Ten Geleide zomer 2005 - KNGF Geleidehonden

TEN Uitgave
van het Koninklijk Nederlands Geleidehonden Fonds
24e jaargang nr. 78, zomer 2005
GELEIDE
20 JAAR FOKBELEID
“Geleidehonden fokken blijft
een mooi en boeiend vak”

Inhoud
Voorwoord
Geleidehonden fokken blijft een mooi
en boeiend vak
De vraagbaak
In de nesten: vijf ervaren fokgastgezinnen
aan het woord
‘Op de hoogte’
Nieuws en wetenswaardigheden
Nesten op school
COLOFON
TEN GELEIDE
is een uitgave van de Stichting Koninklijk
Nederlands Geleidehonden Fonds
(KNGF Geleidehonden) en wordt verspreid
onder haar geleidehondgebruikers en relaties.
Het blad verschijnt periodiek in zwartdruk
en - op aanvraag - in Braille, gesproken vorm
(Daisy cd-rom) en op diskette.
REDACTIE
Irma Metzger, Monique de Jonge
VORMGEVING
Hermkens Vormgeving & Publiciteit
Van Diemenstraat 224, 1013 CP Amsterdam
DRUK
Drukkerij Aeroprint, Polderweg 22 - 28
1191 JR Ouderkerk a/d Amstel
COVERFOTO
Xanta met pups
KONINKLIJK NEDERLANDS
GELEIDEHONDEN FONDS
(KNGF Geleidehonden)
Postbus 544,
1180 AM Amstelveen
Tel.: 020 - 496 93 33
Fax: 020 - 496 57 76
Internet: www.geleidehond.nl
E-mail: kngf@geleidehond.nl
Postbanknummer: 275400
2
3
6
8
11
12
15
Voorwoord Alleen
D
eze zomer viert KNGF Geleidehonden
feest. Ten eerste omdat we
dit jaar 20 jaar geleidehonden fokken,
ten tweede vanwege de geboorte van
onze 1500ste aspirant-geleidehond. In
de afgelopen jaren speelden talloze
moederhonden en fokgastgezinnen een
belangrijke rol bij de vrijheid en zelfstandigheid
die onze cliënten verkregen dankzij
hun geleidehond. Daar mogen we dit
jaar best even bij stilstaan en dat doen
we ondermeer in deze Ten Geleide.
De keuze om in 1985 met een eigen fokprogramma
te starten heeft heel wat
impact gehad op onze organisatie. Een
nieuwe afdeling, Puppy- en Pleeggezinnenzorg
(PPZ), werd opgericht die zich
speciaal ging richten op het fokken en
aankopen van goede geleidehonden en
het begeleiden van de fokgastgezinnen,
pleeggezinnen en pups. De afdeling
PPZ heeft ons zelfstandiger gemaakt,
minder afhankelijk van andere fokkers
en van de aankoop van honden uit het
buitenland. En we zijn er ook professioneler
door geworden, want het fokken
van een geleidehond is een vak apart.
Alleen de allerbeste hond is immers
goed genoeg om geleidehond te worden.
Ingrid Nijman, hoofd van onze afdeling
PPZ, vertelt er alles over verderop
in dit blad.
Het is boeiend om te lezen over de fokgastgezinnen
die telkens weer vol overgave
voor de moederhonden en nieuwe
nesten puppy’s zorgen en zo betrokken
zijn. De inzet van onze fokgastgezinnen
is van enorme waarde voor ons. We
moeten blindelings op hen kunnen vertrouwen
en intensief met hen samen-
werken, maar we vragen ook een eindeloze
portie geduld en energie. Hun normale
gezinsleven staat compleet op z’n
kop rond de bevalling en kraamtijd van
de hond. In deze Ten Geleide vertellen
vijf zeer ervaren fokgastgezinnen wat
het voor hen telkens weer zo de moeite
waard maakt. Want zij verzorgen de
nesten in voor- en tegenspoed. Dat
betekent ondermeer de verzorging van
de moederhond tijdens de dracht, lange
nachten naast de werpkist zitten en
geheel belangeloos voor een nest krioelende
puppy’s zorgen. En na zo’n acht
weken dan met pijn in het hart de pups
overhandigen aan de puppypleeggezinnen!
