September September 2011 - Teken en schildergroep Roden

September September 2011
Rob Boomsma

DOELSTELLING
Het bevorderen van de belangstelling voor en de beoefening van teken-
en schilderkunst. Leden kunnen gedurende 42 weken per jaar onder
begeleiding van kundige docenten van het atelier gebruik maken.
Atelier:
Boerderij Dijk – Jasmijnlaan 23A - Roden
Bestuur:
Voorzitter: dhr. P.L.P. De Vries
Snip 84
9728 XR Groningen
050-526 14 11 paul.devries@tiscalie.nl
secretaris: mevr. T. Oberink
Valkenierslaan 1
9301 KM Roden
050-501 95 47 R.Oberink1@kpnplanet.nl
penningmeester: dhr. P. Otter
De Vlier 5
9301 PR Roden
050-501 51 18 p.otter3@kpnplanet.nl
lid Huish. Zaken: mevr. F.J. Tolman
Ceintuurbaan West 43
9301 CN Roden
050-501 61 58 fjtolman@ziggo.nl
lid P.R.: mevr. G. Westenbrink
Klimop 14
9301 PK Roden
050-50176 63 gefeijen@kpnmail.nl
Contributie:
De contributie bedraagt € 200,00 per jaar; voor de jeugd € 160,00.
Aan het begin van elk kwartaal wordt d.m.v. automatische incasso € 50,00
resp. € 40,00 van uw rekening afgeschreven. Hiervoor wordt de
machtiging op het aanmeldingsformulier getekend.
2

volledig verzorgd door Gera de Vries. Reacties zijn van harte welkom op
tolsma.stout@home.nl of via 050-5018234.
Nu kan ik me voorstellen dat u zich
afvraagt: Waar begin ik aan? En: Wie is
die man eigenlijk?
Daarom zal ik me even voorstellen:
John Tolsma, 69 jaar, deelnemer aan
de donderdagochtendgroep sinds 1995
onder de bezielende leiding van eerst
Fokko Rijkens en later Jan Kenter.
Hoewel niet rijk gezegend met talent,
heb ik veel plezier in het schilderen
waar ik mee ben begonnen na mijn
VUT. Mijn grootste maar ook meest
kritische fan is mijn vrouw en gelukkig krijg ik (voorlopig?) ook veel
waardering van mijn kleinkinderen voor mijn creatieve dadendrang.
Verder ben ik bestuurslid van de stichting Kunstmomenten Noordenveld
die nu druk bezig is de atelierroute voor amateurkunstenaars op te zetten.
Daarover vindt u meer in dit nummer.
Van oorsprong ben ik neerlandicus en daardoor heb ik natuurlijk veel met
taalbeheersing en kunst en literatuur te maken gehad. U hoeft zich dus
geen zorgen te maken over uw taalvaardigheid als u bij de redactie komt,
want wat ik in 40 jaar taalonderwijs aan narigheid voorbij hen zien komen,
daar kunt u niet aan tippen. Ik kijk nergens meer van op als het om taal
gaat.
Het ligt in mijn bedoeling om niet alleen verslagen van vergaderingen of
workshops en excursies op te nemen (die moeten er vooral in blijven)
maar ik vind het ook leuk eens aandacht te besteden aan kunst of
kunstenaars die in de belangstelling staan of die juist wat meer
belangstelling verdienen. Deze keer is dat Christo, bekend als de
inpakkunstenaar maar ook een fantastische schilder en tekenaar. Ik had
dit artikel al klaar, anders was er alle aanleiding geweest over de Engelse
schilder Lucian Freud, die 20 juli jl. overleed, een artikel te schrijven. Dat
houdt u dus nog tegoed.
Ik hoop dat u dit nummer van 'Schilderverdriet' met schilderplezier leest!
Verder wens ik u natuurlijk een prachtig nieuw cursusjaar met veel
creatieve inspiratie. En mocht u mee willen doen in de redactie? U bent
van harte welkom!
John Tolsma
4

