Spain in the Rain - Máxima Medisch Centrum

# 2
juni 2008
SMáSHflash is een uitgave van SMáSH, Stichting Máxima Specialisten Huisartsen, en wordt toegezonden aan regionale (verpleeg-)huisartsen,
specialisten, Huisartsenkring Zuidoost Brabant, regionale zorgverzekeraars en anderen. De volgende editie verschijnt in september 2008.
redactie: Anneke Dalinghaus, Robert Mertens, Mariëtte Oostindiër en Truus van der Werf
adres: SMáSH Postbus 7777, 5500 MB Veldhoven / telefoon 040 - 888 80 90 / e-mail m.oostindier@mmc.nl
Spain in the Rain
Wat een heerlijke start van het voorjaar, hoe anders dan verwacht! Waar wij Madrid-gangers ons opmaakten om de eerste zonnestralen van de
lente in den verre te ontvangen, wachtte ons slechts de hoon van de thuisblijvers. Thuisblijvers die op zonovergoten Hollandse terrassen tevreden
constateerden dat wij in Spanje meer kennis dan zonlicht absorbeerden. Madrid, parel aan de Spaanse kroon, een stad die zich moeilijker laat
beminnen dan pakweg Parijs, Rome of Barcelona. Voor u geen Eiffeltoren, Ponte Vecchio, klassieke oudheid of de geest van Gaudi. Uw
schoonheid ligt gevangen in de versteende stilte van de oude pallazio’s, groots maar afstandelijk, de trotse hooghartigheid van uw vorsten nog
steeds als een tastbare emotie op de achtergrond aanwezig. Het ontbreekt u aan de relativerende invloed van de zee en de havens, waar
eeuwenlang contacten met andere volken en culturen een opener volksaard oplevert, een bruisender stad, meer joi de vivre.
Wat dan te doen in Madrid, of nog erger, Madrid in de regen? Waar
Parijs het Louvre heeft en Sint Petersburg zijn Hermitage pronkt Madrid
met zijn Prado. Gedreven door de aloude band tussen arts en kunstenaar,
pincet en penseel, kunst en kunde, ontkomen we niet aan een paar uur
ronddwalen door de schier oneindige rij zalen die dit museum herbergt.
Vanwaar die belangstelling voor de kunst, die de medici doorgaans aan
de dag leggen. Wat delen wij met de kunstenaars? Is het de kunst van
het observeren? Als wij kijken naar een schilderij zien we dan meer dan
de gemiddelde kijker? Dwalend door het Prado hangen een paar prachtige
voorbeelden. Neem de drie gratiën van Rubens, drie voluptueuze naakte
vrouwen, dochters van Zeus, waarvan de middelste met haar goddelijke
rug en billen naar ons toegekeerd staat aan weerskanten geflankeerd
door haar eveneens naakte zussen. Aanschouwen wij slechts dit lieflijk of
eerder sensuele tafereel of zien we als arts de scoliose en de positieve
trendelenburg van de middelste dame die de andere kunstkenners
ontgaat? Als je naar de Hofdames (las Meninas) van Velasquez kijkt,
wordt onze blik dan niet automatisch afgeleid van het familietafereel
naar de achondroplast aan de rechter zijkant? Vaak zijn de bijfiguren uit
medisch oogpunt het meest interessant. Voor wie op de details let ziet
ook bij de hoofdfiguren allerhande door de genadeloze kwast vastgelegde
afwijkingen: artrose en reumatoïde artritis aan de rijk beringde vingers,
hypercholesterolemie met zijn onmiskenbare xanthelasma, een keur aan
ernstige en minder ernstige oogafwijkingen enz.
Als je meer in het hoofd van de kunstenaar wilt kruipen, is het een paar
100 meter verderop gelegen Reina Sofia museum voor moderne kunst
een aanrader. Wie wil nou niet psychoanalytisch meimerend voor Dali’s
Great Masturbator staan? Welke invloed had zijn impotentie op zijn werk?