Ook die gezinnen zetten zich vervolgens
volledig in voor de opvoeding en
socialisatie van onze pups. Sommige
pleeggezinnen nemen deze verantwoordelijke
taak zelfs al jaren achter elkaar
op zich. Mijn complimenten voor deze
fokgastgezinnen, de puppypleeggezinnen,
de betrokken medewerkers van
KNGF Geleidehonden en niet in de laatste
plaats de moederhonden die ervoor
zorgen dat er gemiddeld jaarlijks zo’n
130 tophonden staan te trappelen om
met de opleiding tot geleidehond van
start te gaan. In dit speciale jaar wil ik
mijn grote dankbaarheid voor hun werk
uitspreken. Het moge duidelijk zijn dat ik
dan namens geheel KNGF Geleidehonden
en al onze cliënten spreek.
Met vriendelijke groet,
Ellen Greve
Directeur
de allerbeste hond is goed genoeg om geleidehond te worden. En dat
kan alleen als je alles over een hond weet. Zijn achtergrond, zijn karakter, zijn
opvoeding in het eerste jaar en vooral ook zijn gezondheid. Daarom gooide
KNGF Geleidehonden in 1985 het roer om en startte een eigen fokprogramma.
Van kleine fokker groeide het uit tot een internationaal erkende professionele
geleidehondenfokschool met een productie van 100 zelf gefokte pups per jaar.
G
eleidehonden fokken is een vak dat Ingrid Nijman,
hoofd afdeling Puppy- en Pleeggezinnenzorg
(PPZ) tot in de puntjes beheerst. In 1989 begon zij bij
KNGF Geleidehonden als consulente bij wat toen
nog de Fokafdeling heette. Vervolgens werd zij als
hoofd PPZ verantwoordelijk voor alles wat met het
fokken van geleidehonden te maken heeft. Dat er de
afgelopen twintig jaar heel wat is veranderd, weet
Ingrid voor het grootste gedeelte uit eigen ervaring.
“Toen ik begon als consulente was ons fokbeleid
minder professioneel dan nu, hoewel al in 1985 met
de start van een eigen fokprogramma de eerste stap
op weg naar verdere professionalisering was gezet.
In 1985 werd ook de huidige afdeling PPZ opgericht:
een aparte afdeling voor het fokken en aankopen van
pups en het begeleiden van fokgastgezinnen en
pleeggezinnen. Vóór 1985 waren we afhankelijk van
andere fokkers. En daarnaast ook van wat de Engelse
geleidehondenschool ons aan jonge honden kon
leveren. Al met al hadden we daardoor onvoldoende
pups om op te leiden terwijl de vraag naar geleidehonden
alleen maar steeg. Bovendien wisten we niet
alles over de achtergrond, gezondheid en opvoeding
van de honden. En dat is wel heel belangrijk als je
gezonde en goede geleidehonden wilt afleveren. De
koerswijziging van 1985 was kortom hard nodig.”
HOOFD PUPPY- EN PLEEGGEZINNENZORG INGRID NIJMAN:
“Geleidehonden fokken
blijft een mooi 20 JAAR KNGF-FOKBELEID
en boeiend vak”
Tekst: Joke van der Ley
VAN KENNEL NAAR
FOKGASTGEZIN
De locatie aan de Middenweg
in Amsterdam
was ongeschikt om het
nieuwe fokbeleid te realiseren.
