidding van het uitgestelde H.Sacrament in de parochiekerken
(b.v. alleen voor mannen), in openbare kapellen en in kloostergemeenschappen,
in de nacht van 12 op 13 cktober,
3. Een Avondmis op 13 aktober.
4. De H.H.Missen in de echtend, avond en nacht van 12 en 13 oktober te vieren
als plechtige (gezongen) Votiefmis van het Onbevlekt Hart van Maria,
5« Waar dit mogelijk is: een bede- en boetetocht vanuit dekenaat of parochie
naar een Maria-heiligdom, waarbij zoveel mogelijk de rozenkrans worde gebeden
- terwijl minstens het laatste deel van de weg te voet worde afgelegd,
in geest van boete en eerherstel.
N.B, Bij het Apostolaat van het Onbevlekt Hart van Maria - Clarastraat 22 -
's - Hertogenbosch (telef. 04100-34054) is een brvchure uitgegeven, bevattende
o.a.: tekst van de Votiefmis van het Onbevlekt Hart van Maria, Gebedsoefening
voor Lof, Avondwake of Aanbidding, intenties bij het rozenkransgebed,
tevens voor deelnemers aan eventuele voettocht, en toewijding aan het Onbevlekt
Hart van Maria.

VOOR TE LEZEN
OP ZONDAG 13 OKTOBER
Dierbare gelovigen,
3 - * * - ( f 4 3
Vanuit ons samen-zijn met de Heilige Vader en alle bisschoppen van de over
heel de wereld verbreide Kerk willen wij U met enkele woorden vragen om
a.s. zondag, Wereld missiedag, echte katholieken te zijn, d.w.z. christen gelovigen
die zich verantwoord weten voor heel de Kerk.
In ons samen-zijn in het Concilie wordt steeds duidelijker de zware last, die
onze medebisschoppen in Azië en Afrika moeten torsen. Wij bedoelen de
drukkende last van hun onmacht om de vele mogelijkheden die zij zien, niet
te kunnen benutten. Zij hebben te kort aan bijna alles. Dat „bijna alles" is
samen te vatten in twee woorden: mensen en middelen!
Daarom vertrouwen wij erop, dat zeer vele gezinnen zich op de a.s. Offer­
vrijdag inderdaad iets weten te ontzeggen in luxe en genoegens.
Bidt op Wereldmissiedag meer nog dan op andere dagen om roepingen; vraagt
in groot geloof aan de Heer van de oogst, dat Hij werklieden zende, mannen
en vrouwen met diep geloof en grote bewogenheid.
Offert van uit Uw welvaart bij de collecte. Bewust schrijven wij „offert" en
niet „geeft", want alleen een offer d.w.z. een bedrag, dat U echt moeite kost,
getuigt van die liefde die onweerstaanbaar genade en zegen afroept.
Wij vragen U dit omwille van Christus en Zijn Kerk.
Rome, 3 oktober 1963.
f P. J. A. Moors
Bisschop van Roermond

Mgr. P. Moors
Bisschop van de Kerk
van Roermond
DIERBARE MEDEGELOVIGEN,
Roermond, 15 januari 1964
Als U in deze concilietij d een brief ontvangt van uw bisschop zult U
vermoedelijk wel verwachten dat dit iets te maken heeft met het
Concilie. Zo is het inderdaad. Ofschoon dit geen brief is over het
Concilie, heeft hij er toch nauw verband mee.
Omdat U allen persoonlijk betrokken zijt bij hetgeen ik U in deze brief
zou willen voorhouden, leek het mij aangepast hem U persoonlijk te
doen toekomen. Ik kom uw aandacht vragen voor de parochiële missiecentra.
Het Concilie zal volgens de bedoeling van de Pausen moeten brengen
een innerlijke vernieuwing en aanpassing van geheel het kerkelijk
leven. Wij allen zullen er samen naar moeten streven, dat de Kerk werkelijk
zal zijn zoals de Heer haar heeft gewild. Wij zullen nog dieper
moeten gaan beseffen dat wij als volk Gods geroepen zijn om de Blijde
Boodschap te brengen aan alle mensen. Wrj zullen daarbij in ons eerlijk
streven naar de eenheid, de Kerk weer zó aan de wereld moeten presenteren,
dat de mensen kunnen geloven dat Jezus Christus de gezondene
van de Vader is.
U weet uit de verslagen van het Concilie dat sterk de nadruk gelegd wordt
op de medeverantwoordelijkheid van iedere bisschop voor heel de Kerk.
Door het Doopsel en Vormsel rust die verantwoordelijkheid ook op ieder
christen. Het samenzijn in Rome met alle bisschoppen van geheel de
wereld, vooral met die van de jonge Kerken in Afrika, Azië en Oceanië
en met de bisschoppen van de vaak materieel zo arme Kerken van
Latijns Amerika heeft mij diep getroffen. Ook zij staan voor het probleem:
„hoe kunnen wij de Kerk bij de tijd brengen", maar zij beschikken
niet over de nodige mensen en middelen.
De parochiële missiecentra zullen krachtens hun hoge verantwoordelijkheid
en taak een belangrijk aandeel hebben in het welslagen van het
Concilie. Reeds in 1961 mocht ik een groot aantal centra op plechtige
wijze installeren in de kathedrale kerk te Roermond. Aan de parochiële
centra heb ik de opdracht gegeven om aan de verantwoordelijkheid van
hun parochiegemeenschap voor de Wereldkerk gestalte te geven. Dit kan
gebeuren door een actief kerkbesef te bevorderen, dat zich uit in meelevend
gebed voor de jonge Kerken over de gehele wereld, en in een
royale dienstverlening aan deze Kerken.
Sinds de eerste installatieplechtigheid is er in vele parochies veel moois
gegroeid, hetgeen zeer hoopvolle verwachtingen rechtvaardigt voor de
toekomst.
Vanaf dit jaar zijn de parochiële missiecentra in zekere zin ook
oecumenische centra geworden, omdat zij nu ook de twee belangrijke
apostolaten behartigen die gericht zijn op het herstel van de eenheid, met
name het Apostolaat der Hereniging en het Sint Willibrord Apostolaat.
Deze apostolaten hebben als doel het bevorderen van de zichtbare
eenheid met de orthodoxe en reformatorische christenen.
Ik ben er van overtuigd dat de gestalte van een parochiegemeenschap als
een apostolische, missionaire en oecumenische gemeenschap de Kerk
weer die aantrekkingskracht geeft, die Christus bedoeld heeft; dat zij
zichtbaar teken is van de verlossende liefde van God voor alle mensen.

Omdat ik weet, dat U de missie een goed hart toedraagt, reken ik er
graag op dat U als gelovige christenen wilt meewerken aan de verwezenlijking
van de taak van uw parochieel missiecentrum.. Dit wil in de
eerste plaats zeggen dat.U aan de beleving van het christelijk geloof
in heelde parochie een missionaire inslag geeft, door middel van de drie
Pauselijke Missiewerken.
Naast uw stoffelijke steun voor de Pauselijke Missiewerken, waardoor
een jaarlijkse hulp kan geboden worden aan alle Kerken in de missioneringsgebieden,
vraagt het parochieel missiecentrum ook uw belangstelling
voor het Apostolaat der Hereniging en het Sint Willibrord
Apostolaat. Het parochieel missiecentrum streeft daarbij naar een
minimum jaarlijkse steun van f 6,— per gezin. Als U behoort tot de groep
mensen die een relatief hoger inkomen genieten, zult U ongetwijfeld
méér willen bieden dan het minimum.
De vele Limburgse missionarissen die na hun of haar uitzending naar
de missioneringsgebieden op bijzondere wijze onze missionaire opdracht
vervullen, verdienen uiteraard de stimulerende hulp van elk parochieel
missiecentrum.
De Diocesane Missieraad, waaraan ik de leiding van de missieactie en
van de missionaire vorming in de parochies van ons bisdom heb toevertrouwd,
zal hierbij zoeken naar wegen om te komen tot een liefdevol
samenwerken met alle andere vormen van missie-actie. Ik hoop dat U
begrip zult hebben voor bepaalde moeilijkheden die bij het streven naar
meer samenwerking en coördinatie overwonnen moeten worden.
Om misverstand te voorkomen wil ik gaarne even opmerken dat de
jaarlijkse bijdrage aan het parochieel missiecentrum volkomen losstaat
van de gezinsbijdrage die in vele parochies van ons bisdom is ingevoerd
om de eigen parochiële en diocesane huishouding financieel gezond te
houden of te maken.
Dierbare medegelovigen, de nood in vele missioneringsgebieden is zeer
groot. Nooit ben ik mij daarvan zo bewust geworden als tijdens de
zittingen van het Concilie. Als bisschop weet ik mij nu nog sterker
medeverantwoordelijk — samen met alle andere bisschoppen — voor de
éne wereldkerk, maar zonder uw hulp kan ik die verantwoordelijkheid
niet dragen.
Het is daarom dat ik in deze brief speciaal uw aandacht wilde vragen
voor de parochiële missiecentra. Bij alle zorgen voor de eigen parochie
en voor ons eigen bisdom mogen wij de noden, de verwachtingen en
zorgen van de wereldkerk niet uit het oog verliezen.
Uit naam van de Paus en van al mijn medebisschoppen uit de missioneringsgebieden
dank ik U oprecht voor uw medewerking.
t P. MOORS
Bisschop van de Kerk van Roermond.

VOOR AFKONDIGING
OP ZONDAG 11 OKTOBER 1964
Ook dit jaar willen wij U vanuit Rome een enkel woord schrijven naar aan­
leiding van a.s. zondag, Wereld Missiedag. De wijze waarop U verleden
jaar getoond hebt U verantwoordelijk te weten voor heel de kerk, heeft
ons dankbaar en blij gestemd. Met de totaal opbrengst van f 1.690.141,13 werd
het resultaat van 1962 met f 472.174,90 overtroffen.
Mede namens onze mede-bisschoppen in Azië, Afrika en Oceanië hartelijk dank!
Hoe christelijk royaal Uw gave ook geweest is, U zult begrijpen dat daarmee
de nood niet is gelenigd. Daar komt bij dat bij het vorderen van de Concilie werk­
zaamheden in ons aller hart de verwachting groeit dat de kerk op duidelijker
en aantrekkelijker wijze antwoord zal geven op de vele noden van de mensheid.
De mensheid in nood ziet naar de kerk, zij het dikwijls onbewust.
Om dit antwoord te doen klinken in steeds bredere kringen zijn mensen en
middelen nodig. Met groot vertrouwen in Uw biddend en offerend meeleven
met de kerk, vragen wij U
— weet U op de a.s. Offervrijdag iets te ontzeggen;
— bidt op Wereld Missiedag, met meer geloof en vertrouwen dan op andere
dagen, om roepingen zowel in de missielanden zelf als in onze landen;
— geeft bij de collecte echt een „offer", d.w.z. een bedrag dat U enige
moeite kost. Op een met moeite geschonken gave rust ongetwijfeld de
zegen van de Gever van alle goeds.
Laten wij ons op de a.s. Wereld Missiedag één weten in een daadwerkelijke
en liefdevolle zorg om de over heel de wereld verbreide kerk.
Rome, 1 oktober 1964.
f P. J. A. Moors
Bisschop van Roermond

