Aaltje 169 - Aalbeke

GRENZEN
Alles heeft zijn grenzen.
Letterlijk, van de begrenzing
van mijn voortuintje tot de
grenzen van het heelal.
Figuurlijk, van de grenzen van
iemands geduld tot de grenzen
der verbeelding .
Het is anderzijds des mensen
om grenzen te verkennen en te
verleggen. Straks openen in
Londen de Olympische
Zomerspelen. Een orgie van
grensverleggende prestaties
van overtrainde topsporters.
Tijd om die oubollige tv, nog
uit de glorietijd van’Spel
zonder Grenzen’, eindelijk naar
het containerpark te brengen.
Wie kijkt nog niet
flatscreendigitaal en weet nog
niet wat men mist zonder ‘Ooit
Gemist’.
Aalbeke moet in de nevel der
tijd ooit onbegrensd geweest
zijn. Wanneer, hoe en door wie
grachten, beken en
karrensporen gemeente- en
parochiegrenzen werden zal
nog lang een raadsel blijven.
Tot ooit de teletijdmachine een
alledaagse huiskamergame is.
Ontgrensde tijd. Was het bij het
verdrag van Tombroek of na de
slag van de Poverleute dat
Marke een staart kreeg en
Rollegem op een banaan ging
lijken? Pas eeuwen later had
men het over ’frontieren,
barrieren, blauwers en
commiezen’. ’t Aaltje pluist het
ooit wel eens verder uit. Onze
inspiratie is grenzeloos. Thuis
of voorbij verre grenzen: een
ontspannende vakantie
gewenst.
ONGEDULD OM PAALTJES
Af en toe moet de redactie van een dorpskrant over eieren lopen. Als er onder de
bewoners van wijken of straten verdeeldheid bestaat over de mogelijke
oplossingen voor een aanslepend probleem en de gemoederen zijn een beetje
‘opgewarmd’, dan is de opdracht voor de redactie om daarbij zo objectief en
neutraal mogelijk duiding te geven niet simpel. Maar informeren moet, dat is nu
eenmaal de taak van een dorpskrant. ’t Aaltje rekent daarbij op de kalmte en
het gezond verstand van zijn lezers.
De aanleiding
Zoals stilaan in het hele dorp bekend, is er de voorbije maanden heel wat commotie
ontstaan over ‘de paaltjes’ in het Scheermolenerf en de Garenwinderstraat. Op tal
van vergaderingen werd er over gesproken, enquêtes werden gehouden, brieven
geschreven, een petitie georganiseerd, er verschenen krantenartikelen, de politici
werden aangesproken, enz.
Wat is er gebeurd? Eerst werden omwille van de werken in de Lauwsestraat de
paaltjes op het einde van de Garenwinderstraat verplaatst naar de vernauwing tussen
Scheermolenerf I en II. Doorgaand verkeer tussen Moeskroensesteenweg en
Lauwsestraat (en omgekeerd) was daardoor onmogelijk. Maar na het beëindigen van
heraanleg van de Lauwsestraat en naar aanleiding van de nog grootschaligere werken
aan de doortocht in het centrum moesten die paaltjes weer worden weggenomen
anders konden de bewoners van Scheermolenerf II en van de Garenwinderstraat geen
openbare weg meer bereiken. Spoedig bleek dat een aantal plaatselijke automobilisten
via die wijk de voorgeschreven omleidingen probeerden te omzeilen en dat er
zoekverkeer ontstond van licht en zwaar verkeer dat blijkbaar niet geloofde dat de
doortocht van Aalbeke onderbroken was. Dat leidde tot onrust en ergernis bij een
aantal bewoners van de wijk.
1 ‘ T AALTJE juli - augustus 2012 29 ste jaargang nr. 169

Een oud zeer
Het probleem is niet nieuw. Het
wortelt in de ontstaansgeschiedenis
van, achtereenvolgens, het huidige
Scheermolenerf I (1978),
Scheermolenerf II (1983) en de
Garenwinderstraat(1986). Die wijken
en straten werden aangelegd volgens
een BPA (Bijzonder Plan van Aanleg)
uit 1972, toen Aalbeke nog een
zelfstandige gemeente was. Het
toenmalig gemeentebestuur wou met
dat BPA van 18 hectaren een forse
uitbreiding van Aalbeke realiseren
met niet minder dan 350 woningen of
bijna 1000 inwoners! Vandaag zijn
daarvan 116 huizen gebouwd.
Scheermolenerf I werd aangelegd als
villawijk met ontsluiting via de
Lauwsestraat. Enkele jaren later
ontstond Scheermolenerf II als sociale
woonwijk en aangelegd als woonerf.
Ook deze wijk ontsloot via de
Lauwsestraat, blijkbaar toen al tot
ongenoegen van de eerste bewoners
die gehoopt hadden dat
Scheermolenerf I geen ander verkeer
zou kennen dan het eigen verkeer.
Oorspronkelijk was ook voorzien dat,
van zodra de verkaveling
Garenwinderstraat voltooid zou zijn,
er een afsluiting voor autoverkeer zou
geplaatst worden tussen het woonerf
Scheermolenerf II en de villawijk
Scheermolenerf I. Die afsluiting is er
nooit gekomen. In een recente brief
aan de stad schreven een aantal
bewoners van Scheermolenerf I dat
het indertijd de bedoeling was om van
hun wijk een “afgeschermde entiteit”
te maken. Hierbij moet toch
opgemerkt worden dat het openbaar
domein niet geprivatiseerd kan
worden door de omwonenden. De
latere Garenwinderstraat kreeg een
ontsluiting via de
Moeskroensesteenweg maar het
stratenpatroon is ook verbonden met
het Scheermolenerf. Daardoor
ontstond de mogelijkheid om vanuit
de Lauwsestraat de
Moeskroensesteenweg te bereiken (en
omgekeerd) zonder de verkeerslichten
in het centrum te moeten respecteren.
(Ter informatie: in de nieuwe
doortocht zullen op het kruispunt van
de Lauwsestraat met de
2 ‘ T AALTJE juli - augustus 2012
Moeskroensesteenweg geen
verkeerslichten meer staan.) Om dat
sluikverkeer tegen te gaan moest men
knippen in bepaalde mogelijke
verbindingen. De vraag toen was
alleen: waar? Waar moet de dienst
verkeer van de stad Kortrijk paaltjes
zetten? Welke bewegingen moest men
nog toelaten en welke niet meer? Er
werd toen gekozen voor paaltjes op
het einde van de Garenwinderstraat.
Het (weliswaar beperkt) doorgaand
verkeer moest bijgevolg sindsdien
altijd via de beide wijken van het
Scheermolenerf. Dat was niet naar de
zin van sommige bewoners. De
discussie sleepte jaren aan. Zo
bijvoorbeeld organiseerde de stad in
1996 (!) al een enquête om te weten
of een tweede afsluiting wenselijk
was. De bewoners reageerden zeer
verdeeld (57% tegen en 35% voor) en
de bestaande toestand werd dus
behouden. Tot ongenoegen van de
enen, tot voldoening van de anderen.
Maar de verplaatsing en later het
wegnemen van de paaltjes omwille
van de werken in de Lauwsestraat en
de aansluitende vernieuwing van de
dorpskom rakelden het smeulende
vuurtje blijkbaar weer op. Sommigen
grepen naar de oude plannen.
Anderen kozen voor nieuwe
oplossingen. De vraag was ook: moet
er nu onmiddellijk een definitieve
oplossing komen of zou men beter
wachten tot alle werken uitgevoerd
zijn? En welke oplossing? Daarover
bestaat er blijkbaar niet direct een
heldere en eensgezinde mening.
Verdeeldheid
In augustus 2011 liet de stad de
bewoners weten dat er een enquête
gevoerd zou worden om de exacte
mening van de bewoners te kennen.
Merkwaardig genoeg werden door
sommigen, nog voor de resultaten
bekend waren, de aard van de enquête
en de gestelde vragen al op de korrel
genomen. Zij hadden liever geen
meerdere keuzemogelijkheden vanuit
de stad gezien maar een of twee
duidelijke voorstellen. De enquête liet
inderdaad een keuze toe uit meerdere
mogelijkheden. Het resultaat was niet
hoopgevend. Van de antwoorden
kozen er 25 voor paaltjes op het einde
van de Garenwinderstraat, 20 voor
paaltjes tussen Scheermolenerf I en II,
22 voor paaltjes op beide plaatsen, 2
voor paaltjes op nog een andere plaats
en 20 voor nergens paaltjes. Niet
direct een helder antwoord waarmee
het stadsbestuur aan de slag kon…
Het College van Burgemeester en
Schepenen besliste daarop om na de
werken “ geen paaltjes meer aan te
brengen in de wijk
Garenwinderstraat-Scheermolenerf en
deze situatie van nabij te laten
opvolgen”. In de brief aan de
bewoners werd nog gesteld: “Eind
2012 zal deze verkeerssituatie
grondig geëvalueerd worden door het
meten van de intensiteiten, de
snelheden en het mogelijk aandeel
doorgaand verkeer in de wijk. Indien

