Stoken van hout, bruinkool, turf, kolen, briketten - moreCat

www.morecat.de 

moreCat © GmbH Metaal Katalysatoren info@morecat.de 

Tel: +492842 9032201 

Fax: +492842 9032209 

Postfach 101583 D-47460 Kamp-Lintfort Duitsland Asdonkstraße 33 D-47475 Kamp-Lintfort Industriegelände Rossenray 

Stoken van hout, bruinkool, 

turf, kolen, briketten 

Beschrijving van aandachtspunten bij het 

stoken van hout en andere energiedragers 

in kachels 

& 

Beschrijving van een katalysator voor 

kachels. 

Auteur: Nic Franssens moreCat GmbH Duitsland

Inhoud 

moreCat © GmbH Metaal Katalysatoren 

1 Inleiding.................................................................................................... 3 

2 Stoken van hout ....................................................................................... 4 

2.1 Het stoken......................................................................................... 7 

3 Andere brandstoffen voor kachels.......................................................... 12 

3.1 Stoken van turf................................................................................ 12 

3.2 Stoken van bruinkool ...................................................................... 13 

3.3 Stoken van kolen ............................................................................ 13 

3.4 Stoken van briketten ....................................................................... 12 

4 Samenvatting ......................................................................................... 13 

Stoken van hout, bruinkool, turf, kolen en briketten Pagina 2 van 13

1 Inleiding 


Onderstaande informatie betreft het stoken van hernieuwbare energiedragers 

(hout, papier, biomassa) en niet duurzame vaste "fossiele" energiedragers 

(turf, bruinkool, kolen) in kachels. 

Deze energiedragers worden vooral gestookt met de bedoeling om daaruit 

warmte te produceren. In dat licht bezien is het interessant te weten hoeveel 

warmte er vrijkomt bij de verbranding. Onderstaand overzicht geeft een 

overzicht van gangbare brandstoffen en hun gemiddelde calorische waarde in 

megajoule per kg (MJ/kg) brandstof (in droge vorm !) . 

Bruinkool 7,5 MJ/kilogram 

Papier/karton 13,5 

Turf 14,5 

Hout 15,5 

Textiel 16 

Bruinkool briketten 18 

Kolen 30 

Aard gas 38 (31,5/Nm3) 

Olie 41,5 

Het stoken van hout in kachels is een bewerkelijke activiteit en uit het 

overzicht blijkt dat hout in verhouding tot andere energiebronnen welke ons, 

althans voor de komende jaren, ter beschikking staan een gemiddelde 

warmteopbrengst heeft. Toch is het stoken van hout erg populair om redenen 

welke navolgend worden beschreven. 

Hout is een zogenaamde herwinbare en CO2-neutrale energiedrager welke 

bijdraagt aan een duurzaam gebruik van de energiebronnen welke ons ter 

beschikking staan. Het stoken van hout en andere energiedragers in kachels 

heeft echter ook schaduwzijden. Wat de schoorsteen verlaat is niet zomaar 

rook maar milieuonvriendelijke en gezondheidsschadelijke stoffen die 

bovendien niet voor iedereen lekker ruiken en in dicht bevolkte gebieden zelfs 

smog veroorzaken. Het gebruik van goede brandstof, het deskundig stoken 

en het gebruik van goede kachels alleen is niet voldoende om de uitstoot van 

schadelijke stoffen te beperken. Navolgend wordt het nut en de werking van 

een katalysator die in de kachelpijp geplaatst wordt beschreven. 


2 Stoken van hout 


Het binnenshuis stoken van hout gebeurt in open haarden en in houtkachels. 

Het vuur in een open haard zuigt warme lucht aan uit de kamer. Die warme 

lucht verdwijnt regelrecht in de schoorsteen Door de zuiging wordt koude 

lucht van buiten via spleten enz. aangevoerd. Vandaar het bekende "koude 

rug"-effect van open haarden. 

