Luxe - Denise Hoogland

Luxe
ODE
AAN DE
JACHT
Heren met
Geweren
ONGEGÊNEERD
SPENDEREN
Weelde
van
WOL
NUMMER 5, NOVEMBER 2011, UITGAVE VAN
Ingepakt
door
Italiaanse
topwever
ZEGNA
+ MÉLANIE LAURENT de nieuwe belofte ROB HOOGLAND doet het in Thailand + IN
DE HORLOGEHEMEL van Genève + HESTER NINABER VAN EYBEN servies van twee ton

Luxe
“Zoveel top-ontwerpers die
enthousiast zijn over wol, dat
zegt iets over de kwaliteit van
het materiaal”, zei de Britse
kroonprins Charles tijdens de
opening van de expositie Wool
Modern in Londen. De zaal
stond vol met prachtige crea-
Judith Vermeij
ties van wol. Er was een jurk van Alexander Mc-
Queen, een jas van Burberry en een dik vest van
Julien MacDonald.
De prins vertelde dat door de jaren heen de aandacht
voor het natuurlijke materiaal was verslapt
en dat daar snel verandering in moest komen.
“Wol is om te koesteren, omdat het veelzijdig,
duurzaam en van hoge kwaliteit is.”
Zelf denk ik bij wol aan stugge mutsen en kriebeltruien
waar ik als klein kind mee over straat liep.
Maar er is veel veranderd. De huidige generatie
wol is gebruiksvriendelijk, zacht, vormvast en divers
zoals de serie van fotograaf Klaas Jan Kliphuis
en stylist Roel Schagen laat zien. Koren op
de molen van de prins die benadrukte dat niet het
erfgoed luxe is. Nee, ‘kwaliteit is het nieuwe luxe’.
En zo verschuift de aandacht van erfgoed naar
kwaliteit. De afgelopen seizoenen was de geschiedenis
van de grote merken de inzet van hun campagnes.
In roerige tijden grijpt iedereen immers
terug naar vaste waarden.
Nu willen we meer dan een mooi product met een
goed verhaal. Het ontwerp moet op ons lijf geschreven
zijn, gevormd naar onze smaak en ons
helpen nog unieker te zijn.
Nicolas Barré, topman van het Franse merk Louis
Vuitton - dat net als Gucci made to order schoenen
aanbiedt in geselecteerde boetieks - kan de hang
naar personificatie verklaren: iedereen zoekt luxe
producten die niemand heeft. Dat lukt alleen als je
iets laat maken, zelfs voorzien van je initialen. We
leven in een tijd waarin iedereen zijn eigen wereld
creëert. Van Myspace.com tot Facebook, maar
ook intieme hotels, auto’s met een dashboard naar
keuze en M&M’s op kleur; wie louter blauwe wil,
krijgt blauw.
Volgens Rob Hoogland hoeft customizen niet de
hoofdprijs te kosten. Onze bijna twee meter lange
columnist vertelt op pagina 31 dat hij zijn maatpakken
laat maken in Thailand. Rob Hammink
die pakkenfabrikant Zegna tot op de draad volgde
in Italië, dook ook in de gecustomizede wereld van
horloges. En wat bleek? Uniek hoeft niet ingewikkeld
te zijn.
Michou Basu
Luxe
ODE
aan DE
JaCHT
Faccus vellam,
nonsequ ianien
Ongegêneerd
spenderen
Weelde
van
WOL
nummEr 5, nOvEmbEr 2011, uiTGavE van
ingepakt
door
italiaanse
topwever
ZEGna
+ MELANIE LAURENT de nieuwe belofte ROB HOOGLAND doet het in Thailand + IN
DE HORLOGEHEMEL van Genève + HESTER NINABER VAN EYBEN servies van twee ton
LUXE is een uitgave van
Telegraaf Media Groep
(TMG)©
Niets uit deze uitgave mag op welke
wijze of in welke vorm dan ook worden
vermenigvuldigd of overgenomen
zonder voorafgaande schriftelijke
toestemming van de uitgever.
COVERFOTO: Crèmekleurige jurk
met col van 100% wollen flanel,
Hermès (€1900)
6
26
INHOUD
Interviews
18 HESTER NINABER VAN EIJBEN: ‘Zo vaak
mogelijk champagneontbijt’
25 STIJLICOON Mélanie Laurent: de nieuwe
belofte
29 PEGGY PORSCHEN: taartjes voor de
crème de la crème
Reportages
8 OP JACHT Heren met geweren
26 IN DE HORLOGEHEMEL Getikte
verslaggever zoekt uniek exemplaar
Mode/Lifestyle
6 HEM/HAAR Ongegêneerd Spenderen
12 MODE We willen weer Wol
21 BACKSTAGE De ragfijne wereld
van Zegna
31 COLUMN ROB HOOGLAND
31 SERVICE Wat uit deze editie waar
te koop?
COLOFON
HOOFDREDACTIE DE TELEGRAAF Sjuul Paradijs
HOOFDREDACTIE LUXE Michou Basu
ART DIRECTION Jolien Strookappe
VORMGEVING Marie-Louise Blom
EINDREDACTIE Denise Hoogland
MEDEWERKERS Arnoud Breitbarth, Tim Foster, Rob Hammink,
Rob Hoogland, Klaas Jan Kliphuis, Marco Lap, Liselot van Saarloos,
Roel Schagen, Marjolein Schipper, Jan van Schooten, Maurice
Suyderhoud, Feriet Tunc , Frank de Ruiter
MARKETING Vanessa Vermeulen
SALES Minke van der Deure, Sabine Erents, Pim Scholten,
Maarten Stoffels, Marc Nelisse, Marga Venema, Simone Weijers
LITHOGRAFIE De Telegraaf
DRUKKERIJ Roto Smeets, Deventer
LUXE Magazine Postbus 376, 1000 EB Amsterdam.
E-mailadres: luxe@telegraaf.nl Telefoon: 020-5859381
Marketing: 020-5859100 Sales & Advertentie Services: 020-5859100
25
18
21
5 DE TELEGRAAF

Luxe/hem en haar
KLASSIEKERS Mongoolse script-tas van Hogan met ruittas Gaultier (€ 1190)
MOOI MEE In het boek 100 Legendary Trunks toont Louis Vuitton dat het al jaren heer
en meester is ’verpakken en opbergen‘. Ook de laptoptassen doen het goed (€ 1080)
2 DE TELEGRAAF
PASKLAAR Korset met heupstuk van Dennis Diem (€ 525)
SKIEËN OP STILETTO’S
Met een knipoog naar de skischoen
heeft Bally, die 160 jaar bestaat, de
Moura Ankle Boot ontworpen (€ 1195)
60 MILLE Kost je ’eigen‘ geur
GOEDE SIER
Hoezo voor de zomer? Met
deze barokke Prada maak
je iedere dag goede sier
(vanaf € 225)
die Cartier samen met ’neus’ Mathilde
Laurent maakt
PING-PING
Ongegêneerd
spenderen
Heerlijk kijken, lekker
ruiken… Van fijne
spullen word je blij.
Niet alleen zij,ook hij!
Productie: Maurice Suyderhoud. Fotografie: Jan van Schooten
Portemonnee met gouden manchetknopen
van Tiffany’s (€ 2.030)
DIAM DUET
Twee kanten draagbaar klokje
van Jaeger le Coultre
(€ 19.800)
DRAAGBAAR Voyage d’ Hermès voor op reis (€ 75)