nodig worden dan maatregelen
genomen om doorgaand verkeer (ook
in het woonerf) te weren.”
Boze reactie
Een aantal bewoners van
Scheermolenerf I reageerden met een
boze brief waarin ze het stadbestuur
verweten “geen standvastig en
coherent beleid” te voeren. Ze
wensten geen evaluatie af te wachten.
Ze wilden wel degelijk nu paaltjes
zowel tussen Scheermolenerf I en II
als aan de Garenwinderstraat. Ze
argumenteerden dat uit de enquête
bleek dat de meerderheid van de
bewoners van de wijk opteerde voor
paaltjes. (Maar zoals hierboven al
gemeld was over de plaatsing geen
unanimiteit ). De briefschrijvers
wezen ook op “onnoemelijk veel
sluikverkeer” en op de opportuniteit
dat de door hen voorgestelde
afsluiting de grenscriminaliteit kon
helpen bestrijden door “toch één
vluchtweg voor de ongewenste
‘bezoekers’,” af te sluiten.
Er werd een comité gevormd dat zich
‘Eendracht maakt macht’ noemde, en
dat organiseerde een petitie die begin
mei van dit jaar aan het stadsbestuur
werd afgegeven. Daaruit moest
blijken dat 2/3 van de geënquêteerden
Neem nu bijvoorbeeld het
vakantienummer juli-augustus van
1987. Op de voorpagina startte een
vier pagina’s lang artikel met de
appetijtelijke titel ‘Uit eten en drinken
in Aalbeke’.
Om de reportage voor te bereiden was
er vooraf een enquête gehouden bij de
plaatselijke horecazaken, zijnde twee
restaurants, twee frituren en veertien
drankgelegenheden. Enkele
fluokleurig verlichte bars langs de
grote baan rekende de redactie tot een
categorie apart.
In het fictieve verhaal dat volgde ging
de dorpskrantreporter op één zomers
weekend (van vrijdag- tot
zondagavond) op bezoek bij alle (18)
eet- en drankgelegenheden. Hij
beschreef de sfeer van elk
3 ‘ T AALTJE juli - augustus 2012
paaltjes wensen op twee plaatsen.
Beslissing
Naar aanleiding van die petitie nam
het College van Burgemeester en
Schepenen op 30 mei 2012 een
uitvoerige beslissing.
“1. Van zodra de werken kant
Moeskroensesteenweg zijn afgerond,
de vorige toestand te herstellen door
de paaltjes terug te plaatsen op het
einde van de Garenwinderstraat, kant
Scheermolenerf.
2. de volgende flankerende
maatregelen te nemen om het
specifieke karakter van het
Scheermolenerf en het woonerf te
versterken: a. de huidige
verkeersborden te behouden om
doorgaand verkeer te weren b. de
straatnaamborden aan te passen
zodat de huisnummers in de
verschillende doodlopende straten
duidelijk worden vermeld en het
zoekverkeer wordt beperkt c. aan te
geven dat de Garenwinderstraat niet
kan worden gebruikt als kus- en
rijzone voor de basisschool en het
voetbalveld d. de politie te vragen
verhoogd toezicht te houden op
mogelijk sluip- en doorgaand verkeer
en/of onaangepast rijgedrag in de
wijk e. de directie Mobiliteit en
etablissement, noteerde de
sluitingsdagen en vakantieregelingen
en vermeldde netjes de genuttigde
spijzen en dranken en de prijs ervan.
Een gewoon pintje kostte in die tijd
25 oude frankskes (omgerekend naar
vandaag is dat 0,62 euro!). Na dit
drukke maar tongstrelende
uitgaansweekend, zonder de grenzen
van Aalbeke en de Steert te
overschrijden, beliep de totale
rekening van de redacteur 3.340
francs, omgerekend 828 euro.
Wat leren we een kwarteeuw later uit
dit stichtend artikel? Het aantal
horecazaken in ons dorp is flink
geslonken. Van de 14 beschreven
cafés blijven er op vandaag amper zes
over. Wie buitenhuis, maar
binnendorps, zijn grote of kleine
Infrastructuur de opdracht te geven
op verschillende momenten (overdag,
spitsuren morgen en avond, weekend)
tellingen te houden waaruit moet
blijken hoeveel lokaal en/of
doorgaand verkeer via het woonerf
rijdt
3. wanneer, op basis van vermelde
tellingen blijkt dat er misbruik is, a.
de directie Mobiliteit en
Infrastructuur te laten onderzoeken
op welke wijze er bijkomende fysieke
verkeerwerende en/of
verkeerremmende maatregelen
kunnen worden genomen b. zo nodig
over te gaan tot het plaatsen van
bijkomende paaltjes in de vernauwing
tussen Scheermolenerf I en II.”
Samengevat komt dit er op neer dat
de toestand van voor de werken zal
worden hersteld, er geen paaltjes
komen tussen Scheermolenerf I en II,
dat er een aantal flankerende
maatregelen worden genomen en dat
na de werken en na tellingen nog
aanpassingen mogelijk zijn.
Het actiecomité ‘Eendracht maakt
macht’ is niet tevreden over de
beslissing en blijft er intussen bij dat
de plaatsing van paaltjes “op de beide
door ons aangehaalde plaatsen” de
enige correcte oplossing is.
KWARTEEUW
Snuisterend in de dorpskranten van een kwarteeuw geleden, ontdekken we interessante en soms bijzonder leuke
informatie.
honger wil stillen treft het beter. Men
kan nog steeds aan het oudgemeentehuis
terecht voor een pak
friet. Beide centrumrestaurants
hielden stand. Het aanbod lijkt er nog
goed op dat van een kwarteeuw
geleden en de prijzen zijn met niet
meer dan de algemene inflatie geëvolueerd.
Het pittoreske wijkcafé Piro
Lannoo behield zijn naam maar werd
een op Franstalig publiek gericht
eethuis. Tegen de grens met Rekkem
kan men nu in de weekends terecht in
eetcafé De Luciditeit. Met de prijs
van een gewoon pilsje op café is het
minder goed gesteld. Je betaalt nu 3 à
4 keer de prijs van een kwarteeuw
geleden. Maar we laten het aan ons
hart niet komen als het straks toch
een hete zomer mocht worden.

4 ‘ T AALTJE juli - augustus 2012

FEMMA IS GEBOREN
Een grote bladzijde uit de geschiedenis van KAV is omgedraaid. Een nieuwe naam is geboren. Vorig jaar heeft
KAV Nationaal gevraagd om te helpen zoeken naar een nieuwe naam voor KAV. Elke afdeling kon voorstellen
doen. Ruim driehonderd namen werden opgestuurd. Femma is er als voorkeur uitgekomen.
Geen combinatie van letters meer
maar een bestaande meisjesnaam:
Femma! Niet iedereen is enthousiast
en blij met deze naam. Verandering is
niet leuk, tradities breken doen we
niet graag. Meer dan zeventig jaar
bestaat KAV in Aalbeke. Al die tijd
brengen we vrouwen iets bij en
organiseren we activiteiten. De
werking van vandaag is veranderd in
vergelijking met de beginjaren maar
de hoofdzaak blijft. We zijn een
vrouwenbeweging.
Hebben we een ‘K’ nodig in onze
naam om te tonen en te voelen dat we
christen zijn? Een christen toont wie
hij is in zijn manieren en in zijn
daden. Een christen toont dit met zijn
hart. We hebben geen letter nodig
maar wel daden. Een christen is niet
discriminerend en staat open voor
iedereen, voor alle culturen.
5 ‘ T AALTJE juli - augustus 2012
KAV was samenkomen. Met een
nieuwe naam verandert dit niet. We
blijven verder werken aan hetgeen
onze voorgangers opgebouwd hebben.
Van KAV maakten ze één grote
familie. Een meisjesnaam staat
dichter bij ons. We gaan naar een
vriendin want dat was KAV en dat
blijft met Femma.
Ons doel is verder werken aan leuke
avonden voor vrouwen, een creatieve
activiteit met onze kinderen en
kleinkinderen, een avond van relaxen,
een namiddag om te vieren, een
avondje waar onze mannen ook
welkom zijn,… We proberen ons
programma voor iedereen
aantrekkelijk te maken. We streven
naar een plaats waar vrouwen zich
thuis mogen voelen en waar de
waarden van het gezin centraal staan.
Femma in Aalbeke
Wij blijven onze energie in Femma
Aalbeke steken omdat we blijven
geloven in de lachende gezichten van
onze leden als ze naar huis gaan na
een geslaagde avond.
Eind mei bezochten we het
crematorium van Kortrijk.
Symbolisch namen we ook afscheid
van KAV, hebben we een doosje met
KAV stickers ‘gecremeerd’. Met de
uitnodigingen van juni kreeg ieder lid
van Aalbeke een zakje met
‘kakmentjes’ om de geboorte van
Femma te vieren.
Wij blijven ervoor gaan! Wij
organiseren verder nieuwe en leuke
activiteiten. Wij zoeken naar toffe
creaties om door onze leden tot echte
juweeltjes geboren te worden.
Iedereen is welkom bij Femma
Aalbeke voor een toffe avond.
Hou onze kalender in de gaten en wie
weet zien we jullie op een van onze
activiteiten.
(meegedeeld)