Daarom zocht en
vond KNGF Geleidehonden
een nieuwe locatie
op het terrein van een
voormalig KI-station in
Amstelveen, ook nu nog
de locatie waar onze organisatie is gevestigd. Op deze
locatie werden ruimere kennels gebouwd die bovendien
waren voorzien van glazen ramen, camera’s en
extra verwarming. KNGF Geleidehonden begon met
fokken in kennels, maar niet voor lang. Ingrid: “Er was
’s avonds en ’s nachts geen toezicht bij de honden en
we wisten inmiddels uit onderzoek dat het voor honden
veel beter is om in een huiselijke omgeving op te
groeien. We besloten daarom het voorbeeld van onze
Engelse zusterorganisatie de Guide Dogs for the
Blind Association (GDBA) te volgen en niet meer in
de kennel maar bij mensen thuis te fokken. Daarmee
werd het principe van het fokgastgezin (gezin dat
moederhond en nest in huis neemt) geïntroduceerd.
▲
3

4
20 JAAR KNGF-FOKBELEID
Begeleiding van de
nesten blijft voor KNGF
Geleidehonden heel
belangrijk
Het gastgezin ontvangt daarbij ondersteuning en
begeleiding van een speciaal daarvoor opgeleide
KNGF-medewerker. Het allerbelangrijkste voordeel
van deze werkwijze is dat puppy’s leren leven in
omstandigheden waar ze ook later in zullen verkeren.
In een gezinssituatie dus, met kinderen en allerlei
dagelijkse geluiden zoals dat van een draaiende wasmachine.
Dergelijke omstandigheden kun je nooit in
een kennel simuleren.”
LABRADOR-GOLDEN RETRIEVER
Waar in het begin nog op bescheiden schaal werd
gefokt, zette vanaf 1989 een periode van groei in.
Ingrid: “We konden toen een golden retriever-kennel
opkopen met moederdieren in verschillende leeftijden.
Dat zijn de eerste honden geweest waar we serieus
mee hebben gefokt. Deze honden kruisten we vervolgens
met labradors. De keuze voor deze rassen was
uiteraard niet toevallig. Zowel labradors als golden
retrievers zijn beide honden van een sociaal ras en
daarmee goede en prettige
geleidehonden. Natuurlijk
kregen we nog
niet meteen de ideale
geleidehond door deze
honden te kruisen. De
gefokte honden selecteerden
we op hun geleidehondencapaciteiten:
werklustig met een grote
bereidwilligheid, een stabiel
maar zacht karakter
en natuurlijk een goede
gezondheid. Denk daarbij
aan goede ogen, heupen
en geen ziektes
zodat de hond een lang
leven als geleidehond
tegemoet kan gaan. Ik
kan nu zeggen dat dit
uitstekend gelukt is. De labrador-golden
retrievers
zijn nog steeds zeer succesvolle
geleidehonden.”
NIEUWE KRUISING
De afdeling PPZ bleef
naar vernieuwing zoeken.
Er bleek vraag naar herders
als geleidehond,
vooral vanwege hun beschermende
en wat meer
op de baas gerichte karakter.
Ingrid: “Alleen met
herders fokken leek ons
lastig. Een herder wil
mee met zijn baas en als
dat niet altijd kan, zet hij de hele tent op zijn kop. Dat
was voor ons dus geen optie. Maar een kruising met
een herder wilden we wel proberen, hoewel daar
alleen in Engeland ervaring mee was. Daar werden
herders met golden retrievers gekruist. Die combinatie
was vooral gemaakt om een mooie hond te krijgen.
Maar wij gingen niet voor mooi maar voor een goede
geleidehond.” De keuze viel uiteindelijk op een kruising
met een labrador. “Een inmiddels zeer succesvolle
KNGF-kruising die ook in het buitenland grote
aandacht trekt”, vertelt Ingrid. “Nog recent werden
enkele pups geschonken aan Guiding Eyes, een
Amerikaanse zusterorganisatie die ook de mogelijkheden
wil onderzoeken om deze kruisingen te gaan
fokken. Ook krijgen we regelmatig bezoek van buitenlandse
collega’s die geïnteresseerd zijn in de kruising
herder-labrador.”