De lift....
Laat ik maar weer beginnen met het vragen van geduld. Van U en ons
allemaal. Ik weet dat het niet meevalt, want we kijken immers allemaal zo
uit naar de Lift. De aanleg van de lift bij het atelier in de Jasmijnlaan is
afhankelijk van de vorderingen bij de realisatie van het Scheepstracomplex.
De laatste contacten met Woonborg zijn van XXX juli. Per mail,
deze keer. Dat kwam omdat het bestuur de laatste Nieuwsbrief niet
helemaal duidelijk vond. Daarin stond dat de omwonenden van de
Scheepstraschool op 30 juni zijn geïnformeerd door Woonborg over de
stand van zaken rond de school. De nieuwsbrief meldt dat aan het eind
van juli de nodige documenten zijn ingediend bij de gemeente.
Daarna rekent Woonborg op minstens negen maanden voor de officiële
toestemming er is voor het bouwen bij de school. Maar daarop vooruit
lopend gaat Woonborg wel beginnen met de voorbereidingen voor het
bouwrijp maken van het terrein: er worden bijgebouwen en een woning
gesloopt, er worden alvast hekken geplaatst.
Woonborg is dus optimistisch en ik vind dat wij dat ook moeten zijn.
Optimistisch en geduldig!
Paul de Vries
Renovatie atelier
Dit jaar is een begin gemaakt met de restyling van het atelier. De oude
koffietafels zijn vervangen, er zijn voorraadkastjes geplaatst en de
Kunstbladen, Palet, Atelier, Groei en Bloei, Noorderlicht, Seasons liggen
keurig in hun bakken.
In de eerste week van de vakantie heeft het bestuur het atelier
opgeruimd. Vele vuilniszakken en dozen met onbestemde artikelen zijn
afgevoerd naar het overlaadperron.
Wij hebben ons afgevraagd, waar al die dozen, karton, enz. vandaan
komen. Als het een bepaalde bestemming heeft, zet dat dan op een
papiertje en plak dat erop. Het liefst met je naam erbij. Ook hebben wij
ons verbaasd over de vele, vele potjes in de kasten van het achterste
aanrecht. Als iedereen zijn eigen potje (van de appelmoes, of de
boontjes) meeneemt voor gebruik op het atelier en daarna weer mee naar
huis neemt, hebben we twee kasten over om belangrijker dingen op te
bergen.
5

De nieuwe verlichting boven de koffietafel is aangebracht. We hopen, dat
dit ieders goedkeuring kan wegdragen. Ook diverse TL-lampen zijn
vervangen. Het atelier heeft een grote schoonmaakbeurt ondergaan.
Expositie in het Koetshuis.
Van 6 t/m 16 oktober kunnen vele leden van de TSR exposeren in het
Koetshuis. Het thema is: Licht en schaduw. Alle groepen zijn al benaderd
door de expocommissie. De meeste groepen hebben de nodige
gegevens, zoals namen, titels van doeken en de naam van de
contactpersoon al doorgegeven aan Linda Vissering. Het rooster voor het
brengen van de schilderijen zal tijdig aan de contactpersonen worden
medegedeeld. De expositie is te bezichtigen op donderdag t/m zondag
van 13.00 uur tot 17.00 uur.
Voor de surveillance in het Koetshuis zoeken wij enthousiaste
suppoosten. Meld je aan! Het rooster hangt op het mededelingenbord van
het atelier.
Tineke Oberink
Jubileum Kunstmarkt 2012
In 2012 heeft TSR weer wat te vieren. Onze vereniging bestaat in maart
van dat jaar 35 jaar. Onze penningmeester Paul Otter heeft voor die
viering een mooi plan bedacht en de andere bestuursladen steunen dat
van harte. Ook de algemene ledenvergadering, die in april werd ingelicht,
vindt het een goed idee. En dat idee is een kunstmarkt. In het Koetshuis
gaat TSR een “winkel” openen gedurende de duur van de tentoonstelling
en náást de tentoonstelling.
Hoe gaat dat er uitzien?
We zouden bij de opening met een veiling van een aantal schilderijen
kunnen beginnen. We stellen ons voor dat de veilingmeester of meesteres
een bekende persoonlijkheid is uit de gemeente. En daarom iemand die
een vlotte babbel heeft. De “supermarkt” is gedurende de hele
expositietijd geopend. Om de mensen wat langer vast te houden kunnen
we koffie met taart verkopen (zonder winstoogmerk) in een speciaal
ingerichte koffiecorner.
De supermarkt zou bevoorraad kunnen worden met schilderijen die onze
leden willen verkopen en met schilderijen, die nog gemaakt worden door
onze leden. We zouden speciale thema’s / onderwerpen kunnen
6