Luxe/jagen
DE WERELD VAN DE JACHT
‘ MEER DAN
EEN GEWEI
AAN DE MUUR’
De jacht is zoveel meer dan lukraak schieten op wild. Het één na oudste
beroep ter wereld heeft vele gebruiken, een eigen taal en bovenal een
eigen geweten. De aangeschoten reputatie van de jacht herstelt zich
na decennia bovendien in rap tempo. Jagen heeft alles te maken met
natuurbeheer. Tekst Rob Hammink. Fotografie Feriet Tunc
Jager Cor
Denneman
Heilscher: “Ik
heb moeite met
types die de
jacht zien als
een verlengstuk
van hun imago.”
OP DE JACHTZOLDER VAN
HET KOETSHUIS REGEREN
ANDERE WETTEN, de wetten
van Cor Denneman Heilscher.
De sfeer is zoals de sfeer rondom
een heer moet zijn. Nonchalant
hangen en staan zonder de inmenging van een binnenhuisarchitect
de opgezette dieren. De herfstkoude
knaagt zich ‘via het dak een weg naar binnen’.
De lage plataanstamtafel is bezaaid met memorabilia
uit vervlogen tijden; een vergrootglas wedijvert
om de aandacht met een in leer gehulde whiskyflacon.
Op een gietijzeren hertenkopje staat een brandende
kaars voor de gezelligheid. Na een half uur
en vele verhalen verder verdwijnt de bonkige man
achter een gordijn van sigarenrook, door ons opgewekt
met een Corona Panatella Vintage uit 1987 die
zojuist nog keurig opgelijnd lag in een scheepskist.
Op de deksel staat een olifant.
‘Jagen, de jacht.’ Achter de glazen van zijn kleine
brilletje schitteren de ogen van iemand die gelukkig
is omdat zijn ziel wordt aangeraakt.
Dan wijst hij op een groot schilderij dat balanceert
op de rand van de afgeleefde bank. ’Schwarzwild
auf dem schneeweißen Landgut Grünes Brandenburg’,
gemaakt door zijn compaen en favoriete
schilder Tammo Lukkien, “de beste nadat Rien
Poortvliet naar de eeuwige jachtvelden verhuisde.”
In verf is de oversteek van rotte varkens te zien.
Ze rennen van een naaldwoud, dwars door een
bevroren rivier, naar een loofwoud. “Een jager
spreekt nooit over wilde zwijnen”, galmt het langs
de balken. “Wij noemen hen varkens, een volwassen
mannetje heet een Keiler en dient door iedere
zichzelf respecterende zwartwildjager ooit te zijn
geschoten; levenskeiler. Een fazantenhaan heet
trouwens Kok. Ja die juiste woorden zijn in het veld
belangrijk, anders rennen de dieren weg als zij hun
naam horen. Soortnamen verwerden immers tot
schuilnamen.”
Ooit begonnen op de KMA, groeide Cor Denneman
Heilscher, via de wegen van het ook groeiende
geld en het bedrijfsleven, uit tot wat hij nu is:
landgoederenondernemer. Hij probeert met eigen
en aangetrokken vermogen landgoederen te redden
van hun ondergang. Momenteel lopen er projecten
in Suriname en Costa Rica. “En nu dus ook in
Brandenburg. Bijkomend voordeel bij de Oosterburen:
daar heb je ook nog de ruimte om te jagen.
Nederland is eigenlijk ongeschikt door het formaat
van de landgoederen en de vele regels. Weet je hoe
groot een landgoed moet zijn om zichzelf economisch
te bedruipen”, vraagt hij zonder op een
antwoord te wachten. “Je hebt zeker een kritische
massa van zevenhonderd hectare nodig om van het
land te kunnen leven. Om er groenten en fruit te
verbouwen, om huizen voor verblijvende gasten te
bouwen en daarmee ook een recreatieve functie te
geven. Ik houd van zelfstandigheid en wil zo veel
mogelijk rendement halen op geïnvesteerd vermogen
zonder afhankelijk te hoeven zijn van fiscale
facilitering en subsidies. Hoe minder overheidsbemoeienissen
hoe beter.”
Mauser K98
Tijdens het Denneman-college heeft kaarslicht
het 477 pagina’s tellende Jagerswoordenboek van
dr. Hermans bespeeld. ‘Iemand een loer draaien’,
komt uit de jacht, uit de valkerij, zo blijkt. Net als
‘van de hak op de tak springen’.
Je zou hier uren kunnen zitten om het leven, het
existentialisme, goede zeden en de huidige politieke
en economische verkramping te bespiegelen.
Maar het wordt tijd voor actie. Ondertussen is een
Mauser K98, kaliber 8 x 57 JS op tafel gekomen.
“Als je op varkens jaagt, moet je altijd op het blad
schieten, het kwetsbare deel waar hart en longen
zitten. Kom op. Het bos en de lunch wachten.”
De stralende herfstdag staat in het teken van een
omstreden fenomeen. Tenminste omstreden tot
voor kort. De jacht is actueler dan ooit en kan
meer en meer rekenen op de juiste aandacht die het
verdient. Jacht heeft namelijk alles te maken met
natuurbeheer, zeker nu het groen steeds meer moet
wijken voor asfalt- en betongrijs met industrieterreinen
en snelwegen die oprukken in het landschap.
Die vooruitgang, waarvoor we kiezen, heeft een
pijnlijke prijs. De gehele natuurbalans is verstoord.
Er zijn teveel damherten in de Amsterdamse
Waterleidingduinen, zwijnen ploegen tuinen om,
konijnen knagen hele spoortrajecten en begraafplaatsen
aan gort. Eksters en kraaien planten zich
als konijnen voort. En dan hebben we het nog niet
gehad over de oeverloze discussie over het beheersen
van ganzenpopulaties.
Overlast vraagt om regulatie en regulatie leidt
in ons land tot overleg. Iedereen wordt daarbij
betrokken, maar opvallend genoeg de jagers
zelf in onvoldoende mate. Er is door uitgeverij
Atheneum bij het begin van het jachtseizoen een
prachtig boek uitgegeven ‘De jacht in Nederland
en Vlaanderen’, het is meer een ode aan het wild.
Dan dondert het: “Ja het loopt uit de hand. Je
hebt tegenwoordig vossen in grote steden. Die
arme beesten eten zelfs patat. Patatvossen! Het
geeft aan hoe scheef de verhoudingen in de flora
en fauna zijn. Goede jagers analyseren een gebied
qua voedselaanbod en bepalen een afschietplan op
basis van de draagkracht van zo’n gebied. Het gaat
om flora- en faunabeheer! Ik heb grote moeite met
jagers die alleen jagen omdat ze een kop of gewei
aan de muur willen.”
In het neorenaissancestijl gebouwde jachthuis
anno 1872 zijn ondertussen de natuurliefhebbers/
jagers Jan Peter Spierenberg, Piet van Dijk en
Ivo van Lanen opgetrommeld. Gast nummer één
zwaait de scepter over de Jachthondenafdeling van
de Koninklijke Nederlandse Jagers Vereniging
Luxe/jagen
2 DE TELEGRAAF 3 DE TELEGRAAF
▲
‘Geen beter scharrelvlees dan wild, en
op patatvossen zit niemand te wachten’
Op de jachtzolder van het
koetshuis van landgoed
Beukenrode in Doorn
heerst een sfeer zoals die
om een heer moet zijn:
nonchalant.

