maart2012 - St. Benedictusparochie

Vormelingen leren bidden
Het gouden ezeltje
’Jongelui, hoofdstuk 6, dopen met Vuur!’
De Blackberry, iPhone en Nokia mogen in de tas. Wel op
de ‘stilstand’, zegt diaken Ronald Heinen. We schrijven
donderdag 8 maart. De jongeren die dit jaar het H. Vormsel
ontvangen bereiden zich in De Hoeksteen in Elst voor.
Thema van vanavond is bidden. Er zijn er 15 aanwezig. De
helft is er niet maar een aantal heeft nog wel afgezegd. Het
zal aan het thema liggen.
Bidden? Hoe doe je dat eigenlijk? Bij de meesten is het
geen gebruik meer, bidden voor en na het eten. Ook niet
voor het slapen gaan. Dan wordt dit dus een leerzame
avond... Een van de opdrachten is een eigen gebedje
schrijven. Daar moet wel de nodige aandacht aan worden
besteed, want op zaterdag 17 maart wordt een aantal van
die gebeden voorgelezen tijdens de viering in Herveld.
De viering is een opstapje naar het H. Vormsel en een
terugblik op de theaterdag. O ja, en bij het laatste lied
zingt het jongerenkoor het lied ‘Mama Mia’. Dan mogen
de vormelingen in spe meezingen.
Ondertussen is Ronald Heinen met een groepje naar de
Mariakapel vertrokken. Bidden is nooit gemakkelijk. Je
moet het even stil maken in jezelf. Dat kan in bed maar
Kinderrijke gezinnen. In vroeger jaren een bekend
verschijnsel toen ‘de pil’ nog niet tot de mogelijkheden
behoorde. Maar hoe houd je een en ander in het gareel
als je met 10, 12 kinderen in een veel te klein huis moet
wonen, eten slapen?
Gezond verstand en een pedagogische tik (soms wat
harder) waren bekende uitgangspunten. Zo ook in het
gezin waarin Bernd opgroeide. Zijn ouders wisten het
gedrag van hun kinderen goed te typeren met een bijnaam.
Zo kreeg Bernd al spoedig de naam ‘ezel’ toegevoegd .
Een naam die meer verwees naar een zekere koppigheid,
Pleisterplaats voor ouderen
22
ook onderweg op je fiets maar dan moet je de oordopjes
met muziek wel uitdoen. Zo rumoerig als het was in
de grote zaal in De Hoeksteen, zo stil zijn de jongeren
in de Mariakapel. Ze voelen dat het hier anders is en
luisteren aandachtig naar de uitleg over de functie van de
Mariakapel. Ook de geschreven teksten van bezoekers in
het boek maken indruk. Het wordt doodstil in de kapel ...
ze bidden!
Willy Verhoeven
eigen wijsheid, dan: ”Je niet twee keer stoten aan dezelfde
steen.” Bernd nam deze karaktereigenschap mee in zijn
huwelijk. Zijn vrouw had zelf ook over het nodige een
uitgesproken mening. Het botste wel eens. De bijnaam
‘ezel’ werd niet vergeten en vloog tot hilariteit van hun
drie kinderen vaak genoeg over de tafel. Dat was geen
belemmering om te spreken van een goed huwelijk. Zo
gaven beide aan bij hun 40- en 50-jarig huwelijksjubileum.
Maar het woord ‘ezel’ werd meer dan een bijnaam.
Bernd vond dat dit woord een vaste vorm verdiende . Hij
ging naar een goudsmid, vroeg hem een gouden ezeltje
te maken als hanger voor een halsketting. Toen het klaar
was, vroeg hij Bernd hoe hij hiertoe kwam, waarom nu
een gouden ‘ezeltje’? Bernd vertelde zijn verhaal, liet het
ezeltje mooi inpakken.
Op Moederdag, de kinderen waren al lang het huis uit,
maakte Bernd een ontbijtje klaar. Alles op een dienblad,
bloemetje erbij - zijn vrouw was steeds met bloemen bezig
- met daartussen een klein mooi ingepakt doosje met ‘het
gouden ezeltje’.
De verbazing en de schaterlach die volgde bij het open
maken van het doosje blijft hen nog steeds bij.
John Rademakers