aanbieden, zodat we meerdere schappen en wagentjes kunnen inrichten.
Bijv.: koeien, stadsgezichten, bloemen, enz.
En dan moet U natuurlijk wel een beetje uw best doen, want de opbrengst
van de veiling is voor uzelf. Maar onder aftrek van 10% commissiegeld
dat we in de kas storten voor nuttige en noodzakelijke uitgaven.
Ik hoop dat U veel inspiratie zult hebben in de komende maanden.
Op de jaarvergadering hebben Geke Buist, Annie Vos en Fennie Kool
zich al beschikbaar gesteld voor de jubileumcommissie. Wil je ook iets
doen voor de vereniging, meld je dan aan! (tel. 050-5019547)
Paul de Vries
Inpakken als kunst: Christo en Jeanne-Claude
Op 18 november 2009 stierf Jeanne-Claude, de echtgenote en partner in
de kunst van Christo aan de gevolgen van een hersenbloeding. Misschien
zeggen de namen u niet zoveel maar als ik u vertel dat zij degenen waren
die de Pont Neuf in Parijs en het Rijksdaggebouw in Berlijn inpakten, gaat
er zeker bij u een lichtje branden.
Maar ik zou hen zeer tekort doen als ik hen alleen als inpakkunstenaars
zou omschrijven. Daarvoor is hun werk te veelzijdig en hun invloed op de
moderne kunst te groot geweest.
Christo en Jeanne-Claude
Christo, eigenlijk Christo Vladimirov Javacheff werd op 13 juni 1935 juni in
Gabrovo in Bulgarije geboren. Zijn vader was een wetenschapper maar
zijn moeder (oorspronkelijk uit Macedonië) was secretaris van de
Academie voor Schone Kunsten in Sofia. Zo kwam Christo al jong in
contact met veel kunstenaars. Hij studeerde zelf van 1953 tot 1956 aan
de Academie in Sofia.
In 1957 vertrok hij naar Praag van waaruit hij, verborgen in een trein met
medicijnen bestemd voor Oostenrijk, naar het westen wist te komen om
zo aan het communisme te ontsnappen. Hij studeerde af aan de
Academie in Wenen en vertrok in 1958 naar Parijs.
In Parijs ontmoette hij Jeanne-Claude Denat de Guillebon die net als hij
op dezelfde dag, 13 juni 1935, was geboren. Het leek een voorteken dat
ze voor elkaar bestemd waren. Jeanne-Claude was geboren in
Casablanca (Marokko) waar haar vader Léon Denat als Frans militair
gestationeerd was. Ze studeerde o.a. filosofie en Latijn aan de universiteit
7

van Tunis waar ze ook afstudeerde. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was
haar moeder, intussen gescheiden van haar vader, actief in het Franse
verzet, de résistance. Daar maakte de moeder kennis met generaal
Jacques de Guillebon met wie ze in 1946 ook trouwde. Aan hem dankt
Jeanne-Claude het tweede deel van haar achternaam Denat de
Guillebon.
Jeanne-Claude wordt beschreven als een extraverte vrouw, knalrood
haar, kettingrookster maar vol ideeën en vooral uiterst deskundig als
“fundraiser” dus in het vinden van sponsoren voor de projecten die Christo
en zij ontwikkelden. Zelf zei ze dat ze artiest geworden is uit liefde voor
Christo. ”Als hij tandarts geweest was, was ik ook tandarts geworden!”
Christo en Jeanne-Claude ontmoetten elkaar in oktober 1958 toen hij de
opdracht kreeg een portret van haar moeder te schilderen. Haar ouders
waren allesbehalve blij met de relatie omdat Christo stateloos was en ze
probeerden de twee dan ook bij elkaar weg te houden. Zinloos natuurlijk.
Jeanne-Claude trouwde nog wel met haar Franse verloofde maar verliet
hem meteen na de huwelijksreis om naar Christo te gaan. Vanaf dat
moment leven en werken ze samen onder de naam Christo en heeft
Jeanne-Claude een belangrijk aandeel in de projecten van haar man
(afb.)
Het werk
Het meest bijzondere van de kunst van
Christo is dat die niet meer bestaat. Alle
projecten die ze maakten, zijn na enige tijd
letterlijk weer opgedoekt. Er zijn alleen nog
tekeningen, films en foto’s van te zien maar
het werk zelf is steeds van korte duur. Het
begon al in 1961 toen zij een tentoonstelling
hadden in Keulen waar zij ingepakte
olievaten exposeerden. Christo was al eerder
bezig allerlei dingen in te pakken zoals
flessen, stoelen, auto’s, altijd gewone
alledaagse dingen die nooit waren opgevallen. Door ze in te pakken
keken mensen plotseling met andere ogen naar die voorwerpen en
werden ze zich bewust van de bijzondere vorm of van de kleur. Christo
wilde hiermee aantonen dat er in de kunst geen hiërarchie bestond: alles
kon kunst zijn. Als je een typemachine inpakt word je je opeens bewust
van de vorm, de grootte, de kleur van zo’n alledaags gebruiksvoorwerp.
8