(laten we Pfizer dankbaar zijn dat ze Viagra niet eerder ontdekt hebben
en Dali vervolgens alleen nog maar klaprozen zou aquarelleren!) Welke
emotie heeft Spanje’s grootste zoon tot de Guernica geïnspireerd: zijn
blauwe periode na de zelfmoord van Casagemas, de invloed van alle
vrouwen op zijn werk? Hoe briljant was de geniale gekte van Van Gogh?
Hoe gek moet je zijn om groot kunstenaar te worden? Hoeveel onrust
moet er in je hoofd zitten om werken als Picasso en Dali te maken?
Ach, de ware schoonheid van Madrid vind je als je er voor open staat
toch binnen de muren van zijn musea! Kunst kijken kan iedereen en alle
artsen kunnen tekenen, al zijn het maar recepten!
Robert Mertens, huisarts

Actie
ReActie
Specialist in de kunst
Máxima Medisch Centrum heeft zich gemeld als promotor van het
Van Abbemuseum, zoals te lezen was in het artikel in het Eindhovens Dagblad
van 30 mei 2008. Op de foto stond Harm Haak als de vertegenwoordiger van
Máxima Medisch Centrum. Reden om hem te interviewen over zijn affiniteit
met kunst. Maar we waren ook benieuwd naar de ervaringen van een arts die
zelf kunstenaar is, een zogenaamde Medicus Pictus, zoals we Laurens Vehmeijer
mogen noemen.
Harm Haak, internist
“Máxima Medisch Centrum heeft ingezien dat kunst belangrijk is voor
kwaliteit van leven. Dat kunst mensen verrijkt, verdiept en mensen
losmaakt uit de werkelijkheid van de dag. Daarom ook deze relatie met
het Van Abbemuseum, dat vanaf de oprichting de burgers van
Eindhoven tracht te betrekken in het beleven van kunst. “Het van Abbe maakt beter” zou je
kunnen zeggen, omdat het je een goed gevoel geeft als je door dit mooie lichte museum loopt.
Dat is precies wat mij ook altijd in de kunst heeft aangetrokken. Ik heb echt een andere kijk op
de werkelijkheid gekregen, sinds ik me in kunst ben gaan verdiepen. Hetzelfde probleem op
een andere manier oplossen, vanuit een andere invalshoek, geweldig!
Ja, ik zie mezelf als een specialist in de kunst, als medisch specialist heb ik kunst eerst als
hobby benaderd, echter langzamerhand wordt het een tweede specialisme! De kunsthistorie is
natuurlijk belangrijk, ook ik heb ademloos voor de schilderijen van Goya, Velasquez en Picasso
in het Prado gestaan. Maar de hedendaagse kunst boeit me intenser, vanwege de relatie met
de actualiteit. Bijvoorbeeld de komst van nieuwe media, zoals performances en conceptuele
kunst. Ook de moderne kunstenaar zelf, die gefocust blijft op zijn eigen kunstuiting, zijn
mening bloot durft te geven, interesseert me. Misschien is dat weer de link naar de
geneeskunde, de interesse in mensen!”
Laurens Vehmeijer, huisarts
“Waarom ik schilder? Ja, dat weet ik eigenlijk niet eens, want ik heb al
van kinds af aan getekend. Eerst vooral dieren, later landschappen. In
die tijd dacht ik er wel aan om kunstenaar te worden, maar aangezien er
geen droog brood in te verdienen viel, ben ik geneeskunde gaan
studeren. Daar heb ik trouwens nooit spijt van gehad!
Ik zie ook veel overeenkomsten in het zoeken naar originele oplossingen in een schilderij en het
probleem dat de patiënt voorschotelt. Bijvoorbeeld zoals je als arts op zoek bent naar de
betekenis van het beeld: waarom komt de patiënt nu met dit probleem bij mij en wat wil hij
ermee? Hetgeen lijkt op de zoektocht om je ideeën in het juiste beeld op je schilderij te zetten.
Altijd bezig met de diepere laag eronder, dat is wat je als arts en als kunstenaar doet.
Want de oorsprong van het scheppen en zoeken is een zekere ontevredenheid, je streeft altijd
naar iets wat mooier is dan de werkelijkheid. In de spreekkamer bijvoorbeeld wat het leven
voor de mensen wat draaglijker maakt dan tevoren.
