7'6))2-2+ 83(%= - Worst Case Scenario

STAPLE
STAPLE
GOREHOUND
CELEBRATING SCHOKKEND NIEUWS #100
#5
– FEB 21, 2013 – FREE
THR.COM/BERLIN
GOREHOUNDINC.COM
SO SUE ME!
FRANKENSTEINS ARMY VS. WORST CASE SCENARIO >> P2 THE PEOPLE VS. GOREHOUND >> P6
CUT IT OPEN
PLUS SCENARIO
“DE NOORDKANT”!

2002 IN DE ZOMER schreef ik
mijn eerste outline voor wat aanvankelijk
Woensdag Gehaktdag
heette. Richard Raaphorst, die ik
in het voorjaar had leren kennen
bij de productie van een leader
voor het 18de Festival van de
Fantastische Film (tegenwoordig
Imagine), haakte aan. In het najaar
sprak mijn partner in crime
Fir Suidema onze ‘mutual friend’
producent/regisseur Brian Yuzna
over onze plannen op de Milanese
lmmarkt Mifed.
Woensdag Gehaktdag was grappend
ontstaan tijdens een vakantie
in Frankrijk en reisgenoot Jan
Doense wilde ook met verlming
aan de slag. Omdat onze ideeën
sterk uiteenliepen, besloten we
dat onafhankelijk van elkaar te
doen.
2003 IN HET VOORJAAR gaf ik
Yuzna in Amsterdam een eerste
treatment van Worst Case Scenario
(de nieuwe titel was een suggestie
van Roel Haanen). Die zomer
en dat najaar produceerden
we de eerste promo. We redeneerden
dat we als nieuwkomers
een staaltje moesten tonen van
wat we wilden èn konden.
De voorbereidingen van de opnames
waren spannend, maar
wie we ook vroegen, iedereen
werkte belangeloos mee: professionele
crew, met voorop cameraman
Gabor Deak, productiemedewerkers,
cameraverhuur,
lokatiescouts, postproductiebedrijven,
noem maar op. Van Kodak
kregen we lmmateriaal en
special make-up outt Unreal
nam genoegen met een onkostenvergoeding.
Het liep uiteindelijk
toch nog ink in de papieren,
maar wonder boven wonder vonden
we op het nippertje ook nog
een mæcenas die alle kosten op
zich nam. We lmden de promo
op een spectaculair verregende
dag op de Rotterdamse Maasvlakte
met zo’n honderd man
crew en guranten.
In november bezochten Fir en ik
opnieuw de Mifed, ditmaal gewapend
met zelfgebakken eerste
promo-dvd tjes. Kort daarna
meldde zich Amerikaans producent
Jack Murphy, een kennis van
Brian. In de winter zetten we de
promo online en vooral na een
bericht op Ain’t It Cool kregen we
enorm veel belangstelling, ging
de server plat en ontstond een
inke buzz.
2004 IN HET VOORJAAR produceerden
we de dvd in oplage. Fir
WORST CASE
SCENARIO VS.
FRANKEN-
STEINS ARMY
De aanhouder wint. Het lukte Richard Raaphorst na tien jaar
ploeteren eindelijk om zijn film over een in elkaar geknutseld
leger van ondoden te maken. Ook al zitten in Frankensteins
Army onherroepelijk ideeën die jaren eerder opkwamen voor
die andere Nazi zombie film, Worst Case Scenario is het niet.
Dit is de geschiedenis van de film die er niet kwam.
en ik gingen ermee naar de lmmarkt
van Cannes. Brian bracht
ons opnieuw in contact met
Murphy en diens zakenpartner
Lars Bjorck. Na een korte onderhandeling
tekenden we een contract
voor nanciering. Jack en
Lars zouden ergens tussen de
drie en zes miljoen dollar bijelkaar
harken. Een artikel in Variety
leverde ook in Nederland veel
publiciteit op.
In de zomer contracteerde
Murphy als co-scenarist Amerikaan
Miguel Tejada Flores. Dat
bleek later een stomme fout van
mij, want ik had dat contract zelf
moeten sluiten, maar wist ik veel.
Miguel, Richard en ik begonnen
een hechte samenwerking en in
het najaar haalden we Miguel
naar Nederland, maakten we een
waddentocht en rondden we de
eerste ‘echte’ rst dra af, net op
tijd voor de American Film Market.
