Pbm deel 3: oog- en gelaatbescherming - Febelsafe

of gedeeltelijk) van toepassing op de
laserbeschermbril (EN 207) en de laserafstelbril
(EN 208). Ook de norm
EN 60825 m.b.t. de grenswaarde bestralingssterkte
en - tijden is op de laserbril
van toepassing.
Automatische lashelm
Automatische lashelmen nemen in zekere
zin een aparte positie in tussen
de PBM’s voor oog- en gelaatbescherming
al is het maar omwille van
de geraffineerde achterliggende technologie.
De automatische laskap biedt
bescherming tegen de risico’s verbonden
aan lassen en aanverwante opdrachten.
De filter van een laskap
schakelt automatisch over naar een
hogere beschermingsschaal (scale)
wanneer de (las)lichtbron wordt ingeschakeld.
De pionier van de automatische
laskappen was ongetwijfeld de
Zweed Ake Hörnell, die in de jaren ‘70
onderzoek deed naar beschermingsmogelijkheden
voor de arbeiders in de
scheepswerven. Hörnell combineerde
vloeibare kristalcellen, polarisatiefilters
en elektronica om een prototype van
een automatische lasbril te maken. In
1981 zag Speedglas het ‘licht’. De
werking van de automatische lasfilter
bestaat er (eenvoudig uitgelegd) in dat
ingebouwde detectoren de lasboog
detecteren en die informatie doorgeven
naar een elektronische commandomodule.
Die stuurt op haar beurt
het optische gedeelte aan en zal de
filter verdonkeren volgens de door de
lasser ingestelde tint.
De juiste keuze maken
De keuze voor een bepaalde soort
van oog- en gelaatbescherming moet
gebaseerd zijn op volgende uitgangspunten
of basisbeginselen:
1. de bescherming door het PBM
moet in overeenstemming zijn met
het risico dat verwacht wordt. Welk
risico verwacht wordt weet men
vanuit de risico-inventarisatie en
-evaluatie.
De werkgever is verplicht om alle risico’s,
waaraan de werknemers tijdens
het uitvoeren van hun taak zijn blootgesteld,
te kennen. Deze kennis moet
geïnventariseerd zijn. De risico-inventarisatie
moet bij elke wijziging worden
bijgestuurd. In de inventarisatie
worden de risico’s beschreven maar
ook de mogelijke gevolgen voor de
werknemers.
2. de bescherming mag geen zwaardere
belasting voor de gebruiker inhouden
dan strikt noodzakelijk is;
De beslissing om over te gaan tot het
gebruik van PBM’s is slechts verantwoord
wanneer het risico niet aan de
bron kan ingeperkt worden. De belasting
die ontstaat door het gebruik
van het PBM moet minimaal zijn en
mag het fysisch en psychisch functioneren
van de drager slechts in geringe
mate beïnvloeden. Men kiest dus
voor de ‘lichtst mogelijke’ vorm van
PBM.
3. de bescherming mag zeker geen
nieuw risico veroorzaken of de gezondheid
van de gebruiker nadelig
beïnvloeden.
Delen van het PBM die uit materialen
zouden vervaardigd zijn waardoor, bij
aanraking, zich irritaties of allergische
Interventie
reacties zouden kunnen voordoen (vb
zink). Een ander voorbeeld van verhoogd
risico zijn de brilglazen met
een verlaagde lichttransmissie die
zouden kunnen leiden tot een afnemend
gezichtsvermogen tijdens de
werkzaamheden waardoor men bepaalde
dreigingen niet of niet tijdig
waarneemt. Ook kunnen veiligheidsbrillen
van een minderwaardige optische
kwaliteit de werkelijkheid aanzienlijk
vervormen.
Conclusie
Onze ogen zijn onbetwistbaar een
kostbaar goed én ze zijn zeer kwetsbaar.
Letsels aan de ogen hebben
zeer zware gevolgen voor onze levenskwaliteit.
Die letsels kunnen ontstaan
door geen oogbescherming te
gebruiken waardoor de ogen tijdens
het werk aan de drie reeds genoemde
risico’s worden blootgesteld.
Letsels kunnen echter ook ontstaan
door het gebruik van minderwaardige
oogbeschermers die op termijn de
kwaliteit van onze ogen in slechte zin
beïnvloeden. Anders gezegd: aan
oog- en gelaatsbescherming mag
men geen toegevingen doen en men
laat zich best terdege adviseren door
een expert.
Ludwig Janssens
Foto: Midera
FireForum magazine – december 2008 – nr. 15
45