Ik denk dat schilderen een emotionele uitlaatklep is, want als arts ben je vaak eenzaam bezig
met zeer ingrijpende problemen.
Het is ook een tegenreactie op het vak, want als je de hele dag met mensen bezig bent, wil je
wel eens even níet met hen bezig zijn. Daarom schilder ik vooral landschappen, een kruising
tussen realiteit en droom, in mooie kleuren. Dat er de laatste tijd mensen in voorkomen, dat is
mooi. Want ze kleden het landschap aan, zoals je ook kunt zien in de prachtige schilderijen van
de Engelse schilder Turner.”
Máxima Medisch
centrum eindhoven
gestroomlijnde
kliniek voor planbare
zorg; Acute opname
afdeling Máxima
Medisch centrum
Veldhoven
Máxima Medisch Centrum locatie Eindhoven
is vanaf september 2008 een gestroomlijnde
kliniek voor planbare zorg. De behandeling
van patiënten wordt dan niet meer doorkruist
door acute ingrepen. De diagnostiek en
behandeling van uw patiënten vindt in een
keer plaats en zal daardoor comfortabeler
zijn.
In Veldhoven wordt zorg voor patiënten met
acute en/of complexe zorgvragen verder
uitgebreid.
Op deze locatie wordt momenteel de unieke
multidisciplinaire acute kern ingericht met
het accent op snelle triage, diagnostiek,
behandeling en doorverwijzing.
Vanuit de eerste hulp kunnen patiënten direct
worden opgenomen op een specialistische
afdeling (IC, MC, CC, Stroke unit) of op een
acute opname afdeling (AOA). Hier verblijven
de patiënten maximaal 48 uur en daarna
gaan ze of naar huis of naar een reguliere
verpleegafdeling.
Het uitbreiden en stroomlijnen van acute
zorg voor locatie Veldhoven heeft uiteraard
invloed op de organisatie en huisvesting van
afdelingen. In dit kader wordt de eerste hulp
verbouwd en de OK-planning aangepast.
Uiteraard is het uitgangspunt bij alle
veranderingen dat uw en onze patiënten hier
geen hinder van ondervinden. De acute kern
op locatie Veldhoven zal in september 2008
gereed zijn.

Afscheid dr. Fred croiset van Uchelen;
30 jaar chirurg met accent op stomazorg
Een markant chirurg heeft na bijna 30 jaar afscheid genomen van Máxima Medisch Centrum. In de sfeer van ‘een dag niet gelachen
is een dag niet geleefd’, ‘samenwerking tussen alle geledingen draagt bij aan een kwalitatief betere zorg’ en ‘de akker is goed
geploegd, dus er kan worden gezaaid’, hebben we een terugblikkend gesprek met hem gehad.
Fred Croiset van Uchelen, chirurg
Antoniaanse opleiding
“Ik ben opgeleid in het St. Antonius ziekenhuis
in Nieuwegein (destijds Utrecht), waar we in
de geest van samenwerking werden getraind.
Samenwerking met verschillende (para)medische
disciplines, ongeacht je hiërarchische positie,
levert een kwalitatief betere zorg, dat werd ons
daar met de paplepel ingegoten. Ik moest erg
wennen in het toenmalige St. Joseph ziekenhuis.
Terwijl er in het St. Antonius ziekenhuis nauwelijks
onderscheid was in rang en stand, heerste er
binnen het St. Joseph ziekenhuis een duidelijk
verschil in verhoudingen. In het St. Joseph
ziekenhuis kregen de chirurgen bijvoorbeeld hun
lunch in een aparte kamer geserveerd, waarvan
in de deur een luik was, waardoor je broodjes kon
uitreiken aan zusters die aardig waren.”