Helaas leverde de lobby van
Murphy en Bjorck daar niets op.
2005 IN HET VOORJAAR was er
nog steeds geen vordering en we
besloten uit verveling een tweede
promo te maken (ook bedoeld om
een CGI-eect te testen). We
verlengden het (eenjarig) nancieringscontract
met zes maanden.
Fir, Richard en ik bezochten
Cannes, raakten gefrustreerd
door het gebrek aan actie van
Murphy en Bjorck, maar kwamen
zelf ook geen stap verder. Dat najaar
bleek de enige serieuze optie
die was ontstaan (met Britse sales
agent IAC/Sequence) een
wassen neus. Fir en ik zijn ervoor
naar Londen geweest en op de
volgende American Film Market
moest de zaak worden beklonken,
maar op de valreep trok IAC
zich terug. Tot grote consternatie
van Murphy en Bjorck besloten
wij ons contract niet meer te verlengen.
Bij navraag bleek dat IAC
de combinatie ‘hoog budget/onbekende
Nederlanders’ ondoenlijk
vond. In de winter zetten we
de tweede promo online. Ondertussen
toonde producent Richard
Claus (die ons had geadviseerd
bij de nancieringsdeal met IAC)
interesse, samen met Chris Brouwer.
2006/2007 TUSSENDOOR
DIENDEN WE via producent Herman
Slagter vergeefs een aanvraag
in voor ‘Kort Rotterdams’
met een korte spin-o, Rotterdämmerung.
In het voorjaar waren
we in een maandenlange
strijd met Murphy en Bjorck verwikkeld
over de rechten, waarop
de Amerikanen door hun contract
met co-scenarist Miguel
ook aanspraak konden maken.
Eind april troen we, geadviseerd
door Richard Claus, een schikking
waarmee we alle rechten
voor de lm terugkregen. Claus
hielp ons óók een voet tussen de
deur krijgen bij het Filmfonds
(waar Fir en ik jaren eerder minzaam
waren weggelachen door
o.a. Chris Brouwer!). We kregen
subsidie voor scenario-ontwikkeling
en Miguel en ik werkten
tot najaar 2007 aan een goedkoper
te produceren scenario (budget:
twee tot tweeëneenhalf miljoen
euro). Dat ging, aan het
handje van het Filmfonds, tergend
langzaam. In het najaar was
het scenario rond en naar tevredenheid
van Filmfondsintendant
Esmée Lammers èn Richard
Claus. Ik maakte een eerste budget
breakdown.
2008/2009 EIND 2007
VROEG het Filmfonds ons om een
aanvraag te doen voor een forse
productiesubsidie. Claus regelde
de benodigde intentieverklaring
van een Nederlandse distributeur
(Independent), maar we vielen
toch buiten de boot. Vanaf januari
vertrokken de twee Richards
samen met Fir naar Zuid-Afrika
voor de opnames van het Marco
Borsato-vehikel Wit Licht. Claus
had de rest van dat jaar zijn handen
vol en zonder zicht op subsidie
verdampte zijn interesse. In
het najaar werd ik door Miguel in
contact gebracht met Amerikaans
producent Isen Robbins,
maar ook dat liep op niets uit. We
deden daarbij nog een serieuze,
maar vergeefse poging om Rutger
Hauer voor een hoofdrol te interesseren.
(Hij voelde zich te goed,
om zichzelf daarna belachelijk te
maken in Dario Argento’s Dracula.)
Voorjaar 2009 gooide ik nog
een balletje op bij het House of
Netherhorror van Jan Doense en
Herman Slagter voor een spin-o
(getiteld Woeste Hoeve), maar Richard
voelde daar al niets meer
voor. We bleken het erover eens
dat er geen leven meer zat in
Worst Case Scenario en meldden
dat op de website.
In de tweede hel 2009 werd ik
nog benaderd door Portugees
‘producent’ Hugo Diogo. We
ontmoetten hem in Amsterdam
en ik schreef een nieuwe outline,
Wolfram, een ultra low-budget
oplossing voor Worst Case
Scenario. Helaas bleek Hugo de
zoveelste poseur.
