Oktober 2011, nr. 76 ISSN 1386-9884 Afzender: VBZ, Dorpsstraat 4 ...

Ook viste mijn vader met botlijnen. Deze lijnen waren van ongeveer 5 à 6
mm. katoen. De lengte varieerde van 40 t/m 50 meter, met om de 3 meter
een sneu (dat is een dwars lijntje met een bothaak nr. 5 er aan) Om de botlijn
op zijn plaats te houden onder water, werd er om de drie haken een
stuk betonijzer aan de lijn gedaan. Bij het lichten van de lijn, werd deze op
een botbak gelegd en werd de vis zo kort mogelijk bij de haak afgesneden.
Later werd er weer een nieuwe haak aan de lijn gezet en werd dit proces
telkens herhaald. Was de lijn in zijn geheel binnen gehaald, dan werd deze
op de spleet gezet, dat was een houten pen met een gleuf waar de haken
precies op paste.
De botbak was een houten bak van ongeveer 90x75cm. met aan 3 zijden een
opstaande rand. Hier werd de botlijn op gelegd bij het binnenhalen, zie
foto hieronder.
Een foto uit de Spiegel met een afbeelding
van een botbak. Men rijgt
bliekjes aan haken, waarmee ze zo
straks bot en paling zullen gaan
vangen.
Ook maakte mijn vader gebruik
van een houten maatbakje. De
paling werd hierin gelegd om
maat te nemen. Was de paling
korter dan het maatbakje, dan
was hij ondermaats en werd hij
teruggegooid, was hij gelijk of
langer dan was hij goed voor de
verkoop.
- De Beun –
Beun nr. 76 Vereniging tot Behoud van de Zalmschouw 59