Identiteit en Zelfbeeld - Hervormde Vrouwenbond

Column
Bestemming
bereikt
In mijn auto zit een nogal oud navigatiesysteem, met een kaart die
behoorlijk achterloopt. Lastig is dat, als je op een adres moet zijn in
een nieuwbouwwijk. Het overkwam me pas nog, toen ik ergens moest
zijn in een gloednieuwe wijk in Vathorst. Terwijl ik probeerde me op de
borden te oriënteren en te herinneren wat voor aanwijzingen ik ook al
weer had gehad van degene naar wie ik op weg was, doorkruiste ik op
het schermpje een groen gebied, zonder wegen. Het kostte me twee
keer uitstappen en de weg vragen om het adres te vinden. Eindelijk,
gevonden!
Het maakte me bewust hoe onvoorwaardelijk ik gewend ben mijn
navigatiesysteem te volgen. En daarbij schoot me ook een voorval te
binnen dat ik jaren geleden meemaakte toen ik in Sint Maartensdijk
werkte. Een vrachtwagenchauffeur stopte op het plein midden op het
dorp en vroeg een bepaald adres. Niet te vinden. We keken wat beter
op de vrachtbrief en wat bleek? Hij moest niet in Sint Maartensdijk
zijn, maar in Maartensdijk, bij Utrecht… ruim 100 kilometer verder. Het
is belangrijk dat je de bestemming goed invoert…
Het brengt op een of andere manier de vraag boven hoe het met mijn
geestelijk navigatiesysteem zit. Hoe vinden we geestelijk de weg?
Misschien wilt u daar over helpen meedenken. Ja, niet te snel, want
we zouden natuurlijk kunnen stellen: we zijn christenen. God wijst ons
de weg. Misschien is dat antwoord te makkelijk. God leidt ons leven,
dat staat vast. Maar hoe zit het met mijn persoonlijke keuzes? De
afslagen die ik neem? Altijd achter God aan? Of volgen we soms toch
andere richtingaanwijzers?
De richtingaanwijzer ‘wat anderen van mij verwachten’ bijvoorbeeld.
Of die waarmee ik het minste risico neem. Of die het meeste oplevert.
Volgt ons geestelijk navigatiesysteem altijd onvoorwaardelijk Gods
koers? Leggen we alle belangrijke keuzes voor aan God, ook als het
gaat om de dagelijkse dingen van het leven?
Een eerlijk antwoord: nee. Ik zit soms op een dood spoor, op een hachelijke
route. Of neem een verkeerde afslag. Alleen dankzij Gods
genade is er dan een weg terug naar dat kruispunt. De heuvel met het
kruis. En daar, verderop, de tuin met het open graf. Terug op de weg
die met Pasen is geopend.
Daar, bij die heuvel en bij dat open graf, mag je het weten: door Gods
genade, door het offer van Jezus Christus, komt er voor iedereen die
Hem volgt een dag waarop het klinkt: Bestemming bereikt. ❖
De Hervormde Vrouw april 2012
Leendert van Wezel
is werkzaam in de
bankwereld en is schrijver.
Weze(n)lijk
33