BISDOM ROERMOND
Herderlijk schrijven bij de vernieuwing van de inkomstenverwerving van de Kerk
in Limburg.
Voor te lezen op zondag 27 december 1964.
DIERBARE BROEDERS EN ZUSTERS IN CHRISTUS,
U heeft gehoord dat er voor de Kerk van ons bisdom, voor alle parochies en
rectoraten een nieuwe financiële regeling komt. Een regeling die beter is aangepast aan de
tegenwoordige tijd en die het mogelijk maakt dat de Kerk in parochie en bisdom haar belangrijke
taak naar behoren vervult. De manier van inkomstenverwerving die tot nu toe vrijwel overal in
ons bisdom heeft gegolden, is uit de tijd. Er was een te sterke binding tussen liturgische vieringen
en financiën. De zorg voor de noodzakelijke gelden drukte te sterk of te uitsluitend op de priester.
Sommige parochies waren te zwaar belast met financiële zorgen.
In het algemeen zijn de inkomsten van de Kerk in Limburg achter gebleven bij de sterk gestegen
uitgaven.
Ik ben er U zeer dankbaar voor dat U de berichten over de nieuwe financiële regeling met zo
veel belangstelling heeft ontvangen.
Bij verschillende gelegenheden is er over gepraat en gediscussieerd; niet altijd zonder critiek, maar
bijna overal met een grote bereidheid tot medewerking. Er is door zeer velen welwillend en
opbouwend deelgenomen aan het overleg om de meest aangepaste vorm voor deze tijd te vinden.
In deze brief zou ik liever niet nader willen ingaan op de concrete opzet van de nieuwe regeling.
Ook zou ik de achtergronden van de vernieuwing hier niet nader willen uitwerken. Dit zal ik gaarne
uiteenzetten in een afzonderlijke brief die in de parochies en rectoraten zal worden verspreid.
Ik hoop dat U thuis de brief met de meer practische gegevens aandachtig zult willen lezen en dat
U met elkaar zult willen overleggen hoe U uw medewerking aan de nieuwe regeling zult geven.
Tijdens deze H. Mis wil ik uw aandacht bijzonder vragen voor de geestelijke achtergronden.
Op het Concilie is zoals U weet zeer sterk de gedachte naar voren gekomen dat wij samen Gods
volk zijn en dat wij de verantwoordelijkheid dragen niet alleen voor ons zelf persoonlijk, voor
ons eigen gezin, voor onze eigen parochie, maar voor heel de Kerk, voor heel de mensheid. In de
constitutie over de Kerk die op de sluitingsdag van de derde zitting plechtig is afgekondigd, wordt
gezegd, dat God de mensen heeft willen heiligen en zaligmaken niet als enkelingen zonder enig
verband met elkaar, maar dat Hij de mensen heeft willen maken tot een volk dat Hem in waarheid
zou kennen en in gerechtigheid zou dienen.
Ik meen dat het voor ons allen zeer belangrijk is dat wij deze gedachte: samen de Kerk te zijn,
hoe langer hoe meer gaan erkennen en beleven.
Het is verblijdend te zien hoe deze zo goed heeft aangeslagen bij de vernieuwing van de liturgie.
Liturgie is dienst aan en voor en door het volk, dienst in gemeenschap, waardoor het volk zich
laat brengen tot het plechtig dankgebed en dit menselijk beleeft in Christus. Liturgie en diakonie
hangen samen. Eredienst en onderlinge dienstbaarheid zijn niet te scheiden.
In de liturgie zal een doorkijk moeten liggen naar het leven.
Daar ligt eigenlijk de hoogste actieve deelname. In ons leven moeten wij de lof aan God en de
dienst aan de mensen waar maken.

Samen leven is samen geven. In een goede samenleving draagt ieder het zijne bij, geestelijk en
stoffelijk, om het welzijn van allen te verzekeren: om geluk te brengen, vrede te bevorderen, honger
uit te bannen, nood te verlichten. Het geldelijk offer getuigt van innerlijke bereidheid tot naastenliefde.
Ons samen geven in de Kerk is echt samen vieren.
Het is natuurlijk te hopen dat de nieuwe financiële regeling het verwachte zucces zal hebben.
Dit is uiterst belangrijk.
Maar nog belangrijker is de geestelijke winst en vooruitgang, de groeiende overtuiging dat wij
priesters, bisschop en andere gelovigen samen de grote opdracht dienen uit te voeren van de
dienstbaarheid aan de Heer en om Hem en in Hem van de dienstbaarheid aan elkander.
Als wij deze gedachte proberen te beleven, zal de Kerk weer een ander gezicht krijgen, de stralende
gedaante van een liefdesgemeenschap waarin het goed leven is. Dan zal er ook uitzicht komen
op een oplossing van de grote problemen van Kerk en wereld.
Dan zal de vrede die Christus beloofde meer werkelijkheid gaan worden.
De vrede van het heil in de Heer, die insluit de vrede met onzelf en de vrede met onze medemensen.
Deze vrede wens ik U allen gaarne van harte toe. En op deze laatste zondag van het jaar moge
ik daaraan toevoegen mijn beste wensen voor een gezegend en zalig Nieuwjaar.
Roermond, 14 december 1964.
f P. MOORS,
Bisschop van Roermond.

eeff
deel
WERELDMISSIEDAG DER KINDEREN
OP WOENSDAG 26 MEI 1965 IN HET BISDOM ROERMOND
Inhoud: A. Schrijven van de Bisschop aan de priesters, parochiële missie-centra
en het onderwijzend personeel van de katholieke lagere en ulo-scholen.
B. Zakelijke mededelingen. C. Brief van de Bisschop aan de kinderen.

aan de priesters, de parochiële missiecentra en het onderwijzend personeel
der katholieke lagere scholen en de scholen voor uitgebreid lager onderwijs
Mét de Diocesane Missie Raad ben ik bezorgd over
de ontwikkeling van wat zo mooi en zo veelbelovend
begonnen is bij de oprichting van de parochiële missiecentra.
Daarom wil ik U met alle aandrang vragen
uw beste krachten te blijven inzetten voor de medewerking
die de Diocesane Missie Raad vraagt.
De reorganisatie van de kerkelijke financiën en de
invoering van de gezinsbijdrage in de parochies hebben
blijkbaar een ongunstige invloed gehad op de inkomsten
van de Pauselijke Missiewerken. Dit is erg
jammer en tegen onze verwachting. Ik hoop en vertrouw
dat deze terugslag spoedig zal verdwijnen.
Intussen is het de verwachting van de Diocesane
Missieraad dat de opbrengst van de gezinsbijdrage
voor de Pauselijke Missiewerken dit jaar sterk zal teruglopen.
Wij zouden dit verlies ten dele kunnen opheffen
door dit jaar meer werk te maken van de bijzondere
wereldmissiedagen zoals voor de wereldmissiedag
der kinderen, die binnenkort gehouden wordt.
Zou het zo vreemd zijn als wij op die dag ook de
ouders zouden wijzen op het zegenrijk Pauselijk
Missiewerk der kinderen? Tot nu toe werd alleen op
de kinderen zelf een beroep gedaan onder het motto:
leef mee, deel mee. Maar het welzijn van de miljoenen
kinderen waarvoor dit Missiewerk zich inzet,
gaat ongetwijfeld ook de volwassen mens ter harte.
Aan de ouders zou kunnen gevraagd worden om sa­
men met hun kinderen op deze wereldmissiedag iets
te offeren voor de kinderen in de wereld die zoveel
tekort komen.
U zoudt aan de gelovigen open en eerlijk kunnen
zeggen, dat wij dit jaar een sterke daling verwachten
in de bijdragen voor de Pauselijke Missiewerken en
dat ook de bisschop dit zeer jammer zou vinden.
Juist in deze Pauselijke Missiewerken ligt zo prachtig
de collegiale verantwoordelijkheid voor heel de
kerk uitgedrukt van alle bisschoppen met hun medegelovigen.
Steun aan de missie betekent bijstand aan de hulpbehoevende
Kerken over heel de wereld, aan jonge
Kerken die onder zeer moeilijke omstandigheden
hun taak te vervullen hebben. Hun taak is ook mee
te zorgen voor het welzijn van de kinderen.
Naast een beroep op de ouders zou men ook een
beroep kunnen doen op de oudere kinderen van het
voortgezet onderwijs om mee te doen aan deze wereldmissiedag.
Mag ik aan de priesters die aan een lagere school
verbonden zijn verzoeken om bijgaande brief in de
klassen voor te lezen of te laten voorlezen door het
onderwijzend personeel.
Gaarne dank ik U hartelijk voor uw medewerking.
Met ware hoogachting,
MOR. p. MOORS.
BISSCHOP VAN ROERMOND
Ê - L.S.,
-j£ Een woord van dank voor Uw medewerking bij de
=j S? Wereld Missiedag der Kinderen 1964.
Q> Over enige weken is weer de Wereldmissiedag 1965
«/> ne Een deelname tweede spreken. aanduiding dat dit initiatief aansloeg,
ai
E IS vinden wij in het toenemend aantal bestellingen van