Houtkachels daarentegen kunnen eersteklas verwarmingsunits zijn. Alleen is 

het stoken met hout in Nederland een vrij onbekend fenomeen. Dit ondanks 

het feit dat de hele Derde Wereld en grote delen van geïndustrialiseerd 

Scandinavië, Midden-Europa en Noord-Amerika zich met houthitte warm 

houdt. 

Enkele aspecten van hout stoken: 

hout stoken is leuk; hout klein maken is gezond en plezierig werk. Je 

bent buiten, gebruikt te weinig benutte spieren, je krijgt een snufje oerromantiek 

binnen. Je bent bezig zelf in een primaire levensbehoefte te 

voorzien. 

hout stoken is goedkoop; zolang niet half Nederland en België ertoe 

overgaat een houtkachel aan te schaffen en de prijs van hout wordt 

opgedreven. 

hout stoken geeft veel werk, hout moet worden gezaagd, 

getransporteerd, gekloofd, opgestapeld; de houtkachel moet worden 

geïnstalleerd, gestookt, schoongemaakt, gekit, gestookt en nog eens 

gestookt; de schoorsteen moet steeds worden geveegd, as moet om 

de haverklap worden verwijderd. Hout stoken is een part-time, nietbetaalde 

baan, waarmee hoogstens wat geld kan worden bespaard 

hout stoken kan gevaarlijk zijn (hakken, kloven, zagen en brand). Iets 

wat veel gezonde lichaamsbeweging, gezelligheid en sfeer geeft, kan 

uitlopen op een drama. 

hout stoken is bijna een vak op zich, er komt veel bij kijken, getuige de 

onderstaande informatie over hout stoken. 

hout stoken geeft troep in huis; zaagsel, blad, stukjes schors, modder, 

insecten en spinnen die in de houtblokken zitten, as en roet uit de 

kachel en pijp. Bovendien produceert een houtkachel via schoorsteen 

een a-sociaal soort rook, een vaak walgelijke walm die door de buren 

(buurt) niet bepaald gewaardeerd zal worden. 

een houtkachel vormt een middelpunt in huis, in tegenstelling tot een 

cv-radiator een wand- of een vloerverwarming. 



hout stoken draagt bij aan de uitstoot van milieubelastende en toxische 

stoffen Het is onmogelijk om steeds onder dusdanig optimale condities 

te stoken dat er geen onverbrande deeltjes (zichtbaar als rook en roet) 

de schoorsteen verlaten. 

het gebruik van hout als energiedrager is milieuverantwoord. Hout is 

een herwinbare energiedrager en wanneer de houtexploitatie 

duurzaam is draagt hout bij aan een "duurzame ontwikkeling van ons 

milieu". Gekapte bossen welke worden herbeplant met snelgroeiende 

houtsoorten nemen veel kooldioxide op uit de lucht en geven daarvoor 

zuurstof af. De opname van kooldioxide en afgifte van zuurstof is bij 

oude bossen bijna verwaarloosbaar en het is tegen die achtergrond 

bevorderlijk voor het milieu om veel oude bossen te kappen en jonge 

bossen daarvoor aan te planten. Vanuit het perspectief van natuur- en 

landschapsbehoud ligt dat natuurlijk weer anders. 

Hout kan gerangschikt worden onder de categorie biomassa. 

Biomassa (gewassen, bossen, e.d.) ontwikkelt zich bij de gratie van de 

aanwezigheid van zonlicht welke de fotosynthese, de omzetting van 

kooldioxide in zuurstof, mogelijk maakt. De teelt van biomassa als 

energiedrager is dus eigenlijk een vorm van zonne-energie. Er is ook 

een keerzijde aan het gebruik van hout en andere biomassa als 

herwinbare energiedrager. Wanneer deze biomassa in 

energiecentrales wordt ingezet, wordt het hout vermalen tot bijna 

poedervorm, welke een vrijwel constante kwaliteit heeft. Het 

houtpoeder wordt vervolgens verbrand onder omstandigheden welke 

optimaal zijn, dat wil zeggen dat vrijwel alle energie uit het hout wordt 

gebruikt en er maar weinig energie verloren gaat doordat er 

onverbrande deeltjes als as achterblijft of via de schoorsteen 

verdwijnen. De verbranding is omgeven door veel meetapparatuur en 

dure besturingsapparatuur. In een kachel in een particuliere woning ligt 

dat anders. Het verbrandingsproces verloopt eigenlijk nooit optimaal. 