GEZONDERE HONDEN
Twintig jaar zelf fokken heeft niet alleen geleid tot bijzondere
kruisingen maar ook tot betere en gezondere
honden. Ingrid licht toe: “Toen we in de beginperiode
nog pups van fokkers kochten, kreeg je globaal twee
typen honden: de mooie honden en de typische werkhond.
Natuurlijk wil je het liefst een combinatie: niet
een hond met alleen veel werklust en een al te grote
jachtpassie en ook geen hond die alleen maar mooi
is en niet wil werken. De kruising van deze twee typen
heeft geleid tot uitstekende resultaten. Onze honden
hebben inmiddels ruimschoots bewezen zeer geschikt
te zijn als geleidehonden. Overigens weten we
pas na een jaar of een hond ook fokhond kan worden.
Pas na een basisopleiding hopen we genoeg te
weten over de gezondheid, karakter en stamboom van
een hond om zo’n besluit te kunnen nemen. Lukt het
dan toch niet dan kan een fokhond altijd nog een
goede geleidehond worden.” Zelf fokken heeft niet
alleen betere maar ook gezondere honden opgeleverd.
“Het percentage honden met heupdysplasie is in de
afgelopen jaren enorm gedaald. Afwijkingen die vooral
op oudere leeftijd voorkomen zoals cataract (=staar)
en epilepsie zijn wat lastiger uit te bannen. We proberen
altijd aan de hand van een zorgvuldige risicoinventarisatie
na te gaan hoe groot de kans is dat
nakomelingen drager zijn van een ziekte. We bekijken
dan alle gezondheidsgegevens van een hond, zijn
stamboom en maken vervolgens een afweging.
Daarbij kun je natuurlijk pech hebben. Tenslotte werk
je met levend materiaal en zijn niet altijd alle risico’s
van tevoren in te schatten. Daarom blijft het fokken van
geleidehonden ook zo’n mooi en boeiend vak.”
MEER GEFOKTE PUPS
De rol van de gastgezinnen is de afgelopen decennia
onverminderd belangrijk. Socialiseren en verzorgen
van pups blijkt nog altijd het beste te gaan binnen een
fokgastgezin en niet in een kennel. Binnen de fok-
gastgezinnen is er veel enthousiasme en toewijding.
Onveranderd is ook de begeleiding die elk gastgezin
krijgt. “Begeleiding van de nesten blijft voor ons heel
belangrijk”, zegt Ingrid. “Dat geldt zowel voor een
onervaren als er ervaren fokgastgezin. Pups zijn in
de eerste weken nog heel kwetsbaar en ieder nest is
weer anders. We gaan dan ook wekelijks op visite om
te kijken hoe alles gaat. Overigens doen we bijna alle
bevallingen zelf. En mocht er een keizersnede nodig
zijn, dan hebben we altijd de eigen dierenarts achter
de hand. Dat werkt prima.” De in 1985 ingezette wijziging
van het fokbeleid heeft KNGF Geleidehonden
volgens Ingrid veel opgeleverd: “Ten eerste beschikken
we nu over een constante stroom van jonge honden
die tot geleidehond kunnen worden opgeleid. Verder
is onze productie gestegen van 20 gefokte pups in
1988 tot 100 in 2004. En PPZ is uitgegroeid tot een
afdeling die bestaat uit een hecht team van zes professionals
en niet te vergeten honderden vrijwilligers
(fokgastgezinnen en pleeggezinnen) zonder wie PPZ
niet zou kunnen bestaan.’
KNGF-kruising
herder-labrador trekt ook
in het buitenland
aandacht
Dankzij fokbeleid constante stroom van pups
die in de opleiding kunnen
TOEKOMST
Per jaar levert KNGF Geleidehonden nu zo’n zestig geleidehonden af.