Luxe/jagen
(KNJV) met 23.000 leden
en weet dat jachthonden
in Nederland niet sneller
mogen zijn dan het wild
omdat er anders sprake is
van stropen. De boomlange
Piet van Dijk is
toezichthouder op het
170 hectare grote Landgoed Hindersteyn van de
familie Van Beuningen. Hij heeft zijn nerveuze fret
Truus meegenomen. Ivo van Lanen ’zit’ met zijn
Dutch Hunting Falcons vooral in de roofvogels die
hij exporteert naar de Golfstaten. “Daar steken ze
elkaar niet meer de loef af met Bentley’s, maar wel
met valken.” Drie mannen met drie verschillende
dieren voor de jacht, maar met één doel: de juiste
balans vinden in de natuur. Opvallend hoe iedereen
aan tafel die jongensachtige blik in zijn ogen heeft
bewaard. Tijdens de copieuze lunch worden er door
chef d’équipe Jonathan Veldhuizen wildgerechten
uit de keuken getoverd waarmee onze culinair
redacteur ongetwijfeld zijn kolommen zou kunnen
vullen. Jan Peter legt het verschil uit tussen staande
honden en retrievers. Jaagt de eerste soort het wild
op; de tweede soort waaronder zijn trouwe zwarte
labrador Buie is meer voor na ’t schot, voor het
ophalen van aangeschoten wild dus.
Respect voor natuur
En dan -alsof het is afgesproken- is er opeens dat
verdwaalde konijn op het grasveld. De wereld gaat
aan hem voorbij, letterlijk. Unaniem stellen de
tafelgenoten: “Duidelijk lijdend aan myxomatose.
Kijk die opgezette ogen.” Ivo laat zijn stukje medium
rare everzwijn voor wat het is en haalt zijn havik
en griffon Balthazar tevoorschijn. Dan voltrekt
zich een magisch moment. De stootvogel wordt
om de hoek losgelaten en scheert linea recta naar
het konijn. Met een instinctieve handeling is het
knaagdier nog geen tien seconden later gedood. De
hond ligt op zijn buik en kijkt respectvol naar wat
er gebeurt. Hij hoeft niet uit te rukken. Een man,
een havik, een hond, een groen met herfstbladeren
bezaaid landschap en een konijn dat uit zijn lijden
is verlost en geen andere dieren kan besmetten. Het
schoolvoorbeeld waar jagen om draait. Inderdaad
een beter uitzicht dan op een kist met daarin een
kalf of een kip in een legbatterij.
Het eetgenot zet zich voort, maar de natuur, ook
de bron van echt eerlijk scharrelvlees, roept. We
lopen en lopen stilzwijgend door het eindeloze bos.
De richting van de wind wordt bepaald, takken die
4 DE TELEGRAAF
Een man, een havik, een
hond, een met herfstbladeren
bezaaid landschap en een
konijn dat uit zijn lijden is
verlost en geen andere dieren
kan besmetten. Het schoolvoorbeeld
van waar jagen om
draait.
kunnen kraken omzeild. Piet wijst op veegschade
aan een jonge boom. “Van een jonge reebok. Als
ze jeuk aan hun groeiende bastgewei hebben,
kan jonge aanplant als oplossing dienen. Met alle
schade voor de flora van dien.”
Het neusje van fret Truus steekt nieuwsgierig door
de gaatjes. Fretjes willen eruit, de holen in om
konijnen op te sporen, zoals ze al eeuwen doen.
Cor staat op een gegeven moment stil, knikt. De
andere mannen knikken terug. Er wordt gesproken
zonder woorden. Jagers erkennen en herkennen
elkaar in de details. Dan gaat alles te snel voor de
welwillende scribent. Een schot uit de Ferlach Drilling,
kaliber 16 wordt gelost, Buie rent weg en komt
terug met een haas in zijn bek. Het hazendiner
voor morgen is binnen een minuut veiliggesteld.
Het dier gaat door de handen van de mannen, met
gepast respect. De lange dag wordt afgesloten op
de jachtzolder waar het allemaal begon, maar nu
met een glas single malt whisky. En net als je denkt
de mysterieuze wereld van de jacht onder de knie
te hebben, klinkt het streng maar ongetwijfeld
rechtvaardig: “Met de linkerhand brengen jagers
de toast uit; Waidmannsheil”. De zon zoekt de horizon
op als we de lange oprijlaan van het landgoed
afrijden. De jachthoornmuziek ‘Auf Wiedersehen’
die Cor Denneman Heilscher liet klinken sterft
langzaam weg. Het vizier is weer gericht op de
werkelijkheid, helaas... ■

Luxe/xoxoxoxo Luxe/xoxoxoxo
Kort tweed jasje
met driekwart mouw
(€ 3890) en wijde
tweed pantalon
(€ 1450) Chanel
Wol in
VORM
Vergeet kriebeltruien,
vormeloze vesten en pillende
rokken. Wol is in topvorm.
En met een revival bezig.
In een tijd waarin bio en
eco volop worden gepredikt
is het materiaal heel
natuurlijk op zijn plaats.
(links) Zwart colbert
(€ 960), broek (€ 550)
en coltrui (€ 350)
van 100% lamswol,
Jil Sander
(rechts) Grijs double
breasted vilten jasje
(€ 1,605) en vilten broek
met hoge taille en rechte
wijde pijpen (€ 799),
Michael Kors
2 DE TELEGRAAF 3 DE TELEGRAAF

Luxe/xoxoxoxo Luxe/xoxoxoxo
Kraagloze mantel van
52% Alpaca en 48%
lamswol, Max Mara
(€ 1369)
(links)Double breasted overjas van
100% kamelen wol, (€ 1995)
Zwarte bandplooibroek van 95%
merino wol en 5% polyamide,
(€ 595) Burberry Prorsum
100% wollen geruite sokken,
(€ 14) Burlington, Zwarte leren
loafers, Tod’s (€ 298)
(rechts)Camel jas met verlaagde
schouders van 77% wol,
21% polyamide en 2% elastan,
(€ 2995) Zwarte leren schoenen
met rubberen zool, Burberry
Prorsum (€ 750)
4 DE TELEGRAAF 5 DE TELEGRAAF

Luxe/xoxoxoxo Luxe/xoxoxoxo
Dubbel gebreide jurk van
100% zuiver scheerwol
(€ 1950), suède veter
laarsje met zilverkleurig
plateau van leer (prijs op
aanvraag), Azzedine Alaïa
Donkerblauw ruim vallend
jasje (€ 1760), bijpassende
broek (€ 1460) van 100%
wollen jersey, zwarte 100%
wollen coltrui (€ 540) en
kalfsleren schoenen met
gesp (€ 790), Hermès
Lange grijze jurk van
een mix van kasjmier
en mohair, Jil Sander
(€ 5250)
FOTOGRAFIE: KLAAS JAN KLIPHUIS
STYLING: ROEL SCHAGEN @ ERIC ELENBAAS
HAAR & MAKE-UP: LISELOT VAN SAARLOOS
VOOR LAURA MERCIER @ HOUSE OF
ORANGE MODELLEN: ANABEL @ PAPARAZZI
EN HINNE @ REPUBLIC ASSISTENT
FOTOGRAFIE: CHRISTIAN KRYL
6 DE TELEGRAAF 7 DE TELEGRAAF