GESCHIEDENIS DER GEMEENTE AALBEKE 100 JAAR
Wie iets meer te weten wil komen over het verleden van ons dorp komt onvermijdelijk terecht bij Theodoor Sevens
en zijn ‘Geschiedenis der gemeente Aalbeke’. Precies 100 jaar geleden opgesteld en gepubliceerd.
Sevens stelde zijn werk voor aan de
‘Geschied- en Oudheidkundigen
Kring’ in Kortrijk op de
vergaderingen van januari, maart en
mei 1912. De tekst werd gepubliceerd
als afzonderlijke buitengewone
uitgave VII van ‘Handelingen’, het
jaarboek van de Kring. Later dat jaar
werd het werk in overdruk uitgegeven
door Boek- en Steendrukkerij J.
Vermaut uit de Langesteenstraat. Het
is gissen naar de oplage, vermoedelijk
beperkt. Imposant oogt de publicatie
niet: amper 111 pagina’s op A5formaat,
weliswaar ingebonden en
met harde kaft en verlucht met 7
ingeplakte illustraties in steendruk
(plannetje van de gemeente; foto van
kerk en kerkhofomheining; van de
oude pastorie; tekening van de kerk
door S.Vermote; foto’s van
kerkschatten: O.L.V.-beeldje, kelk en
relikwiehouder.)
Het is duidelijk dat het niet over
Sevens levens- of meesterwerk ging.
Er zouden in zijn leven niet minder
dan 800 pennenvruchten van zijn
hand verschenen zijn. Deze
‘Geschiedenis…’ was er maar één
van, zij het wat uitvoeriger dan de
meeste andere.
Bronnen
Al bijna dertig jaar lang was Sevens
op verzoek van het stadsbestuur
gefascineerd bezig met het uitpluizen
en rangschikken van het Kortrijks
stadsarchief. De ‘Geschiedenis der
gemeente Aalbeke’ is noch min noch
meer wat Sevens in de archieven van
en over onze gemeente kon
terugvinden. In het korte voorwoord
somde hij die archieven op. Ter
plaatse raadpleegde hij de
documenten die door de
gemeentelijke administratie werden
bijgehouden. Hij had er maar één
weinig vleiend woord voor:
“onbeduidend”. Voor het plaatselijk
kerkarchief had hij een milder
oordeel: “Sommige registers
verdienen stellig door hun herkomst
een andere bestemming”. Na honderd
6 ‘ T AALTJE juli - augustus 2012
jaar is zijn raad eindelijk opgevolgd.
De papieren inboedel van de laatste
Aalbeekse parochieherder werd door
de kerkfabriek aan het Rijksarchief
Kortrijk overgedragen en er
geïnventariseerd: 532 nummers
nemen zo’n vijf strekkende meter
ruimte in. De oudste stukken gaan
terug tot omstreeks 1600 (zie ’t Aaltje
nr. 162 van mei-juni 2011). Naast de
plaatselijke doorzochte archieven
vond de auteur in het Staatsarchief
Het enige gevonden uitleenbaar exemplaar van de overdruk van
uitgever Vermaut bevindt zich in het magazijn
van de gemeentelijke bibliotheek van Wevelgem

van Brugge (thans Rijksarchief
Kortrijk) 139 jaarrekeningen terug
over Aalbeke, een onvolledige
verzameling van de jaren 1678 tot
1792. Ten slotte dook hij ook in het
stadsarchief van Kortrijk om er
‘Rapporten en Denombrementen’ uit
1502 te raadplegen.
Dozijn hoofdstukjes
Na dit voorwoord -eerder een
bronvermelding- verdeelde Sevens
zijn materiaal over een dozijn
hoofdstukjes. Hij begon met een
beschrijving van de vroegste sporen
der gemeente, de verschillende
theorieën met betrekking tot de naam,
de uitgestrektheid, de grenzen en de
bevolkingsevolutie. Het tweede
hoofdstuk gaat over de toponymie:
namen van wijken en gehuchten,
wegen en spoorweg, beken, straten en
voetwegen. Volgde een deeltje over
het feodale leenstelsel: de
heerlijkheden, lenen en achterlenen
binnen de parochie Aalbeke Dit is een
ingewikkelde materie die zich
spreidde en evolueerde over
honderden jaren. Klaar en duidelijk
kan men het moeilijk noemen. Sevens
zet enkel de door hem gevonden
puzzelstukjes op een rijtje. Over de
‘heren van Aalbeke’ put hij gretig uit
het lijvig standaardwerk ‘Histoire de
Mouscron’ van zijn tijdgenoot,
priester en gedreven heemkundige,
A.-M. Coulon (1847-1927). Zo komt
de lezer heel wat te weten over de
opeenvolgende adellijke families de
la Bare, van Liedekercke, de Basta,
d’Ennetières en d’Oultremont, die van
in de 16e eeuw tot aan de Franse
Revolutie niet enkel leenheren van
Moeskroen, maar ook van Aalbeke,
Luingne en nog andere dorpen waren.
De hoofdstukken IV en V gaan over
de gilden en neringen en over het
burgerlijk bestuur (met de namen van
baljuws, schepenen en burgemeesters
in de 17 e en 18 e eeuw). De drie
volgende delen handelen uitgebreid
over de ( in 1805 heropgebouwde)
kerk en zijn inhoud, over de
bedienaars van de eredienst (pastoors,
kapelaans, kosters…) en over de
patroonheilige Sint-Cornelius.
Hoofdstuk IX vertelt summier iets
over het onderwijs, in het bijzonder
over de armenschool.
Het tiende deel, het uitvoerigste, heeft
als titel ‘Historische gebeurtenissen’.
Onderwijzer Sevens schotelde de
lezer een beknopte geschiedenisles
voor, waarin hij Aalbeke situeerde,
voor zover er feiten of anekdotes
over bekend waren.
Moraal
Aan het eind van deze eigenlijke
geschiedenis besloot de schrijver met
een moraliserende boodschap die
perfect de tijdgeest van een eeuw
geleden en de persoonlijke
ingesteldheid van de auteur vertolkte.
Wij citeren letterlijk: “De
geschiedenis eener kleine gemeente
als Aalbeke biedt den denker toch
heilzame lessen aan. In de keuren en
rekeningen vindt hij het volk terug,
zoals het waarlijk was: met eene
groote liefde tot den arbeid, met eene
vurige gehechtheid aan het
vaderland, met eene onwankelbare
getrouwheid aan den godsdienst.
Mogen onze tijdgenoten en
nakomelingen, door eendracht
verbonden, die groote beginselen
nooit vergeten, eerbiedigende en
verdedigende de nationale
instellingen als eerste bronnen en
onmisbare waarborgen der
maatschappelijke orde en der
openbare welvaart!” Zo wist men het
in Aalbeke ook. Maar de tijd, en niet
enkel op het vlak van de spelling, is
intussen niet blijven stilstaan, ook niet
in onze gemeente.
Sevens beschreef nog een handvol
verdienstelijke Aalbekenaren en
wijdde een laatste hoofdstuk aan wat
hij noemde ‘Losse aanteekeningen’,
een allegaartje van wetenswaardigheden
die hij in de vorige teksten niet
kwijt kon. Enkele interessante oude
teksten worden als bijlagen in extenso
opgenomen. Een handige alfabetische
lijst van in het opstel voorkomende
plaatsen en personen was de afsluiter.
De auteur
7 ‘ T AALTJE juli - augustus 2012
De man die zich een eeuw geleden
verdiepte in de geschiedenis van onze
bescheiden gemeente was niet de
eerste de beste, maar bij leven een
BV ‘avant la lettre’. Hij was geen
Aalbeekse inboorling, zelfs geen
autochtone Kortrijkzaan. Pieter
Theodoor Sevens werd geboren in
1848 in het Limburgse Kinrooi. Hij
behaalde in 1869 het diploma van
onderwijzer aan de normaalschool te
Lier. Wegens zijn gestalte -amper
anderhalve meter- werd hij afgekeurd
voor de legerdienst. Omdat zijn
geboortestreek weinig toekomst bood
week hij uit naar West-Vlaanderen.
Hij was een tijdje hulponderwijzer in
Lissewege en Dudzele en werd in
1872 hoofdonderwijzer in de
gemeenteschool van Lapscheure. Hij
huwde dat jaar met Louise Bostoen.
In die periode ontpopte hij zich als
dichter van huiselijke en vaderlandse
verzen. Ingevolge de liberale
‘ongelukswet’ van 1879 nam hij, als
overtuigd katholiek, ontslag en koos
voor het vrij onderwijs. Met
voorspraak belandde hij in Kortrijk
als schoolhoofd op Walle, later in de
stadsjongensscholen in het Centrum.
Pieter Theodoor Sevens (1848-1927):
een kleine Limburger werd een groot
Kortrijkzaan
Schrijver en organisator
Van bij zijn aankomst nam Sevens
actief deel aan het cultureel en
politiek leven in de stad. Samen met
onder meer onderpastoor Gezelle,
blies hij de plaatselijke
Davidsfondsafdeling nieuw leven in.

