Van de Duinvoet - H. Joannes de Doper

In memoriam – Vera Beemster
Vera is op 2 augustus 1925 geboren in Spierdijk, een
landelijk en rustig dorp in West-Friesland. Zij was enig
kind. Dat vond ze niet leuk en ze huilde soms omdat ze
geen broers of zusjes had. ’Toch ben ik niet verwend’
zei ze dikwijls en dan vertelde ze over haar opvoeding:
eenvoudig en tevreden zijn, eerlijk en rechtvaardig, je
plicht doen en dienstbaar zijn en vooral dankbaar. Ook
een diep geloof en vertrouwen in God heeft ze van haar ouders meegekregen.
Ondanks alle veranderingen en vernieuwingen bleef zij vasthouden aan de waarden
die ze van jongs af had meegekregen en ging ze rustig haar eigen weg. Haar
vader is 72 jaar geworden en haar moeder 69.Vol verwondering en dankbaarheid
kon ze vertellen hoe bijzonder ze het vond dat ze ouder was dan haar ouders. Een
ervaring die haar diep geraakt heeft is de brand die het huis van haar ouders in de
as gelegd heeft. Zij heeft er een angst voor brand aan overgehouden. Toen drie
jaar geleden een hevige duinbrand woedde in de buurt van haar huis heeft haar
dat hevig aangegrepen.
Na haar schooltijd ging ze, zoals toen gebruikelijk was, aan het werk. Eerst in het
plaatselijke rustoord en later in de pastorie van Spierdijk. Nauwgezet en zorgzaam
deed zij haar werk, altijd en overal op tijd. Daarna was Vera bijna 20 jaar
werkzaam in Hoog Duinen, toen nog St. Jan geheten. Als je haar werkzame leven
in een woord wilt samenvatten dan is dat: dienstbaarheid. Makkelijk zal dat niet
altijd geweest zijn. Vera klaagde daar nooit over, ze had wel haar eigen manier
van zeggen om je te laten weten dat het leven ook moeilijk kon zijn.’Het leven is
hard en bonkig’ zei ze dan.
In de kapel is Vera 20 jaar koster geweest. Iedere woensdagmorgen zorgde ze dat
alles in orde was voor de dienst. Met veel liefde maakte ze het altaar klaar, stak de
kaarsen aan en maande soms de mensen tot stilte als ze dacht dat ze te luidruchtig
waren. Ik weet dat deze wekelijkse taak een grote plaats had in haar leven.
We zullen ons Vera herinneren als een markante vrouw.
Ze kon zonder omwegen en zeer direct zeggen wat haar mening was. Dat deed ze
met name als ze vond dat ze niet rechtvaardig behandeld was, want ze had een
sterk ontwikkeld gevoel voor rechtvaardigheid. Toen een buschauffeur van me-
6