Maar daarmee is het plafond nog niet bereikt. Ingrid: “We willen in de
toekomst nog wat verder groeien want de vraag naar geleidehonden
neemt niet af. Daarnaast zullen we nog intensiever gaan samenwerken
met collega-scholen in Engeland, Amerika en Australië. Nu al
wordt er bijvoorbeeld sperma van honden overgevlogen en maken we
gebruik van elkaars kennis en ervaring. Daar gaan we zeker mee door.
Want het is essentieel om nieuwe ontwikkelingen te volgen en te blijven
vernieuwen. Alleen zo kunnen we goed inspelen op de vraag van
onze cliënten. Want dat is waar we het uiteindelijk allemaal voor doen:
zoveel mogelijk goede en gezonde geleidehonden opleiden om blinde
en slechtziende mensen de kans te geven op een vrij en onafhankelijk
leven. Mij blijft dit in elk geval motiveren om op de ingeslagen weg
door te gaan, samen met de passie voor het vak.”
5

6
Vraag
BAAK
Het fokken van (geleide)honden
brengt een grote verantwoor-
delijkheid met zich mee. Er
moet bijvoorbeeld bij de keuze
van de ouderdieren gelet wor-
den op de gezondheid en het voorkomen van erfelijke aan-
doeningen, er wordt gekeken naar de karakters van de reu
en de teef en hun gedrag. Is het nest eenmaal geboren, dan
moeten de pups voldoende liefde en aandacht krijgen, goed
gesocialiseerd worden, de juiste medische (voor)zorg krij-
gen en op een verantwoorde wijze gevoed worden. Voor de
afdeling Puppy- en Pleeggezinnenzorg van KNGF Geleide-
honden, maar met name het fokgastgezin betekent dit een
heel intensieve periode van ruim twee maanden. Op de leef-
tijd van ongeveer 7,5 week verlaten de pups het nest en gaan
ze ieder naar een eigen puppypleeggezin. Dit afscheid is
vaak moeilijk voor het fokgastgezin, maar zij weten dat hun
verantwoordelijke taak wordt overgenomen door enthou-
siaste pleeggezinnen.
? ? ? ?
MIJN TEEFJE WAS LOOPS, NU IS ZE SLOOM EN
HAAR TEPELS ZIJN GEZWOLLEN. WAT IS ER AAN
DE HAND?
De symptomen wijzen op een zogenaamde ‘schijnzwangerschap’,
een onschuldige speling van de
natuur. Dit verschijnsel treedt meestal ongeveer vier
tot negen weken na de loopsheid op. Dat is het
moment dat de teef, als ze tijdens de loopsheid
gedekt zou zijn geweest, drachtig was en had moeten
werpen. Dus, ondanks dat ze niet drachtig is, reageren
lichaam en psyche van het dier toch als zodanig.
De oorzaak van schijndracht is hormonaal. Soms
krijgt de teef een dikke buik, haar gedrag kan veranderen,
de melkklieren zwellen vaak op en er komt
soms melk uit de tepels. De hond wil minder graag uit
en kan nestelgedrag vertonen door kuilen te graven
of met knuffels te slepen en deze te beschermen als
pups. Schijnzwangerschap gaat na enkele weken
vanzelf over, vooral als de hond veel afleiding krijgt in
de vorm van wandelingen en ontspanning en haar
nesteldrang wordt ontmoedigd. Slechts in uitzonderingsgevallen
zijn medicijnen nodig om de klachten te
verminderen. Als een hond eenmaal schijnzwanger is
geweest, kan dat bij een volgende loopsheid weer
voor komen. Na de castratie worden teven niet meer
loops en ook niet meer schijndrachtig.
? ? ?
BIJ DE GEBOORTE VAN ASPIRANT GELEIDEHONDJES
ZIJN ZOWEL HET FOKGASTGEZIN ALS IEMAND VAN
KNGF GELEIDEHONDEN AANWEZIG. IS DAT NIET
OVERDREVEN?