Luxe/lifestyle
Het rijke leven aan boord
Voor twee ton servies uitzoeken voor je jacht. Niet dat je dat zelf doet,
je bent miljonair of niet… Het is de wereld waarin Hester Ninaber van
Eyben, directeur van VIP projects, zich als een vis in het water voelt.
Tekst Marjolein Schipper. Fotografie Freek Esser
‘Opdrachten
tot tweeënhalve
ton per jacht’
De tien van
HESTER NINABER
VAN EYBEN
1 KANARIEGELE PORSCHE
BOXTER “Heb ik jaren gehad. Ben er nog
eens vreselijk om uitgelachen bij Ikea, toen ik
twee lampjes niet in de auto kreeg… Moest ik
hartje winter met het dak open naar huis.”
2 VENETIË “Of nee: doe toch maar Bali.
Venetië is romantisch maar aan Bali heb ik
zulke mooie herinneringen. Niet het toeristi-
sche stuk, maar die nevelige binnenlanden.”
2 DE TELEGRAAF
Prachtige materialen en vormen.”
3 BESTEK
VAN
ROBBE &
BERKING
“De abso-
lute top op
bestekgebied.
4 BOEMBOE ROEMBA
“Indonesisch restaurant met meesterlijk eten.”
5 PAARDRIJDEN IN DE
HOEKSE WAARD “Op mijn paarden
Femke, een prachtige Fries, of Sammy, een
MET HEEL VEEL LIEF-
DE EN PASSIE zoekt
zij eindeloos mooie
servies-combinaties
bij elkaar. Voor peperdure jachten,
een enkele keer een privé-vliegtuig.
Opdrachten waarin Hester Ninaber
van Eyben al haar gevoel voor kwaliteit
en esthetiek kwijt kan, want op
geld wordt niet gelet in deze kringen
- vooral buitenlandse multimiljonairs,
uit Rusland. “Ik kan niet verklaren
waaróm mijn hart daar sneller
van gaat kloppen, het is een gevoel.”
Hester kreeg de liefde voor mooi
serviesgoed met de paplepel ingegoten.
Haar familie dreef de gelijknamige
zaak in Den Haag, een begrip
als het gaat om tafelwaren van hoge
kwaliteit. Zo wordt onder andere in
het Catshuis en in de Sèvreszaal van
door Ninaber geleverd porselein gegeten.
De zaak is helaas eind vorig
jaar na bijna honderd jaar gesloten;
gevolg van de recessie én een gebrek
aan opvolging.
Hester Ninaber van Eyben richt zich
nu volledig op VIP projects. Een dagtaak,
want peperdure jachten, denk
dan aan exemplaren van minimaal
75 meter, hebben heel wat nodig om
passend te kunnen tafelen: “Een ontbijtservies,
één voor de lunch en natuurlijk
voor het diner. Met verschillende
bestekken, en dan niet voor
zes man maar voor vierentwintig.
Compleet met zaken als toastrekjes,
fruitbowls, opdienschalen en onder-
Gelders paard. Heel hard galopperen, lekker
over de dijk razen.”
6 MIJN VENSTERBANK THUIS
Met speciaal op maat gemaakte kussens. Een
heerlijke plek om tot rust te komen.
7 ONTBIJTEN MET
SCRAMBLED EGGS, ZALM EN
CHAMPAGNE “Zo vaak mogelijk. Je
moet het leven vieren. En dan de champagne
in Orrefors-glazen, met zo’n wit geblazen bel.”
8 ‘BALCON DE GUADALQUIVIR’
“In rood.Dit servies-ontwerp van Hermès is
borden. Soms zijn er ook voor de verschillende
dekken serviezen nodig.”
Sommige eigenaars geven via de purser
of hoofdstewardess aan in welke
richting Hester het moet zoeken. Zo
moest het een keer zo protserig en
overdadig mogelijk. “Toen ben ik
flink aan de slag gegaan met Versace.
Echt moeilijk en uitdagend is het als
klanten juist voor strak en simpel
gaan. Dan moet er een mooie balans
zijn en zijn kleuren veel belangrijker.
Ik kan ervan genieten combinaties te
maken van verschillende serviezen.
Laatst nog, het Cristobal Turquois
servies van Raynaud, prachtig met
een blauw en matzilveren rand, gecombineerd
met glazen van Saint
Louis. Er is zoveel moois. Ik zoek
uit, maak een offerte en stuur voorbeelden
op. Als de bestelling rond is
ga ik na afloop kijken of alles past
en goed is.” De opdrachten variëren
van 50.000 tot 250.000 euro per
jacht. “Maar voor een aanvulling van
10.000 euro haal ik ook mijn neus
niet op,” zegt Hester, die het jammer
vindt dat de servies-cultuur in
Nederland weer aan het wegzakken
is: “Er wordt snel genoegen genomen
met een all-in box van Ikea of Albert
Heijn. Maar het is zo heerlijk om van
een prachtig gedekte tafel te eten. Het
geeft meerwaarde aan je diner, de
beleving van het moment. Juist omdat
we het allemaal druk hebben en
elkaar misschien alleen aan die tafel
treffen.” ■
gebaseerd op de details van smeedijzeren
balkonhekjes.”
9 RESTAURANT SAVELBERG
IN VOORBURG “Dat is pas écht
genieten met een grote G.”
10 SERVIESGOED VAN
DIBBERN “Vooral die borden met een
donkerblauwe rand
gecombineerd
met platinum.”

Luxe dook voor een dag in het bewogen leven van Ermenegildo Zegna.
De Italiaanse topwever die ruim een eeuw geleden bovenop een Alpentop
zijn stoffen en maatpakken voortvarend de wereldbol over rolde, en
uitgroeide tot een miljoenen imperium. Tekst Rob Hammink. Fotografie Jan van Schooten
HIER MOET ERMENEGILDO ZEG-
NA HEBBEN GESTAAN, als beste
ambassadeur van zijn bedrijf keurig
in het maatpak. Zijn massieve hoofd
verscholen onder een vilthoed. Hij zal
vanaf de berg in dit Italiaanse bergdorp Trivero
naar beneden hebben gestaard. De schoorsteen van
zijn wolfabriek spuugde rook de grillige omgeving
in. Hij, Ermenegildo, zorgde voor werk, voor een
ziekenhuis, voor een theater. De kale heuvels had
hij beplant met 500.000 coniferen en talloze rododendrons
én hij had op 1500 meter hoogte een weg,
de ’Panoramica Zegna’, laten aanleggen om Triverno
met Bielmonte te verbinden. “Een slimme zet,”
zo kon hij de goedkoopste werknemers uit de omgeving
laten komen”, aldus een dorpeling van ver
voorbij zijn pensioengerechtigde leeftijd. Waarom
Ermenegildo op een berg is gaan zitten en zijn wolmolen
niet in het dal begon, “kijk dat weet ik niet.”
Hoe dan ook: filantroop Zegna zag de huizen en
fabriekshallen die hij door de jaren heen liet bouwen,
hij zag zijn Venetiaanse privétuinen en zijn tevreden
werknemers. Hij zag dat het goed was. Als
jongste kind (nr 10) van een horlogemaker had hij
zich opgewerkt: van een 18-jarig jongetje met de ambitie
om mooie pakken te maken tot een man van
wereldformaat, die net voor WOII zelfs in de VS
werd gewaardeerd. Hij en niemand anders had de
arrogante Britten met hun tweed voorbijgestreefd.
Luxe/backstage
KIJKJE IN DE WOLWERELD VAN HET ITALIAANSE ZEGNA
De
allerfijnste
WEVERS
Van schaap tot handgemaakte
ontwerpen.
Tijdens de herfst/
winter shows liet
Zegna opnieuw zien
wat je allemaal met
wol kunt doen.
De generaties na hem zouden gebeiteld zitten.
En zo geschiedde. Het bedrijf telt nu wereldwijd
560 verkooppunten en houdt meer dan 7000 mensen
aan het werk. Het is allemaal nog in handen
van de familie. De omzet, zakte in 2009 naar 806
miljoen euro, maar steeg in 2010 naar 963 miljoen
dankzij de groeiende afzet in China. De toekomst
van de pakkenmaker is rooskleurig. Voor het exclusieve
merk Emenegildo worden er in Zwitserland
lustig patronen gesneden, waarna de pakken met
de hand in het Italiaanse Padua (Sartoria) en Stabio
(Couture) worden samengesteld voor zo’n 2500
euro tot 4500 euro per stuk. In datzelfde Zwitserland
en Spanje worden handen en machines voor de
fabricage gebruikt. Dat levert pakken tussen 1200
en 2800 euro op. Dan heb je ook nog de fashion lijn
Z Zegna en de sportieve poot: Zegna Sport. Onze
dag in de Italiaanse Alpen zou de geheimen van
een vooraanstaande wolweverij blootgeven, eigenlijk
het gehele proces van schaap tot handgemaakt
maatpak. Een opvallend arbeidsintensief proces dat
stijf staat van de wollige terminologieën. Leerzaam.
Toen we het land van Dolce Vita uiteindelijk verlieten
wisten we dat ‘micron’ in dit metier een bovenaards
toverwoord is. Hoe kleiner de doorsnede van
een haar, hoe beter. Het bedrijf Zegna reikt sinds
jaar en dag een bokaal (de Vellus Aureum, red) uit
aan de schapenscheerder die de juiste schapen bij
elkaar zet voor micronverkleinende voortplan-
2 DE TELEGRAAF
▲