NASCHRIFT Verschillende
keren werd mij tijdens de (pre)
productie van Frankensteins
Army ingefluisterd dat ik daar
‘iets’ aan moest doen, ‘het niet
moest pikken’, ‘sue the bastards’
etc. Maar daar had ik helemaal
geen zin in. Richard had
gewoonweg een langere adem
dan ik en dat bewonder ik. Ik
gun hem zijn film en wens hem
veel succes. Natuurlijk herken
ik ideeën en beelden en vraag
ik me een beetje meewarig af
hoe die waren uitgepakt als we
Worst Case Scenario hadden
kunnen maken. Toch is het
veel belangrijker dat er nu een
film is. En ik ben blij dat ik niet
ben gezwicht voor the dark
side van de filmbusiness, die
vooral draait om geld verdienen
zonder een film te maken.
Jack Murphy – per saldo one
of the good guys – overleed
begin 2013 aan kanker. GH

MEI 2005: REGISSEUR EN SCENARIST/PRODUCENT OP DE CROISETTE IN CANNES (FOTO FIR SUIDEMA)

EEN VERSTILD WINTERLANDSCHAP
in de bergen. Zonlicht weerkaatst
in een smetteloos witte vallei en
op de toppen daarachter. Dennenbomen
kreu nen onder een dik
pak sneeuw.
Aan de rand van een met waarschuwingsborden
gemarkeerde
piste verschijnt een snowboarder.
Harald, een dertiger met een
stoppelbaard van een paar dagen,
tuurt zelfverzekerd de steile, met
naaldbomen begroeide helling af.
Zijn professionele, maar beetje
gehavende uitrusting verraden
dat hij ervaren is. Haralds ogen
glinsteren vol verwachting over
wat komen gaat. De gewone pistes
bieden hem immers geen uitdaging
meer. Hij trekt een brede
grijns. Achter hem, klinken in de
verte de door de sneeuw gedempte
geluiden van andere
wintersporters. Hij stelt de timer
op zijn high-tech horloge in, kijkt
nog even over zijn schouder, zet
dan zijn bril op en zet de afdaling
in.
Harald slalomt – aanvankelijk
heel nonchalant – om de dennen,
maar een moment van onoplettendheid
wordt meteen bestra:
een uitstekende tak rukt zijn skibril
af en verblind door de zon
gaat hij onderuit in de paksneeuw.
Harald is even van zijn à propos.
Hij knippert met zijn ogen en
slaat een kreet van opluchting.
Door de weerkaatsing van het
zonlicht in de sneeuw kan hij zich
lastig oriënteren. Op zijn roodverbrand
gezicht vormt de contour
van zijn bril een bleek masker.
Dan ontwaart hij een gedaante,
die hem stilzwijgend bekijkt.
Harald he zijn hand op en
roept hem toe.
‘Nichts passiert! Alles gut!’
Hij krabbelt op en ploegt door
de sneeuw naar de man. De veertiger,
met een door jarenlange
blootstelling aan de elementen
gelooid gezicht, rookt een lterloze
sigaret en kijkt geamuseerd
naar Haralds geploeter. Hij is ongeschoren
en onder zijn pet
steekt een wilde bos zongebleekte
krullen. Naast hem in de
sneeuw steekt een paar ouderwetse
lange skies en stokken. Aan
zijn schouder hangt een jachtgeweer.
‘Grüß Gott!’ zegt Harald.
‘Nederlander?’ antwoordt de
man.
Harald grinnikt. ‘Hehe, dat heb
je snel door. Harald.’ Hij trekt een
skihandschoen uit en reikt de ander
enthousiast zijn hand. De
man negeert het gebaar, opent
DE NOORDKANT
Een scenario DOOR BART OOSTERHOORN gebaseerd
op De Noordkant van de Naobuhler van F. Bordewijk
(uit de bundel Fantastische vertellingen, 1919).
MET MEDEWERKING VAN ROB VAN DER VELDEN
een zilverkleurig doosje en biedt
Harald een sigaret aan. Harald
weigert vriendelijk. ‘Nee bedankt,
ben ik mee gestopt.’
‘Oude gewoonte. Kalkmeijer is
de naam.’
Harald wijst op het geweer. ‘Jager?’
‘En berggids.’
Harald kijkt vragend om zich
heen en wijst in een richting.
‘Ehm... dan weet je vast... Is dat
de weg naar Hochmannsheim?’