Hij schreef talloze artikels voor de
Gazette van Kortrijk en allerlei
tijdschriften. Hij bereidde actief de
herdenkingen voor van de
Boerenkrijg (100 jaar eerder) en
vooral de 600ste verjaardag in 1902
van de Guldensporenslag. Op verzoek
van het stadsbestuur deed hij
uitgebreid opzoekwerk in de
archieven van de stad en stelde een
klassering ervan op. Dat was de
aanleiding om in 1903, samen met
enkele vooraanstaande
stadsnotabelen, tot de oprichting over
te gaan van de ‘Geschied- en
Oudheidkundige Kring’, waarvan hij
bezieler en secretaris werd. Zijn
‘Geschiedenis der gemeente Aalbeke’
is in deze interessesfeer te situeren.
Sevens produceerde en publiceerde
aan de lopende band geschiedkundige
opstellen, schoolboeken, reisverslagen
en verzen. Tal van zijn gedichten
werden door bekende tijdgenoten op
muziek gezet en behoorden in de
vorige eeuw tot het klassieke
repertorium van Vlaamse liederen.
Het bekendste is allicht het
Blijheidslied uit zijn
Groeningecantate, dat aanvangt met
de bekende zin ‘De beiaard speelt zo
schoon hij kan…’
Kroostrijk gezinshoofd
Naast onderwijzer, culturele
duizendpoot en veelschrijver was
onze Theodoor ook nog kroostrijk
gezinshoofd. Toen hij in Kortrijk
aankwam samen met vrouw Louise,
waarmee hij zeven jaar eerder
gehuwd was, telde zijn gezinnetje vier
kleine kinderen. Theodoor was al acht
keer vader toen Louise in 1893
overleed. Nog in hetzelfde jaar
hertrouwde hij met Maria Lamoral,
waarmee hij nog drie kinderen had.
Met elf kinderen moest Theodoor het
huis niet uit om zijn opvoedkundige
kwaliteiten uit te testen.
Gedurende de Grote Oorlog viel zijn
activiteit haast volledig stil. Na de
wapenstilstand publiceerde hij
verscheidene werken over de oorlog.
In 1920 ging hij als onderwijzerschoolhoofd
op rust, na meer dan
vijftig jaar dienst. In 1926 schonk hij
zijn volledige verzameling boeken
8 ‘ T AALTJE juli - augustus 2012
aan de stedelijke bibliotheek van
Kortrijk, waar ze nog steeds berusten.
Zijn gezondheid ging snel achteruit.
Hij overleed op 10 april 1927, op 79jarige
leeftijd. De stad Kortrijk eerde
hem met een straatnaam.
De auteur overhandigde een
gesigneerd exemplaar van de
‘Geschiedenis der gemeente Aalbeke’
aan de toenmalige Aalbeekse pastoor
Albert d’Heyghere in augustus 1912
Nog vragen
Bij het opzoeken van de gegevens
voor dit artikel bleven een aantal
vragen onbeantwoord.
Hoe kwam Sevens ertoe de
geschiedenis van Aalbeke te
schrijven? In het voorwoord bedankt
hij allen die de ‘aanvaarde taak’
vergemakkelijkten. Was er een
opdrachtgever? Het toenmalig
gemeentebestuur lijkt
onwaarschijnlijk. Een particulier
misschien? Niets wijst er op dat
Sevens in onze gemeente relaties of
goede kennissen had. Of had hij het
(vermetel) plan opgevat om de
archieven van alle gemeenten in de
omgeving van Kortrijk uit te pluizen
en begon hij er aan in alfabetische
volgorde? Onwaarschijnlijk, want op
Kuurne na publiceerde Sevens verder
geen andere
gemeentegeschiedenissen.
Kwam de auteur voor zijn
opzoekingswerk vaak naar onze
gemeente ? Hoe verplaatste men zich
in die tijd tussen Kortrijk en Aalbeke?
Over andere gegevens dan deze uit de
geschreven bronnen werd er weinig
gewag gemaakt. Slechts eenmaal, in
zijn aantekening over het Blauw
Kasteel, vermeldde Sevens expliciet:
”Toen wij dit wisten, ondervroegen
wij enige inboorlingen van Aalbeke.”
Wellicht is dat meteen de uitleg
waarom de auteur over toenmalig
recente gebeurtenissen en evoluties
niet of heel summier informatie
verstrekte. Aan het klooster en het
vrij onderwijs bijvoorbeeld, besteedde
Sevens amper zes regeltjes tekst als
‘losse aantekening’. Aan de
plaatselijke politieke situatie in die
tijd en de tegenkantingen tussen
katholieken en liberalen (twee
muziekmaatschappijen en twee
toneelverenigingen) gaat evenmin
enige aandacht. Zo zijn er tal van
voorbeelden op te sommen waaruit
men kan besluiten dat Sevens wel een
boeiend werkstuk heeft afgeleverd,
dat nochtans te weinig diepgaand en
vooral te onvolledig is om als
standaardwerk over de geschiedenis
van Aalbeke bestempeld te worden.
Wie doet het hem honderd jaar later
na, beter en vollediger?
Zeldzaam
Wie ooit het boekje van Theodoor
Sevens in handen wil houden,
doorbladeren of grondig bestuderen
moet er wel enige moeite voor doen.
Ongetwijfeld zijn er nog exemplaren
van de uitgave door de
Geschiedkundige Kring of van de
overdruk in particulier bezit. Maar
wie leent zo’n honderdjarig
hebbeding uit? En in de openbare
bibliotheken? Uitleenbare exemplaren
zijn er in de catalogus van de
hoofdbib of uitleenposten van
Kortrijk niet te vinden. In de leeszaal
kan men de gedrukte bijlagen bij de
jaarverslagen van de Oudheidkundige
Kring opvragen en ter plaatse inzien
(deel VII – 1912). In de andere
openbare bibliotheken in de streek
had onze zoektocht maar op één
plaats succes. De POB Wevelgem
(vroegere ‘Gemeenteboekerij
Wevelghem’) bewaart in zijn
magazijn een uitleenbaar exemplaar
van de overdruk die door Vermaut
werd uitgegeven.

DE KANDIDAAT-BURGEMEESTER (4)
Charlie De Winner is nog altijd kandidaat-burgemeester, maar zijn Nieuwe Partij geraakt niet zo gemakkelijk van
de grond. Terwijl de politie op zoek gaat naar de daders van de sabotage bij de houthandel Vanderburgt en de
brandstichting in de schoenmakerij van Johannes Tweevoudts heeft huisknecht Freddy Devoogdt een merkwaardige
tête-à-tête in het kasteel van gravin Marie-Hélène de Hemptinne de Borchgrave d' Erquelinnes. Hij krijgt van haar
bovendien een flesje met lichtgroene pilletjes voor zijn baas Charlie De Winner. In Aalbeke zelf vindt Felix Akers in
een put in de Zevekotestraat een zwaar verminkte man.
Voor de oriëntatie van de trouwe lezers van onze dorpskrant zijn ook in de vierde aflevering van dit zesde Aalbeekse
misdaadverhaal de bestaande straatnamen en de namen van de gebouwen behouden. De gebeurtenissen en de
personages daarentegen zijn totaal verzonnen. Echt bestaande personages zijn door de verteller fictief gebruikt.
15. In het ziekenhuis
Op het operatiekwartier van het
Algemeen Ziekenhuis Groeninge in
Kortrijk hadden ze wel al het een en
het ander meegemaakt, maar de
patiënt die zopas met loeiende sirene
vanuit Aalbeke binnengebracht was
deed zelfs de buitengewoon ervaren
chirurg Alvezijn huiveren. Het gezicht
van de man was onherkenbaar
toegetakeld, de ogen zaten volledig
verborgen achter bloederige
zwellingen, de cervicale wervels die
het hoofd moesten ondersteunen
waren compleet uit hun verband
gewrongen, het bot van het linkerbeen
leek wel kapotgetrapt en wat de man
aan inwendige kneuzingen kon
hebben moest nog door een paar
collega’s nader onderzocht worden.
Een stoot adrenaline stroomde dokter
Alvezijn door het bloed: deze man
zou hij redden. Hij ademde heel diep
en spande alle spieren van zijn
gezicht dat achter het operatiemasker
verborgen zat. Al zijn kunde zou hij
inzetten om die verschrikkelijke
aanslag op het leven van een mens
ongedaan te maken. Met een verbeten
blik keek hij in de ogen van de
volledige equipe die rond hem stond,
trok nog even zijn handschoenen
strakker, strekte de rechterhand
waarin een verpleegster een scalpel
legde en boog zich rustig, maar
beslist, over de patiënt.
16. Zenuwachtigheid
Burgemeester Etienne De Schrijver
had die morgen al drie keer naar het
kabinet van schepen Philippe Sandra
laten bellen, zonder resultaat. “De
schepen is helaas al de hele morgen
onbereikbaar,” had de toegewijde
kabinetsmedewerkster Ilse met spijt
… en boog zich rustig, maar beslist over de patiënt.
9 ‘ T AALTJE juli - augustus 2012
in de stem herhaald. “Dat is erg
vreemd, burgemeester, want zoals u
weet is hij anders wel de meest
bereikbare schepen van het hele
college. Ik ben erg ongerust,” had de
jonge vrouw er nog aan toegevoegd.
Burgemeester De Schrijver klikte
even zenuwachtig met de tong. “Zeg
hem als hij binnenkomt dat hij in elk
geval onmiddellijk tot bij mij moet
komen. Ik wil weten wat het gesprek
met die Charlie De Winner
gisterenavond in Aalbeke heeft
opgeleverd.” “Ik zal het hem zeggen,
burgemeester,” zuchtte de
medewerkster.
Pas had ze ingehaakt of de telefoon
rinkelde opnieuw. Ze nam snel op.
“Met het kabinet van schepen
Philippe Sandra. Kan ik u helpen?”
Aan de andere kant van de lijn
gromde een zware vermoeide stem:
“Met commissaris Vriendelyckx. Ben
ik op het stadhuis? Ik zal maar direct
met de deur in huis vallen. In AZ
Groeninge hebben ze een slachtoffer
binnengekregen dat volgens de
papieren in zijn portefeuille wel eens
schepen Sandra zou kunnen zijn. Ze
hebben in zijn zakken dit nummer
gevonden dat in elk geval verwittigd
moest worden. Hallo? Hallo? Hoort u
mij nog?” Een golf van emotie joeg
door de kabinetsmedewerkster en
nauwelijks hoorbaar fluisterde ze: “Is
de schepen iets overkomen? Is het
erg?” Commissaris Vriendelyckx
schraapte de keel: “Ik zal er geen
doekjes om winden, jonge dame.
Iemand heeft geprobeerd hem te
vermoorden. U kent vermoedelijk zijn
agenda. Kunt u mij zeggen waar hij
gisteren zo allemaal naartoe moest?”
De tranen schoten de