Integrale zorg
“Het opleidingsadagium ‘samenwerken maakt
sterk’, heb ik meegenomen en in de loop van
de jaren geprobeerd te introduceren in ons
ziekenhuis. In 1985 zijn de orthopedie en
chirurgie intensief gaan samenwerken op het
gebied van de traumatologie en is de maatschap
traumatologie opgericht. Binnen dit verband
hebben we ook chirurgische technieken verder
ontwikkeld, zoals de dynamische heupschroef en
de dorsale enkelplaatfixatie en de repositie van
AC-luxatie (de zogenaamde acromioclaviculaire
dislocatie) door middel van een oplosbaar bandje.
Daarnaast kreeg ik de opdracht om de
proctologie uit te bouwen en in het verlengde
daarvan de gehele darmchirurgie. In 1987/88
waren wij het eerste ziekenhuis die stomazorg
inrichtte, waarbij naast curatieve technieken ook
een groeiende plaats was voor de psycho-sociale
begeleiding van een stomapatiënt. Begin jaren
negentig werd dit gevolgd door de TME trial,
waarbij ik als consultant surgeon fungeerde.
Hiermee hebben we volgens het ‘teach the
teacher’ principe een nieuwe landelijke standaard
voor rectumchirurgie geïntroduceerd. Kijken in
elkaars keuken en het lef hebben om naakt te
zijn; deze introspectie heeft de kwaliteit van de
rectumchirurgie enorm verbeterd.”
Een chirurg is een doorzetter en weet niet van
opgeven
“Soms tegen de (bestuurlijke) stroom in en met
een lange adem heeft de chirurgie ook aan
de wieg gestaan van de introductie van de
intensivisten, de SEH-opleiding en de SEH-artsen,
de bariatrische chirurgie en de introductie van
een podotherapeut in de integrale aanpak van
patiënten met een diabetische voet. Eén van de
laatste nieuwe ontwikkelingen is de inzet van
(para)medische specialisten op een deelgebied
van de chirurgie. Het opleiden en inzetten van
een Physician Assistant (PA) bij de vaatchirurgie
en bijvoorbeeld een chirurg specifiek voor de
mamma of de laproscopische technieken zijn daar
goede voorbeelden van.
In 1985, de aanloop van de nieuwbouw van
het St. Joseph ziekenhuis, zijn er al vergaande
gesprekken gestart, stafbreed, om tot een
fusie van het toenmalige Diaconessenhuis te
komen, een ziekenhuis Noord, een ziekenhuis
Zuid. Helaas is dit destijds mislukt, waarbij de
verschillen tussen bisschop en het diaconaat een
rol speelden.
In 2000 zijn er gesprekken geweest met
het Catharina-ziekenhuis, het toenmalige
Diaconessenhuis en het St. Joseph ziekenhuis over
het opzetten van het ‘Trio-heel’. Dit centrum had
een soort Antoni van Leeuwenhoek in Zuidoost-
Brabant moeten worden. Helaas is het niet gelukt
om dit centrum op te richten. De akker was goed
geploegd, we konden en kunnen misschien nog
steeds (gaan) zaaien! Een chirurg geeft echter
niet gauw op, hij is taai en vecht door tot hij zijn
doel heeft bereikt.”
Samenwerking met de eerstelijn?
“In de jaren negentig werden de contacten tussen
specialist en huisarts steeds minder. Vroeger zag
je de huisarts elke week. Met de verhuizing naar
Veldhoven lijkt een omslag te zijn gekomen.
Men was druk en ging in deeltijd werken, zodat
een andere balans tussen werk en privé leven
ontstond. De chirurgie was in 1985 de eerste
afdeling die met parttime chirurgen werkte.
Eigenlijk vond men dat parttime werken niet
kon bij de chirurgie. Parttime werken noodzaakt
echter ook tot een nog betere patiëntoverdracht.
Het goed overdragen van patiëntgegevens tussen
eerste- en tweedelijn en vice versa blijft van
cruciaal belang
Via de huisartsenpost zouden we veel meer
kunnen overleggen met de huisartsen en meer
uitwisseling van kennis kunnen bewerkstelligen. Ik
vind het een goede zaak om de kennis die je hebt
uit te dragen. Naar mijn mening kan 70% van de
op de SEH behandelde patiënten terug naar de
huisarts.”
Eigen levenservaring
“Na het noodlottige ongeval van onze zoon, ben
ik met een andere passie aan het werk gegaan.
