InBeeld44 - Fotobond

T. van Workum FC Fodo Doesburg Zilver
Jan Molenveld CC Wageningen Zilver
of het beste licht afwachten kan niet. Als dit in het resultaat
zichtbaar is, dan kan en mag de jury niet coulant zijn. Hoe beoordeel
je anders het dia van wie wel het optimale moment
afwachtte?
Wat me verder opviel is dat de kwaliteit binnen één serie
sterk uiteen kon lopen. De hoogst geëindigde clubs danken
hun positie dan ook vooral aan een uniform en hoog niveau
per dia. Eén of twee onvoldoendes drukken een totaal
enorm. De selectie blijft lastig.
Ik ben blij dat ik deze laatste diawedstrijd heb meegemaakt,
want er was veel te genieten. Ik kreeg niet het gevoel aan
het graf van een doodgebloed medium te staan. Een groot
briljant projectiebeeld blijft een feest om te zien, van mij
hoeft het dia niet te verdwijnen.
DiaDuel getuigt van een heel andere opzet: laagdrempelig,
want de ‘cracks’ doen niet mee en de maker kiest zelf, zonder
bemoeienis van clubbestuur of wedstrijdcommissie. Dit levert
onwillekeurig (zo ook bedoeld en geaccepteerd) een lager
Jan Vogelzang FC ’t Gooi Zilver
niveau op: je kunt nauwelijks spreken van een ‘feest’ om alle
50 dia’s te bekijken. Sommige inzenders tonen zich eerder
een ‘ongeleid projectiel’. Maken ze niks beters, of kiezen ze
verkeerd? Dat hun onderwerpen dichter bij huis liggen is
geen punt – kwaliteit is niet plaatsgebonden. Uitschieters
waren er natuurlijk ook. De winnaars komen misschien wat
gemakkelijker boven drijven, maar de toegekende onderscheidingen
zijn zeker verdiend.
Leuk, die positie als waarnemer. Eén dia kreeg de waardering
5, 7, 8. Da’s interessant. De een zegt: bijna top, de ander:
onvoldoende. Het waarom blijft duister. Dan mis je de discussie
binnen de jury. Als waarnemer meng je je uiteraard niet
daarin, ik hield de kaken op elkaar. Discussie tussen de juryleden
vindt alleen aan het slot plaats, om te zien of ‘topgroep’
en stickers wel door de hele jury worden gedragen.
Daar kan ik het mee eens zijn.
Wim Broekman
InBeeld 44 -2006 9