illustratief-recreatief materiaal en de steeds stijgende
opbrengst van de spaarzakjes.
Het totaal van / 286.141,07 over 1964 betekende een
stijging van 70 procent in de laatste 5 jaar. In ons
bisdom was de opbrengst in 1964 ruim ƒ 53.000,—, dit
is ca. ƒ 3.000— meer dan in 1963.
Dat dit allemaal zo is, is ook heel zeker te danken
aan Uw medewerking en Uw stimuleren.
Een enkele maal bereikt ons de vraag of er geen geschiktere
datum kan gevonden worden. Een datum,
die alle parochies en(of) scholen convenieert, zal
nooit te vinden zijn! Mochten er bij U reële bezwaren
zijn tegen deze datum, dan is er uiteraard geen
bezwaar dat U deze dag iets verschuift.
Het motto is als vorige jaren: LEEF MEE-DEEL
MEE.
Wilt u eraan denken brj de afkondiging op zondag
23 mei deze Werelddag te vermelden en de ouders te
vragen het spaarzakje nog eens aan hun kinderen
aan te bevelen.
Voor de kerkelijke viering vindt U in „Missieaktie"
mei 1965 een schets voor een preek, terwijl U op het
Diocesaan Missiebureau de Nederlandse tekst voor de
zegening der kinderen kunt aanvragen. Op de kaart
waarop deze is gedrukt, vindt u ook het gebed van
de kinderen. Dit is in de plaats gekomen van het z.g.
opdrachtgebed en beantwoordt meer aan de huidige
eisen van de katechese.
Suggesties ter voorbereiding van de kinderen kunt
U met name vinden in projekt 9 van „Met Brandend
Hart" en bovendien nog in de lessengroep van de
maand mei van „Op Weg".
Een overzicht van illustratief-recreatief materiaal,
zowel ter voorbereiding en viering van deze dag alsook
geschikt voor andere dagen van het jaar, vindt
U op ingesloten folder.
Uw meer speciale aandacht willen wij vestigen op:
LEEF MEE MET... I, II en III.
LEEF MEE — DEEL MEE (ons vierde klankbeeld).
MIJ IS ALLE MACHT GEGEVEN GAAT DUS
(foto-map).
Mogen wij, wellicht ten overvloede, ook Uw aandacht
nog eens vragen voor ons blad De Kleine Apostel.
spaarzakjes
1. De spaarzakjes met een missieverhaal zijn onderweg
of inmiddels reeds in bezit van de scholen.
Op het etiket is het aantal vermeld, dat aan Uw
school is gezonden. Mocht dit aantal te laag zijn,
wil dan onverwijld nabestellen door gebruikmaking
van bijgaande bestelkaart.
brieven bisschop
2. Voor de beide brieven van de Bisschop vragen wij
Uw bijzondere aandacht.
affiches
3. Hierbij een affiche om in de school op te hangen.
Voor de p.m.c.'s zrjn 2 affiches bijgevoegd, bestemd
voor de kerkportalen en(of) school.
opdracht- en propagandaprentjes
4. Deze worden door ons gratis ter beschikking van
de scholen gesteld. Te bestellen op bijgaande kaart.
Mocht U niets te bestellen hebben gelieve dan toch
de kaart in te zenden indien het aantal gezonden
zakjes (te veel of te weinig) niet in overeenstemming
is met het aantal leerlingen van Uw school of het
adres niet juist is.
kinderzegen
5. De tekst is hetzelfde als verleden jaar en is bij ons
verkrijgbaar.
illustratief materiaal
6. Hierover hebben de scholen een schrijven van het
Nationaal Secretariaat van het P.M.W. der Kinderen
ontvangen. Als U het klankbeeld niet in Nijmegen
hebt besteld en toch illustratief materiaal wenst, dan
kunnen wij een beperkt aantal scholen misschien een
dienst bewijzen met een filmstrip (missie-intentie
van de laatste jaren) waarvan de tekst zou kunnen
worden aangepast aan de kinderen. Bij eventuele bestelling
zult U de keuze evenwel aan ons moeten
overlaten.
opbrengst spaarzakjes
7. Bij voorkeur over te maken via de p.m.c.'s op giro
1045000 t.n.v. het Bisdom Roermond, Afd. Diocesane
Missieactie, Roermond bestemming W.M.D.K. 1965.
Stuurt U het geld echter zelf op gelieve dan nadrukkelijk
de parochie erbij te vermelden dus:
W.M.D.K. 1965 parochie
Wij wensen U een succesvolle en zegenrijke wereldmissiedag
der Kinderen 1965 toe, en danken U bij
voorbaat voor Uw zeer gewaardeerde medewerking,
t.t. in Xto t.t. in Xto,
G. MARCUS, dir. TH. M. BOURS,
Diocesaan Missiebureau Nat. Secr. P.M.K.
Bisdom Roermond.

Beste jongens en meisjes,
Als het buiten koud is en nat, dan kun je zo lekker
binnen spelen.
Als je 's avonds moe gespeeld bent en hebt gegeten,
dan brengt moeder je naar bed. Misschien heb je eerst
nog even naar de t.v. gekeken of heeft moeder je wat
voorgelezen en samen met je gebeden.
Je hebt ook vriendjes en vriendinnetjes met wie je
zo fijn kunt spelen. Misschien heb je wel een autoped
of rolschaatsen, poppen of een winkeltje om samen
mee te spelen.
Als je je pijn gedaan hebt, dan zorgt moeder er wel
voor dat het over gaat. Een pleistertje erop, een pilletje,
een zoen van moeder en het is weer voor elkaar.
Je hoeft je geen zorgen te maken over je kleren.
Natuurlijk moet je er zuinig mee omgaan, want vader
moet er hard voor werken. Vader zorgt er ook
wel voor dat er genoeg ta eten is.
Als het mooi weer is, ga je misschien wel met hem
mee naar het bos of help je hem in de tuin of ga
je samen wat wandelen.
Het is allemaal heel mooi en goed dat je dat hebt.
Je zult er ook wel blij mee zijn. Je hebt zovéél om
blij om te zijn, hé. Ook al zeg je het niet altijd, je
zult het toch wel fijn vinden zo'n vader en moeder
te hebben. Je mag hen ook wel dankbaar zijn, hoor!
Je mag Jezus wel danken dat Hij zoveel goede mensen
in jouw leven gebracht heeft.
Maar weet je ook dat er miljoenen kinderen zijn,
die dat niet kunnen. Héél veel kinderen over de hele
wereld hebben 's avonds geen reden om dankbaar te
zijn. Als ze gaan slapen, hebben ze nog niet eens een
bed: als ze honger hebben, is er niets om te eten en
als ze pijn hebben is er geen pilletje om het te verzachten.
Het is voor sommigen wel zo erg dat ze
niet eens een moeder hebben om er een kusje op te
geven; een vader, die met hen speelt en voor alles
zorgt, hebben ze niet.
Die kindertjes hebben het heel erg. Ze kunnen nooit
eens heerlijk in hun bed kruipen als het buiten regent,
ze kunnen nooit eens lekker eten; van speelgoed,
een pop, een autootje, rolschaatsen, hebben ze
nog nooit gehoord. Ze hebben alleen maar honger en
geen kleren, pijn en koud. Ze hebben dikwijls zo heel
erg weinig om dankbaar voor te zijn, ze hebben zo
weinig om blij mee te zijn.
Over enkele dagen is weer Wereldmissiedag der
Kinderen. Op die dag moeten we allemaal samen eens
goed bidden tot O.L. Heer, dat veel grote mensen,
vooral missionarissen, gaan zorgen dat ook dié kinderen
blij en dankbaar kunnen zijn. Dat zij geen
honger mer hoeven te lijden en dankbaar kunnen
zijn, dat ze ook kunnen gaan spelen en dat ze in
een lekker bed kunnen slapen.
Wij kunnen ook allemaal samen eens goed sparen
voor al die kinderen, die zoveel tekort komen. Je weet
misschien nog dat de Paus het vorig jaar in Bombay
persoonlijk de kinderen in de weeshuizen ging bezoeken,
met ze aan tafel zat, en dat hij een grote gift
achterliet.
Met wat wij allemaal samen sparen kan het Pauselijk
Missiewerk der Kinderen heel veel goed doen,
voor al die kinderen in de hele wereld.
Dan kunnen ook dië kinderen 's avonds Jezus danken
voor al die goede mensen.
Jullie Bisschop. MGR. MOORS.

BISDOM ROERMOND
telefoon 04750-4457
postrekening 1030800
Dierbare medebroeders in het priesterschap.
Roermond, 23 augustus 1965.
De dogmatische Constitutie over de Kerk leert uitdrukkelijk de heilsmogelijkheid
niet alleen voor wie zonder schuld het Evangelie van Christus en
zijn Kerk niet kennen, maar ook voor wie zonder schuld nog niet tot een
uitdrukkelijke erkenning van God zijn gekomen. De situatie van deze mede-mensen
mogen wij dus niet zonder meer een onheilssitutatie noemen.
Met deze bevestiging van een algemeen geworden overtuiging van de theologen
kunnen wij alleen maar blij en dankbaar zijn.
Deze waarheid echter heeft soms de mening doen post vatten, dat hierdoor
de noodzaak of urgentie van de plicht tot missioneren zou gerelativeerd of
uitgehold zijn. Wij zouden er op willen wijzen, dat St. Paulus aan de Christenen
van Korinte niet schreef; „Wee, de niet-Christenen ": maar:
„Wee mij, als ik het Evangelie niet verkondig" (I Kor. 9, 16) Niet het
heil van anderen, maar zijn eigen heil maakte hem bezorgd.
Genoemde waarheid raakt de wezenlijke zendingsopdracht van de Kerk
niet, wel het zicht op deze opdracht en de wijze waarop zij dient te worden
vervuld. Het uitputtend antwoord op de vraag „waarom missioneren" moeten
we niet zoeken in de vraag of de niet-christenen al of niet in Christus'
heil staan, maar in een bezinning op Gods Wil en op de volheid van het
door God gewilde heil. Op de vraag: „Welke werken moeten wij voor God
verrichten" antwoordde Christus: „Dit is het werk, dat God van U vraagt:
te geloven in Degene, die Hij gezonden heeft" (Jo 6, 28-29). Tot tweemaal
toe herhaalt Christus — als Hij in zijn afscheidsrede de eenheid afsmeekt,
van allen, die in Hem geloven — dat deze bewaard mag blijven" zodat de
wereld gelove, dat Gij Mij hebt gezonden (Jo. 17,21) en: „dat de wereld
zal erkennen, dat Gij Mij hebt gezonden en hen hebt liefgehad, zoals Gij
Mij hebt liefgehad" (Jo. 17,23.)
En waarom dit geloof en deze erkenning? Omdat „Gods liefde zich hierin
onder ons heeft geopenbaard, dat God zijn eniggeboren Zoon in de wereld

VOOR AFKONDIGING
OP ZONDAG 17 OKTOBER 1965
Weer willen wij ons met een enkel woord tot U ricKten in verband met a.s. zondag, Wereld Missiedag.
Wij doen dat in groot vertrouwen, ons dankbaar herinnerend de opbrengst van verleden jaar.
Met een bedrag van ruim ƒ 1.700.000,— heeft U getoond christelijk royaal te kunnen zijn.
Sindsdien hebben zware stormen het missiewerk geteisterd. Herinneren we ons slechts de gebeurtenissen
in Congo. Tientallen missionarissen hebben hun aanwezigheid aldaar met hun dood moeten betalen.
Wil hen a.s. zondag mèt ons in Uw gebed gedenken, evenals hun gelovigen die verweesd achterbleven.
In dat gebed willen wij graag ook insluiten de protestantse zendelingen die vanuit hun liefde voor dezelfde
Christus naar Afrika gingen en eenzelfde lot ondergingen.
In andere gebieden zijn duidelijke spanningen aanwezig.
Niet te verwonderen dat het velen af en toe bang te moede wordt.
Laat dit alles echter geen aanleiding zijn om het missiewerk minder royaal te steunen door gebed en offer.
Dat zou beslist niet in de geest zijn juist van hen die hun leven gaven. En bovendien, B.G.: ook ten
aanzien van het missiewerk geldt het woord tot de Emmaüsgangers: „Moest de Christus dit alles niet
lijden om zo tot glorie te komen...?"
Al te gemakkelijk doet het spectaculaire van rampen -ons uit het oog verliezen het hoopvolle in vele
andere missiegebieden. Als het ergens gewoon goed gaat, dan is dat niet opvallend en geen stof voor
„nieuws" !
Bid a.s. zondag met nog meer geloof en vertrouwen dan in andere jaren om Gods zegen.
Geef a.s. zondag nog royaler dan andere jaren, juist omdat er zoveel is geleden.
Laat het lijden een appèl zijn op ons geloof. Laat ons dat appèl beantwoorden :
door ons op a.s. Offer-vrijdag iets te ontzeggen ;
door a.s. zondag te vragen om Gods zegen over alle missiewerk en heel speciaal om roepingen,
zowel in de landen ginds als in onze landen ;
door a.s. zondag echt te offeren, d.w.z. een bedrag te geven dat ons moeite kost.
Als U a.s. vrijdag en a.s. zondag zó handelt, dan toont U echt een gelovig christen te willen zijn.
En daarop kan niet anders dan Gods zegen rusten, zowel voor Uzelf als voor het missiewerk.
Roermond, 23 augustus 1965.
f P. J. A. Moors
Bisschop van Roermond

