werkstuk over waterkracht van Filip Doucé en Annick Dexters

8.2.3 Clam
De Clam (strandgaper, een soort schelp) is een ronde constructie met een diameter van zestig meter, die
op het water drijft. Ze bestaat uit twaalf holle secties. Aan de buitenkant van elke sectie zit een hard
rubberen membraan, dat door de golfslag heen en weer wordt gedrukt. Elke sectie werkt daardoor als
een blaasbalg, waarbij de golven voor een steeds wisselende luchtstroom zorgen. De luchtstroom drijft
een Wellsturbine aan. De turbine drijft een generator aan die elektriciteit opwekt.
De hele installatie wordt verankerd in water met een diepte van minstens dertig meter. Ook de Clam is
op schaal nagebouwd en onder barre weersomstandigheden uitgetest aan de noordkant van Loch Ness in
Schotland. Hoewel golfslagcentrales onderhevig zijn aan sterk wisselende hoeveelheden energie die de
deining aanvoert, moet het mogelijk zijn om met installaties als de Clam langs de Schotse westkust een
gemiddeld vermogen van achthonderd kilowatt op te wekken.
Het voordeel van drijvende golfslagcentrales is dat ze met de deining meegaan. Daardoor hoeven zij
minder dan vaste installaties bestand te zijn tegen de geweldige natuurkrachten. Door zijn ronde vorm
kan de Clam golfenergie uit elke richting omzetten in elektrische energie.
De Clam - schaalmodel
De Clam - doorsnede