kabinetsmedewerkster in de ogen en
ze probeerde moedig rustig te blijven.
Met half verstikte stem zei ze: “Ik
kijk het voor u na, commissaris. Of is
het mogelijk dat u of een van uw
mensen even langs komt? Ik denk dat
we er ook de burgemeester bij zullen
moeten halen.” “Goed. Ik stuur
rechercheur Verpale. Maar als het u
een troost kan zijn, jonge dame, de
dokters van het ziekenhuis zeggen dat
ze hem er door slepen. De moed niet
verliezen dus. Tot later.”
17. Onrust
Dat het gesprek met die schepen een
beetje uit de hand gelopen was kon
Charlie De Winner geen barst
schelen. In de politiek moest men nu
eenmaal tegen een stootje kunnen.
Wat dacht die burgemeester wel?
Charlie De Winner gooide het met
niemand op een akkoordje als hijzelf
niet de absolute nummer één kon
worden. Een deal met Charlie sloot
men op de voorwaarden van Charlie.
Zo was dat en niet anders. De
ethische praatjes van de schepen over
democratie en inspraak van de
bevolking kon hij missen als kiespijn.
De wat schampere opmerking van die
kerel dat Charlies lijst blijkbaar toch
niet zo vlotjes van de grond kwam
had hem razend gemaakt. En ja, hij
had Spic en Span opdracht gegeven
hem aan de deur te gooien. Maar dat
Spic en Span hem zo toegetakeld
hadden… dat was nu toch ook niet de
bedoeling geweest. Daar kwamen
vodden van. Dat voelde Charlie in
zijn kleine teen. Hoe hij dat zou
oplossen, daar moest hij nog eens
dieper over nadenken. In elk geval
zouden die twee ervoor opdraaien, en
niet Charlie!
Er klonk een zachte klop op de deur
van het salon. Freddy Devoogdt stak
voorzichtig zijn hoofd naar binnen.
“Uw glas wijn, baas,” zei hij beleefd
en zette het zilveren schaaltje met het
kunstig bewerkte glas neer op de
salontafel. “Bedankt, maar laat me nu
met rust.” De huisknecht boog en trok
zich geluidloos terug. Hij tastte nog
even in de zak van zijn livrei. Het
flesje met de lichtgroene pilletjes lag
vredig onder zijn zakdoek. De gravin
10 ‘ T AALTJE juli - augustus 2012
zou tevreden zijn. “Elke avond een
pilletje in de wijn, en zeker als
Charlie opgewonden is,” had ze
gezegd. En opgewonden was zijn
baas nu zeker. “Hopelijk helpt het
medicijn,” dacht Freddy Devoogdt,
“want de job die ik hier heb wil ik
wel nog een tijdje behouden.”
18. Opgewonden stamgasten
“De maffia, zeg ik! De maffia!” De
luide stem van Victor Sansen galmde
door het café. “Waar gaan we in
Aalbeke naartoe? Sabotage in de
zagerij van Vanderburgt, brand bij de
meester-schoenmaker, en nu een
aanslag op onze schepen.” In één geut
goot hij het halve glas bier in zijn
keel en keek verontwaardigd rond.
“Prunella, die jonge wijkinspecteur,
heeft die jou al iets laten verstaan,
over de mogelijke daders of zo?”
Prunella schudde het hoofd. “De
politie is bijzonder discreet, Victor.
Als er politiek mee gemoeid is
moeten ze dubbel voorzichtig zijn,
denk ik.” “Maar enfin. Dat heeft toch
niets meer met politiek te maken?
Iemand zo toetakelen en voor dood
achterlaten in een put halfvol slijk.
Dat is toch crimineel! Zie Azère daar
zitten. Met water, verdorie. De mens
is er het hart van in. Zijn zoon zweeft
tussen leven en dood in het
ziekenhuis.” Azère Sandra zat met
gebogen hoofd aan een tafeltje en had
Uw glas wijn, baas,…
nog niet genipt van zijn glaasje plat
water. Felix Akers knikte
instemmend. “De schrik van mijn
leven heb ik gehad toen ik de schepen
daar vond. Ik zou hem nooit herkend
hebben, maar de politie was er na
mijn telefoon even snel als de wagen
van de spoed. Een van de
ambulanciers overhandigde de
portefeuille aan een agent en toen
bleek meteen om wie het ging.
Vreselijk.” Met een peinzende blik in
de ogen haalde de cafébazin diep
adem en zei: “Ik begin toch de
touwtjes aan elkaar te knopen. Die
Charlie De Winner die hier een
verkiezingsspeech komt houden. Die
twee mannen, Spic en Span, met hun
voorstellen in ruil voor financiële
steun. Die twee andere vreemde
figuren, Sancho en Panza die door
Aalbeke sluipen. Die sabotage en die
brandstichting. Dat grote herenhuis in
de Kapelhoekstraat waar Freddy
huisknecht is… Volgens mij houdt dat
allemaal verband met elkaar.” “Dat
moet Commissaris Vriendelyckx toch
ook zien,” zei Victor Sansen. “Of
moeten wij wijkinspecteur Anke
Smets op de hoogte brengen?” “Ach
Victor,” antwoordde Prunella, “ik
denk dat de politie al veel meer weet
dan wij. Maar laten we vooral hopen
dat Azères zoon gered kan worden in
AZ Groeninge. Voor mij is dat het
belangrijkste.” “Gelijk heb je,” zei