BISDOM ROERMOND
DIERBARE DIOCESANEN,
MGR. E. BEEL Hulpbisschop
Voor te lezen op zondag 12 september 1965.
Zoals U via pers en radio heeft vernomen, heeft Zijne Heiligheid de Paus mij een
hulpbisschop toegewezen in de persoon van Mgr. H. Th. E. Beel.
Ik ben de Heilige Vader zeer dankbaar, dat hij mijn verzoek om een hulpbisschop
heeft ingewilligd en dat hij Mgr. Beel voor deze functie heeft willen benoemen.
Mijn gezondheid is gelukkig weer goed, maar in de ziekte van het afgelopen jaar
ligt de waarschuwing dat ik het iets rustiger aan moet doen. Daarenboven eisen de
problemen van deze tijd, die in aantal en omvang blijven toenemen, zoveel aandacht
dat de behandeling hiervan niet meer te verenigen is met de vele wijdingen, vormsels,
en andere kerkelijke plechtigheden.
Ook mijn Vicaris Generaal, Mgr. P. van Odijk, die mij in het bestuur van het bièdom
vanaf het begin heeft bijgestaan, zal door de benoeming van een hulpbisschop in
niet geringe mate ontlast worden.
In hét verleden heeft hij mij dikwijls moeten vervangen voor kerkelijke plechtigheden.
Nu Mgr. Beel ons beiden als wijbisschop veel werk uit handen kan nemen, krijgen
de Vicaris Generaal en ik meer tijd beschikbaar om ons aan het bestuur van ons
bisdom te wijden.
Aangezien de voorbereidingen voor de bisschopswijding een geruime tijd vragen,
is het niet mogelijk deze wijding nog vóór het begin van de komende zitting van
het Concilie te doen plaatsvinden.
Mgr. Beel is door zijn benoeming ook vóór zijn bisschopswijding Concilievader. Hij
zal dan ook over enige tijd naar Rome vertrekken om deel te nemen aan het Concilie.
Daar het nog niet vaststaat, wanneer de vierde zitting van het Concilie zal eindigen,
kunnen wij op het ogenblik nog niet vaststellen wanneer de bisschopswijding van
Mgr. Beel zal plaatshebben.
Gaarne beveel ik de nieuwe hulpbisschop en zijn werk in uw aller gebed aan.
Roermond, 9 september 1965.
t P. MOORS,
Bisschop van Roermond.

BISDOM ROERMOND
De nieuwe katechismus
Dierbare medebroeder in het priesterschap,
Aan de priesters werkzaam in ons bisdom
Nu "De Nieuwe Katechismus" op verschijnen staat, zou ik mij hierover
graag met een persoonlijk woord tot U willen richten. 9 Oktober
zal kardinaal Alfrink in een plechtige Eucharistieviering in de
Utrechtse Kathedraal dit boek aan de gelovigen aanbieden. Deze
viering wordt door de televisie uitgezonden. Maandag 10 oktober is
deze katechismus bij de boekhandel verkrijgbaar. Misschien interesseert
het U te horen, dat er reeds meer dan 100.000 exemplaren zijn
besteld.
Zoals bekend, is deze katechismus bedoeld voor volwassenen. De huidige
grotere zelfstandigheid en verantwoordelijkheid van de volwassen
leek in de kerkgemeenschap maakt het nodig, dat hij katechetisch
beter gevormd is dan voorheen. De volwassen gelovigen kunnen
evenmin als U zelf blijven teren op wat hun in hun jeugd aan katechese
is geboden. In de publiciteit komt dit veranderd geloofsbewustzijn
voor velen misschien wat hard aanl Zij werkt daardoor in feite
soms eerder verwarrend dan verhelderend. Er is behoefte aan een
rustig, samenhangend beeld van de nieuwe benadering van de Openbaring.
De Nieuwe Katechismus nu wil in één grote samenhang de christelijke
boodschap op eigentijdse wijze weergeven. Men heeft bovendien ernaar
gestreefd de vaktaal zoveel mogelijk te vermijden. Het boek is
geschreven in een doorgaande ontwikkeling van de gedachte, maar
wil toch tegelijk ook een antwoord zijn op vele afzonderlijke vragen:
b.v. kan de mens God wel kennen?, wat zegt het geloof over het leed
in ons leven?, wat is eigenlijk verlossing?, hoe moet ik het Oude Testament
lezen?, wat zegt ons geloof over het huwelijk?, wat is geloven?,
hoe bidden in onze tijd?

Daarom is getracht om ieder hoofdstukje tot een afgerond geheel te
maken. De dikte van het boek hoeft de gelovigen dus niet af te schrikken.
Het is niet nodig het ineens uit te lezen. Ze kunnen beginnen waar
ze willen. Om het opzoeken te vergemakkelijken is er naast een zeer
uitgebreide inhoudsopgave ook een uitvoerig register toegevoegd.
Dank zij Uw medewerking is de "voorverkoop" zeer groot geweest.
Wij zouden er nu echter met alle klem op aan willen dringen, dat U nu
ook terstond de ontmoeting van de mensen met dit boek opvangt.
Het is prachtig, dat zo velen het reeds onmiddellijk bij verschijnen
in handen hebben, maar het lezen kost natuurlijk altijd enige moeite.
Het geloofsboek is nu eenmaal geen gemakkelijk boek. Het vraagt de
voortdurende begeleiding van het levende woord. Zonder Uw steun
zullen vele gelovigen in hun verwachting rond dit boek teleurgesteld
worden. Het zal Uw taak zijn hen in dit boek binnen te voeren en hen
te leren hoe ermee om te gaan. Bovendien is er nog steeds een grote
groep gelovigen, die niet in staat is of er niet toe komt een dergelijk
boek te lezen.
Ik doe daarom een dringend beroep op U, U zelf met dit boek vertrouwd
te maken, het bij Uw gelovigen in te leiden en het voor hen,
al naargelang hun behoeften en mogelijkheden tot leven te wekken.
Hoe zal deze katechismus precies gaan "werken" in de pastoraal? Dit
hangt voor een groot deel af van de vindingrijkheid en het initiatief
van de priesters. De mogelijkheden, die dit boek biedt, moeten geleidelijk
in de praktijk duidelijk worden. Ik doe hier slechts enkele voorstellen,
die echter geheel vrijblijvend zijn. Misschien ziet U zelf weer
nieuwe mogelijkheden. Vooreerst zult U van dit boek veel profijt
kunnen hebben als achtergrond voor Uw preek tijdens de wekelijkse
Eucharistieviering. Er worden reeds voorbereidingen getroffen om
de priesters voor elke zondag schema's ter beschikking te stellen, die
op dit boek zijn gebasseerd.
Voorts lijkt mij, dat dit boek nuttige diensten kan bewijzen bij cursussen
aan verloofden. Men kan op deze wijze de toekomstige echtgenoten
wegwijs maken in dit boek, zodat zij het ook als gehuwden
misschien nog vaak zullen raadplegen.
Verder denk ik ook aan de ouders, die kinderen hebben op de lagere
school of het voortgezet onderwijs. De nieuwe katechetische benadering,
die hun kinderen op school ontmoeten, doet ook bij de ouders een
behoefte groeien beter vertrouwd te raken met de veranderende geloofsinzichten.
Vanuit de nieuwe katechismus kan men aan deze behoefte
tegemoet komen. Het geloofsgesprek is voor veel ouders en
kinderen heel moeilijk geworden.

Betrek dit boek in Uw ouderavonden, ook in Uw huisbezoek. En niet
op de laatste plaats zult U deze katechismus uitstekend en op allerlei
wijzen kunnen gebruiken in Uw gespreksgroepen.
Dit zijn een aantal voorstellen, die U zelf nog weer zult kunnen aanvullen.
Eigenlijk vraagt elk punt weer nadere uitwerking, pasklare gespreksstoffen,
cursusprogramma's enz.
Dierbare medepriester, U hebt aan deze katechismus een nieuw stuk
gereedschap voor Uw pastorale werk in de geest van het Concilie en
hij de voorbereiding en uitwerking van ons eigen Pastoraal Concilie.
Bij deze voorbereiding is juist de vraag om helder geloofsinzicht de
meest voorkomende. Aan ons samen de kans met levend geloof het
antwoord te helpen vinden. Ik hoop van harte, dat U het als Uw
priesterlijke taak zult zien Uw gelovigen met dit boek en zijn inhoud
vertrouwd te maken.
Moge "De Nieuwe Katechismus" Uzelf en Uw gelovigen meer vreugde,
vrede en geluk brengen.
Roermond, 21 september 1966.
t P. MOORS
Bisschop van Roermond
N.B. De Heren Pastoors en Rectoren ontvangen begin oktober een
herderlijk schrijven over de nieuwe katechismus, ter voorlezing op
zondag 9 oktober a.s.

Brief van de Bisschop over een Diocesane
Dierbare gelovigen,
Pastorale Raad
voor te lezen op zondag 8 oktober 1967
Door het tweede Vaticaans concilie zijn wij ons meer bewust aan
het worden dat wij samen - bisschop, priesters, religieuzen en leken -
de Kerk van Christus vormen. Samen hebben wij de opdracht om de
boodschap van Christus op een eigentijdse wijze in onze wereld gestalte
te geven. Dat wil dus zeggen dat ieder volgens zijn eigen opdracht
en functie hieraan zijn bijdrage zal moeten leveren.
Wil het besef van een gezamenlijke verantwoordelijkheid geen ijle
gedachte blijven dan zullen er vormen in het leven moeten worden
geroepen waardoor deze gezamenlijke verantwoordelijkheid werkelijke
betekenis kan krijgen.
Op parochieel, dekenaal, diocesaan en landelijk vlak zijn vormen
van samenspraak en overleg tot stand aan het komen tussen de gezagsdragers
en de andere leden van de kerk.
In het kader van deze ontwikkeling zal er ook in ons bisdom een
diocesane pastorale raad gevormd worden. Deze pastorale raad dient
zowel uitdrukking als vormgeving te zijn van de verantwoordelijkheid
van alle leden van het Godsvolk voor het wel en wee van de kerk in
ons bisdom. Door deze pastorale raad moet het contact van de bisschop
met zijn diocesanen en omgekeerd een duidelijke gestalte krijgen.
De raad is bedoeld om de bisschop te helpen een goed beleid te
voeren in het bisdom.
De raad zal 100 leden tellen, 50 leken en 50 priesters en religieuzen.
Deze raad zal enkele malen per jaar in vergadering met de bisschop
samen komen. Om de doeltreffendheid van deze raad te verhogen zal
door en uit deze raad een centraal orgaan gekozen worden bestaande
uit een twaalftal personen, priesters, religieuzen en leken. Dit centraal
orgaan zal maandelijks met de bisschop vergaderen en een nauw contact
onderhouden met de andere leden van de raad.
De pastorale raad heeft ook tot taak de vertegenwoordiging van
ons bisdom te kiezen voor de plenaire vergadering van het pastoraal
concilie van de Nederlandse kerkprovincie.
De leken in deze raad zullen worden gekozen door de leken zelf en
wel op de volgende wijze:
1. De voordracht van kandidaten voor de pastorale raad geschiedt
per dekenaat, dus door en uit de leken die in een bepaald dekenaat
woonachtig zijn.
'ff*/

