Lees verder…

14 - september 2010
Tientallen paartjes staan er
te zoenen met in de diepte de
chaotische stad Napels als decor.
De makelaar in Ranaldi is het type
Napolitaan dat begint te praten en
niet meer ophoudt. Via de pastiera,
een Napolitaans graangebak dat
met Pasen wordt gegeten en om de
vingers bij af te likken is en het hoe
en waarom van de altijd een tikkeltje
verbrande en bobbelige pizzadeegrand
(‘die vertegenwoordigt de rotskust van
de Golf van Napels’) komt hij aan bij
de betekenis van de spaghettisliert
voor de stad. “Iedere spaghettisliert
is als Napels. Onvoorspelbaar. Zou er
iemand bestaan die het gelukt is een
spaghettisliert te hebben gegeten zonder
dat er een spettertje tomatensaus
op de stropdas of overhemd is gekomen?
Napels is als een spaghettisliert.
Onvoorspelbaar. En daarom houd
ik er zo van!’’ De ware aard van de
Napolitaan zit hem volgens de makelaar
in zijn creativiteit. Rond de veertig
procent is dan wel werkloos in de
stad, er zijn er maar weinig die iedere
dag tot twaalf uur in bed blijven liggen.
Kan het niet wit, dan maar zwart.
“Wij Napolitanen verstaan de kunst
van het verzinnen (‘arrangiarsi’). Het
verzinnen van baantjes en het oneindig
verzinnen van gerechten.’’ Zo gaat het
iedere keer in Napels. Je komt ergens
binnen, je begint te praten en binnen
vijf minuten gaat het over eten en over
de mentaliteit van de Napolitaan. In de
bus, in de lift, bij de dokter en bij de
banketbakker.
Sufgeluld. Rust nodig. Met de bus
naar Posillipo. Een geweldige slingerroute
de stad uit, langs zee. De een
na de andere villa wordt gepasseerd.
De huidige president van de Republiek
Italië, Giorgio Napolitano heeft
er zijn buitenverblijf, net als de spelers
van de o zo populaire voetbalclub
Napoli SC. Wie een auto heeft en
van joggen houdt, gaat hier rondjes
rennen: in het Parco Virgiliano. En
de paartjes die genoeg hebben van
zoenen op het balkon van Vomero
met uitzicht over de chaotische stad,
veranderen van locatie en komen hier.
Zoenen met uitzicht over de eilanden
Procida, Ischia en Capri. Hier ruikt het