Eigenschappen van brandhoutsoorten 

Nat hout brandt het moeilijkst, kurkdroog hout het best. Houtsoorten met een 

hoog soortelijk gewicht branden langer dan lichte houtsoorten. De houtstoker 

gaat het er in de eerste plaats om hoeveel warmte een stuk hout geeft. Een 

kilo van welke houtsoort ook geeft ongeveer evenveel hitte als een kilo van 

enige andere houtsoort en wel circa 15,5 megajoule per kilo.. Dus is het van 

belang wat het volumegewicht van een houtsoort is, met andere woorden 

hoeveel het soortelijk gewicht bedraagt. Een kuub hout met een hoog 

volumegewicht (zoals appelhout) zal aanmerkelijk meer hitte geven dan een 

kuub met een gering volumegewicht (bijv. populier) 



Enkele volumegewichten en calorische waarden van houtsoorten 

Houtsoort Volumegewicht droog Calorische waarde in 

(kg/dm3) 

MJ/m3(vaste kuub !) 

Spar 0,45 6.975 

Populier 0,45 6.975 

Grove den 0,48 7.440 

Wilg 0,50 7.750 

Els 0,51 7.905 

Esdoorn 0,56 8.680 

Plataan 0,64 9.920 

Notenboom 0,64 9.920 

Es 0,67 10.385 

Berk 0,67 10.385 

Eik 0,69 10.695 

Peer 0,70 10.850 

Beuk 0,72 11.160 

Appel 0,75 11.625 

Globaal kan worden gerekend dat de calorische waarde van een losse kuub 

hout ongeveer overeenkomt met 660 kWh elektriciteit, 87 liter huisbrandolie of 

100 m3 aardgas. Hierbij wordt uitgegaan van een houtkachel met een laag 

thermisch rendement van circa 50%. Bij 80% (b.v. speksteenkachel) kan 

worden gerekend met een overeenkomst met meer dan 150 m3 aardgas per 

losse kuub hout. Voor een vaste kuub droog hout (=20% vocht) is dat circa 

250 m3 aardgas. 


2.1 Het stoken 


Goed gedroogd hout bestaat voor circa 20 gewichtsprocent uit water. Wordt 

een houtblok verhit, dan verdwijnt eerst dit vocht. Stijgt de temperatuur 

geleidelijk, dan is de stoomvorming volledig voordat chemische veranderingen 

plaatsvinden. Bij ongeveer 150 °C tot 200 °C begint hout scheikundig af te 

breken, waarbij gasvormige verbindingen vrijkomen. Wanneer deze volledig 

worden verbrand, krijg je uiteindelijk kooldioxide, water en energie (warmte). 

Blijft de temperatuur oplopen, dan is de gasvorming volledig bij circa 550 °C. 

Er blijft houtskool over - een ideale brandstof. 

In een moderne houtkachel vinden al deze processen min of meer tegelijk 

plaats in verschillende gedeeltes van de in de kachel opgeslagen partij hout. 

Het is zelfs zo dat sommige "luchtdichte" houtkachels langzaam brandend 

een twee keer zo grote productie aan gassen voortbrengen. Maar die gassen 

moeten dan wel nog een keer naverbrand worden, anders zijn ze alleen maar 

lastig en soms zelfs gevaarlijk. Ze condenseren in de pijp en zetten zich 

daarin af als creosoot (teer). De creosootafzetting hangt van vele variabele 

factoren af, waarbij het vochtgehalte van het hout en de trek de belangrijkste 

zijn. Bij geringe trek is de schoorsteen koud, wat bevorderlijk is voor de 

condensatie van stoom (watervorming) waarin een deel van de gassen in 

oplossing zal gaan. Er ontstaat een zure oplossing, die ijzer aantast, zelfs 

gegalvaniseerde pijp. Binnen de pijp loopt het zure, bruinzwarte water naar 

beneden, tot het water opnieuw verdampt en er creosoot in vaste toestand - 

roet- overblijft. Zelfs kurkdroog hout bevat nog zoveel vocht welke bij de 

verbranding als waterdamp vrijkomt dat bij geringe trek deze zuren worden 

geproduceerd. 