Victor Sansen. “Kijk, als je van de
duivel spreekt dan zie je zijn staart!
Daar is onze vriend Freddy.”
De deur van De Smisse ging open en
Freddy Devoogdt kwam binnen. “In
een haastje. Prunella, een pintje. Ik
ben op boodschap en kon het niet
laten eens binnen te wippen.”
Prunella wachtte even met tappen.
“Freddy, wat gebeurt er daar allemaal
in dat grote huis? En wat moet jij
daar doen?” Freddy keek verbaasd.
“Gewoon. Ik ben er huisknecht en ik
moet zorgen voor eten en drinken,
voor het natje en het droogje van de
baas, en voor het onderhoud. Niets
bijzonders. Aangenaam werk en goed
betaald. Alleen die vier kerels die
daar ook rondlopen geven me af en
toe kippenvel. Raar volk.”
“Ja,” zei Victor Sansen, “heel raar
volk denk ik,” en hij bekeek Freddy
met een vreemde blik en hij schudde
nadenkend het hoofd.
Net op dat ogenblik stapte
wijkinspecteur Anke Smets van haar
motor, vlak voor De Smisse. Ze zette
haar helm af en opende de deur. “Ah
Freddy, je bent hier. Commissaris
Vriendelyckx wil je onmiddellijk
spreken. Over gisteren.”
19. Een gesprek
Rechercheur Verpale had uiteindelijk
beslist dat het beter zou zijn als
commissaris Vriendelyckx bij het
gesprek met de kabinetsmedewerkster
en met de burgemeester aanwezig zou
zijn. Hij had uit het agendaverhaal
van de kabinetsmedewerkster
begrepen dat schepen Philippe Sandra
gisterenmorgen in opdracht van de
burgemeester op bezoek was gegaan
bij Charlie De Winner. Burgemeester
Etienne De Schrijver ontkende dat
niet. Met een ontwapenende blik keek
hij de rechercheur aan. “Een
beleefdheidsbezoek bij een politieke
tegenstrever, inspecteur. Meer niet. U
zult begrijpen dat ik vanuit mijn
verantwoordelijkheid op de hoogte
wil zijn van alle ontwikkelingen die
iets te maken hebben met de komende
gemeenteraadsverkiezingen. Schepen
Philippe Sandra, die ik hogelijk
waardeer, en die in Aalbeke woont,
11 ‘ T AALTJE juli - augustus 2012
leek me dan ook de geschikte man
om eens met die Charlie De Winner
te gaan praten. Ilse hier kan dat
bevestigen.” De
kabinetsmedewerkster reageerde niet.
“Er hangt iets vreemds in de lucht”
dacht ze. Commissaris Vriendelyckx
kuchte. “Is het mogelijk burgemeester
om ons te zeggen wat het precieze
doel was van dat
beleefdheidsbezoek?” Burgemeester
De Schrijver keek onaangenaam
verrast naar de commissaris. “Dat heb
ik toch net gezegd. Informatie
verzamelen. De tegenstrever leren
kennen.” Vriendelyckx glimlachte.
“Wellicht ook afspraken maken?
Zoeken naar zekerheid voor de avond
van de verkiezingen, burgemeester?
Dat is allemaal volkomen legitiem
natuurlijk.” De toon van de
burgemeester werd scherper.
“Waarom zegt u dat?” “Misschien is
het goed, burgemeester, dat u ervan
op de hoogte bent dat wij intussen
ook wat informatie verzameld hebben
over die Charlie De Winner en over
die vier merkwaardige figuren die hij
in dienst genomen heeft. Eergisteren
hebben wij van onze collega’s in
Moldavië, Transnistrië en Georgië
interessante gegevens gekregen over
die zogenaamde Spic en Span en
Sancho en Panza. Een vlekkeloos
verleden schijnen die heren niet te
hebben. Aan de arbeidsvergunning
waarover zij blijken te beschikken
lijkt ook een vreemd geurtje te
hangen. En Charlie De Winner…,
een handige jongen waar ikzelf niet
direct zaken mee zou doen.“ Er viel
een korte stilte. Verpale keek tersluiks
naar Ilse en glimlachte haar
bemoedigend toe. “Wilt u misschien
iets zeggen, mevrouw?” vroeg hij
vriendelijk. Maar zij schudde
ontkennend het hoofd en een goede
toeschouwer zag dat zij veeleer dacht
aan de jammerlijke toestand waarin
haar schepen zich nu bevond dan aan
die vreemde figuren in Aalbeke.
De burgemeester dacht een ogenblik
na en vroeg toen: “Bedoelt u nu,
commissaris, dat ik een bewust risico
nam toen ik schepen Sandra vroeg
Charlie De Winner te bezoeken? Ik
zweer u dat ik die kerel van haar noch
pluimen kende. Over zijn verleden
weet ik niets. Ik handelde alleen uit
bezorgdheid omdat ik vernomen had
dat hij met een nieuwe politieke partij
deel zou nemen aan de
gemeenteraadsverkiezingen van 14
oktober.”
“Dan zullen we het hier voorlopig bij
laten, burgemeester. We kunnen rustig
wachten tot de schepen in staat is tot
een gesprek. Dat zal niet voor de
eerste dagen zijn, vrees ik.”
Met een bezorgde blik en een gefronst
voorhoofd liet burgemeester Etienne
De lokale journalisten gingen ijverig op zoek naar verhalen…

De Schrijver de beide politiemensen
gaan. Hij keek even naar Ilse,
nadenkend of hij haar nog wou
spreken.
20. Commotie in de
gemeenteraad
Het nieuws dat in Aalbeke een
schepen van de stad Kortrijk bijna
vermoord was, sloeg hoge golven in
de media. Vooral de lokale
journalisten gingen ijverig op zoek
naar verhalen die deze gebeurtenis
konden kleuren en de
nieuwsgierigheid van hun lezers en
kijkers konden bevredigen. De
huisknecht Freddy Devoogdt werd
bestookt met aanvragen voor
‘exclusieve’ interviews, maar
wijkinspecteur Anke Smets had hem
Oud-gemeentehuis
Bibliotheek - 056 27 79 53
De bibliotheek is gesloten van 21 juli
tot en met 15 augustus. De
bibliotheek van Kortrijk is open,
behalve op 11 en 21 juli en 15
augustus.
Politie – 056 27 79 52
De wijkinspecteur is met vakantie van
5 augustus tem 26 augustus. U kan in
deze periode terecht bij Hilde
Clement in Bellegem 056 20 48 29 of
bij Ronny Tytgat en Eddy Pauwels in
Marke 056 24 08 23 en voor
dringende zaken in Kortrijk 056 23
96 11 of de 101.
OCMW – 056 24 42 22
Het Sociaal Huis in Aalbeke is
gesloten van 23 juli tot en met 17
augustus. U kan dan terecht in het
OCMW en Sociaal Huis van Kortrijk,
Budastraat 27, van 9 u. tot 12 u. In de
namiddag telefonisch bereikbaar
laten verstaan dat hij op dit ogenblik
beter zijn mond hield. Freddy was
maar al te blij dat hij zich hier achter
kon verschuilen.
Gelukkig voor de journalisten werd in
de gemeenteraad niet gezwegen. En
zo konden de inwoners van Aalbeke
in hun krant het volgende verslag van
de zitting lezen: “De woordvoerder
van De Partij voor Terugkeer liet in
een tussenkomst van wel vijfenveertig
lange minuten horen dat het
onverantwoord was dat de
burgemeester een schepen zonder
politiebegeleiding op bezoek had
gestuurd naar Aalbeke dat toch als het
Palermo aan de Vijver bekend stond.
De Vrije Jongens wensten nog geen
standpunt in te nemen maar vonden
het in elk geval voorbarig een flinke
056 24 42 22 van 13 tot 16 u. –
vrijdag tot 15 u. of via
info@sociaalhuiskortrijk.be
Secretariaat Conservatorium
tel. 056 27 79 55
Gesloten op 5 juli en van 9 juli tot en
met 26 augustus. In juli en augustus is
het secretariaat elke werkdag open
van 14.30 u. tot 17.30 u., met
uitzondering van de zaterdag.
Ontmoetingscentrum
Secretariaat OC - 056 40 18 92
In juli en augustus is het secretariaat
de maandag open tot 16 u. in plaats
van tot 19 u. Het OC is volledig
gesloten van 16 juli tot en met 15
augustus.
Geïntegreerd infopunt
dienstverlening burgerzaken
Gesloten van 16 juli tot en met 15
augustus.
Op vrijdag 20 juli is er een extra
ondernemer als Charlie De Winner nu
al met de vinger te wijzen. De twee
raadsleden van De Rechte Boom
meenden dat veel meer groen in
Aalbeke tot een vreedzamer klimaat
had kunnen leiden. De fractieleider
van Werk voor Allen sprak alleen zijn
hoop uit dat schepen Philippe Sandra
spoedig zou herstellen.
De burgemeester en de raadsleden
van De Volkspartij sloten zich,
ontroerend eendrachtig, hierbij aan en
men ging over tot het volgende
agendapunt.”
(wordt vervolgd)
VAKANTIEREGELING 2012 STADSDIENSTEN AALBEKE
12 ‘ T AALTJE juli - augustus 2012
dienstverlening voorzien tussen 9 en
12 u.
U kan terecht in het stadhuis van
Kortrijk elke werkdag van 9 tot 12.30
u., behalve op zaterdag en op 11 en
21/7 en 15/8, tel 1777.
Gemeenschapswacht
De gemeenschapswacht is met
vakantie van 23 juli tot 13 augustus.
De Weister
OIP – tel. 056 24 43 56
OIP-permanentie iedere woensdag
van 9 tot 10 u.