In Parijs blokkeerde hij in 1962 de Rue Visconti met een Iron Wall ofwel
een IJzeren Gordijn van olievaten dat de verbinding tussen de Rue de
Seine en de Rue Bonaparte volledig afsloot waardoor verbaasde
Parijzenaars plotseling van hun vertrouwde route moesten afwijken. Het
kunstwerk bleef maar enkele uren staan voor de politie ingreep maar
Christo maakte er in Parijs wel naam mee (zie afb.)
In 1964 verhuisde Christo naar de Verenigde
Staten. Hij speelde al veel langer met de
gedachte om grote bouwwerken in te pakken
en maakte daar als voorbereiding
schaalmodellen van, die in veel galerieën
geëxposeerd werden.
In 1968 kreeg hij de kans deel te nemen aan
de grote Documenta tentoonstelling in Kassel
(Duitsland), de wereldtentoonstelling voor
moderne kunst die eens in de vier jaar
gehouden wordt. Hij besloot hier een
onmogelijke opgave te realiseren. Hij ging
lucht inpakken. Hij ontwierp daarvoor een langwerpige kunststof ballon
met een inhoud van 5600 m³ die tot op een afstand van 25 km zichtbaar
zou zijn. De eerste pogingen om hem op te richten mislukten maar net
behulp van de grootste kranen van Europa slaagde hij erin op 3 augustus
1968 de ballon opgericht te krijgen. Met een hoogte van 70 meter was het
de grootste opblaasbare ballon zonder geraamte die ooit was gemaakt.
Hij bleef 10 uur overeind staan. De kosten van 70.000 dollar werden
geheel gefinancierd door Christo uit de opbrengsten van zijn tekeningen,
collages en schaalmodellen.
Dankzij deze projecten werd Christo’s naam in de kunstwereld steeds
bekender. Er volgden nog verschillende projecten zoals het project Valley
Curtain, een gordijn dat in augustus 1972 opgehangen werd in de Rifle
Gap Vallei in de Rockey Mountains. Aan vier stalen kabels werd een
oranje gordijn opgehangen van 14.000 m² met een gewicht van 200 ton.
Het eerste gordijn scheurde vrijwel meteen maar een tweede poging
slaagde wel. Het leverde een fascinerend schouwspel op. Helaas duurde
het maar 28 uur want door een naderende storm moest het gordijn weer
weggehaald worden.
9

In 1973 werd Christo genaturaliseerd tot staatsburger van de VS. Het
inspireerde hem tot een van zijn mooiste werken. Hij ontwierp Running
Fence, een gordijn van 40 km lengte in Sonoma en Marin County in
Californië dat uitmondde in de Stille Oceaan. Het gordijn was 5,5 meter
hoog en werd bevestigd aan stalen kabels die aan stalen masten hingen.
Hij moest daarvoor 59 boerenfamilies overtuigen van zijn plannen en hun
toestemming verwerven om van hun land gebruik te mogen maken. Het
leverde niet alleen werk op voor negen ingehuurde advocaten maar ook
een heftige discussie tussen de bewoners over wat kunst is. In een
prachtige film over dit project zegt een boerin:”Ik vind het kunst want als ik
op zaterdag een mooie taart bak is dat ook kunst!”.Er waren 200.000 m²
nylon doek voor nodig, 2050 stalen masten en 145 km staalkabel. Op 10
september 1976 was het werk klaar. Vooral bij zonsopgang leverde het
een onvergetelijk mooi gezicht op. (afb.)
10
Hierna pakte hij de voetpaden van een
park in Kansas City in, omringde de
eilanden in Biscayne Bay bij Miami met
grote roze drijvende kragen en plaatste
aan weerszijden van de Stille Oceaan
in Californië en Japan duizenden grote
paraplus, geel in Amerika en blauw in
Japan.
In 1984 kreeg hij, na negen jaar onderhandelen, van Jacques Chirac, toen
nog burgemeester van Parijs, toestemming om de oudste brug van Parijs,
de Pont Neuf midden in de stad, in te pakken. Het project werd op 22
september 1984 onthuld en trok meer dan 3 miljoen bezoekers.

