Lees hier het verslag.

De feiten
HET GEBIED Centrale gedeelte van
de Hoge Atlas, dichtbij de 4071
meter hoge Ilhil M’goun.
DE TOCHT Vijfdaagse wandeltrektocht
van de vruchtbare Vallée de
Aït Bouguemez, waarin traditionele
berberdorpjes liggen, tot de
ruige Tessaout-kloof. Hoogte
varieert tussen 1800 en 2860
meter (Tizi n’Rouguelt pas).
ZWAARTE/MOEILIJKHEIDSGRAAD
Gemiddeld. Ongeveer 5 à 6 uur lopen
per etappe. In het voorjaar kan
het passeren van beken en riviertjes
de nodige energie en moed
vergen. De meeste dagen blijven
de hoogteverschillen beperkt tot
hooguit een paar honderd meter.
NAVIGEREN Geen bewegwijzering.
Daarom adviseren wij om deze
tocht met een locale berbergids te
maken die ook kan helpen met het
aankopen en bereiden van het
eten, het huren en bepakken van
de muildieren en ervoor zorgt dat
de omgang met de locale
bevolking soepel verloopt.
BESTE TIJD Tussen half april en
half juni. Dan staan de bloemen in
de groene bergweiden in bloei en
ligt er nog sneeuw op de bergtoppen.
Eerder ligt er teveel sneeuw,
later wordt het te heet.
OVERNACHTEN Tenten en in gîtes
d’etappes (herbergen die door
locale berbers worden gerund).
ER NAARTOE Met een van de
budget airlines vanaf Schiphol of
Wezel op Marrakech vliegen en
vandaar per taxi of met de bus in
vier à vijf uur naar de Vallée de Aït
Bouguemez reizen.
MEER FEITEN Download de pdf
met uitgebreide praktische informatie
van www.oppad.nl.
Van boven gezien bestaat de bodem van
de Vallée des Aït Bouguemez uit een mozaïek
van geel, hel groen en groenbruin –
akkers met graan en boekweit. De vlakken
van dit mozaïek worden van elkaar
gescheiden door dunne grijze lijntjes,
dammetjes langs irrigatiekanaaltjes, die
worden geaccentueerd door zachtgroene
tinten van gras en lentebloemen. Her en
der liggen bosschages tussen het groengele
mozaïek: dorpjes van rechthoekige
lemen huizen omringd met knoestige
appel- en walnootbomen.
Terwijl ik afdaal naar de bodem van de
46 8 - 2010
Vallée des Aït Bouguemez valt er niet alleen
veel te zien, de thermische middagwind
voert ook een palet van geuren en geluiden
langs het steile bergpad omhoog. Ik
snuif de bijtende geur van oregano op en
signaleer de weeë reuk van appel- en amandelbloesem.
Als ik het dorpje bijna bereik,
dringt de scherpe lucht van smeulend
houtskool en verschroeid vlees mijn neus
binnen. De wind fl uistert door de appelboomgaard
en Berberkinderen zingen
liedjes. Lopen door de Vallée des Aït Bouguemez
is een zinnenprikkelende ervaring.
VALLEI VAN DE GELUKKIGEN
Op mijn trektocht door de Hoge Atlas
word ik vergezeld door de vriendinnen
Milo en Lizette. Als tolk en voor de organisatie
hebben we Berbergids Ahmad el Allaly
ingehuurd. Zijn verre neef Mohammed
doet dienst als kok. Daarnaast bestaat
onze mini-karavaan uit twee ezels die de
tenten, het voedsel en onze bagage dragen.
Het startpunt van de trektocht ligt in het
gehucht Agouti, één van de 28 dorpjes die
tezamen de vallei van de Aït Bouguemez
Het berberdorpje Magdaz is gebouwd van natuursteen
en niet van leem, zoals de meeste andere
dorpjes, en bestaat uit tal van torens. Het geldt als
één van de mooiste plaatsjes van de Hoge Atlas.
vormen. Sinds enkele jaren is er een primitieve
gîte d’etappe, een herberg, die als
een echte Berberburcht, een kashba, op
een heuveltop staat. Mijn slaapkamer is
witgepleisterd en met kleurrijke, geweven
Berbertapijten behangen. Boven de deur
hangt een ouderwetse achterlader die de
Berbers tijdens de traditionele Fantasia,
een soort schijngevecht voor ruiters, nog