13 ‘ T AALTJE juli - augustus 2012

LEZERSBRIEF DE KLACHT VAN DE LEEUW
Tussen de lovende lezersbrieven, fanatieke fanmail, vleiende lofbetuigingen en venijnige kritieken, vond de
redactie in haar brievenbus volgende merkwaardige missive, in slordige leeuwenkrabbels neergepend. Wij willen
u de inhoud niet onthouden.
Waarde redactie,
Mijn naam is de Leeuw. Geen familie
van Rudy, Rick of Paul. Geen relatie
met die van Consciènce of Waterloo.
Niet gesponsord door Peugeot of
Delhaize. Ik ben de patriottische
Belgische Leeuw, le Lion Belge, die
van ‘Eendracht maakt macht’. Naast
een beperkt aantal nog in het wild
levende soortgenoten en wereldwijd
opgesloten exemplaren in
dierentuinen, zijn de meeste van mijn
verwanten van het symbolische,
heraldische soort. Sinds de
middeleeuwen prijken wij in alle
poses en kleuren op familiewapens,
schilden, vaandels, mantels, tronen,
poorten en …monumenten. Tot deze
ondersoort behoor ik.
Ik sta hier al van 1920, hoog en droog
(nou, droog) boven op een zuil in een
weinig heldhaftige houding, hoewel
ik als ‘koning der dieren’ kracht en
onverschrokkenheid, waakzaamheid
en bescherming zou moeten
uitstralen. Veel inspiratie en ervaring
met leeuwen had de beeldhouwer
duidelijk niet. Het was dan ook een
Fransman: Benjamin Destrebecq uit
Tourcoing. De arduinkapper had
minder moeite met de Gallische haan
in een lauwerenkrans op de sokkel
hieronder. Weinig voorkomende
combinatie beweren de specialisten.
Ik sta hier dus al 92 jaar. Geen
uitzondering meer in deze tijd, maar
het blijft toch een respectabele
leeftijd, zelfs voor een arduinen
leeuw.
Oh ja, ik vergeet het belangrijkste
(dat geheugen hé, op onze leeftijd). Ik
prijk bovenop een oorlogsmonument
ter nagedachtenis van de slachtoffers
van de Grote Oorlog ’14-’18. Later
werden ook die van WO II op een
marmeren plaat bijgebeiteld.
Maar nu ter zake. Bij het opmaken
van de plannen voor het verfraaien
van onze dorpskom heeft men beslist
mij, met hebben en houden, te
14 ‘ T AALTJE juli - augustus 2012
verkassen, te verkooien, te verhuizen,
kortom te verplaatsen. Alsof ik hier
midden de Plaats niet op mijn plaats
stond. Een ereplaats, zelfs. Wie is
‘men’? De koning, de minister, de
burgemeester, de schepen of een of
ander bevlogen ingenieur? Ik weet het
niet. Het pleintje mag niet meer
gewoon afhellen. Het hoogteverschil
zal trapsgewijs opgelost worden. Ik
zou dan lelijk in de weg staan,
beweert ‘men’. Begrijpe wie kan.
Moeders mooiste ben ik niet,
akkoord. Ziet ‘men’ dat nu pas? De
hamvraag zal dan gerezen zijn: waar
naartoe met dat arduinen gedoe?
Al die 92 jaren voelde ik mij hier
prima omringd. Ik zag rondom mij
veel veranderen en gebeuren.
Gebouwen rezen op, werden
gerenoveerd, afgebroken, nieuwe
kwamen in de plaats. Ik bleef al die
tijd het middelpunt van Aalbeke. Elke
11 november werden aan mijn
voetstuk roerende huldes gebracht,
bloemstukken neergelegd,
herdenkingshymnes gezongen en
geblazen en patriottische speeches
afgestoken. Op mijn sokkel werd ik
het geijkte decor voor het fotografisch
vastleggen van menige plechtigheid
of huldiging met vooraan
burgemeesters, schepenen, pastoors,
onderpastoors, missiepaters,
veldwachters, voorzitters,
secretarissen en wat al nog aan
plaatselijke notabelen.
Maar de overlevende vaderlandse
strijders en hun verenigde kameraden,
dunden zienderogen uit en verdwenen
voor altijd naar rustiger oorden.
Vereenzaamd maar stoer en
standvastig bleef ik achter. Tot nu
dus. Sta ik ineens in de weg. Lijkt
wel of men (wie die ‘men’ ook moge
zijn) beschaamd geworden is over
wat de dorpelingen bijna honderd jaar
lang gemeenzaam ‘het standbeeld’
noemen. Ik vergrijsde zienderogen (
wat op mijn leeftijd geen uitzondering
is), mijn voortuintje verkommerde, de
gebeitelde namen op mijn voetstuk

werden onleesbaar.
Ik word dus verplaatst. Altijd beter
dan afgebroken en tot bouwpuin
vermalen te worden. Verplaatsen waar
naartoe? Ik viel bijna van mijn sokkel
toen ik het via-via vernam. Naast de
Labberleute! Sommige piëteitsvolle
lieden zeggen troostend ‘bij de kerk’.
Allez kom, nog zo’n voorbijgestreefd
symbool. Ik gebruik liever het (hier
minder passende) gezegde: ’als een
tang op een varken’. Het tijdstip van
mijn verhuis staat naar ’t schijnt nog
niet definitief vast, maar de fundering
ligt al klaar. Uitstel, maar geen afstel.
Blijkbaar weet nog geen ene
specialist hoe ik exact in elkaar steek
en hoe je zo’n constructie, zonder
onherstelbare brokken te maken,
verplaatst. Aanvullende emotionele
vraag van mijnentwege: gaat mijn
VERENIGINGSNIEUWS
OKRA
Fietsen
Op vrijdag 6 juli fietsen we nog eens
voor het groot verlof hopende op een
mooie zomerse dag. Afstand 20 à 25
km. Vertrek aan het OC om 14 u. Niet
leden zijn niet verzekerd. Niemand is
aan zijn lot overgelaten, er wordt
altijd gewacht indien nodig.
Petanque
Op vrijdag 27 juli en 31 augustus is
er petanque bij André Tomme,
Bergstraat 136. Iedereen is welkom.
Petanqueballen zijn ter plaatse te
verkrijgen. Deelname is 2 euro,
sportleden zijn verzekerd. We starten
telkens om 14.30 u.
Dagreis
De jaarlijkse dagreis van OKRA gaat
door op maandag 3 september.Op het
programma: Jules Destrooper en
Veurne.
- 8.30 u. Vertrek met autocar
(kerk Aalbeke)
- 10 u. Bezoek aan Jules Destrooper
met rondleiding en degustatie,
daarna korte wandeling in Lo.
- 12.30 u. Voor iedereen een
verzorgd 3 gangenmenu
(dranken niet inbegrepen)
- 14.30 u. Bezoek aan de
Beauvoordse Walhoeve met
aansluitend stadswandeling en vrije
tijd in Veurne.
- 18.30 u. Afsluiten met koffietafel.
Prijs: 50 euro per persoon. Inschrijven
bij een wijkverantwoordelijke tegen
15 augustus. Reis met luxe touringcar,
entreegelden inbegrepen.
Nederlandstalige gids.
Femma
Zwemmen
15 ‘ T AALTJE juli - augustus 2012
voortuintje met de smeedijzeren
omheining ook mee?
Was dit nu de enige denkbare nieuw
inplantingsplaats, als men mij wilde
behouden? Wie ben ik, maar in alle
bescheidenheid dacht ik aan een paar
alternatieven. Waarom niet op een
ereplaats op de gemeentelijke
begraafplaats. Ik prijk toch op een
monument voor gesneuvelden. Als dit
te extreem klinkt: waarom niet aan de
Weister. Onder leeftijdsgenoten zou
het prettig verblijven zijn. Of op de
hoek van de Oudstrijderslaan (‘what’s
in a name?’). Het jaarlijks
vakantiefeestje zou men kunnen
omdopen tot ‘Kom uit je kooi’. Er
zijn nog tal van andere mogelijkheden
waar ik ongestoord door verkeers- en
andere hinder mijn eeuwfeest (en nog
vele jaren meer) had kunnen
Donderdag 5 juli en 2 augustus om
19.45 u. aan de voorkant van de
kerk.
Lekker ontspannen in het water.
Enkele lengtes zwemmen en genieten
van een tof samenzijn onder vrouwen.
Dat is onze formule voor een leuke
zwemavond.
Info bij Jeanine Carrein 0473 37 16
25, 056 40 31 71
Hobby avond
Woensdag 4 juli en 1 augustus om
19.30 u. OC.
Breien, haken, allerhande
afwachten.
Ik ga de Plaats en zijn omgeving erg
missen: de geur van frieten, gebakken
ribstuk, af en toe een barbecueluchtje
van naast het OC en vooral het aroma
van een Duvel of een Omer. En het
meest nog het gaan en komen van
zoveel vertrouwde dorpelingen, maar
ook van talrijke vreemden die aan
mijn poten het gezellige, gastvrije,
prettige, smakelijke Aalbeke
ontdekten. Ook een leeuw, zelfs een
hoogbejaarde, heeft zo zijn gevoelens.
Via deze lezersbrief wilde ik mijn
klacht publiek maken. Wie het
schoentje past…
Hartelijk brullende en vriendelijk
klauwende groeten van
de Leeuw van Aalbeke.
borduurtechnieken,… Onder
begeleiding kunt u er verder aan
werken.
Info bij Jeanine Carrein 0473 37 16
25, 056 40 31 71
Hobby namiddag
Maandag 16 juli en 20 augustus om
13.30 OC.
Een namiddagje samenkomen om
verder te werken aan de handwerkjes.
Zonder begeleiding wordt gretig
doorgewerkt aan het brei-, haak- of
borduurwerkje.
Info bij Jeanine Carrein 0473 37 16
25, 056 40 31 71
Ladies @ the movies
7 augustus, afspraak aan de kerk om
18.45 u.
Een leuke avond die start met een
glaasje, verschillende standjes van
winkeliers, een film die nog niet
uitgekomen is, en als geschenk een
goody bag.
Inschrijven noodzakelijk, wees er snel
bij en contacteer Valérie
Vandenbussche 0473 36 27 95, 056
299 605,
valerievandenbussche@telenet.be