Het beroemdste inpakproject in Europa was natuurlijk de Rijksdag in
Berlijn. Al vanaf 1973 probeerde Christo toestemming te krijgen dit
gebouw, het symbool van de Tweede Wereldoorlog en daarmee van de
20e eeuw , in te pakken. Met de hulp van de parlementsvoorzitter Rita
Süssmuth moest hij de parlementsleden zien te overtuigen van het belang
van dit project. Hij schreef een persoonlijke brief aan alle 662 leden van
het parlement, voerde talloze telefoongesprekken en vergaderde
tientallen keren met de politici. Op 25 februari 1995 gaf het parlement na
een discussie van 70 minuten groen licht voor het project. Er was meer
dan 100.000 m² kunststof voor nodig en meer dan 15 km kabels. Het
inpakken begon op 17 juni en was op 24 juni klaar. In de twee weken dat
de Rijksdag stond ingepakt, kwamen 5 miljoen bezoekers het project
bekijken. Nog nooit had een kunstwerk in zo’n korte tijd zoveel bezoekers
getrokken. (afb. 6, 7 en 8 )
11

Maar zelden zal een kunstenaar 22 jaar hebben moeten vechten om een
kunstwerk gerealiseerd te krijgen.
Tussendoor had Christo ook tijd voor een grapje. Zo pakte hij bijv. het
hondenhok van Snoopy uit de strip ”Peanuts” in en schonk het aan het
museum gewijd aan de schrijver van “Peanuts”: Charles M.Schulz.
Het laatste grote project dat de Christo’s aanpakten (en niet inpakten),
was het project “The Gates” in Central Park in New York. Ook hier had de
voorbereiding bijna 30 jaar gekost. Christo richtte 7503 poorten op over
de paden van het Central Park. Ze waren 5 meter hoog en besloegen een
lengte van 37 km. Iedere poort was voorzien van een saffraankleurig doek
en alle poorten werden tegelijk onthuld door 600 betaalde “poortwachters”
die twee weken lang het project in de gaten hielden. Het project kostte 21
miljoen dollar, die geheel werden betaald door Christo en Jeanne-Claude
door tekeningen, collages, voorstudies en soortgelijk werk van eerdere
projecten te verkopen. De inwoners van New York waren dolenthousiast
en discussieerden wekenlang over kunst in plaats van over de koersen
van de Dow Jones.
Na New York hebben Christo en Jeanne-Claude hun laatste gezamenlijk
werk gerealiseerd in Wenen. Als definitieve afsluiting van de 20e eeuw
met haar wereldoorlogen wilde de stad Wenen een andere bestemming
vinden voor de zg. Flaktürme, torens die tijden WOII gebouwd werden
voor het luchtafweergeschut tegen de aanvallen van de geallieerden.
Besloten werd er het project CAT in te huisvesten: Contempory Art Tower:
een toren voor hedendaagse kunst. Hier worden tentoonstellingen van het
werk van hedendaagse kunstenaars georganiseerd maar er kunnen ook
kunstenaars gedurende een bepaalde periode zelf werken. Aan Christo
werd gevraagd een ontwerp te maken om
de toren in te pakken. Het resultaat
daarvan kunt u zien op een velletje
postzegels dat Oostenrijk in april 2009
heeft uitgegeven. Links visie van Christo,
rechts de vorm die het gebouw intussen
heeft gekregen. Geheel in de stijl van
Christo’s tekeningen is onder de zegels
een deel van de stadsplattegrond van
Wenen afgebeeld met de plek van de
CAT-tower. (afb.9 )
12

Christo en Jeanne-Claude hebben zelf de eerste zegels in Wenen in
ontvangst genomen. Tijdens een gesprek antwoordde Christo op de vraag
wat zijn volgende project was: “ Over 10 jaar ben ik 84. Mijn grootste
project is dan nog in leven te zijn!”
Het zijn bijna profetische woorden als je bedenkt dat Jeanne-Claude een
half jaar later al zou overlijden. Nu Christo alleen verder moet, is het zeer
de vraag of er ooit nog een groot project wordt ingepakt. Begin dit jaar
werd bekend dat hij toch weer plannen heeft een rivier in de VS te
overkappen. De voorbereidingen daarvoor zijn in volle gang. De overige
projecten bestaan niet meer, maar dankzij de voorstudies, de tekeningen,
de documentaires en de boeken kunnen we nog lang nagenieten van het
werk van deze twee bijzondere kunstenaars.
John Tolsma
Literatuur:
J.Baal-Teshuva – Christo & Jeanne-Claude, New York 1995
Die Briefmarke jrg 57, nr 5 mei 2009 – We do not talk about politics
B. Chernow – Christo and Jeanne-Claude: A Biography, St. Martin’s
Press, New York
Bezoek aan een theaterproductie van Jan Houwing
In ‘Schildersverdriet’ van april 2011 heeft onze nieuwe docent Jan
Houwing zich voorgesteld als een veelzijdig mens. Zo zijn wij direct in de
gelegenheid gesteld om naar zijn theaterproductie voor amateurs te
komen kijken in Zuidhorn.
We waren met vijf dames van de dinsdagmorgengroep en gingen met
weersvoorspelling “STORM, niet langs het water ..." op pad.
En inderdaad het was een spetterende voorstelling. De drie avonden in de
grote zaal Balk waren geheel uitverkocht.
We hopen vaker in de gelegenheid te zijn om wat van zijn vele kunnen te
mogen zien. Als dinsdagmorgengroep hebben we ook een fijne docent
weer gekregen.
NB: Dit stukje schrijf ik op 1 april en wordt gelezen in september.
Fenny Kool
Workshops
In het najaar komen er weer een paar workshops. Om te beginnen geeft
Jelly van den Bosch op zaterdag 22 oktober voor de tweede keer een
13