Het leed dat je bij de patiënten ziet, maakt je
bescheidener. Je relativeert meer, raakt met meer
compassie betrokken bij de patiëntenzorg en
benadert de situatie meer vanuit de patiënt. Maar
wel altijd met humor; de dag wordt begonnen
met een kwinkslag en een lach en dan gaan we
met z’n allen aan het werk.”
Toekomstplannen
“Door het werken in een ziekenhuis leef je in
een betrekkelijk kleine cirkel en ik heb hierdoor
weinig tijd voor hobby’s gehad. Na mijn afscheid
ga ik lekker uitwaaien, dingen zien die ik altijd
al heb willen zien, sporten, tuinieren en verder
zie ik wel wat op mijn pad komt. Ik wil samen
met mijn vrouw alleen nog maar leuke dingen
doen. Daarnaast wil ik me verder gaan verdiepen
in de parapsychologie, dat mijn belangstelling
heeft gekregen o.a. nadat ik die andere Croiset
(de paragnost) had ontmoet en ik op persoonlijk
vlak intensief werd geconfronteerd met de
betrekkelijkheid van het leven. Ik geloof dat er
meer is tussen hemel en aarde.”

Afscheid dr. Jo Jan Keuning, hematoloog en oncoloog
Met het symposium ‘Over veranderingen; de dingen die achterhaald zijn’, heeft Jo Jan Keuning, oncoloog/hematoloog, op 13 juni
2008 na 26 jaar afscheid genomen van Máxima Medisch Centrum. In een afscheidsinterview heeft hij ons de veranderingen van de
hemato-oncologie en de oncologische zorg binnen het ziekenhuis van de afgelopen kwart eeuw meegegeven.
Ontwikkelingen binnen de hemato-oncologie
“De hemato-oncologie is een relatief jong
vakgebied. Basis principes van diagnostiek en
behandeling van bijvoorbeeld Non Hodgkin
Lymfomen (NHL) gelden nog steeds, ze zijn alleen
veel verfijnder geworden. Door veranderende
inzichten en technieken in diagnostiek zijn diverse
typen NHL te herkennen met hun verschillen
in agressiviteit en immunologisch profiel. De
gouden standaard van de behandeling met
CHOP-kuren kon daarmee worden verfijnd.
Immunotherapie (Rituximab) heeft zijn intrede
gedaan als monotherapie of gecombineerd
met chemotherapie. Voor de NHL-patiënt
Jo Jan Keuning, hematoloog en oncoloog
betekent dit minder bijwerkingen en een
grotere kans op genezing. Mocht de standaard
eerstelijnstherapie niet aanslaan, dan is er voor
jongere patiënten ook nog de mogelijkheid
van een stamceltransplantatie (voorheen een
beenmergtransplantatie). Door deze nieuwe
technieken in diagnostiek, classificatie van NHL
en therapieën geënt op het biologische profiel
van de tumor (‘tailor made’), zijn patiënten met
NHL beter te behandelen dan 30 jaar geleden.”
Werken in Máxima Medisch Centrum
“In mijn dagelijkse ziekenhuisbestaan zie ik
verhoudingsgewijs meer oncologische patiënten
(60%) dan hematologische patiënten (20%) en
daarnaast zie ik ook nog patiënten met algemeen
interne geneeskundige klachten (20%).
Naast het medisch inhoudelijke deel van het werk,
is troost bieden en compassie tonen ook een rol
van de arts. Deze aspecten van het geneeskundig
beroep zijn niet veranderd, alhoewel alles wel
meer wordt uitgesproken dan vroeger.
Voor jongeren is de dood taboe. Voor ouderen is
de dood makkelijker te accepteren. Zij maken de
balans op van hun leven en komen vaak tot de
conclusie dat het voor hen niet meer hoeft.
Een globale inschatting over hoeveel maanden
een patiënt ongeveer nog te leven heeft, kunnen
we geven. Als er geen kans meer is op genezing,
is het aan de arts om de patiënt te begeleiden
en te troosten. De bijdrage van een klinisch
psycholoog bij dit acceptatieproces is ook heel
waardevol.