Night of the Proms
Een heel bekende gebeurtenis in
België. Er wordt een bus ingezet om
naar Antwerpen te gaan.
Interesse om mee te komen en te
genieten van zang en muziek?
Zaterdag 10 november ’s avonds.
Praktische afspraken volgen later.
Tijdig inschrijven is een must want de
plaatsen zijn beperkt.
Info en inschrijving bij Lieve
Devolder 056 41 09 89,
0472 28 56 57
Ontmoetingscentrum
Oproep Hobbybeurs
Aalbekenaren met een hobby worden
gezocht voor de hobbybeurs tijdens
de Corneliusfeesten. Op zondag 16
september tussen 13u en 18u is
iedereen uitgenodigd het brede
publiek te laten kennismaken met zijn
/ haar hobby. Het accent tijdens de
beurs ligt op activiteit waarbij we
pogen zoveel als mogelijk de vrijheid
te geven aan exposanten om een
demonstratie, workshop of initiatie te
brengen. Aalbekenaren met een hobby
schrijf je snel in (tot vrijdag 6 juli)
via OC Aalbeke of het
inschrijvingsformulier op
www.aalbeke.be/corneliusfeesten
Deelname is gratis.
VIERGESLACHT
Er is opnieuw een viergeslacht
gesignaleerd in Aalbeke.
V.l.n.r. : Achiel Platteau, Luc Platteau,
Rune Platteau en Wannes Platteau.
16 ‘ T AALTJE juli - augustus 2012
Kunst op zuiders gras
Meer dan 22 lokale kunstenaars
stellen tentoon in 12 lokale tuinen in
Aalbeke, Bellegem, Kooigem en
Rollegem. De tuinen en hun kunst
zijn toegankelijk op zaterdag 1 en
zondag 2 september telkens tussen
14u en 19u. Informatie over de
deelnemende locaties met de
respectievelijke kunstenaars die er
exposeren wordt spoedig bus-aan-bus
verspreid worden in Aalbeke.
Gezinsbond
In het kader van Iedereen Olympier
organiseerde de volleybalploeg van
Gezinsbond Aalbeke een recreatief
volleybaltornooi met plaatselijke
ploegen. Drie ploegen schreven zich
in en kregen de eerste avond een
initiatie in volleybal. Daarna werd
gedurende drie weken in tornooivorm
tegen mekaar gespeeld.
Op 30 mei werd dan de kleine finale
gespeeld door KLJ Aroma & Chiro,
en daarna de grote finale tussen
Gezinsbond Aalbeke en Landelijke
Gilde. Die laatsten kregen er niet
genoeg van en bleven spelen tot ze
een set gewonnen hadden. Tot groot
jolijt van de plaatselijke cheerleaders.
De sfeer zat er goed in en er werd
nog duchtig nagepraat over de
bijzondere recreatieve prestaties.
Op deze foto: het organiserend team van Gezinsbond Aalbeke voor de
prijsuitreiking: Frank Heyse, David Coghe, Jan Vanlerberghe,
Kristoph Verrue, Brendy Plowy, Filip Vuylsteke & Franklin Vandeputte.
(Yves Verduyn ontbreekt op deze foto)

VAKANTIEPUZZEL
Vakantietijd, puzzeltijd. Dat geldt voor menig Aalbekenaar en ’t Aaltje wil graag te hulp schieten in de zoektocht
naar gezonde hersengymnastiek. Naar goede gewoonte worden onder de juiste inzendingen enkele flessen ‘van een
goed jaar’ verloot. Puzzelen maar!
Dit jaar zoekt u aan de hand van
twaalf foto’s van Aalbeekse straten,
evenveel letters. Het cijfer in elke
foto verwijst naar de letter uit de
straatnaam die u nodig hebt. (Cijfer 4
is bijvoorbeeld de vierde letter uit de
straatnaam, enz…). Deze letters, in de
juiste volgorde geplaatst, vormen een
woord dat momenteel zeer
toepasselijk is voor ons dorp.
17 ‘ T AALTJE juli - augustus 2012
Het gevonden woord wordt verwacht
tegen 15 augustus ofwel in een
enveloppe op het redactie-adres
(brievenbus OC) of via het
antwoordformulier dat u vindt op de
website van ’t Aaltje:
www.aalbeke.be, doorklikken op ’t
Aaltje en op ‘Antwoordformulier
zomerpuzzel’. Maximaal één
antwoord per persoon.
1 4 2
1 5 1
6 3 4
1 4 3
Veel succes

ACTIVITEITENKALENDER
JULI
wo 4 Kaarting, Okra, 14 u., OC
Hobby, KAV, 19.30 u., OC.
do 5 Bloedcollecte, Rode Kruis, 18 u., OC
vr 6 Fietsen, Okra, 14 u., vertrek aan OC
za 7 Kom uit je kot, vanaf 14.30 u., Speelplein Ledeganck
zo 8 Kom uit je kot, vanaf 8.30 u., Speelplein Ledeganck
do 12 Onder ons, Ziekenzorg, 14 u., OC
ma 16 Hobby, KAV, 13.30 u.
vr 27 Petanque, Okra, 14.30 u., André Tomme
AUGUSTUS
wo 1 Hobby, KAV, 19.30 u., OC
do 16 Onder ons, Ziekenzorg, 14 u., OC
ma 20 Hobby, KAV, 13.30 u., OC
wo 22 Kaarting, Okra, 14 u., OC
wo 29 Vergadering, Arko, 20 u., OC
vr 31 Petanque, Okra, 14.30 u., André Tomme
Dit Aaltje kwam tot stand met de
financiële steun van:
‘K WEET ’S WONDER
☺ ‘k Weet ’s wonder of de sociale
huisvestingsmaatschappij van Lauwe
misschien vergeten is dat ze
bouwplannen heeft in Aalbeke? De
oude onderpastorie geraakt maar niet
afgebroken en wordt een oord dat door
niet gewenste bezoekers toegankelijk
is. En de “bergen” aan De Weister
18 ‘ T AALTJE juli - augustus 2012
Provinciaal Technisch
Instituut Kortrijk
Provinciale Tuinbouwschool
Kortrijk
℡ 056 22 13 41
www.pti.be
Vandecasteele
Houtimport
Bergstraat 25
8511 Aalbeke
www.vandecasteele.be
vormen zich stilaan om tot een
natuurgebied…
☺ ‘k Weet ’s wonder of de groendienst
van de stad de weg naar Aalbeke nog
weet te vinden. Overal op het openbaar
domein groeien en bloeien de distels
weelderig. Of zou men te veel werk
hebben in en rond Ter Doenaert in
REDACTIE
Frank Claerhout, Firmin Cornelus
Boudewijn Deschamps, Frans Destoop
Pieter Hanssens, Etienne Lachat
Filip Santy, Alain Vandeputte
Ginette Vermeeren
REDACTIEADRES
Ontmoetingscentrum, Aalbekeplaats,
8511 Aalbeke, tel. 056 40 18 92
frans.destoop@telenet.be
Rek. nr. BE57 4616 5227 8135
'T AALTJE is een uitgave van de
Aalbeekse verenigingsraad ARKO
GRATIS VERSPREIDING
Jaarabonnement buiten Aalbeke en
Markesteert: € 9.
AFHUREN: 1 pag.: € 44 - 1 /2 pag.: € 25
SPONSORING: € 30 per nummer
VERANTWOORDELIJKE UITGEVER
Frans Destoop,
Steertstraat 93, 8510 Marke
Artikels en aankondigingen van
activiteiten voor het volgend nummer
worden op het redactieadres verwacht
vóór 22 augustus 2012.
Tuinaanleg Boudry
Opritten - Terrassen
Grondwerken
Lauwsestraat 51 – 8511 Aalbeke
℡ 056 42 83 63
www.tuinaanlegboudry.be
Brood en Banket
Koen
Bergstraat 4 – 8511 Aalbeke
℡ 056 42 59 46
Broodautomaat op woensdag
en donderdag
Marke? Want daar wordt alles wél
piekfijn in orde gehouden…
☺ ‘k Weet ’s wonder of automobilisten
eigenlijk nog wel weten wat het begrip
“uitgezonderd plaatselijk verkeer”
betekent als je ziet wie er allemaal
doorrijdt in de
Moeskroensesteenweg…