‘Hangt er vanaf. Er zijn er een
paar.’ Kalkmeijer knikt in de richting
die Harald aangaf. ‘Dát is de
bekende, onderlangs de berg.
Zelf neem ik altijd de noordkant.’
Kalkmeijer hee een van zijn skistokken
opgepakt en wijst in een
andere richting: een zwaarbesneeuwd
pad dat tussen de bomen
verdwijnt.
Harald kijkt bedenkelijk.
‘Hmm... Ik geloof dat ik voor
vandaag genoeg avontuur heb
gehad.’ Hij draait zijn hoofd en
kijkt recht in de ogen van Kalkmeijer,
wiens gezicht nu vlak bij
het zijne is. Rook kringelt langs
Kalkmeijers mondhoeken.
‘Wat je wil. Maar ik was juist
van plan zelf zo te gaan. Het uitzicht
is fenomenaal en het is nog
korter ook. Maar goed...’
Harald kijkt nog eens naar de
route onderlangs de berg. Een
vers, door iemand anders achtergelaten
skispoor lijkt hem de weg
naar de bewoonde wereld te wijzen,
naar het hotel, Glühwein en
Schnapps. Aanlokkelijk, maar hij
is pas net op weg. En hij laat zich
toch niet kennen?
Kalkmeijer is al op pad. Harald
haalt zijn schouders op, steekt
zijn felgekleurde snowboard onder
de arm en roept hem na. ‘Hé
Kalkmeijer! Wacht ee!’
DE TWEE MANNEN lopen op een
pad dat omhoog klimt langs een
berghelling. Harald kijkt naar beneden.
Onder in het dal fonkelt
het water van een bergstroom.
Hij kijkt naar de bergen aan de
overzijde en geniet zichtbaar van
het uitzicht. Na wat gestuntel
met zijn handschoenen haalt hij
zijn mobiele telefoontje tevoorschijn
en klapt het open. Op het
schermpje een foto van zijn
vriendin en vierjarige dochtertje.
Hij kijkt er een moment naar, positioneert
zichzelf dan goed en
maakt een foto van zichzelf met
op de achtergrond het ravijn.
Hij wordt geroepen en draait
zich om. Kalkmeijer is alweer een
eind verder. ‘We moeten er wel
de vaart inhouden. Het wordt
snel donker en zo te zien zit er
iets in de lucht.’
Harald stopt zijn mobieltje weg
en trekt zijn handschoenen weer
aan. Kalkmeijer wijst op het nauwer
wordende pad, dat langs de
berg voert, met de helling aan
één zijde, de afgrond aan de andere.
Het enige geluid is dat van
knarsende sneeuw onder Haralds
voeten. Langzaam steekt de wind
op. Boven in de bergen weerklinkt
de donder.
HOGEROP IS HET pad vlakker en
klee het als de rand van een
hoed tegen de vrijwel verticale
bergwand. Kalkmeijer bewandelt
het pad nonchalant. Harald is
veel voorzichtiger, angstvallig
dicht bij de wand blijvend, die hij
met één hand aast.
‘Maak je niet druk.’ zegt Kalkmeijer.
‘Ik ken hier geblinddoekt
de weg.’
Harald luistert niet en kijkt benauwd
naar de rand van de afgrond.
‘Hoog hier.’
‘Metertje of driehonderd tot de
rotsen beneden. Hoor je de rivier?
We zijn bijna op het hoogste
punt aangekomen...’
‘Te gek! Hoe ver...’
‘...waar ik bijna over de rand
ging.’
Als door een wesp gestoken
kijkt Harald op, zijn blik losrukkend
van de nabije diepte. Kalkmeijer
kijkt om, sardonisch glimlachend.
‘Een mooi verhaal...’
KALKMEIJER LOOPT IN zijn eentje
op het pad. Zijn vuisten omklemmen
zijn jachtgeweer. Het schemert.
“Het was een beetje... zoals nu.
Noordoostenwind, niet onaangenaam.
Ik was al ’n paar uur een
steenbok op ’t spoor. Ongrijpbaar
beest. Lokte me hier naartoe.
Naar de noordkant...”
Kalkmeijers lange haar wappert
in de wind. Hij stopt en tuurt
naar boven. Donkere wolken
pakken zich samen. Het begint
zachtjes te ijzelen. Dan xeert
Kalkmeijer zijn blik. Hij neemt
zijn oude verrekijker en ontwaart
een stuk bergopwaarts de bok.