Creosootvorming treedt het hevigst op bij de efficiëntst werkende 

houtkachels. De rookgassen die de kachel verlaten, zijn zo koel dat er 

condensatie optreedt in de pijp of de schoorsteen. Het zeer brandbare, 

krukdroge, vlokkerige of gebobbelde creosoot is de brandstof in de 

schoorsteen bij een schoorsteenbrand. 

Teneinde de gassen effectief te verbranden is behalve zuurstof een 

temperatuur van meer dan circa 550 °C noodzakelijk. Deze zuurstof wordt in 

een moderne houtkachel in de vorm van zogenaamde secundaire lucht 

toegediend, dat wil zeggen boven het brandende hout in de rookgassen. Zou 

de secundaire lucht in het brandende hout terecht komen, dan zou het vuur 

domweg hoger gaan branden, terwijl de rookgassen onverbrand de 

schoorsteen in zouden verdwijnen. Met andere woorden, de primaire lucht, - 

de zuurstof die het vuur voedt - zorgt alleen maar voor de verbranding van het 

hout, maar laat de brandbare houtgassen onbenut de schoorsteen in vliegen. 



Het spreekt voor zich dat secundaire luchtaanvoer tot effectievere 

naverbranding van de rookgassen leidt naarmate de temperatuur ervan hoger 

is. Vandaar dat in sommige houtkachels voorverwarming van de secundaire 

lucht plaatsvindt. De secundaire lucht wordt dan via een secundaire luchtbuis 

door het heetste deel van de kachel geleid, zodat deze lucht wordt 

opgewarmd. De toediening van de secundaire lucht leidt dan niet tot afkoeling 

van de rookgassen. Ook moet een goede vermenging optreden van 

secundaire lucht en rookgassen om een effectieve naverbranding te krijgen. 

Een houtkachel waarin de rookgassen inderdaad worden naverbrand, levert 

misschien wel 30% meer energie (=warmte). Ondanks de zorgvuldige en 

diepgaande research die houtkachelfabrikanten in deze problematiek hebben 

gestoken, vindt lang niet altijd volledige naverbranding van de rookgassen 

plaats, althans, over het hele scala van laag branden tot roodgloeiend stoken 

van de kachel. Het meest effectief is secundaire verbranding als de kachel 

goed heet wordt gestookt, de grootste vorming van creosoot treedt op als hij 

"op een laag pitje" smeult. 

2.1.1 De rook 

Rook bestaat voor 70 - 80 volume-% uit stikstof. Daarna komt 10 tot 20 % 

ongebruikte zuurstof, voorts enkele procenten kooldioxide, waterdamp (uit het 

niet 100% droge hout en als verbrandingsproduct), onverbrande gassen, 

teerdruppeltjes, as, zwaveldioxide, stikstofoxide, enz. 

De kleur van de rook die uit de schoorsteen komt, vormt een indicatie voor de 

mate van verbranding in de kachel. Donkerblauwe rook duidt op onvolledige 

verbranding. De rook bevat veel teerdeeltjes en as. De pijp roet dicht. Een 

grote productie aan lichtgrijze rook kan op het zelfde euvel duiden, maar nu 

bevat de rook veel waterdamp (stoom). Witte of lichtgrijze rook duidt op veel 

stoom, maar tevens op nagenoeg volledige verbranding. Meestal zal een 

deskundig gestookte houtkachel een lichtgrijze rookpluim produceren. Echter, 

ook al is de kachel van uitstekende kwaliteit, wordt droog en schoon hout 

gebruikt en wordt de kachel goed gestookt, de rook zal altijd onverbrande 

deeltjes bevatten en zal ruiken. 