Het klopt dat er altijd een PPZ-medewerker bij de
bevallingen van KNGF-moederhonden aanwezig
is. Sinds de domesticatie van wolven en het ontstaan
van de verschillende rassen, leven honden
namelijk niet meer in de natuur. We zijn een
samenlevingsverband met hen aangegaan en ze
zijn voor veel dingen afhankelijk van ons, bijvoorbeeld
voor aandacht, veiligheid, beweging en voedsel.
Een bevalling is een natuurlijk proces, maar
daardoor niet minder spannend of ingrijpend voor de
moederhond. Het is prettig voor haar als ze wordt bijgestaan
door een vertrouwd persoon, oftewel iemand uit
het fokgastgezin. Daarnaast kan er specialistische hulp
nodig zijn bij de bevalling, bijvoorbeeld als er een pup verkeerd
ligt, te groot is of als de weeën te zwak zijn. Die hulp wordt
geboden door de PPZ-medewerkers. Alleen voor speciale ingrepen,
zoals een keizersnede, moet de hulp van een dierenarts ingeroepen worden.
De moederhonden zijn eigendom van KNGF Geleidehonden en daarom zijn
onze medewerkers verantwoordelijk voor een goed verloop van de bevalling.
Reden genoeg dus, om de moederhond (en het fokgastgezin) niet aan hun lot over
te laten bij haar taak om aspirant-geleidehondjes op de wereld te zetten.
WAAROM PLAATSEN JULLIE GEEN PUPS BIJ
GEZINNEN MET KINDEREN JONGER DAN 4 JAAR?
Een kind en een volwassen hond kunnen heel goed
samen, maar de combinatie van het opvoeden van
een pup en een jong kind over de vloer is zwaar. Ze
zijn vaak op dezelfde momenten druk en ondeugend,
het kind wordt omver gesprongen door de pup, de
pup grist een boterham uit de handjes of bijt met
zijn scherpe tandjes speels in de benen en pyjama
van het kind. Daardoor ben je de hele dag bezig
met het in goede banen leiden van het gedrag van
beiden. In de praktijk blijkt dit heel frustrerend te
zijn; het geeft het gevoel alsof je steeds voor politieagent
moet spelen en kind of pup te kort doet.
Daarnaast mogen kinderen en pups nooit zonder
toezicht bij elkaar zijn. Met het oog op socialiseren
is het ook handiger als je zonder kinderen op pad
kan. Dit gaat makkelijker bij mensen waarvan de
kinderen al wat groter zijn en naar school gaan.
Tijdens een socialisatiebezoek aan een winkelcentrum
of een station heb je je handen vol aan de
begeleiding van een aspirant-geleidehond en een
jong kind moet natuurlijk ook steeds in de gaten
gehouden worden. Dit blijkt in de praktijk eveneens
een lastige combinatie.
IK HEB EEN DUIDELIJKE VOORKEUR VOOR EEN
TEEF TEN OPZICHTE VAN EEN REU. HOUDEN JULLIE
DAAR REKENING MEE?
Ja, daar houden wij rekening mee, maar bij het
plaatsen van een pup in een pleeggezin kijken we
vooral naar de puptest en het kennismakingsbezoek
bij het pleeggezin thuis, oftewel: welke pup past het
best bij welk gezin. Daarnaast houden we rekening
met de eventuele eigen honden. Als u een ongecastreerde
reu in huis heeft, dan is het plaatsen van een
teefje geen optie, want zij zal loops worden en wat
dan...? Veel mensen hebben een speciale voorkeur
omdat ze geen loopse teef in huis willen of juist liever
geen reu die overal z'n poot tegen optilt. Deze
bezwaren zijn bij ons veel minder. Een teef wordt
over het algemeen maar één keer loops en daarna
gecastreerd. Een reu wordt al op de leeftijd van 8/9
maanden gecastreerd om te voorkomen dat hij
“reuïg” gedrag ontwikkelt, zoals poot optillen en achter
loopse teven aangaan. Wat gedrag betreft zijn er
wel verschillen tussen een reu en een teef. Zo zegt
men dat een reu wat aanhankelijker is, maar tegelijkertijd
natuurlijk ook veel sterker. Een teefje kan wat
pinnig of pittig zijn, maar ook hierop zijn er vele uitzonderingen.