Behoedzaam snelt Kalkmeier
verder het pad op, zijn prooi niet
uit het oog verliezend. Op de
hoedrand neemt hij zijn positie
in. Het is er glad. Hij tuurt door
het vizier, legt aan en haalt de
trekker over. Een oorverdovende
knal. Door de terugslag verliest
Kalkmeijer zijn evenwicht en
gaat hij onderuit. Terwijl hij probeert
op te staan, hoort hij boven
zich een donderend geraas. Hij
kijkt op en ziet nog net hoe de
dodelijk getroen bok op hem
neerstort. Dan gaat het licht uit.
ALS KALKMEIJER ZIJN ogen weer
opent, ligt hij op zijn rug. Hij
probeert woest krabbelend overeind
te komen, maar het eect is
averechts. Zijn lichaam schui
dichter naar de afgrond... Kalkmeijer
verstij, plat tegen de
grond gedrukt. Zijn bevroren
adem, in korte stoten uitgeblazen,
wordt verwaaid door de
wind.
Er sijpelt warm bloed in zijn
nek. Hij schrikt ervan en voelt
aan zijn hoofd. Voorzichtig richt
hij zich op. Zijn blik ontmoet de
gele ogen met uitdrukkingsloze,
liggende irissen van zijn bloedende
jachttrofee. Die ligt dodelijk
getroen op het pad. De
hoed rand die hij zo omzichtig
had bewandeld gaat over in een
langzaam hellend vlak dat door
de elementen is gepolijst tot een
volkomen egale plaat. De ijzel
hee daar een spekgladde spiegel
van gemaakt. Daarop ligt hij nu,
wijdbeens, met maar een meter
verderop een onbekende, gapende
diepte.
De wind wakkert aan. Een nieuwe
vlaag blaast door zijn blonde
krullen. Kalkmeijer staart bewegingsloos
omhoog in de vallende
duisternis. Onwillekeurig rilt hij
van de kou. Of het de wind is of
zijn beweging, hoe subtiel ook,
het doet hem opnieuw enkele decimeters
verschuiven. Tergend
laat komt zijn lichaam weer tot
stilstand.
Kalkmeijer maant zichzelf tot
kalmte en zet zijn nagels en de
hakken van zijn bergschoenen in
het spiegelgladde rotsoppervlak,
maar het ijs biedt geen enkel
houvast. “Shhh... rustig nu, rustig...”
Kalkmeijers ogen zoeken
naarstig naar iets wat hem hou-

NAAR ORIGINEEL VAN N.P. DE KOO, 1930

vast kan bieden. Zijn jachtgeweer
ligt buiten bereik. Alleen de bok,
daar kan hij wellicht bij. Voorzichtig
schui hij zijn rechterarm
over het ijs tot boven zijn hoofd.
Hij strekt de trillende arm en tast
naar de kop van de bok. Hij kijkt
naar boven en staart in de ogen
van het dier. Dan grijpt Kalkmeijer
de bebloede sik van de
steenbok vast. Voorzichtig spant
hij zijn spieren en probeert hij
zich op te trekken, beducht dat
hij de bok niet van het pad trekt.
Dan gaat plots een siddering door
het dier. Kalkmeijer deinst terug
en verliest zijn grip. In het bloed
van de bok glijdt hij verder weg
tot aan de rand. Zijn hakken raken
de grond niet meer: hij hangt
nu met zijn voeten boven de afgrond.
Na enkele seconden – het lijkt
een eeuwigheid – schreeuwt hij
het uit. De ongearticuleerde kreet
wordt overstemd door een windvlaag
die door de verlaten kloof
giert.
THE MPAA VS. GORE-
HOUND IN OKTOBER 2006 waren
we al ruim vier jaar bezig met
de promotie van Worst Case
Scenario: met het script, de promos,
met Amerikaanse producenten
en op internationale lmbeurzen
met talloze sales agents
en productiemaatschappijen. Eigenlijk
nóg vreemd dat we al die
tijd beneden het radar bleven van
de Motion Picture Association of
America. Tot we hun brief kregen.