De onverbrande deeltjes zijn organisch, ze bevatten koolstof, en bestaan uit 

vluchtige verbindingen en uit niet-vluchtige roetdeeltjes. Dit zijn zogeheten 

vluchtige en niet-vluchtige organische koolwaterstofverbindingen. Deze 

koolwaterstofverbindingen bestaan uit een scala van verbindingen zoals 

koolmonoxide, alifaten, cyclische (vooral benzeen) en polycyclische 

aromaten, formaldehyden, alcoholen, ketonen, esters en anderen. 

De uitstoot van vluchtige organische stoffen (VOS) draagt bij aan 

luchtkwaliteitsproblemen welke een nadelige invloed hebben op de 

volksgezondheid en het welzijn in het algemeen. Ongecontroleerde emissies 

van VOS, in combinatie met stikstof oxiden en in aanwezigheid van 



ultraviolette straling zijn ook verantwoordelijk voor de vorming van ozon op 

maaiveldniveau. 

Zwaveldioxiden en stikstofoxiden worden in verbinding met waterdamp in de 

lucht omgezet in zwavelzuur en salpeterzuur en dragen, wanneer waterdamp 

condenseert en regendruppels, hagel of sneeuw vormen bij aan de "zure 

regen". 

Bepaalde VOS alsmede verscheidene producten van onvolledige verbranding 

(dioxines, furanen, polycyclische aromatische koolwaterstoffen, aromaten, 

e.d.) worden ook geclassificeerd als gifstoffen in de lucht of als gevaarlijke 

luchtverontreinigende stoffen (GLS) welke specifieke gezondheidsrisico's met 

zich meebrengen. 

Uit recent onderzoek uitgevoerd in Canada (Toronto Public Health) is 

gebleken dat het stoken van hout in houtkachels verantwoordelijk is voor 3% 

van de totale uitstoot van dioxines door verbrandingsprocessen in Canada. 

Dioxine is een zeer giftige en bovendien kankerverwekkende stof. 

2.1.2 Maatregel om de geuroverlast en de uitstoot van schadelijke 

stoffen te ver minderen. 

Uit het bovenstaande kan worden opgemaakt dat het, alle pogingen daartoe 

ten spijt, onmogelijk is om een houtkachel zo te stoken dat er sprake is van 

een volledige verbranding van het hout en alleen waterdamp, kooldioxide en 

stikstof, als kleur- en reukloze gassen de schoorsteen verlaten. Houtblokken 

hebben nou eenmaal verschillende afmetingen, een wisselende chemische 

samenstelling en een wisselend vochtgehalte. Het hout wordt steeds anders 

in de kachel gestapeld, de verbrandingszones in de kachels hebben steeds 

wisselende temperaturen, de schoorsteen heeft wisselende temperaturen en 

bovendien varieert de windsnelheid (bij windvlagen soms erg snel) waardoor 

de trek en dus het aanzuigen van zuurstof door de kachel steeds anders is. 

Een nagenoeg volledige verbranding kan alleen worden bereikt door plaatsing 

van een katalysator in de schoorsteenpijp. In de katalysator worden 

onverbrande deeltjes alsnog geoxideerd (= verbrand zonder vuur) tot 

waterdamp en kooldioxide. Daardoor worden ook de deeltjes, welke in de pijp 

verantwoordelijk zijn voor de afzet van creosoot en roet, afgebroken en blijft 

de schoorsteen schoon, slibt niet dicht en er bestaat geen gevaar meer voor 

schoorsteenbrand. 

Tevens blijft ongeveer 30 % van de stofdeeltjes in de rook achter in de 

katalysator en deze kunnen eenvoudig met een stofzuiger verwijderd worden, 

gelijktijdig met het verwijderen van de as uit de kachel. Men kan nauwelijks 

aan de rook, die uit de schoorsteen komt, zien of deze in gebruik is. Een wit 

wolkje gecondenseerde stoom is zichtbaar. 