Anderzijds mag je de mooie momenten met je
patiënten soms meebeleven zoals bijvoorbeeld
pannenkoeken eten met een jongen met
het syndroom van Down, vijf jaar nadat we
hem genezen hadden verklaard van een
testiscarcinoom.”
Beenmergtransplantaties
“Met vier hematologen en een goed
bloedtransfusielaboratorium zouden wij voldoen
aan de eisen om beenmergtransplantaties
uit te voeren in Máxima Medisch Centrum.
De beenmergtransplantaties worden echter
in samenwerking met het UMC St. Radboud
uitgevoerd: de beenmergtransplantatie vindt
plaats in Nijmegen, wij doen de nazorg van deze
patiënten. Deze samenwerking heeft voor ons een
toegevoegde waarde, omdat de kennis en kunde
in een academisch centrum makkelijker up-todate
te houden is, dan in een perifere kliniek. De
beenmergtransplantatie techniek is namelijk snel
‘high tech’ geworden.
Veranderingen voor de patiënt
“De begeleiding van en de voorlichting aan de
patiënt met kanker is de laatste decennia sterk
verbeterd, ook door de opkomst van de integrale
kankercentra en het Koningin Wilhelmina Fonds
(KWF). De oncologieverpleegkundige heeft tevens
hiertoe bijgedragen. Daarnaast bespreekt de
patiënt zijn of haar situatie vaak met de huisarts.
De patiënt is tegenwoordig zo mondig dat hij/
zij zelf goed kan uitleggen wat het probleem is.
Toch zijn er soms communicatieproblemen, omdat
de ene specialist een zelfde probleem in andere
bewoordingen uitlegt dan een andere specialist.”
Intercollegiale samenwerking
“De intercollegiale samenwerking is niet
wezenlijk veranderd. Toen ik in 1982 in het
St. Joseph ziekenhuis begon, was er nog
geen verslag van de oncologiebespreking. Nu
hebben internist/oncoloog, chirurg en andere
betrokken specialismen een geïntegreerde
oncologiebespreking en zijn daardoor goed
op de hoogte van elkaars behandelstrategie.
Tevens is prof. C. Punt uit Nijmegen één keer per
maand aanwezig bij de oncologiebespreking en
dat is een verrijking. Complexe ziektegevallen
worden gepresenteerd en gezamenlijk wordt
een behandelplan opgesteld. Als er een studie
of protocol loopt in Nijmegen kunnen wij onze
patiënten hierin includeren en hoeven we het wiel
niet opnieuw zelf uit te vinden.
In de toekomst zullen de oncologiebesprekingen
anders worden georganiseerd, meer opgesplitst
naar tumorsoort. Het is bijvoorbeeld niet zinvol
dat een gynaecoloog bij de bespreking zit van
een maagtumor. Dit is een plan dat nog verder
moet worden uitgewerkt.”
Samenwerking met de eerstelijn
“Het contact met de eerstelijn is in de loop van
de jaren minder geworden. Vroeger werden
nascholingen door één van de stafleden verzorgd
en hierdoor was er een goede interactie tussen
de eerste- en tweedelijn en dat was prettig. De
specialist had de status van de patiënt bij zich
en had direct contact met de huisarts over de
patiënt.
Tegenwoordig worden de huisartsen bij de
oncologiebespreking uitgenodigd, maar de
huisarts is meestal niet aanwezig. Dat gebrek aan
persoonlijk contact is een gemis. Zo’n formule
zoals vroeger zouden we weer moeten opzetten
en we zouden weer petites conferences moeten
gaan organiseren.”
Hoe ziet uw toekomst na 13 juni er uit?
“Ik ga natuurlijk meer tijd besteden aan mijn
hobby’s, zoals varen, tuinieren en ga meer tijd
doorbrengen met mijn vijf kleindochters. Op 18
juni verhuizen we naar Friesland en gaan we een
tocht maken met de boot naar Zeeland. Als het
op mijn pad komt, zal ik waarschijnlijk iets op
bestuurlijk niveau gaan doen vanuit Friesland.”