De MPAA is Amerika’s Kijkwijzer,
maar hee een véél illustere
geschiedenis. Het lmkeuringsinstituut
werd in 1922 opgericht,
in een poging van movie moguls
als Samuel Goldwyn en Louis B.
Mayer om door zelfregulering
lmcensuur te voorkomen. Maar
de industrie beet zichzelf al snel
in de staart, want in de periode
1930-1968 voerde de MPAA aan
de hand van de Hays Code een
waar schrikbewind uit. Baas
Hays en zijn mannen bepaalden
wat door de krappe beugel kon en
titels die afvielen konden uiten
naar commercieel succes.
Maar liefst vier MPAA-advocaten
waren op onze zaak gezet om
ons te bedreigen met legal action
tegen onze “willful trademark infringement”
van hun rating signs.
Welke doodzonde we hadden begaan?
Zie het logootje.
HET IS NACHT. Kalkmeijer ijlt en
kijkt op naar een kraakheldere
sterrenhemel.IJzel hee een wit
laagje op zijn gezicht gevormd,
zijn baard en haar bedekt met
rijp, als ware het een doodsmasker.
Hoog in de hemel ziet hij een
ster vallen. Hij ontwaart het sterrenbeeld
van de Steenbok. Dan
beginnen de sterren te bewegen.
Ze vormen de kop van de bok.
Het beest mekkert... maar het is
Kalkmeijers eigen lamlendige gekreun.
Kalkmeijer wil zijn armen
oprichten om zich te beschermen
tegen een onzichtbaar gevaar,
maar het lukt niet: zijn met geitenbloed
doordrenkte kleren zijn
vastgevroren aan de rots. Kalkmeijers
knieën hangen over de
rand en zijn benen steken in het
luchtledige.
‘VASTGEVROREN? PFFF... MET alle
respect...’ Harald staat met zijn
rug tegen de bergwand. Zijn linkerarm
drukt hij gestrekt tegen
ELI ROTH VS. GORE-
HOUND IN MEI 2009 was het
opnieuw raak. De advocaten van
regisseur/acteur Eli ‘Inglourious
Basterd’ Roth riepen ons op hoge
poten op om Eli’s naam van onze
website te verwijderen. “Fucking
awesome” schreeuwde Roth je
vanaf onze homepage toe. Maar
dat kon niet, want Eli had nog
nóóit van Worst Case Scenario
het steen, zijn rechterarm omklemt
het snowboard. Met wijd
opengesperde ogen staart hij
naar de rand van de afgrond die
plotseling héél dichtbij lijkt. Met
moeite rukt hij zijn blik los en
kijkt naar Kalkmeijer. Harald is
doodsbenauwd, maar klampt
zich vast aan zijn moderne zelfverzekerheid.
‘Ik vind ’t een sterk
verhaal.’
Kalkmeijer is dichter bij de afgrond,
gehurkt. Met één hand
betast hij de grond – alsof hij
probeert te voelen waar de dodelijke
glooiing begint. Het begint
te donderen, en hij kijkt verwonderd
naar boven. Kleine waterdruppeltjes
schitteren in zijn
baard en krullen. ‘Híer, precies
híer was het.’ Hij kijkt op en in de
vallende duisternis hee zijn
glimlach iets maniakaals. Dan
richt hij zich op en loopt hij naar
Harald.
‘Hé man,’ mompelt Harald, ‘ee
kappen nou.’
Kalkmeijer kijkt Harald met
priemende ogen aan. ‘Het is
THE PEOPLE VS.
GOREHOUND
Zelfs als je maar zijdelings te maken hebt met de filmwereld,
zelfs als je alleen maar probeert een film te maken, kan het je
overkomen dat je bedreigd wordt door de haaien en hyena’s
die in deze zee van geld en woestenij van macht rondcirkelen.
Drie dijenkletsers van voorbeelden.
How about a
Hollywood’s greatest poseur exposed
nice big cup
by Bart Oosterhoorn
of shut the
fuck up?
‘Like watching Lugosi
llet Karlo in The
Black Cat, but without
the camera cutting
away!’ – Gorehound
gehoord, dus daarover kon hij
ook onmógelijk iets positiefs gezegd
hebben, aldus the law.