2. Ieder die katholiek is en tenminste 18 jaar oud, kan meedoen aan
deze voordracht door één kandidaat uit zijn eigen dekenaat met zijn
handtekening te steunen.
3. Ieder die katholiek is en tenminste 18 jaar oud, kan zelf kandidaat
gesteld worden voor zijn eigen dekenaat.
4. Iemand is kandidaat wanneer zijn kandidatuur door 25 personen
wordt gesteund en hij of zij zich schriftelijk bereid verklaart de
kandidatuur te aanvaarden.
Hoe moet u kandidaten kiezen?
a. Kent u iemand die naar uw mening een geschikte kandidaat is,
vraag dan aan de betreffende, of hij of zij een kandidatuur aanvaardt
en dit schriftelijk wil vastleggen.
Daarna vraagt u 25 personen deze kandidatuur met hun handtekening
te steunen, onder toevoeging van hun naam en adres. Dit kan
gebeuren via wijk, straat, gespreksgroepen, organisatie enz.
b. Wilt u zelf kandidaat zijn, dan kunt u op dezelfde wijze aan 25
personen de ondersteuning van uw kandidatuur vragen of laten
vragen.
c. Een formulier voor het stellen van kandidaten is afgedrukt in ons
diocesaan blad 'Credo', in het nummer van 6 oktober. Ook zijn enige
formulieren toegezonden aan alle pastorieën. U kunt gebruik maken
van zo'n gedrukt formulier, ofwel volgens hetzelfde model een eigen
formulier opstellen.
d. De formulieren moeten worden ingezonden aan het adres:
Postbus 99 te Roermond. Ze moeten daar uiterlijk 21 oktober 1967
ingediend zijn.
De in ieder dekenaat gestelde kandidaten kiezen zelf uit hun midden
het aantal leden van de pastorale raad dat voor hun dekenaat is vastgesteld.
Verdere inlichtingen kunt u krijgen bij de priesters van uw parochie
of rectoraat, die over de wijze van totstandkoming van de pastorale
raad uitvoerig zijn geïnformeerd.
Ik hoop van harte dat u allen voor de samenstelling van deze pastorale
raad uw medewerking zult willen geven. Het is een poging om de
vernieuwing van de kerk, die zo'n krachtige stimulans heeft gekregen
door het tweede Vaticaans concilie en het pastoraal concilie van de
Nederlandse kerkprovincie, ook in ons bisdom werkelijkheid te doen
worden.
Roermond, 3 oktober 1967.
P. MOORS
Bisschop van Roermond.

Instelling Pastorale Raad voor het Bisdom Roermond
/. Taak van de Pastorale Raad
Onder inspiratie van het tweede Vaticaanse concilie en mede onder
invloed van het pastoraal concilie van de Nederlandse kerkprovincie
is de gedachte over de kerk als Godsvolk gemeengoed aan het worden.
Bisschop, priesters en leken vormen samen de kerk en dragen een
gezamenlijke verantwoordelijkheid. Wil dit besef van een gezamenlijke
verantwoordelijkheid geen ijle gedachte blijven, dan zullen er
vormen en structuren in het leven moeten worden geroepen, waardoor
deze gezamenlijke verantwoordelijkheid haar concrete gestalte
kan krijgen. In de 'Pastorale beleidslijnen voor de ambtsvervulling
van de priester in Nederland' zeggen de bisschoppen:
'Vooral nu het kerkbesef en de gezagsstructuren in een snelle verandering
betrokken zijn is het van groot belang, dat er goed functionerende
communicatie-mogelijkheden zijn, waarin een voortdurend
overleg kan worden verwerkelijkt...
In onze omstandigheden mogen deze communicatie-mogelijkheden
niet meer vrijblijvend en ad-hoc zijn, maar moeten zij een vaste vorm
krijgen' (Pastorale beleidslijnen no. 12).
Het behoeft geen betoog dat het hier gestelde niet enkel geldt
voor priesters die in de parochies werkzaam zijn. Deze goed functionerende
communicatie-mogelijkheden zijn evenzeer nodig voor het
beleid in het bisdom. Het decreet 'Christus Dominus' beveelt dan ook
sterk aan dat in de bisdommen een diocesane pastorale raad wordt
opgericht.
De taak van deze raad wordt in het decreet als volgt omschreven:
'De pastorale raad heeft tot taak om alles wat het pastorale werk
betreft, grondig te onderzoeken, te doordenken en daaruit praktische
conclusies te trekken, zodat de overeenstemming van leven en activiteit
van het Godsvolk met het evangelie wordt bevorderd' (Christus
Dominus no. 27, vert. Kath. Arch.).
De pastorale raad moet zowel uitdrukking als vormgeving zijn van
de verantwoordelijkheid van alle leden van het Godsvolk voor het
wel en wee van de kerk in ons bisdom. Door deze raad moet het contact
van de bisschop met zijn diocesanen en omgekeerd een duidelijke
gestalte krijgen. Dit vraagt om een ruime vertegenwoordiging en inspraak
van priesters, religieuzen en leken, daar zij de kerk in ons
bisdom mee maken en mee opbouwen.
GloBaal kan de taak van de diocesane pastorale raad als volgt omschreven
worden:
De diocesane pastorale raad is het orgaan waarin bisschop, priesters,
i

eligieuzen en leken, ieder volgens eigen opdracht gestalte geven aan
hun gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de pastoraal in ons bisdom.
De raad functioneert hierbij als een overlegorgaan, dat beleidsadviezen
uitbrengt aan de bisschop.
In dit overleg zal de bisschop zijn beleid bekend maken en motiveren
en zullen de betrokkenen dit beleid toetsen, ondersteunen en zo
nodig corrigeren.
Dit gezamenlijk beraad zal de bisschop helpen een goed leider te zijn
en zal alle betrokkenen inspireren in hun taak om het evangelie, verstaan
in deze tijd, te laten doorwerken in het totaal van het kerkelijk
handelen in ons bisdom.
II. Samenstelling van de Pastorale Raad
De pastorale raad zal bestaan uit 100 personen. Voorzitter van de
raad is de bisschop. Deze zit persoonlijk de vergaderingen voor of
delegeert iemand anders.
Van de 100 leden behoren er 50 tot de groep van priesters en religieuzen.
De overige 50 leden vertegenwoordigen de groep van de
leken. Van beide groepen worden 40 leden aangewezen door verkiezing.
Daarna worden aan beide groepen 10 leden toegevoegd door
coöptatie. Deze coöptatie geschiedt door de bisschop in overleg met
de leden van iedere groep afzonderlijk. Zij biedt de mogelijkheid om
de samenstelling van de raad zo breed mogelijk te maken en eventuele
lacunes in de schakering van de afvaardiging aan te vullen.
De 40 gekozenen uit de groep priesters en religieuzen omvatten 30
priesters (seculieren of in de zielzorg werkzame regulieren), 3 vertegenwoordigers
van de reguliere orden of congegaties (1 van de contemplatieve
en 2 van de actieve), 2 vertegenwoordigers van de broedercongregaties,
5 vrouwelijke religieuzen (1 contemplatieve en 4
actieve).
De 40 gekozen leken zijn afgevaardigden van de dekenaten, per
dekenaat gekozen uit en door de in het dekenaat gestelde kandidaten.
III. Wijze van functioneren van de Pastorale Raad
De pastorale raad vergadert minstens tweemaal per jaar. Ieder lid
kan punten inbrengen voor de agenda. Op deze wijze zal naar voren
kunnen komen wat er aan problemen leeft. De raad zal ter vergadering
deze kwesties bespreken, alsmede de wijze van behandeling en de
prioriteit vaststellen. Tevens zal de raad een geschikt forum zijn voor
de bisschop om enkele malen per jaar een toelichting op en een motivering
van zijn beleid te geven.
2

De zittingsperiode van de raad is drie jaar.
Om de efficiëntie van de werkzaamheid te vergroten zal uit en door
de pastorale raad een centraal orgaan gekozen worden van een twaalftal
personen, - 6 van de groep priesters en religieuzen, en 6 van de
groep leken - die maandelijks met de bisschop of met zijn gedelegeerde
vergaderen. Het behoort tot de taak van dit centraal orgaan de
agenda voor de vergaderingen voor te bereiden. Zijn taak blijft echter
niet hiertoe beperkt. In het maandelijks contact met de bisschop
kan het overlegorgaan in de geest van de raad volgens eigen verantwoordelijkheid
adviezen geven, zonder tevoren de voltallige raad te
consulteren.
Over de werkzaamheden van het centraal orgaan en de door dit
orgaan gegeven adviezen worden de leden van de pastorale raad
regelmatig schriftelijk geïnformeerd.
Op die wijze wordt enerzijds verantwoording afgelegd aan de voltallige
pastorale raad, terwijl anderzijds de raad de mogelijkheid heeft
om een geregelde bijdrage aan het overleg te leveren.
IV. Verkieringsprocedure priesters
A. Uitgangspunten
a. Aan de verkiezing kunnen deelnemen alle seculiere priesters van
het bisdom Roermond. Verder de reguliere priesters die voorkomen
in de naamlijst van de geestelijkheid in het bisdom Roermond 1966-
1967, c.q. de regulieren die hun intussen door mutatie zijn opgevolgd.
b. Verkiesbaar zijn alle onder a. genoemden, met uitzondering van
de bisschop, de hulpbisschop, de vicaris generaal, de algemeen econoom
en de secretarissen van het bisdom.
c. De kandidaatstelling geschiedt op dekenaal niveau. Via de dekenaten
kunnen in totaal 90 kandidaten worden ingediend, naar verhouding
van het aantal onder a. genoemde priesters dat in het dekenaat
woonachtig is. Als richtgetal geldt daarbij: 1 kandidaat per 10
priesters.
Het schema van verdeling is als volgt:
(kolom a = aantal priesters; kolom b = aantal kandidaten)
Dekenaat (a) (b) Dekenaat (a) (b)
Roermond 90 9 Gronsveld 17 2
Brunssum 31 3 Gulpen 36 3
Echt 27 2 Heerlen 86 8
Geleen 41 4 Heijthuizen 26 2
Gennep 22 2 Helden 20 2
3