‘Als een vorst op een Alpentop,
waar het waswater het zuiverst is’
ting. “We zitten dit jaar zelfs onder de elf micron”,
weet Xavier de Roquemaurel, Head Marketing
West Europa. Ter vergelijking: een menselijke
haar heeft een doorsnede van ruim zestig micron.
“Maar het draait niet alleen om ultrafijn haar, het
moet ook nog eens sterk zijn. Daarnaast is het altijd
de vraag: maak je niet teveel, je wilt niet dat er
massa’s kleding in een van de elf outletwinkels terechtkomen.
Om onszelf te blijven onderscheiden,
ontwikkelen we ieder seizoen nieuwe producten
met combinaties van grondstoffen, bijvoorbeeld
zijde met wol en linnen. We zijn net begonnen met
een ’cool-lijn’. Die wol reflecteert het infrarode deel
van het zonlicht, net zoals een wit pak dat doet.”
Ermenegildo zal voldaan het natuurgebied dat hij
oprichtte, Oasi Zegna, de rug hebben toegekeerd,
voordat hij de berg afliep naar de fabriek. Linda
Angeli was nog niet geboren maar zou later wel ’s
mans levenswandel in kaart brengen. We volgen de
3 DE TELEGRAAF
jonge archivaris op haar technische tocht die bij een
paar balen wol uit Australië, Nieuw Zeeland en een
beetje uit Argentinië begint. Ze plukt aan ander harig
goed dat zich uit een baal naar buiten duwt: “Dit
kidmohair, de eerste schering van de geit, komt uit
Zuid Afrika. Het weinige kasjmier dat we kunnen
bemachtigen, ‘groeit’ op geiten in Inner Mongolië.”
Daarna loopt ze druk wijzend langs verfmachines
en zwaar staal dat platgeperste wol tot ultrafijne
draden spint. Spinsters zijn al decennia geleden afgevloeid.
De distel is het enige onderdeel dat herinnert
aan goede oude tijden. De plant in gedroogde vorm
wordt met zijn scherpe kantjes ingezet om de wol
zachter te maken, iets te laten pluizen waardoor je
flanel krijgt. In al het bewegende spektakel zit Milena
met haar stopnaald. Een computer heeft met een
scherp oog voor details bepaald welke beschadigingen
er in de stoffen zitten en tevens hoe lang het gaat
duren om die te herstellen. “Ik ben trots om hier te
Al ruim een eeuw succes en
nog steeds in handen van één
familie. Topweverij en kledingimperium
Zegna bood een
kijkje achter de schermen.
mogen werken. Als ik de
naam Zegna hoor, trekt
er een warme golf door
ons gezin.” Milena kijkt
ons na door het vergrootglas
dat op haar neus zit.
Oude hoge deuren leiden tot het archief waar het
Zegna kapitaal veilig is gesteld. Hier wachten foto’s
van de oprichter en rusten de stoffen die hij ooit ontwierp.
“Dik spul in die tijd. Cool wool bestond nog
niet. Nu weegt een meter zo’n tweehonderdtwintig
gram, drie keer lichter dan vroeger.” De sfeer van
toen. Hij is alom. Oude tijdschriften wekken minimaal
een glimlach op. Eén advertentie uit 1935, in
het blad Arbiter, spreekt boekdelen. Een Italiaanse
dolk, gemaakt uit Italiaanse stof, snijdt een zware
ketting met daarop ‘made in England’ door. Italië
maakt dezelfde kwaliteit en beter, zo schreeuwde
de bonkige ondernemer via de bladen uit. Waarom
hij in Godsnaam de fabriek bovenop een berg heeft
geplaatst, weet ook het alles wetende orakel Angeli
niet. De PC-Hooftstraat, een dag later. Ter gelegenheid
van de 100-jarige viering van Zegna openden
de Italianen er afgelopen jaar hun eigen winkel.
Store Manager Rob Jolen zwaait er in een oase van
rust het meetlint. Eén ding is tijdens het korte contact
duidelijk: Jolen blijkt een connaisseur en die
weten soms de meest onzinnige dingen. ‘Zeg, weet
jij waarom Ermenegildo eigenlijk als een vorst bovenop
die berg is gaan zitten?’ Zonder een moment
van bedenking: “Omdat daar het water het zuiverst
is. Hoe zuiverder het waswater, hoe beter de wol.
De concurrenten die lager zaten, zitten nu waarschijnlijk
in China met hun fabriek.” ■