Grafiek : Concentratie koolwaterstofverbindingen in de schoorsteen vóór 

(zwarte lijn) en ná de katalysator (rode lijn) en het omzettingpercentage 

(blauwe lijn) bij een kachel met metalen katalysator nadat deze al 150 maal 

was aangestoken en gedoofd. Linker as; ppm (parts per million), horizontale 

as; tijd in uren en minuten, rechter as; percentage. 

Katalytische oxidatie in een katalysator breekt koolmonoxide, methaan, 

vluchtige organische koolwaterstoffen en gevaarlijke luchtverontreinigende 

stoffen af bij temperaturen vanaf 260 - 340°C. Een actief edelmetaal, welke 

voorkomt in een katalysator, wordt ingezet om de omzetting in water en 

kooldioxide, oftewel de oxidatie, te bevorderen. De rook gaat door een 

katalysator welke de bovenvermelde temperatuur heeft. In de katalysator 

wordt de energie, die verbindingen intact houdt, aan de verbinding onttrokken. 

De verbinding wordt verbroken oftewel het molecuul wordt "gekraakt". De 

vrijkomende delen van de koolwaterstofverbindingen binden zich aan zuurstof 

hetgeen tot de vorming van kooldioxide en water leidt. Voorwaarde voor een 

geslaagde katalytische oxidatie is wel dat zuurstof in voldoende mate 

aanwezig is. Bij de oxidatie komt warmte vrij en deze warmte is doorgaans 

toereikend om de katalysator zelf op of boven de minimale 

bedrijfstemperatuur te houden. 

Er zijn, met name in Amerika, katalysatoren op de markt welke bestaan uit 

blokken keramisch materiaal met daarin vele kleine kanaaltjes. De wanden 

van deze kanaaltjes zijn voorzien van een laagje edelmetaal, veelal platina. 

Deze katalysatoren zijn qua ontwerp vergelijkbaar met de katalysatoren in 

auto's. 



Vooral in Noord-Amerikaanse landen is ervaring opgedaan met deze 

katalysatoren. De ervaring is helaas dat de kanaaltjes snel verstoppen en 

lastig weer vrij te maken zijn. Verder blijkt dat slechts 30 tot 35 % van de 

onverbrande deeltjes wordt omgezet. De keramische katalysator is niet 

bestand tegen hoge temperaturen en mag zeker niet in contact komen met 

vlammen. Om beschadiging te voorkomen moeten deze door een 

vlammenschot boven het vuur worden beschermd. De kachels moeten 

daarom worden aangepast voor inbouw van een keramische katalysator en 

deze katalysatoren zijn dan ook niet erg populair. 

Een katalysator welke volledig uit metaal is vervaardigd heeft deze nadelen 

niet. De metalen katalysator is bestand tegen hoge temperaturen en heeft 

geen kanaaltjes welke kunnen verstoppen. Bovendien is de katalysator al 

actief bij lage temperaturen en wordt er bij aansteken van de kachel, de 

zogenaamde "koude start", al snel rook omgezet. Het welhaast belangrijkste 

voordeel is dat de metalen katalysator andere edelmetalen gebruikt, er veel 

hogere percentages onverbrande deeltjes worden omgezet en de katalysator 

bovendien goedkoper is en langer meegaat. 

moreCat maakt het actieve metalen basismateriaal voor de katalysator. Dit 

actieve materiaal kan in katalysatoren van allerlei afmetingen en vormen 

worden toegepast. 

Door toepassing van een uitgekiende cocktail aan metalen en een aangepast 

oppervlak is de katalysator ook bestand tegen stoffen welke keramische 

katalysatoren vergiftigen, zoals zwavel, lood en natrium. De metalen 

katalysator kan hierdoor ook worden ingezet voor het omzetten van 

zwavelhoudende brandstoffen zoals bruinkool, kolen, verscheidene 

oliesoorten en zwavelhoudende diesel. 