Hoensbroek
Horst
Kerkrade
Maastricht
Meerssen
Schaesberg
Schinnen
31
32
75
ioo
44
13
3
3
7
9
4
2
i
Sittard
Susteren
Tegelen
Thorn
Venlo
Venray
Weert
d. De keuze van de 30 verkiesbare priester-leden van de pastorale
raad geschiedt op diocesaan niveau door de onder a. genoemde priesters.
Er wordt gekozen uit de verzamellijst van alle volgens c. gestelde
kandidaten.
B. Procedure
De verkiezing geschiedt in 3 fasen. De priesters die buiten het bisdom
woonachtig of werkzaam zijn nemen op praktische gronden
alleen deel aan de derde fase, de eigenlijke verkiezing.
/. Vóórverkiezing
Op het bijgevoegde formulier vullen de priesters de namen in van 3
verkiesbare priesters (zie boven onder b.), die zij voor een kandidatuur
geschikt achten. Deze hoeven niet woonachtig te zijn in het dekenaat
waar zij worden voorgedragen. Iedere priester mag slechts één
formulier indienen.
Het ingevulde formulier moet uiterlijk 14 oktober 1967 zijn ingediend
bij het dekenaal secretariaat. Opgaven die na 14 oktober binnenkomen
zijn ongeldig.
2. Verkiezing van de kandidaten
De bij de vóórverkiezing voorgedragen kandidaten worden door
het dekenaal secretariaat in alfabetische volgorde op een lijst geplaatst,
met vermelding van hun leeftijd, functie en adres, alsook hoeveel
stemmen de betreffende bij de vóórverkiezing heeft gekregen.
Uiterlijk 21 oktober 1967 wordt deze lijst toegezonden aan alle in
het dekenaat woonachtige priesters (zie boven onder a.), samen met
een stembiljet.
De priesters kiezen uit deze lijst de kandidaten voor hun dekenaat.
Iedere priester mag slechts één stembiljet indienen en kan daarop
3 verschillende namen invullen. Stembiljetten waarop minder dan
3 verschillende namen zijn ingevuld, zijn geldig. Ongeldig zijn biljetten
met meer dan 3 namen, biljetten die meer dan éénmaal dezelfde
4
53
17
23
20
54
29
54
5
2
2
2
5
3
5

naam vermelden, en biljetten met een naam die niet op de bijgevoegde
lijst voorkomt.
De ingevulde stembiljetten moeten uiterlijk 28 oktober 1967 zijn
ingediend bij het dekenaal secretariaat. Stembiljetten die na 28 oktober
binnenkomen zijn ongeldig.
De personen op wie bij de verkiezing van de kandidaten stemmen
zijn uitgebracht worden door het dekenaal secretariaat op een lijst
geplaatst, in volgorde van het aantal door hen behaalde stemmen. Dit
aantal wordt achter de naam vermeld.
Kandidaten van het dekenaat zijn dan degenen die bovenaan op deze
lijst staan en wel zoveel personen als het dekenaat kandidaat mag stellen
(zie boven onder c). Bij gelijk aantal stemmen beslist het lot.
Het dekenaal secretariaat vraagt hun, of zij de kandidatuur aanvaarden.
Is er iemand die de kandidatuur niet aanvaardt, dan wordt de
volgende persoon van de lijst gevraagd.
De volledige lijst met de uitslag van de dekenale stemming wordt
toegezonden aan het secretariaat van het bisdom voor pastorale aangelegenheden,
St.-Christoffelstraat 5, Roermond. Op deze lijst moet
aangetekend staan, wie de uiteindelijke kandidaten van het dekenaat
zijn.
3. Verkiezing van de leden van de pastorale raad
Het secretariaat van het bisdom stelt een verzamellijst samen van
de door de dekenaten gestelde kandidaten. Deze lijst, waarop maximaal
90 personen zullen voorkomen (zie boven onder c), vermeldt
de kandidaten in alfabetische volgorde, met opgave van leeftijd,
functie en woonplaats. Tevens wordt bij iedere kandidaat aangegeven,
door welk dekenaat of door welke dekenaten hij is voorgedragen.
Deze diocesane kandidatenlijst wordt toegezonden aan alle priesters
(zie boven onder a.), samen met een stembiljet. Iedere priester mag
slechts één stembiljet indienen en kan daarop zijn stem uitbrengen op
3 kandidaten van de lijst. Stembiljetten met minder dan 3 namen zijn
geldig.
Inzake ongeldigheid van stembiljetten gelden dezelfde bepalingen
als onder 2.
De stembiljetten moeten uiterlijk 11 november 1967 zijn ingediend
op het adres: Secretariaat van het bisdom voor pastorale aangelegenheden,
St.-Christoffelstraat 5, Roermond. Stembiljetten die na 11 november
binnenkomen zijn ongeldig.
Tot lid van de pastorale raad zijn gekozen de 30 priesters die bij
deze diocesane stemming het grootste aantal stemmen hebben behaald.
Bij gelijk aantal stemmen beslist het lot.
5

Algemene bepaling
In alle onvoorziene gevallen, kwesties en twijfels, die zich bij de
verkiezingsprocedure voordoen, beslist de bisschop.
V. Verkiezingsprocedure leken
A. Uitgangspunten
a. Het stellen van kandidaten geschiedt per dekenaat. Iedere katholieke
leek, die tenminste 18 jaar oud is en in het dekenaat woonachtig,
kan aan de kandidaatstelling deelnemen door de kandidatuur
van één persoon uit zijn eigen dekenaat met zijn handtekening te
steunen.
b. Iedere katholieke leek, die tenminste 18 jaar oud is, kan voor zijn
dekenaat kandidaat zijn, mits hij of zij door 25 personen uit dit dekenaat
als kandidaat wordt voorgedragen.
c. De keuze van de 40 verkiesbare leken-leden van de pastorale raad
geschiedt per dekenaat, uit en door de in het dekenaat gestelde kandidaten.
d. De verdeling van deze 40 verkiesbare plaatsen over de dekenaten
geschiedt naar verhouding van het aantal in het dekenaat woonachtige
communicanten, volgens de statistiek-opgave per 1 januari 1966«
Ieder dekenaat krijgt tenminste 1 vertegenwoordiger in de pastorale
raad. Verder geldt als richtgetal 1 lid per 19.000 communicanten,
waarbij een volgend lid wordt toegelaten zodra het getal 19.000 of
het veelvoud daarvan met 9.500 (de helft van 19.000) wordt overschreden.
Volgens deze sleutel, met voor één geval een kleine correctie, is de
verdeling van de leken-leden over de dekenaten als volgt geregeld:
(kolom a = aantal communicanten; kolom b = aantal leken-leden).
Dekenaat (a) (b) Dekenaat (a) (b)
Roermond 45.294 2 Kerkrade 54.829 3
Brunssum 28.612 2 Maastricht 80.456 4
Echt 24.405 1 Meerssen 44.885 2
Geleen 36.468 2 Schaesberg 27.487 2
Gennep 19.849 I Schinnen 9.509 1
Gronsveld 13.992 1 Sittard 31.418 2
Gulpen 25.586 1 Susteren 14.480 1
Heerlen 58.831 3 Tegelen 25-239 1
Heijthuizen 15476 1 Thorn 10.664 1
Helden 20.933 1 Venlo 52.989 3
Hoensbroek 24.992 1 Venray 18.470 1
Horst 22-345 1 Weert 35-9 6 3 2
6

B. Procedure
1. Het indienen van kandidaten
Aan de leken wordt gevraagd kandidaten te stellen voor de pastorale
raad. Dit wordt hun verzocht via de pers en de preekstoel. Een
ruime bekendmaking is vereist. Men kan hiervoor ook de parochiebladen
benutten, de gespreksgroepen activeren, diverse organisaties
(N.K.V., Vrouwengilde enz.) inschakelen.
In het diocesaan blad Credo van 6 oktober 1967 wordt een formulier
voor kandidaatstelling opgenomen. Naast de naam van het dekenaat,
de gegevens betreffende de kandidaat (naam, leeftijd, beroep,
burgerlijke staat en adres) en diens bereidverklaring om de kandidatuur
te aanvaarden, biedt dit formulier plaats voor de vereiste namen,
adressen en handtekeningen van de 25 personen die de kandidatuur
steunen.
Men hoeft niet per se gebruik te maken van dit gedrukte formulier,
maar kan ook de gevraagde gegevens op een vel papier vermelden.
De kandidaten moeten uiterlijk 21 oktober 1967 zijn ingediend op
het adres: Postbus pp, Roermond.
2. Verkiezing van de leden van de pastorale raad
Het dekenaal secretariaat ontvangt uiterlijk 27 oktober 1967 van
het secretariaat van het bisdom voor pastorale aangelegenheden een
voldoende aantal lijsten van de voor het dekenaat gestelde kandidaten,
met vermelding van hun leeftijd, beroep, burgerlijke staat en adres.
In de periode van 31 oktober tot 11 november 1967 organiseert het
dekenale secretariaat de verkiezing van het vastgestelde aantal leden
voor de pastorale raad (zie boven onder d.), uit en door de gestelde
kandidaten. Dit kan geschieden tijdens een vergadering waardoor de
kandidaten de gelegenheid krijgen om persoonlijk met elkaar kennis
te maken. Het zou ook kunnen via de toezending van de kandidatenlijst,
vergezeld van een stembiljet.
De volledige uitslag van deze verkiezing, met opgave van de voor
het dekenaat gekozen afgevaardigde(n), moet uiterlijk 13 november
1967 zijn ingediend bij het secretariaat van het bisdom voor pastorale
aangelegenheden, St.-Christoffelstraat 5, Roermond.
Algemene bepaling
In alle onvoorziene gevallen, kwesties en twijfels, die zich bij de
verkiezingsprocedure voordoen, beslist de bisschop.
7

VI. Suggesties voor een dekenale raad
Via de kandidaatstelling krijgt het dekenaat de beschikking over de
namen van een aantal personen die bereid zijn hun bijdrage te leveren
aan het pastorale werk in ons bisdom. In de meeste dekenaten kan er
slechts i of 2 van hen afgevaardigd worden naar de pastorale raad.
Wellicht kan men uit deze groep kandidaten een dekenale raad kiezen
of vormen, die als achterban kan fungeren voor de leden van de
pastorale raad. Daarbij zou gelet kunnen worden op een territoriale
spreiding over het dekenaat.
Ook zou het dekenaal centrum voor een dergelijke raad enige malen
per jaar een toelichting en motivering kunnen geven van het gevoerde
pastorale beleid in het dekenaat.
8
Roermond, 3 oktober 1967.
P. MOORS
Bisschop van Roermond

BISDOM
ROERMOND
Vastenbrief 1968
Aan de priesters, werkzaam in het bisdom Roermond.
Dit jaar zal er op de eerste zondag van de Vasten (3 maart a.s.)
geen Vastenbrief worden voorgelezen.
De Vastenbrief - te lang om voorgelezen te worden - wordt in
opdracht van de Nederlandse Bisschoppen als brochure verzorgd en
uitgegeven door de actie „Voor God" te Heemstede. Onderwerp en
titel zijn: „Vernieuwing en Verwarring".
Een exemplaar van deze pastorale brief met begeleidend schrijven
wordt U hierbij toegezonden.
Een samenvatting van de gedachten uit de Vastenbrief treft U hieronder
aan. Desgewenst kunt U deze tekst op de eerste zondag van de
Vasten als voorlees-tekst gebruiken. U kunt echter ook met eigen
woorden over het onderwerp spreken.
Roermond, 15 februari 1968.
Broeders en Zusters in het geloof,
P. MOORS
Bisschop van Roermond.
Wij leven in een tijd van vernieuwingen en veranderingen.
Ook in het leven van de Kerk voltrekken deze zich met grote
snelheid.
Die snelheid is mede oorzaak van een verwarring waarvan wij de
gevolgen duidelijk zien:
In één Kerk staat men soms met felheid tegenover elkaar.
Velen worden onzeker, doordat het vertrouwde weggevallen is of
schijnt weg te vallen.
"Waarom spreken de bisschoppen niet?" is een vaak gehoorde
klacht.
Wij hebben herhaaldelijk gesproken.
Zo hebben wij onder andere in 1965 gesproken over de boeteviering
en het Sacrament van de Biecht.
In hetzelfde jaar hebben wij uitdrukkelijk verklaard dat het geloof