MÉLANIE
LAURENT
‘ER GEBEURT ZOVEEL,
IK MOET NIET VERGETEN
TE GENIETEN’
Luxe/stijlicoon
Mélanie Laurent, onthoud die
naam. De Franse zangeres, regisseur
en actrice is nu vooral
onder filmcritici bekend. Het
zal het niet lang duren voordat
de wereld haar omarmt.
Tekst Michou Basu. Fotografie Frederic Auerbach
MÉLANIE LAURENT IS EEN INDRUK-
WEKKENDE VERSCHIJNING. Gehuld
in een zwarte strapless jurk met ingesnoerd
lijfje, zit ze beeldig op de bank in de
elegante Dior-suite van het prestigieuze Majestic Barriere
in Cannes. Haar grote amandelvormige ogen kijken
je indringend, maar vriendelijk aan. Ze draagt het halflange
blonde haar in een chique chignon en drinkt thee.
“Sinds ik de rol van Shosanna in Quentin Tarantino’s
Inglourious Basterds speelde, is mijn leven in een
stroomversnelling terecht gekomen”, zegt ze. “Goed,
gezond eten en veel slapen is een vereiste om dit werk
aan te kunnen. Ik vlieg van hot naar her en leef onder
enorme druk. Aan diëten doe ik niet. Veel water drinken
is het geheim. En thee.”
De blonde Franse actrice speelde naast Brad Pitt en Diane
Kruger en stond in Beginners tegenover Ewan
McGregor en Christopher Plummer. Ze zong de
cd En t’Attendant vol, waarvoor de Ierse muzikant
Damien Rice vijf nummers schreef.
En als kers op de taart vroeg het Franse modehuis
Dior haar om het gezicht te worden
van de reclamecampagne van de geur Hypnotic
Poison.
Ze kan het zelf amper bevatten. “Wat er
allemaal in een jaar is gebeurd, is echt ongelooflijk”,
zegt Mélanie die op haar veertiende
werd ontdekt door de Franse acteur
Gérard Depardieu. Ze bezocht samen met
een vriendin de set van de film Asterix et Obelix
toen Depardieu naar haar toekwam en
vroeg of ze het leuk vond om in films te spelen.
Een jaar later maakte ze haar debuut in The
Bridge. “Sindsdien is er amper een rustmoment
geweest. In twaalf jaar tijd maakte ik 25 films.”
Haar inzet werd dit jaar beloond toen het Cannes
Film Festival haar vroeg als gastvrouw voor de
opening. “Ik heb werkelijk geen idee hoe de organisatie
bij mij kwam. Toen ik ‘s avonds voor de zaal
stond en kopstukken als Robert DeNiro en Woody
Allen zag, kreeg ik een brok in mijn keel. Wow, dat
maakte echt indruk. Ik schreef zelf de tekst voor de
speech en de zenuwen gierden door mijn lijf. Ben ik wel
grappig, doe ik het goed? ”
Ondanks alle pracht en praal blijft ze nuchter. “Glamour
is voor mij geen mooie jurken en oogverblindende
make-up, maar talent, humor en zelfvertrouwen. Heb
je al die ingrediënten in je, dan straal je, voel je je mooi.
Maar het allerbelangrijkste is, dat je ervan geniet. Ik
wil niet vergeten dat het vooral erg leuk is wat ik doe.”
Om met beide voeten op aarde te blijven, spreekt ze af
met vrienden en familie. “Mijn oma heeft me geleerd
elke dag minstens tien minuten te lachen. Het is een
vorm van gymnastiek die vooral goed is voor mijn
gemoedstoestand. Want zowel de film als de muziekindustrie
is pittig. Mijn vriendenkring is heel constant,
ik luister naar ze en omarm hun kritiek. Het maakt je
sterker, omdat je jezelf verbetert.” ■
2 DE TELEGRAAF

Luxe/lifestyle
TIJD voor
STATE of
THE ART
Wat schoenen zijn voor vrouwen, zijn horloges voor mannen. Ook hier
geldt: hoe meer, hoe beter. Na een zorgvuldig aangelegde ‘voorspelbare’
verzameling Rolexen, IWC’s en Tag Heur’s, wilde horlogejunk Rob
Hammink zélf een klokje samenstellen. Hij begon in Amsterdam en
eindigde in horloge-Mekka Genève. Tekst Rob Hammink. Fotografie Rob Hammink, Frank de Ruiter
NOEM HET EEN VREEMDE VER-
SLAVING. Noem het alles wat je
wilt, maar net als veel mannen heb
ik een onbevredigbare horlogeverslaving.
En, nee, het polsklokje
hoeft niet echt duur te zijn. Het ding
moet een verhaal hebben, afwijken. En dus zijn
drie schappen in mijn boekenkast ingeruimd voor
bizarre exemplaren. Zo is er één uit China waarop
het handje van Mao wordt aangestuurd door het
goedkope raderwerk. Een topper uit Bagdad; echt
nepgoud met de Irakese vlag op de wijzerplaat. Dan
hebben we de Meistersinger met slechts één wijzer,
het toppunt van heren nonchalance. Het braillehorloge,
een horloge van hout en natuurlijk de
voorspelbare samenklontering van Rolexen, IWC’s
en Tag Heuer’s. Langzamerhand krijgt het iets pathetisch,
die competitieve vriendjes die bij het eerste
contact hun overhemd opstropen om vervolgens de
exclusieve Panerai of Rolex bubble back te tonen.
Het wordt tijd voor State of The Art. Voor de ultieme
afrekening. Kan er iemand een uniek horloge
maken? Dus niet een limited edition no10 van 200,
maar echt een unicum.
De meest exclusieve horloges vind je gewoon in Amsterdam,
bij Paul Lijfering van Vintage Watches.
Een dag na de uitdagende openbaring schuiven we
aan bij Paul Lijfering, dé man achter Vintage Watches.
Hij werkt in een romantisch pand aan de Amsterdamse
Singel waar de meest exclusieve horloges
tijdloos wachten op een nieuwe eigenaar. Lijfering
noemt zich na aandringen goudsmid, antiquair en
horloger. “De handel in horloges begon toen ik als
goudsmid af en toe een horloge in de etalage legde.
Daar kwamen altijd goede klanten op af. Op een
gegeven moment heb ik het roer omgegooid en ben
alleen horloges gaan doen.” En dus vervallen we
binnen vijf minuten in de uitwisseling van kennis.
Zo worden oude Breitlings weer volop gezocht. Ook
komt er een pijnlijk moment voorbij met de Comex
van Rolex als protagonist. “Die werd exclusief voor
de Franse marine gemaakt. Ik had het ding, waar de
papieren van de duiker nog bijzaten, voor tienduizend
euro gekocht en voor het dubbele weer doorverkocht.
Op een veiling in Genève deed hij niet veel
later 120.000 euro. Daar ben ik wel even goed ziek
van geweest.” Lijfering aanhoort gedwee het verlangen
naar Het Ultieme Klokje met een gravure
van een vliegerswing, rode (favoriete kleur) wijzers
en parelmoer wijzerplaat. En rond. Echte horloges
zijn namelijk rond. “Ja dat zou kunnen. Ik zou de
kast zelf kunnen maken van goud of zilver. Voor
een stalen kast moet je toch uitwijken naar iemand
met een heel goede draaibank. Alles is mogelijk als
je geld hebt. Punt is dat een eerste exemplaar altijd
het duurste is. Kost no 1 zo’n 500.000 euro, dan is no
2 slechts 50.000 euro.” Tijd om in te grijpen want de
prijs moet wel grappig blijven. “Als je niet al te hoge
eisen stelt aan zaken als waterdichtheid dan moeten
we voor een paar duizend euro toch een heel eind
komen. Probeer anders Christiaan van der Klaauw,
de horlogemaker in Friesland. Hij maakt prachtige
exemplaren.” Een e-mail aan de innovatieve ambachtsman
leidde tot een teleurstelling. Helaas: enkel
stuks zitten niet in het pakket.
121Time een absoluut horloge-Walhalla
Google brengt ons vervolgens bij Jean Loup in de
buurt van Genève. De jurist is met zijn kleine bedrijf
121Time verdwaald in de horloge-industrie
omdat “het veel leuker is dan saaie wetgeving.” Terwijl
hij zijn prachtige Mercedes 280 3,5 uit 1971 richting
zijn kantoor stuurt, legt hij uit dat de Duitse
vierwieler perfect past in de nieuwe trend: customizen,
een eigen draai geven aan producten. Met
het scherpe understatement dat je vaker bij juristen
aantreft: “Deze auto is een passieve vorm van
customizen. Hij was er al en ik heb ’m gewoon in
leven gehouden en de wereld voorbij laten gaan.”
Zijn firma doet veel meer dan unieke horloges maken
en steeds staat daarbij The Configurator centraal.
Hup alles in de magische Configurator. Je
dashboard, je zakmes, je fiets, je horloge. “Het is
een wereld geworden waarin mensen vele keuzes
hebben. En binnen die keuzes wil je er weer je eigen
draai aan geven. Wil je in je Audi andere meters,
liever in het roze dan rood, dan moet dat kunnen.”
Het kleine kantoor is niet meer en zeker niet minder
dan het horloge-Walhalla. Vitrines bewaken bijzondere
exemplaren. Zo maakte 121Time limited editions
voor Nespresso, BMW, Aston Martin (25 stuks)
en HP, allen met een Zwitsers hart: een ETA uurwerk,
gemaakt in het plaatsje Grenchen. Het bedrijf
1200 keuzes in componenten
om je eigen unieke klokje
volgens thema of model
samen te stellen via 121Time.
van de ondernemende Jean Loup bestaat in feite
alleen op internet. E-commerce is het toverwoord.
„In 2006 werd voorzichtig de eerste Swatch on line
verkocht, sindsdien is de verkoop via internet met
vijftig tot zeventig procent toegenomen.” Maar de
Cartiers en Rolexen wil je toch voelen voordat je
duizenden euro’s in bits en bites loslaat? “Dat geef ik
toe. Uit dat hogere echelon wil je ze voelen, maar wij
verkopen onze horloges rond de vierhonderd euro
en dan kun je een gok wagen. Bovendien: niet goed,
geld terug.”
‘Of we een klokje konden maken dat trilt
als een voertuig nadert’
Blijkbaar weet de wereld de kleine firma te vinden.
Uit alle hoeken en gaten komen de verzoeken. Nog
dit jaar wordt de site in Korea en Japan gelanceerd.
Een juwelier van de Bahama’s stuurde zijn geesteskind
recent door: een opengewerkt horloge, een
zogenaamd skeleton, met daarin ronddeinende diamanten.
121Time maakt ’t affreuze ding tot in de-
Rob’s eigen unieke duikersklok uit Genève.
tail. De opdracht van Canadese mijnwerkers was zo
mogelijk nog uitdagender. “Ze lopen daar rond met
oorbeschermers waardoor ze bijna niets horen, dus
ook de aanstormende trucs niet. Of we een horloge
konden maken dat trilt als een voertuig te dicht in
de buurt komt.” Prachtig allemaal, maar we komen
hier voor het ultieme horloge, de op maat gemaakte
klok. En dan verdwijnen we in de wonderlijke wereld
van de al eerder benoemde configurator. Het
draait namelijk allemaal om de software waarmee
het heilige doel wordt bereikt. Daarmee kan een
iPhone of een computer naar eigen smaak worden
ontworpen. “Wel vóór de productie. Daarom probeer
ik mijn configurator bij grote merken onder te
brengen.” Er zijn vele wegen die naar mijn gewenste
horloge leiden. Zo kun je bij 121Time via modellen
of via thema’s als zwart wit, automatic of kwarts,
binnenkomen. Maar liefst 1200 componenten zijn
in de aanbieding. Rode wijzerplaat, gele wijzerplaat,
Romeinse cijfers, lederen band of van staal.
Ik kies uiteindelijk voor de stoere duikersklok want
daar heb ik er nog maar vier van. Zwarte wijzerplaat,
zwarte stalen band, rode wijzers en gele ring
om het wat op te frissen. “Getest op drie of vijf atmosfeer?
Nog een leuke tekst op de achterkant?” Ja
nu we toch bezig zijn. Maak er maar van 1961-2011
= 50 en keep smiling old boy. Ben namelijk net vijftig
geworden. Tijd vliegt zie je, en horloges herinneren
daar soms pijnlijk aan. ■
Van een opengewerkt horloge met ronddeinende diamantjes
voor een juwelier op de Bahama’s, tot een horloge met
waarschuwingsfunctie voor Canadese mijnwerkers: Jean
Loup van 121Time in horloge-Walhalla Geneve tovert alles
uit zijn ‘Configurator’ .
2 DE TELEGRAAF 3 DE TELEGRAAF