SMáSH wenst dr. Croiset van Uchelen en dr.
Keuning een hele goede nieuwe fase in hun
leven, waarin het onontdekte ontdekt kan
worden.

Welke medicijnen gebruikt u?
Het is van cruciaal belang dat een behandelaar geïnformeerd is over de voorgeschreven
- en zelfmedicatie van patiënten die acuut worden opgenomen. Patiënten blijken zelf
vaak niet goed op de hoogte te zijn van de medicijnen die zij gebruiken.
Op vele manieren wordt regionaal gewerkt aan
een elektronisch medicatie voorschrijfsysteem en
elektronische transmurale overdracht van
voorgeschreven medicatie. Het zal echter tot
medio 2010 duren voordat deze systemen
operationeel zijn.
Reden waarom enkele verpleegkundigen van het
Observatorium (straks de nieuwe afdeling Acute
Opname Afdeling) in het kader van hun
afstudeerstage hebben onderzocht hoe de
kwaliteit van het continueren van thuismedicatie
bij acute opname kan worden verbeterd.
De patiënt kan een rol spelen bij deze gewenste
kwaliteitsverbetering. De patiënt kan een
medicijnpaspoort aanvragen bij de apotheek en
die regelmatig laten actualiseren. Daarnaast is
het handig als de patiënt in geval van acute
opname zowel dit medicijnpaspoort als voor
minimaal 24 uur zijn/haar thuismedicatie
meeneemt naar het ziekenhuis. Door middel van
een poster op verschillende plaatsen in het
ziekenhuis, bij de (stads)apotheken en in de
wachtkamer van de huisarts, vragen de
verpleegkundigen aandacht voor deze regierol
van de patiënt.
Laurens Vehmeijer
en Dominique
Rutgers vormen
samen één
huisartsenpraktijk
Laurens Vehmeijer, voor de meesten
welbekend, is al 21 jaar werkzaam als
huisarts op de Aalsterweg in Eindhoven.
Dominique Rutgers kwam eind 2005 bij
hem werken, aanvankelijk als waarnemer
en later als HIDHA. Het bleek een goede
match, zodat ze uiteindelijk hebben beslist
om alle werkzaamheden volwaardig te
delen. Ze hebben samen een goedlopende
praktijk met twee uitstekende assistentes en
praktijkondersteuning.
Dominique Rutgers is opgegroeid in
Eindhoven, heeft gestudeerd in Rotterdam
en de huisartsenopleiding gevolgd in
Utrecht. Ze is gehuwd en heeft 3 kinderen.
Laurens Vehmeijer en Dominique Rutgers
hopen beiden op een goede samenwerking
en laagdrempelige prettige contacten met
alle huisartsen en specialisten.

NeWS
FLASH
Onderscheiding voor Theôdor Vogels
Theôdor Vogels, nefroloog maatschappelijk werker op de dialyseafdeling van
Máxima Medisch Centrum heeft in april de International Social Workers
Award van de Council of Nephrology Social Workers van de Amerikaanse
National Kidney Foundation onderscheiding ontvangen. Theôdor is de eerste buitenlandse
maatschappelijk werkende die deze Award krijgt. Hij is door zijn collega’s verkozen vanwege zijn
verdiensten voor de begeleiding van chronische pre-dialyse, dialyse en niertransplantatie patiënten.
De uitreiking vond plaats op het internationale congres ‘Spring Clinical Meeting’, dat van 2 tot en
met 6 april 2008 werd gehouden in Dallas, Texas.
Koninklijke onderscheiding
Internist-nefroloog Paul Gerlag is benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Hij kreeg de
koninklijke onderscheiding tijdens een symposium over dialyse dat op vrijdag 28 maart 2008 werd
gehouden. Het symposium werd georganiseerd ter gelegenheid van het vertrek van dr. Gerlag die
na 31 jaar is afgezwaaid. Hij kreeg het lintje voor zijn jarenlange inzet voor de nierpatiënten.