workshop monochroom schilderen. Monochroom schilderen helpt thuis te
raken in de wondere wereld van het kleur mengen.
Monochroom schilderen is niet alleen leerzaam, maar ook verrassend. Je
werkt met de mengkleuren van twee primaire kleuren. Eind september
komt er een intekenlijst op het atelier te hangen met de nodige informatie
over materiaalgebruik, enz.
Verder heeft Marleen van Engelen aangegeven een workshop Linosnede
te willen geven. Omdat we deze kopij in de vakantie moesten
samenstellen is het niet op tijd gelukt om contact op te nemen met
Marleen. Onze planning is zaterdag 12 november maar dat zullen we t.z.t.
op het atelier bekend maken. De workshops zijn gratis voor de leden,
maar we proberen via de kranten ook een viertal plaatsen te reserveren
voor niet-leden die wel moeten betalen. Wellicht levert dat ook weer een
aantal nieuwe leden op.
Tenslotte geeft Jan Kenter op 14 januari 2012 een workshop abstract
schilderen. Nadere gegevens daarover vindt u t.z.t. op het informatiebord.
De paden op, de lanen in…. op Schiermonnikoog
14

De donderdagochtendgroep houdt wel van een avontuurtje. Daarom
togen we op 13 mei met onze docent Jan Kenter richting Schiermonnikoog
om daar te gaan schilderen. Vanaf het moment dat je op de
boot stapt en het vasteland achter je laat komt dat “eilandgevoel” bij je
binnen, los van alle zorgen en helemaal klaar voor een dag genieten.
Genieten werd het zeker. Na de noodzakelijke koffie in het dorp, togen we
op de fiets naar het Noordzeestrand, waar we vanuit de duinen een
prachtig zeepanorama met geweldige wolkenluchten konden vastleggen
in aquarel of in inkt. Jan Kenter struinde door het helmgras om iedereen
te adviseren in het gebruik van kleuren, suggesties te doen over hoe in te
kaderen of gewoon wat te filosoferen over de rol van creativiteit in je
leven.
Na de middag was er een wisseling van decor. We gingen naar de
zuidkant van het eiland om het wad vast te leggen. Je kon merken dat bij
menigeen er al een soort vaardigheid was ontstaan in het vlot opzetten
van een aquarel. De resultaten werden uiteraard kritisch maar welwillend
besproken. Een prima etentje sloot een mooie creatieve dag af die op de
boot terug werd uitgeluid met een prachtige zonsondergang.
15

… en in de Heemtuin in Peize
Op 7 juli werd opnieuw voor de buitenlucht gekozen, nu in de heemtuin in
Peize. Dankzij de goede voorbereidingen van Margreeth van Gijtenbeek
kwamen we in een mooi stukje natuur waar de koffie gelukkig al klaar
stond. Om met de dichter Kloos te spreken: “De natuur is mooi maar ik
moet er wel wat bij te drinken hebben!” Nadat iedereen een plekje had
gezocht kon er worden geschilderd. Helaas zorgde de regen ervoor dat
de aquarellen een zeer spontaan karakter kregen, vaak tot verrassing van
de kunstenaars. Desondanks werd het een heel gezellige schildersessie
met ook nu weer verrassende resultaten.
John Tolsma
Quiz: Weet iemand wie de schilder is van dit schilderij?
Dat was de eerste vraag van quizmaster en docent Jan Houwing. De
vraag werd gesteld aan de leden van de dinsdagmorgengroep die heerlijk
op het terras zat van Diny en Egbert Brouwer. Op dat terras is de groep al
een paar keer te gast geweest, maar nooit was er een wedstrijd aan
verbonden. Wel altijd veel “lekkers bij de koffie“, en dan nog borrelhapjes
of kersen. De di-mo groep is echt groep van snoepers.
16