PEGGY PORSCHEN,
PATISSIER
VOOR DE CRÈME
DE LA CRÈME
Kate Moss, Elton John, Stella McCartney,
Karl Lagerfeld – zomaar wat namen
uit het klantenbestand van de taartenmaakster
voor de groten der aarde.
Tekst Arnoud Breitbarth. Fotografie Tim Foster
IN DE CHIQUE LONDENSE WIJK BEL-
GRAVIA WORDT HET GROTE GELD
UITGEGEVEN; van een flesje parfum van
vierhonderd pond of een horloge van het
twintigvoudige kijkt niemand op. De winkels
hier, hebben donkere gevels en getinte ruiten,
want het strooien met ponden gebeurt chic, integer
en discreet. De zachtroze muren van een patisserie
springen daarom nogal in het oog – net als de
rij wachtenden die likkebaardend voor de vitrines
staat. Sinds Peggy Porschen een jaar geleden
haar eigen taartenwinkel opende voor het gewone
publiek, loopt het storm. Tegen het einde van de
middag is het assortiment doorgaans drie keer
uitverkocht. “We hebben nog wel een paar cupcakes,
wil je die misschien proberen?”, vraagt de
serveerster. In een kwartier werken de fotograaf
en ondergetekende vijf cupcakes weg. Banaan met
toffee, caramel met zout, citroen en framboos –
het zijn de beste cakes die we ooit hebben gehad.
“Het geheim? Nooit beknibbelen op de kwaliteit
van je ingrediënten”, vertelt Porschen. “Vanille-aroma
komt er bij mij niet in, louter vanillestokjes. Ik
weet waar de kippen rondscharrelen die mijn eieren
leggen en ken de boer die de boter maakt.”
Porschen combineert het beste uit twee werelden.
Van oorsprong is ze Duits, ze groeide op vlakbij
Keulen. “Het bakken van taarten zit ons in de
genen”, stelt de voormalige stewardess. Maar de
Duitse leer was haar te streng. “Alles moest volgens
strikte regels en voor het uiterlijk was minder aandacht.”
Daarom trok ze in 1998, op haar 23e, naar
Londen om zich bij de vermaarde kookschool Le
Cordon Bleu te verfijnen in de patisserie. “De Britten
zijn extreem goed in decoratief suikerwerk.”
De creativiteit van Porschen werd al snel opgemerkt
door Elton John, voor wie ze 500 eetbare
Fabergé-eieren mocht maken. Daarna volgde het
huwelijk van Stella McCartney – de eerste in een
lange lijst. De bruidstaart van Kate Moss was
dit jaar een van de meest bekende. “Dat was een
spoedopdrachtje tussendoor”, vertelt Porschen.
Spoed, dat betekent hier twee maanden van tevoren
– normaal gesproken wordt een taart minstens
een half jaar van tevoren besteld. “We maken er
zo’n zes per dag, elke taart is een week werk.”
Duizend pond per laag
Een beetje taart kost £2500, maar vorige maand
werd nog een tien verdiepingen tellend werk besteld
– voor ruim duizend pond per laag. Porschen en
haar secondanten vliegen regelmatig de wereld over,
ingehuurd door de rijken der aarde, om in plaatsen
als Dubai een taart te bakken. Een baksel met een
koerier de wereld over sturen, is geen optie: “Daar
zijn taarten niet tegen bestand.”
Luxe/culi
De taart met een waterval van bloemen is de trots
van de bakster. “Je ziet niet waar de echte bloemen
ophouden en waar het suikerwerk begint”, aldus de
taartenkoningin. Lachend: “Hou op zeg. Als iemand
me zo noemt, zie ik Elizabeth voor me. Ik ben
geen 85-jarige vrouw.” Toch is haar reputatie van
bijna koninklijke allure. Vanuit de hele wereld komen
patissiers overgevlogen om zich door Porschen
te laten bijscholen. Haar eigen taartenuniversiteit is
pas een paar maanden open, maar hanteert nu al
een wachtlijst. “Achteraf had ik het misschien iets
rustiger aan moeten doen. Ik ben blij als ik vanavond
op tijd m’n bed in kan.” Want morgen, zaterdag,
is de belangrijkste dag voor haar. “Dan leveren
we de meeste bruidstaarten af. Om ze dan in volle
glorie te zien, dan voel ik me zó trots.” Het versjouwen
is echter een enorme klus; sommige taarten zijn
zo zwaar dat ze met drie man moeten worden getild.
“Er is gelukkig nog nooit wat mis gegaan.”
De laatste jaren is er volgens de Duitse meer waardering
voor patisserie gekomen. “Dat komt denk ik
juist door de crisis. We gaan minder uiteten, maar
een taart kan wel. Haar vriendinnen zullen echter
nooit de taartvorm hanteren. “Als er een feestje is,
verwachten ze van mij dat ik er een meeneem”, verzucht
ze. “Tja, dat hoort er nou eenmaal bij. Want
mij maak je niet blij met een in de supermarkt gekochte
cheesecake.” ■
2 DE TELEGRAAF