Stichting Huisartsen organisatie Kempen en omstreken (SHoKo) verhuist in oktober
dokterspost Veldhoven naar Máxima Medisch Centrum (MMC)
SHoKo verhuist op 1 oktober 2008 haar Veldhovense dokterspost naar Máxima Medisch Centrum,
locatie Veldhoven. Dit is tevens het startschot voor een nauwere samenwerking tussen SHoKo en MMC.
Aanvankelijk zou de huidige post aan de Kerkakkerstraat met ingang van april naar MMC locatie
Veldhoven verhuizen, maar deze datum bleek niet haalbaar. Het gebouw waar SHoKo zich gaat
vestigen zal pas in augustus beschikbaar zijn, waarna per 1 oktober de dokterspost wordt geopend.
De insteek van de nieuwe locatie blijft ongewijzigd: huisartsen gaan de avond- en weekenddiensten
voor Veldhoven verzorgen. Tijdens de nachten wordt vanuit deze post de Kempen bediend. SHoKo
en MMC zijn in goed overleg samen tot dit besluit gekomen.
ZorgDomein nieuws
Nieuwe verwijsafspraken:
- vanaf 15 juni 2008 is de verwijsafspraak bekkenbodempolikliniek beschikbaar in Máxima Medisch
Centrum op beide locaties (locatie Eindhoven is toegevoegd). U kunt deze verwijsafspraak vinden
onder het specialisme gynaecologie en urologie, onder het kopje incontinentie alsmede onder de
multidisciplinaire en een speciale polikliniek.
De logistiek binnen Máxima Medisch Centrum is bij deze verwijsafspraak iets anders. Na verwijzing
nemen de polikliniekmedewerkers contact op met de verwezen patiënt. Contactgegevens van de
patiënt zijn daarbij zeer behulpzaam.
- De verwijsafspraken voor het Vasculair Preventie Centrum zijn geunifomeerd voor beide locaties
van Máxima Medisch Centrum. De afspraken zijn te vinden onder interne geneeskunde bij de subkopjes
hypertensie, nefrologische aandoening en vetstofwisselingsstoornissen.
Digitaal opname- en ontslagbericht
Máxima Medisch Centrum verstuurt vanaf 12-06-2008 het bericht van opname of ontslag van uw
patiënten alleen nog digitaal. De digitale opname- en ontslagberichten worden per patiënt dagelijks
meerdere malen per dag verstuurd.
Bij klinische opname:
• datum van opname en afdeling waar uw patiënt wordt verpleegd.
• opnamediagnose en behandeling (indien beschikbaar).
• behandelend specialist.
Bij overplaatsing:
• naar IC, CCU of stroke unit.
• van de ene locatie naar de andere locatie van Máxima Medisch Centrum.
Bij ontslag:
• datum van ontslag of eventuele datum van overlijden in het ziekenhuis en de plaats waarnaar een
patiënt wordt ontslagen (huis, verpleeghuis of anders).
U krijgt dus geen bericht van opname en ontslag op de dagbehandeling
en/of interne overplaatsingen van patiënten voor niet levensbedreigende situaties.
Mocht u geen digitale post kunnen ontvangen, dan krijgt u twee maal per week een papieren
cumulatief overzicht van uw opgenomen en/of ontslagen patiënten
PRAKtiScHe
iNFORMAtie
Kalender
Bedside teaching locatie Eindhoven
9 oktober 2008
specialisme: chirurgie
Grote vergaderzaal, van 17.30 tot 19.00 uur
Bedside teaching locatie Veldhoven
28 augustus 2008
specialisme: nog niet bekend
Jordanszaal, van 16.45 tot 19.00 uur
Palliatieve zorgbespreking locatie
Veldhoven
2 september 2008
Sint Joseph Zaal, van 17.15 tot 18.30 uur
Master Class
2 oktober 2008
onderwerp: eigenwaarde
‘Met minder moeite meer bereiken’,
door Robert Benninga
Auditorium locatie Veldhoven, van 17.00 tot
19.30 uur
Staflunches locatie Veldhoven
Elke woensdag vinden staflunches plaats in
het auditorium van 12.45 tot 13.30 uur,
start voordracht exact om 13.00 uur.
De staflunches in Veldhoven komen in de
maanden juli en augustus te vervallen.