3 Andere brandstoffen voor kachels 

3.1 Stoken van turf 

Turf gestoken in turfvelden welke onder maritieme invloed hebben gestaan 

(land dat in vroeger tijden vaak is overspoeld door de zee zoals Ierland) bevat 

een relatief hoog percentage maritieme mineralen waaronder de halogenen: 

chloor, fluor, jodium en broom. De combinatie van de beschikbaarheid van 

vrije koolstof en van zuurstof, een temperatuur tussen 250 en 750 °C de 

aanwezigheid van halogenen en een korte reactietijd is het recept voor de 

vorming van dioxine en furanen. Deze dioxines en furanen worden uitgestoten 

naar de atmosfeer, komen vroeg of laat in de voedselketen en hopen zich op 

in dierlijk en menselijk vetweefsel. Dioxines zijn terug te vinden in het vet van 

consumptievlees en -vis, in koeienmelk, in producten daaruit en in 

moedermelk. 

3.2 Stoken van briketten 

Er zijn meerdere soorten briketten in de handel. Deze briketten worden 

geperst van brandbaar, organisch materiaal in de ruimste zin des woords. De 

grondstoffen voor briketten bestaan veelal uit papier en hout (turf) en andere 

biomassa waaraan eventueel een bindmiddel is toegevoegd. De zuiverheid 

van de grondstoffen kan echter te wensen overlaten. Wanneer papier 

"energetisch gerecycled" wordt als briket bevat het papier ook drukinkten en 

delen kunststof van wikkels, etiketten, omslagen en dergelijke. Voor de 

kunststofdelen wordt veelal transparant Polyvinylchloride (PVC) toegepast. 

PVC bestaat tot 65% uit chloor en chloor is een grondstof voor ondermeer 

zoutzuur en dioxine. Zoutzuur (HCl) wordt tijdens een verbrandingsproces 

gevormd bij contact met waterstof. Het zoutzuur is sterk corrosief voor het 

metaal van kachels en rookgaskanalen. 

Omdat de calorische waarde van papier niet hoog is wordt deze soms 

opgeschroefd door het mengen met olie of harsen. Deze olie en hars is dan 

doorgaans geen zuivere virgin-brandstof maar een afvalstof welke een pallet 

aan verbindingen bevat. 



3.3 Stoken van bruinkool 

Bruinkool heeft een zwavelpercentage tot 4% waardoor uitstoot van 

zwaveldioxide plaatsvindt. 

3.4 Stoken van kolen 

Idem bruinkool en turf maar alle componenten welke als (sporen)element in 

turf en bruinkool voorkomen zijn in kolen geconcentreerd. Arseen bijvoorbeeld 

komt in nauwelijks te detecteren concentraties voor in turf maar is prominent 

aanwezig in de asresten van kolen. 

4 Samenvatting 

Het stoken van hout om huizen te verwarmen is een verantwoorde 

benutting van een herwinbare energiedrager. 

Bij een gedetailleerde beschouwing van de aspecten van het stoken 

van hout blijkt dat er veel bij komt kijken om het hout stoken "leuk te 

houden", geen overlast in de buurt te veroorzaken en om het milieu 

niet te vervuilen. 

Alle pogingen daartoe ten spijt blijkt het welhaast onmogelijk om alle 

aspecten van het hout stoken te controleren en de energie uit hout, turf 

en dergelijke volledig te benutten. 

Door direct boven de kachel in de schoorsteen een metalen katalysator 

te installeren wordt alles wat in de kachel niet optimaal verloopt alsnog 

gecorrigeerd. Onverbrande deeltjes, waaronder de deeltjes welke 

schadelijk zijn en componenten welke stank veroorzaken, worden 

"naverbrand", en het afzetten van roet in de schoorsteen wordt 

voorkomen. 

Omdat het verbrandingsproces beter verloopt en de verbranding 

vollediger is wordt bovendien flink op de brandstof bespaard. Er hoeft 

minder brandstof in de kachel en dat scheelt tijd en geld en spaart 

onze energievoorraad en het milieu.

Stoken van hout, bruinkool, turf, kolen, briketten - moreCat

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?