Luxe
te koop
AZZEDINE ALAÏA VIA KIKI
NIESTEN:
www.kikiniesten.nl
043-3216432
BURBERRY:
www.burberry.com
020-3640160
BALLY: www.bally.com
020-6754171
BAUME MERCIER:
www.baume-et-mercier.com
020-3428695
BURLINGTON:
www.burlington.de
CARTIER:
www.cartier.com 020-3428666
CHANEL:
www.chanel.com 020-3053777
CHOPARD:
www.chopard.com 020-
30536600
DENNIS DIEM:
www.dennisdiem.com 020-
7712967
HERMÈS: www.hermes.com
020-3057050
HOGAN: www.hogan.com
JAEGER LECOULTRE:
www.jaegerlecoultre.com
JEAN-PAUL GAULTIER:
www.jeanpaulgaultier.com
JIL SANDER:
www.jilsander.com
LOUIS VUITTON:
www.louisvuitton.com
020-5755775
MAX MARA: www.maxmara.com
020-6717742
MICHAEL KORS:
www.michaelkors.com
PRADA: www.prada.com
SISLEY: www.sisley-cosmetics.
com 020-6442520
TIFFANY’S & CO:
www.tiffany.com 020-3050920
JEAN PAUL GAULTIER:
www.jeanpaulgaultier.com
TOD’S: www.tods.com
020-6757143
IWC: www.iwc.com
020-5246777
Exclusieve flauwekul
Taylormade... Handig toch
voor onze grote Rob Hoogland..?
Illustratie Marco Lap
HOPELOOS OUDERWETS ALS
IK BEN, snel ik op verjaardagen
nog steeds naar de Hema voor de
benodigde taarten. ‘s Ochtends
vroeg uiteraard, ze zijn zo uitverkocht; er
zijn meer mensen hopeloos ouderwets.
Dat ik mij dan ook altijd, ongeacht het
tijdstip, bezondig aan een broodje met een
halve rookworst, doet in dit verband wel
degelijk ter zake. Voor mij is de verleiding
is nu eenmaal onweerstaanbaar, daarnaast
beschouw ik de Hema-worst als een
sanguinisch onderdeel van ons nationale
erfgoed.
Kijk op Schiphol Plaza maar eens bij de
Hema Food Kiosk. Eeuwig staan er zojuist
gearriveerde reizigers in de rij, bij wie
ongetwijfeld reeds tijdens het terug taxiën
op de Polderbaan het water door de mond
begon te lopen, in de wetenschap dat zij
hun aderen straks eindelijk weer klassiek
polderlands konden laten dichtslibben
middels het nuttigen van zo’n sappige
rookworst, uiteraard met een forse lik
mosterd.
Wat hebben zij aan oorspronkelijkheid als
zij de rookworst van de Hema gewoon lekkerder
vinden dan die van een biologische
keurslager voor wie anderen soms zelfs
tientallen kilometers omrijden?
Waarom zou ik mij willen onderscheiden
als ik de taarten van de Hollandse
Eenheidsprijzen Maatschappij domweg
prefereer boven die van de banketbakker,
hoe beroemd die laatste misschien ook is?
Die taarten zijn, zo begrijp ik uit
de berichten van het kaliber dat in
deze Luxe-bijlage overheerst, tegenwoordig
gecustomized te bestellen,
met andere woorden: aangepast aan
de wensen van de klant. Waarna ze ook
nog worden thuisbezorgd.
Hahaha!
Sorry hoor, maar aan die flauwekul doe
ik dus niet mee, zoals je mij ook nimmer
in een V-Neck Short Sleeve Eraldo T-shirt
van Hugo Boss gehuld zult zien. Voor
die lappen dien je bijkans een modaal
weeksalaris neer te tellen, maar ik koop
mijn T-shirts voor vijf euro per stuk op de
Albert Cuyp, en als ik er tien koop krijg
ik nog wel iets van die prijs af. Al moet
ik toegeven dat die keuze ook met mijn
formaat van doen heeft: ik moet bukken
als een deuropening twee meter hoog is,
diëtisten krijgen een hartverzakking als
ze mijn taille meten, oorzaak bekend:
taarten en worsten van de Hema.
‘Customizen? Hahaha! Sorry hoor,
maar daar doe ik dus niet mee. ’
Ja ja, ik ben een olifant, en dat terwijl de
maatschappij een porseleinkast is.
Goedbeschouwd onderscheid ik mij dus
wél, vooral wanneer je in aanmerking
neemt dat negen van de tien pantalons,
colberts en overhemden die ik draag van
het label ‘Needle King’ zijn voorzien, met
daaraan toegevoegd needleking@hotmail.
com.
Mister Roger heet-ie. Hij is een Sikh en
beheert ‘The Needle King’ aan Sukhumvit
Road in Bangkok, nabij Soi 11, waar ze
helaas geen Hema hebben, maar wel ontelbare
kleermakers. Ooit liep ik bij hem
naar binnen omdat hij de enige was die
mij níet aan mijn mouw de winkel trachtte
in te trekken. Sindsdien bestel ik elke twee
of drie jaar mijn kleding bij hem, taylor-
Luxe/column
made inderdaad, ofte wel: gecustomized.
Tussen opmeten en aantrekken voltrekken
zich hooguit 36 uur.
Wil ik vijf broeken en/of overhemden, dan
zegt hij dat hij er tien voor een heel goede
prijs kan maken. Wil ik er tien, dan zegt
dat hij er twintig voor een heel goede prijs
kan maken. Altijd verlopen onze gesprekken
zo, en steeds loop ik dik tevreden weg
in de wetenschap dat mijn garderobe voor
de komende tien jaar is aangevuld.
Kijk, dát is pas exclusief! ■
Rob Hoogland (61) is columnist van
De Telegraaf. Sinds 1988 zijn Robs pittige,
gevatte en uit het leven gegrepen stukken
dagelijks te lezen op pagina 3 van de krant.
Hij begon in 1972 als sportverslaggever bij
het Noordhollands Dagblad, werkte daarna bij
het Haarlems Dagblad en versterkte in 1976
de sportredactie van De Telegraaf.
2 DE TELEGRAAF