“Cease and desist” was de term
die de rma Bloom Hergott Diemer
Rosenthal LaViolette Feldman
& Goodman uit Beverly Hills
gebruikte en wat kan je dáár nou
tegeninbrengen? Wel treurig dat
het met Roths geheugen niet zo
best gaat. In 2004 schreef hij namelijk
op Ain’t It Cool News over
onze promo: “Hey Harry, Have
you seen this? This looks fucking
AWESOME. Crank the sound.
Eli”. En dat is op aintitcool.com
nog steeds te lezen.
DICK MAAS VS. GORE-
HOUND IN DECEMBER 2010
werd mij gevraagd of ik misschien
zou kunnen helpen bij een
spoedklusje. Dick Maas’ Sint
deed het goed in de bioscoop en
de maker wilde vlak voor kerst
nog snel even een teaserposter in
de steden verspreiden. Zelf had
Maas daarvoor een nogal oubollig
idee, dat me op extreem korte
termijn ook niet uitvoerbaar leek.
iets... wat ik niet van me af kan
schudden.’
Dan slaat de bliksem in. De hemel
licht op en Harald deinst
verschrikt terug van de aanblik
van Kalkmeijers gele ogen, met
uitdrukkingsloze liggende irissen:
de ogen van een bok! Harald
glijdt uit en valt hard op zijn achterhoofd.
‘PAPA! TELEFOON PAPA... Papa!
Wakker worden...’
Kreunend komt Harald bij. Hij
opent zijn ogen. Hij ligt gestrekt
op de spiegelgladde rots – op het
glooiende deel van het pad. Hij is
helemaal alleen. Buiten zijn bereik
trilt zijn oplichtende mobieltje,
met de stem van zijn dochtertje
als ringtone. Hij dur zich
niet te bewegen. Dan is het weer
stil.
Harald kijkt om zich heen en
ziet naast zich zijn snowboard
liggen. Dan waait een kille bries
over het plateau. Langzaam glijdt
het board weg... over de rand.
GH
Dus deed ik diezelfde dag een
(vrijblijvend) tegenvoorstel, dat
inhaakte op het rumoer rondom
het eerdere ache. Daar kwam
geen enkele reactie op, maar ach,
qua botheid ‘in de lm’ was ik inmiddels
wel wat gewend. Om het
ontwerpje niet voor niets gemaakt
te hebben, zette ik het op
Facebook/Flickr.
Bliksemsnel volgde een brief
van Maas’ zakenpartner en jurist
Tom de Mol: “Op Flickr heb jij je
voorstel met de Sint kerstbal gepubliceerd
met daarbij de tekst
‘Afgekeurd of eigenlijk doodgezwegen
ontwerp. Toch wel een
gemiste kans.’ Los van het feit dat
ik deze actie vreemd en onprofessioneel
vind, maak je inbreuk
op onze rechten.” Ik heb Tom
toen maar laten weten dat onze
ideeën over professionaliteit (en
humor) uiteenlopen. GH

only 20 copies left!
WORST CASE SCENARIO PROMO DVD In 2004 we
produced a dvd for promotional use. A few hundred copies
we gave away to The Men with Deep Pockets at the Milan and
Cannes film markets. The rest we offered to our volunteer
army of Gorehound’s Guerillas to cover at least part of the
cost. Within days they sold out. At a later stage we needed
more and had a second batch made, but it was still an instant
collector’s item with (in total) only 500 available to the public.
Officially it sold out years ago, but we’ve dug up a last twenty
copies.
PLEASE NOTE: This dvd does not contain a feature film. Worst
Case Scenario was never made. It doesn’t contain the second
(the ‘cgi’-) promo either, since that was shot the year after.
It contains the first (the ‘neighbours’-) promo, a short makingof
plus 65 production stills, most of them never published
elsewhere. Picture quality is of course vastly superior to what’s
circulating online. The dvd is PAL/region 0.
LIMITED EDITION PROMO DVD . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . only one copy per customer € 10,00
· See back cover for ordering info ·

SON OF KONG
SAUCE AND
SAMBAL Get
the hottest of the
hot. A sauce made
from a blend of
homegrown chile
pepper varieties
including some of
the world’s hottest:
Buth Jolokia, Naga
Morich, Antillais
Carribean, Fatalii,
Big Sun & Ring of
Fire. Plus a flaming
sambal made from
fried Thai chiles, palm sugar, garlic, onion, tamarind and
trassi (dried fish). Son of Kong: it grows hair on your chest!