in de waarachtige tegenwoordigheid van Christus in de Eucharistie
wezenlijk tot ons christelijk erfgoed behoort.
Wij weten dat er onrust gebracht werd, doordat sommigen bij hun
verklaringen van geloofsgegevens de onmisbare bezonnenheid uit het
oog verloren.
Daarom hebben wij gesproken over de Godheid van Jezus Christus,
de maagdelijkheid van Maria, over het eeuwig leven.
Wij herinneren U aan onze publicaties over de oecumenische beweging
en over de zondagsviering.
Toch wachten in deze tijd van onrust velen telkens weer op een
duidelijke uitspraak van de bisschoppen.
Tot hen die zich daarin teleurgesteld voelen zeggen wij:
Als wij soms zwegen was dat niet omdat wij vreesden tegen een
publieke opinie in te gaan.
Maar omdat wij weten dat geen enkel leven groeien kan zonder
verandering en vernieuwing.
Dat geldt ook voor het leven van de Kerk.
Wij hebben een zware verantwoordelijkheid voor het oude dat
goed is.
Maar wij moeten ook het nieuwe dat werkelijk uit God is een kans
geven.
Dat is in het verleden helaas soms te weinig gebeurd.
Stond de Kerk in haar grote zorg voor de oude verworvenheden
niet te vaak te wantrouwend tegenover nieuwe inzichten.
Zoals: de erkenning van de wetenschap als zelfstandige waarde,
de erkenning van het persoonlijk geweten.
De Kerk moet de waarheid bewaken.
Maar zij moet ook begrijpen dat de waarheid een goed is dat tot
verdere ontplooiing kan komen.
Angst en onkritisch wantrouwen tegenover al het nieuwe kan een
miskenning zijn van de kracht Gods.
Ook nu nog komt de kracht Gods tot haar recht door de tastende
en zoekende menselijke zwakheid.
De houding van afweer was niet alleen aanwezig bij de bestuursorganen
van de Kerk.
De hele gemeenschap der christenen vertoonde eenzelfde neiging.
Elke gemeenschap verdedigt haar bezit omdat zij daarmee vertrouwd
is, zich daarbij zeker voelt.
Wij moeten leren leven met het besef dat een gezond leven, als
persoon en als gemeenschap, altijd een leven-in-ontwikkeling is.
Die ontwikkeling zal ook voor ons onzekerheid meebrengen.

Moeten wij die onzekerheid vrezen?
Integendeel.
Wij moeten begrijpen dat die onzekerheid ons een enorme kans
geeft om waarachtig te geloven.
Geloven als Abraham, die door God uit zijn geboortestreek werd
weggeroepen naar een onbekend land.
Geen vertrouwde omgeving meer.
Geen enkel ander houvast dan het geloof in de leiding van een
onzichtbare God.
Geloven is: aan God vasthouden in duisternis.
Wij leven als Emmaüsgangers - op weg naar de volle waarheid.
In deze wereld zullen wij nooit anders zien dan ten dele en onvolkomen.
Misschien worden wij daardoor mismoedig.
Misschien is God zó voor ons verborgen, dat wij ons verlaten voelen.
Dat wij menen niet meer te kunnen bidden.
Als wij zelf de woorden voor een gebed niet meer kunnen vinden,
mogen wij ons herinneren dat Christus ons zijn Geest beloofd heeft.
Die Geest wil in ons bidden, in een taal die God beter verstaat dan
wij-zelf.
Die Geest van Jezus is het Licht in alle duisternis.
De Troost in alle verlatenheid.
Het kan zijn dat bij sommigen van U door de vele veranderingen
het geloof-zelf geschokt is.
Hen willen wij wijzen op de woorden van Johannes: „Wie de
waarheid doet, gaat naar het licht". (Joh. 3, 21).
En het zien van God wordt in de bergrede beloofd aan de zuiveren
van hart (confer. Matth. 5, 8).
Dat betekent dat wij God zullen vinden als wij „er aan toe zijn".
Wij zijn er aan toe als het oog van onze geest niet troebel is door
eigenwaan en zelfzucht.
Wij allen, kerkelijke mensen en zogenaamde ongelovigen, zijn van
onszelf uit onwaardig om God te kennen.
In de moderne wereld dringt de gedachte aan God zich niet meer op.
Dit feit heeft toch misschien het grote voordeel dat wij nu des te
beter kunnen ontdekken wat geloven eigenlijk is.
Namelijk: onze veiligheid niet bouwen op de wankele zekerheden
van dit leven, maar durven luisteren naar een Stem die afkomstig is
van Hem die groter en machtiger is dan alles wat wij zien.
Dit loslaten van eigen zekerheden en zich overgeven aan de Stem
van God is voor iedereen moeilijk, maar ook heerlijk en bevrijdend

Iedereen kan öf naar die Stem luisteren öf zich daarvoor afsluiten.
Wij hebben in dit leven een dubbele kans:
een voortschrijdende verblinding of een of een voortschrijdende verlichting.
Tot hen die zich ondanks de genoemde onrust en verwarring minder
bedreigd voelen in hun geloofszekerheid, zeggen wij:
Laat onder U geen tweedracht ontstaan, ook als gij met elkander
van mening verschilt.
Houdt het contact open met elkaar en ook met hen die door God
geroepen zijn tot het gezag en eenmaal over hun leiding rekenschap
zullen moeten afleggen.
Weest bereid van elkaar te leren.
Vergroot de verwarring niet door onvoldoende gefundeerde nieuwigheden
of ondoordachte experimenten.
Weest ook niet te haastig om hen te veroordelen die eerlijk zoeken
naar nieuwe, eigentijdse vormen waarin het geloof zinvol beleefd
kan worden.
Voor ons allen geldt de vermaning van de apostel Paulus:
„Beijvert U de eenheid des Geestes te behouden door de band van
de vrede" (Efesiërs 4,3).
Bij het begin van de Vastentijd wilden wij U de voorafgaande gedachten
meegeven, die de kern vormen van de brochure „Vernieuwing
en Verwarring".
Deze brochure in de serie van de pastorale brieven is vanaf heden
verkrijgbaar.

Brief over de gezinsbijdrage-actie 1969.
Yoor te lezen op zaterdag 25/zondag 26 januari 1969.
Dierbare mede-christenen»
Bijlage I
Meer dan een jaar geleden, op zondag 10 december 1967 waren de
priesters in ons bisdom zo vriendelijk een brief van mij aan TT
voor te lezen.
Daarin deed ik een beroep op ïï deel te nemen aan de gezinsbijdrage
in 1968.
Ook deze brief gaat over Uw gezinsbijdrage°, nu in 1969« Én - voorzover
U nog^geen gezin hebt maar tot de werkende jongeren behoor-t - ook
over ïïw bijdrage aan de kerk in dit jaar.
U wilt mij wel geloven, als ik zeg, dat ik niet de moed zou hebben
U andermaal over geld te schrijven, als dat niet dringend nodig was.
Sterker nog: ik voel mij verplicht dit te doen.
Om U dat duidelijk te maken, herhaal ik eerst even, waar ik mijn
brief van december 1967 mee eindigde:
"Ik besef ten volle, dat de kerk voor sommigen van U een vraagteken
is geworden. De kerk is volop in beweging. Zij bezint zich opnieuw
op haar taak: dienstbaar te zijn aan God en aan alle mensen, aan de
mensen in déze tijd. De nieuwe inzichten en ideeën daaromtrent breken
met grote kracht door. Ze ontmoeten veel waardering, maar ook veel
kritiek. Bij sommigen van U is sprake van ernstige ongerustheid.
Toch vraag ik thans aan ieder van U persoonlijk: hebt begrip en
vertrouwen in deze zich vernieuwende kerk, laat haar niet in de steek.
Wie U ook bent, welke kritiek U ook op de kerk hebt: zoudt ïï de kerk
werkelijk willen missen?"
Die vraag: "Zoudt ïï de kerk werkelijk willen missen?" heeft nu
- in de snelheid van de wereldontwikkeling - een nóg bredere en
diepere achtergrond gekregen dan vorig jaar reeds het geval was.
Ik heb er lang over nagedacht hoe ik ïï vandaag zou zeggen waar het
nu in werkelijkheid om gaat. Dat moet ïï weten, omdat ïï eerst dan beter
dan ooit zult begrijpen waarom ïïw gezinsbijdrage nbg belangrijker
is geworden dan in 1968.
Let ïï goed op: het geld dat daar dat jaar uitkomt, is niet meer
«.Heen nodig voor het instandhouden van ïïw parochie of rectoraat,
en het dekenaat en van ons bisdom, maar voor veel en veel méér; zelfs
voor de nood in de gehele wereld.
Mag ik ïï dat uitleggen?
Als mensen onder elkaar spreken over de toestanden in de wereld,
hoor je vaak "God mag weten waar dat naar toe moet".
Daar spreekt vaak een zeker angst uit. Een angst, die de meeste mensen
het liefst opzij schuiven door over iets anders te beginnen,
ïï kent dat wel.
Maar met dat al: wd"ar hebben de meeste mensen - wat de toekomst
betreft - nu eigenlijk angst voor? Hoe kan je dat samenvatten?
Komt het er niet op neer dat we (of we nu heel diep en oprecht
in God geloven of maar zo'n beetje tegen Hem "aanleunen") een voortdurend
gevoel van onbeJaageruJiebben omdat we niet weten of de wereld
zich zal ontwikkelen tot een bikkeOhuircLe,_gevoelloze, kille en koude
gemeenschap van "ieder voor zich en God voor ons allen" of dat er
ruim plaats zal komen voor echte naastenliefde, medeleven__en mededogen?

- 2 -
Kortom; zal er een werkelijke, reële plaats voor God en Christus
in onze samenlevingsprakti jk zijn, waar ons geloofsleven - hoe dan
ook beleefd - in thuis hoort?
Het is dit enorme vraagstuk van de toekomst waar alles om draait.
Daarbij is niet alleen onze katholieke kerk betrokken.
Dit gaat alle christelijke kerkgemeenschappen aan.
En ook al die godsdienstige groeperingen, die eveneens beseffen
en belijden of aanvoelen dat een wereld zónder eerbied vóór en
geïnspireerd d66r een Hogere Macht zijn ondergang tegemoet gaat.
Ik ben er mij duidelijk van bewust, hiermee voor de
meesten onder U een geweldig groot onderwerp ter tafel
te brengen, waar we uren over bezig kunnen zijn.
Maar over één ding zal ieder, die nog maar enig Godsbesef
en enige eerbied voor Hem in zijn hart draagt, het met mij
eens kunnen zijns
Als we wat nu, vandaag in de wereld gaande is, eens in "wereldwijd
verhand" zien, dan is het duidelijk, dat ook wij - die ons
christenen noemen - in dit vlak een enorme verantwoordelijkheid dragen.
En ook: dat daaruit een wereldwijde plicht van en opdracht aan ons
allemaal voortkomt, die verder reikt dan de grenzen van onze parochie,
ons bisdom, ons Nederland.
God heeft ons het beheer gegeven over dat deel van Zijn Schepping,
dat onze aarde is5 onze hele aarde, met al wat daarop leeft en
al wat daarop lijdt onder onrecht, honger, oorlog.
Daar kunnen we niet onderuit. Dat willen we ook niet.
Er is dus méér werk voor U en ons dan ooit tevoren.
Ik denk daarbij met een warm hart b.v. aan het zich steeds
uitbreidende ontwikkelingswerk, dat ook vanuit onze Nederlandse
kerken wordt verricht.
Alléén reeds uit Nederland zijn daar nu: 8500 priesters, religieuzen
en particulieren belangeloos mee bezig, waarvan bijna 1.100 uit
Limburg.
Dat kost onnoemelijk veel geld.
Dat geld is voor het overgrote deel niet voor die werkers, maar voor
hun materialen en hulpmiddelen, om scholen, huizen en ziekenhuizen te bouwen.
Om daarmee te onderwijzen, landbouw te leren, te genezen, om preventieve
gezondheidszorg te realiseren, honger te lenigen.
Ik denk daarbij even dankbaar aan onze toenemende contacten en
samenwerkingen met andere kerken; ook de niet-christelijke.
Ik denk óók aan de enorme inspanningen die er in ons land - ook
in ons Limburg - geleverd worden om hier het christendom verstaanbaar
en volgbaar te maken voor de mensen van vandaag en morgen.
En tenslotte nog dit: we hebben voor onze nu zo wereldwijde taak
ook nieuwe priesters en leken nodig. Dat is een van onze meest
urgente programmapunten.
Dierbare mede-christenen: ik hoop U met deze brief enig begrip
te hebben gegeven voor wat ik in het begin al schreef. Dat was
dat ik mij verplicht acht wéér Uw aandacht te vragen voor het levensbelang
van Uw gezinsbijdrage.
Als U dat begrijpt en er tijdens de actie die wij daarvoor nu
houden, ook naar vemogen-Taaaa^najadel^ ganser harte!
Roermond, januari 1969.
P. Moors,
Bisschop van Roermond.