Die eerste vraag luidde het begin in van een felle strijd tussen twee
groepen. Want meedoen was leuk maar winnen was nog leuker. De
vragen waren moeilijk. Want wie weet hierop een antwoord? Noem zoveel
mogelijk schilders die een handicap hadden of hebben. Kijk, op Van Gogh
kom je nog wel, want die had maar één oor toen hij stierf. Maar dan wordt
het lastig. Of een andere vraag: noem zo veel mogelijk kleuren blauw. Er
was een grapjas die verzon: lichtblauw en donkerblauw. De vragen
werden per groep gesteld en moesten ook per groep worden beantwoord.
Daar hoorde druk overleg bij. De voorzitter van TSR probeerde nog vals
te spelen en quizmaster Jan te beïnvloeden, maar dat lukte niet. Om tot
een bevredigende uitslag te komen foezelde Jan wel een beetje en dat
had tot resultaat dat de stand gelijk eindigde. En zo was iedereen heel
tevreden. Maar vooral omdat het zo gezellig en bijzonder was geweest.
Paul de Vries
”De amateur verdient het serieus te worden genomen.”
Dit is de koptekst van een artikel van Marina de Vries in de kunstbijlage
van de Volkskrant van 22 juli jl. Verder schrijft ze “De grens tussen
liefhebbers en professionals in de kunst is dun.” Aanleiding voor haar
verhaal is de jaarlijkse Summer Exhibition van de Royal Academie of Arts
in Londen waar het werk van beroemde kunstenaars als Lucian Freud,
Tracey Emin en Anselm Kiefer afgewisseld wordt met het werk van
amateurs. De tentoonstelling trekt ieder jaar duizenden bezoekers die het
interessant vinden het werk van profs en amateurs naast elkaar te zien en
te vergelijken.
Het Gemeentemuseum in Den Haag en het Kunstcentrum De Appel in
Amsterdam haken nu aan bij deze ontwikkeling en organiseren deze
zomer ook een tentoonstelling van professionals en amateurs. Als u dit
leest is de tentoonstelling Anoniem gekozen in Den Haag helaas al
afgelopen maar de expositie Iedereen kan alles!? Genie zonder Talent in
Kunstcentrum De Appel in Amsterdam is nog t/m 2 oktober te bezichtigen.
Het geeft wel aan dat amateurkunst steeds meer de moeite waard
gevonden wordt. Dat is ook de filosofie achter de atelierroute voor
amateurkunstenaars Kunstmomenten Noordenveld die op 10 en 11
september georganiseerd wordt in Roden en Roderwolde. Maar liefst 60
amateurkunstenaars van wie er velen lid zijn van de Teken- en
Schildergroep Roden, exposeren dan hun werk thuis, in hun eigen atelier
of in een andere expositieruimte in Roden en Roderwolde. Niet alleen
17

schilders en tekenaars maar ook beeldhouwers, fotografen, lithografen,
ontwerpers van sieraden en van creatieve objecten laten hun werk zien.
Het niveau mag dan verschillend zijn, wat hen bindt is het enthousiasme
en de passie waarmee ze hun artistieke ambitie proberen vorm te geven.
Nu al wordt duidelijk dat het barst van het talent in het Noordenveld.
Wilt u wel eens zien waartoe ze in staat zijn? Kom dan op zaterdag 10 of
zondag 11 september tussen 11.00 en 17.00 uur langs bij de ateliers en
maak kennis met al het moois dat in onze gemeente en op onze club
gemaakt wordt. U kunt natuurlijk niet het werk van alle 60 kunstenaars in
twee dagen bekijken. Maak daarom een voorselectie. Dat kan op de site
www.kunstmomentennoordenveld.nl waar van alle deelnemers één werk
is afgebeeld. U krijgt zo vast een indruk van wat voor u de moeite waard
is. Bovendien vindt u daar de kunstroute aangegeven. De ateliers zijn
herkenbaar aan het logo en aan een groot potlood dat voor de deur staat.
De organisatie wenst u heel veel plezier!
Kunst in de basisschool.
In het Schildersverdriet van april heb ik een oproep geplaatst om je op te
geven voor een expositie in de maand september in één van de
basisscholen van Roden. Helaas bleek er geen animo voor te zijn.
Misschien heeft dit te maken met de atelierroute 10 en 11 september a.s.
voor amateurkunstenaars in Roden en Roderwolde en met onze expositie
in oktober in her Koetshuis. Vandaar dat ik nogmaals een oproep doe om
volgend jaar in de maand september in één van de scholen te exposeren.
Ikzelf heb een afspraak gemaakt met De Hoeksteen voor dit jaar. Dit
initiatief gaat uit van Loes Hoff van het Cultuurloket van de gemeente
Noordenveld. Het is de bedoeling kinderen in aanraking te brengen met
de schilderkunst. De maand september is uitgekozen omdat er dan nog
geen ‘kunst’ van de kinderen in de expositieruimte hangt. Het lijkt mij heel
leuk om ook een keer in één van de klassen iets te vertellen over mijn
schilderijen en mijn manier van werken. Dit laatst hoeft niet maar mag
wel.
Vanaf 5 september hangt er weer een intekenlijst op het atelier voor 2012.
Het is ook een goede stimulans voor kinderen om lid te worden van de
jeugdgroep van de TSR.
Greet Westenbrink-Feijen
18