SON OF KONG HOT SAUCE . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1 fl oz bottle € 5,00
SON OF KONG SAMBAL . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3 ounce jar € 5,00
BEHIND BEHIND BEHIND BEHIND BEHIND BEHIND BEHIND EVERY EVERY EVERY EVERY EVERY EVERY EVERY PSYCHO PSYCHO PSYCHO PSYCHO PSYCHO PSYCHO PSYCHO
IS IS IS IS IS IS IS IS A A A A A A A A GREAT GREAT GREAT GREAT GREAT GREAT GREAT GREAT WOMAN WOMAN WOMAN WOMAN WOMAN WOMAN WOMAN WOMAN
A A A SACHA SACHA SACHA GERVASI GERVASI GERVASI
FILM STARRING STARRING STARRING STARRING ANTHONY ANTHONY ANTHONY ANTHONY HOPKINS HOPKINS HOPKINS HOPKINS AND AND AND AND HELEN HELEN HELEN HELEN MIRREN MIRREN MIRREN MIRREN
HITCH HITCH HITCH HITCH HITCH HITCH HITCH HITCH HITCH HITCH HITCH HITCH HITCH HITCH HITCH HITCH HITCH HITCH HITCH HITCH HITCH HITCHCOCK
HITCH HITCHCOCK
COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK COCK
HITCHCOCK CONTEST
WIN A DINNER FOR 4 w/COCKTAILS!
For Schokkend Nieuws #100 Gorehound designed an alternative
poster for the 2013 Sacha Gervasi movie Hitchcock.
In it he put at least 10 more-or-less hidden references to
Hitchcock, his work and his obsessions. To win an EXCLUSIVE
DINNER FOR FOUR, including Hitchcocks favorite cocktails,
prepared by Mr & Ms Gorehound themselves at their Amsterdam
home, name at least five of the hidden elements.
Answers to bart@gorehoundinc.com before April 1st 2013.
HOW TO ORDER & PAY
TO ORDER write to info@gorehoundinc.com specifying
the items and amount you wish to purchase. When ordering
the xxxy T-shirt don’t forget to include your size. Do NOT
pay before you’ve received confirmation of your order!
Payment exclusively through Paypal to same mail-address.
For each order (regardless of size) add p&p: € 5,00 for the
Netherlands; € 8,00 for the rest of Europe; € 12,00 for the
rest of the world). Orders are shipped upon payment.
R I P MARY JANE KELLY
PHOTO ROB BECKER
Canickies
BISCUITS PURE NATURE
FARINE, CAROTTE,
SARDINE, OEUF,
AMOUR
CANICOOKIES
ALL NATURAL DOG
BISCUITS Man’s best
friend deserves man’s
best treat: Cani cookies
are an all natural low calorie
snack, oven-baked
from flour, carrot, sar -
dines and egg. That’s it.
No artificial colouring or
flavouring, no preservatives.
After extensive
testing we concluded
that there’s no limit to
the amount you can safely
feed your dog. And
your dog will go berserk!
CANICOOKIES . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . 4 ounce bag € 3,00
. . . . . . . 8 ounce bag € 5,00
XXXY MERCHAN-
DISE In 2007 Gore -
hound proposed a mascotte
for the Amsterdam
Fantastic Film Festival,
then in it’s 23rd edition.
The idea of a black widow
spider emblazoned
with the city’s triple
cross was rejected as too
creepy (the prevailing
sentiment at the time
was to tone down the
horror element of the
festival). xxxy showed up
anyway, as the mascot
for that year’s festival
catering. We still have some T-shirts and we have a BIG box
of plastic catering tokens – they’re perfect as poker chips!
XXXY T-SHIRT . . . . . . . . . . . . . . . . . . . black on grey s/m/l/xl € 15,00
XXXY PLASTIC TOKENS . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . bag of 50 € 4,00
RAMONES
ON MARS
ONE
RAMONES ON MARS It’s the ultimate fanboy’s dream:
what if The Ramones lived to travel through space, landed
on the Red Planet, encountered the strange creatures
living there and battled it out? We’ll never know, but we
can dream. Dream away with this never-to-be record cover,
printed on canvas and mounted on a 1,5” wooden frame!
RAMONES ON MARS ONE . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12” framed print on canvas € 30,00