BISDOM ROERMOND
TELEFOON (0 4750) 4457 Roermond,
POSTREKENING 1 030 800 Pared,.e«raa« 10
BRIEF VAN MGR. P. MOORS AAN DE GELOVIGEN VAN ZIJN BISDOM
Dierbare Broeders en Zusters in Christus,
Ter voorlezing, of ter publikatie in parochieblad
Zeker is U allen op de hoogte van het feit dat mij op myn verzoek ontslag
verleend is als bisschop van Roermond.
Met ingang van 30 december 1970 ben ik benoemd tot apostolisch administrator
van dit bisdom en tot. titulair bisschop van Maastricht.
Als apostolisch administrator blyf ik met de leiding van dit bisdom belast
tot myn opvolger benoemd is.
Evenzeer als ik in 1959 gemeend heb myn benoeming te moeten aanvaarden, omdat
ik vertrouwde dat het God was Die my door myn overheid tot deze taak riep,
evenzeer heb ik nu gemeend, in de omstandigheden Zyn leiding te moeten erken­
nen en my* te moeten richten naar het medisch advies, dat mij een leven in een
rustiger tempo voorschrijft dan een bisschop in deze uitermate beweeglijke ty*d
gegeven is.
Elk mens die staat voor de afsluiting van een belangrijke periode in zijn leven,
ervaart de weemoed, misschien zelfs de pijn van een afscheid. Hij ziet terug op
de afgelegde weg, ziet naast de moeilijke momenten ook het vele goede dat hem
in de voorbye jaren geschonken werd.
De terugblik vervult my met grote dankbaarheid.
Allereerst denk ik aan de hulp van myn naaste medewerkers, op wie ik - en de
laatste maanden wel heel bijzonder - zo vaak een beroep heb moeten doen. Zy*
hebben my' steeds met de grootste bereidwilligheid terzijde gestaan.
Myn dankbaarheid gaat ook uit naar alle priesters die - vaak onopvallend -
zeer toegewijd hun taak vervulden; naar de religieuzen die mrj op velerlei wyzen
gesteund hebben.
Niet minder dankbaar ben ik de vele leken die zich volijverig en daadwerkelijk
verbonden toonden met de Kerk, het volk Gods onderweg.
Ik beschouw het als een voorrecht dat ik door mijn functie zovele voortreffelijke
mensen heb leren kennen..
Ik ben my ervan bewust dat ik ook veel dank verschuldigd ben aan de zeer velen,
gezonden en zieken, met wie ik helaas nooit persoonlijk contact heb gehad, maar
die door hun oprecht gelovig leven, hun gebed, hun offervaardigheid voor my een
bemoediging geweest zijn.

BISDOM ROERMOND
TELEFOON (0 4750) 4457
POSTREKENING 1 030 800
Ik hoop en vertrouw dat mijn opvolger zich evenzeer gesteund zal voelen by
de uitoefening van zyn taak.
Het spreekt vanzelf dat U zich afvraagt wie myn opvolger zal zijn.
De benoeming van een bisschop blyft uiteindelijk voorbehouden aan Z.H. de
Paus. Wel heeft ons Kathedraal Kapittel het recht drie kandidaten voor
te dragen. Het zal ieder wel duidelyk zijn dat dit recht een zeer grote verantwoordelijkheid
meebrengt. Het Kapittel zal zich over deze aangelegenheid
nog tot U richten.
Allen die van het Kapittel deel uitmaken zullen beseffen hoezeer de men-
selyke inzichten beperkt zyn. Daarom zullen zy' dankbaar zyn voor ons gebed,
opdat de menselijke inspanningen en overwegingen geplaatst worden onder het
licht van de H. Geest.
Ik vraag U dringend: Bidt veel daarvoor. Door het gebed kan ieder bydragen
tot een gelukkige keuze voor de Kerk van Limburg, die wy samen vormen
en die my persoonlyk zeer dierbaar is.
Dierbare Broeders en Zusters in Christus, ik heb reeds vaak een beroep op
U gedaan en het was nooit tevergeefs. Ik vertrouw dat U ook deze keer gehoor
zult «er*>v*>n aan myn dringende wens en zeg U daarvoor hartelijk dank.
Roermond, 6 januari 197L
2.

BISDOM ROERMOND
TELEFOON (04750) 4457
POSTREKENING I 030 SOO
Roermond,
Paredl88traot 10
BRIEF VAN MGR. F. MOORS AAN DE GELOVIGEN VAN ZIJN BISDOM
Dierbare Broeders en Zusters in Christus,
C-i ~7' X.
Ter voorlezing, of ter publikatie in parochieblad
Zeker ia TJ allen op de hoogte van het feit dat my* op myn verzoek ontslag
verleend is als bisschop van Roermond.
Met ingang van 30 december 1970 ben ik benoemd tot apostolisch administrator
van dit bisdom en tot. titulair bisschop van Maastricht.
Als apostolisch administrator blijf ik met de leiding van dit bisdom belast
tot mijn opvolger benoemd is.
Evenzeer als ik in 1959 gemeend heb myn benoeming te moeten aanvaarden, omdat
ik vertrouwde dat het God was Die my do;or myn overheid tot deze taak riep,
evenzeer heb ik nü gemeend, in de omstandigheden Zy'n leiding te moeten erken­
nen en my' te moeten richten naar het medisch advies, dat my een leven in een
rustiger tempo voorschrift dan een bisschop in deze uitermate beweeglyke tyd
gegeven is.
Elk mens die staat voor de afsluiting van een belangrijke periode in zijn leven,
ervaart de weemoed, misschien zelfs de pyn van een afscheid. Hy ziet terug op
de afgelegde weg, ziet naast de moeilijke momenten ook het vele goede dat hem
in de voorbye jaren geschonken werd.
De terugblik vervult my met grote dankbaarheid.
Allereerst denk ik aan de hulp van myn naaste medewerkers, op wie ik - en de
laatste maanden wel heel bijzonder - zo vaak een beroep heb moeten doen. Zy"
hebben my steeds met de grootste bereidwilligheid terzyde gestaan.
Myn dankbaarheid gaat ook uit naar alle priesters die - vaak onopvallend -
zeer toegewijd hun taak vervulden; naar de religieuzen die my op velerlei wyzen
gesteund hebben.
Niet minder dankbaar ben ik de vele leken die zich c volijverig en daadwerkely'k
verbonden toonden met de Kerk, het volk Gods onderweg.
Ik beschouw het als een voorrecht dat ik door myn functie zovele voortreffelijke
mensen heb leren kennen..
Ik ben my ervan bewust dat ik ook veel dank verschuldigd ben aan de zeer velen,
gezonden en zieken, met wie ik helaas nooit persoonlijk contact heb gehad, maar
die door hun oprecht gelovig leven, hun gebed, hun offervaardigheid voor my'-een
bemoediging geweest zyn.

BISDOM ROERMOND
TELEFOON (04750) 4457
POSTREKENING 1 030 800
Ik hoop en vertrouw dat myn opvolger zich evenzeer gesteund zal voelen by'
de uitoefening van zyn taak.
Het spreekt vanzelf dat U zich afvraagt wie myn opvolger zal zyn.
De benoeming van een bisschop blijft uiteindely'k voorbehouden aan Z.H. de
Paus. Wel heeft ons Kathedraal Kapittel het recht drie kandidaten voor
tè dragen. Het zal ieder wel duidelyk zyn dat dit recht een zeer grote verantwoordelijkheid
meebrengt. Het Kapittel zal zich over deze aangelegenheid
nog tot U richten.
Allen die van het Kapittel deel uitmaken zullen beseffen hoezeer de men-
selyke inzichten beperkt zyn. Daarom zullen zy' dankbaar zyn voor ons gebed,
opdat de menselijke inspanningen en overwegingen geplaatst worden onder het
licht van de H. Geest.
Ik vraag U dringends Bidt veel daarvoor. Door het gebed kan ieder bydragen
tot een gelukkige keuze voor de Kerk van Limburg, die wij samen vormen
en die my persoonlijk zeer dierbaar is.
Dierbare Broeders en Zusters in Christus, ik heb reeds vaak een beroep op
U gedaan en het was nooit tevergeefs. Ik vertrouw dat U ook deze keer gehoor
zult ^ffaver} aan mijn dringende wens en zeg U daarvoor hartelijk dank.
Roermond, 6 januari 1971«
2.

BISDOM ROERMOND
TELEFOON (0 4750) 4457
POSTREKENING 1 030 800
Roermond.
P.redisstioot 10
AAN ALLE GEL0VIGEN~VAN ONS BISDOM
Via pers, radio en televisie heeft U reeds gehoord dat
Zijne Heiligheid de Paus tot bisschop van Roermond heeft benoemd
de zeereerwaarde heer Dr. Johannes Mathys Gijsen, geboren 7 okto­
ber 1932 te Oeffeit (N.B.), thans rector te Nunhem.
Over enkele weken zal hij uit Rome de officiële benoemings­
, ;
akte ontvangen. Wanneer hij deze akte aan het Kathedraal Kapittel
toont, gaat de leiding van het bisdom in zijn handen over.
Het is nog niet bekend wanneer de bisschopswijding van
Mgr. Gijsen zal plaatsvinden.
in uw gebed aan.
Gaarne beveel ik ons bisdom en de nieuw benoemde bisschop
Ik hoop dat priesters, religieuzen en leken in geloof en
liefde met de nieuwe bisschop zullen samenwerken tot heil van heel
ons bisdom.
Roermond, 22 januari 1972 P. Moors
Apostolisch Administrator
Aan de priesters wordt verzocht dit bericht voor te lezen in
de diensten van 29 en 30 januari a.s.