Kunst in de Kerk
In juni, juli en augustus hebben drie vrouwen met een aantal schilderijen
in een drietal kerken in Roden en Roderwolde geëxposeerd: Linda
Vissering in de Catharinakerk, Loes Wouda in Op de Helte en Greet
Westenbrink in Roderwolde. Helaas moest Linda haar schilderijen na
korte tijd weer weghalen wegens een te hoge vochtigheidsgraad in de
kerk. Daardoor kunnen de lijsten kromtrekken en dat is niet de bedoeling.
De KiK commissie gaat zich nog beraden of er een alternatief mogelijk is.
Voor de komende drie maanden gaan weer een paar leden van de TSR
exposeren in de kerken. Voor Roderwolde is dat Wilma Riemersma van
de maandagmorgengroep en in Op de Helte gaat Anneke Hoes van de
woensdagmorgengroep exposeren. Grietje Liewes en Trees Brink van de
dinsdagmiddaggroep hadden we gepland voor de Catharinakerk maar dat
gaat waarschijnlijk niet door. We zoeken naar een oplossing. Begin
december wordt er weer gewisseld en daarvoor hebben we nog een
aantal mensen op de lijst staan. Voor maart t/m mei komt er t.z.t. weer
een intekenlijst op het atelier te hangen.
Meer informatie bij Greet Westenbrink
INLEVEREN KOPIJ SCHILDERSVERDRIET
Kopij voor het voorjaarsnummer van Schildersverdriet dient vóór
1 februari 2012 te worden ingeleverd bij voorkeur via e-mail. De tekst
graag als ‘platte tekst’ - dus zonder opmaak - aanleveren bij het onderstaande
adres:
Redactie Schildersverdriet ad interim:
John Tolsma
Duinakker 31
9302 DE RODEN
tolsma.stout@home.nl.
Website TSR
www.tekenenschildergroeproden.nl
19

DOCENTEN
Antje Sonnenschein Wim Heesen
Ma-mo, wo-mo ma-mi, ma-av
Stadsweg 36 Bataviastraat 56a
9917 PW Wirdum 9715 KR Groningen
0596-572 617 050-573 24 60
wjtrip@planet.nl wim.heesen.c.w@planet.nl
Jan Houwing Ellis Veldstra
di-mo di-mi
Stadhouderslaan 36a Oldambtlaan 59
9717 AH Groningen 9727 DM Groningen
050-3122614 050-7850045
janhouwing@hotmail.com ellisveldstra@live.nl
Marleen van Engelen Jan Kenter
di-av wo-av, do-mo, do-mi, do-av
Gen. v.d. Boschweg 7 + Jeugdgroep
9341 AC Veenhuizen Fossemaheerd 202
0592-38 85 20 9737 KM Groningen
marleen@kunst-en-vlieg.com 050-541 76 20
jankenter@home.nl
20
Ger Kuijlenburg
wo-mi, vrij-mo
Heidebindersweg 8
9311 RA Nieuw-Roden
050-502 08 98
ger@kuijlenburg.com
Jelly van den Bosch Ronald Medema
vaste invalkracht Vaste invalkracht
Hoppad 19 Langeloërduinen L 54
9301 PG Roden 9331 WK Norg
050 501 9757 0592 61 5834
jellyvandenbosch@hotmail.com ronald@allron.nl