Het is vooral belangrijk dat de hond
wat betreft karakter bij u past.
IK WOON IN EEN RUSTIGE WOONWIJK WAAR PRAKTISCH GEEN VERKEER
RIJDT. MAG MIJN PUP/GELEIDEHOND DAAR LOS?
Nee, het gebeurt toch zeker een keer per jaar dat een pup van ons onder een auto
terecht komt. Soms met fatale afloop, maar er is in ieder geval altijd schade, fysiek
dan wel gedragsmatig. Vaak liepen deze honden in gebiedjes waar eigenlijk nooit
een auto kwam. Er kan door allerlei oorzaken iets gebeuren. Zo liep een van onze
afgekeurde honden los op de stoep en zag een kat. De baas zag de kat ook en
riep ‘hierblijven’, maar de hond schrok, stapte naast de stoep en kwam onder een
voorbijkomende auto. Pups en jonge honden zijn sowieso onvoorspelbaar, ze gaan
achter dwarrelende blaadjes aan, zien de buurhond aan de overkant lopen, ruiken
een interessant geurtje en steken zo de weg over. Eén auto of brommer is dan
genoeg. Neem hierin dus geen enkel risico. Alleen in gebieden zonder verkeer
mogen honden los.
KAN ONZE HOND MOEDERHOND WORDEN?
Cindy, de aspirant-geleidehond die in ons gezin
heeft gewoond, blijkt ondanks onze
inspanningen qua socialisatie en
opvoeding uiteindelijk toch niet
geschikt te zijn als geleidehond.
Na twee maanden training bij
KNGF Geleidehonden blijkt ze
te schrikachtig en jaagt ze achter
katten aan. Vooral de kinderen
zijn er verdrietig over, wij
vragen ons af of ze misschien
moederhond kan worden?
Helaas is het geen optie om Cindy
moederhond te maken nu ze is afgekeurd
als geleidehond. Veel gedrag is
namelijk erfelijk en het risico dat ze haar mindere
punten doorgeeft aan haar nakomelingen is
dus groot. Daarom fokt KNGF Geleidehonden alleen
met teefjes die op alle fronten uitblinken, dat wil zeggen
op karakter, gedrag en gezondheid. Daarnaast
moeten ook de broers, zussen en andere familieleden
van het teefje aan alle eisen voldoen. Voor Cindy
gaan we op zoek naar een leuk gezin waar ze een fijn
‘huishondenleven’ kan leiden.
WAAROM WORDEN PUPS IN FOKGASTGEZINNEN GEBOREN?
Uit onderzoek is statistisch bewezen dat pups in gezinnen een voorsprong
hebben op pups uit kennels voor wat betreft de socialisatie van de honden.
In een gezinssituatie gebeuren er dagelijkse huishoudelijke dingen
om de pups heen, die je in de kennel zou moeten nabootsen om de pups
voor te bereiden op de omstandigheden waar ze later in zullen verkeren.
Daarnaast is de persoonlijke en constante aandacht, liefde en zorg die in
een gezin aan een nest gegeven kan worden aan moeder en pups in de
kennel niet te evenaren. Ook speelt het besmettingsgevaar voor ziekten
mee. Als een nest toevallig diarree heeft, bestaat er een te grote kans dat
gelijk alle nesten ziek worden. Daarnaast heeft onze kennel ’s nachts wel
toezicht, maar is er niet fysiek iemand aanwezig. Het huidige toezicht is
meer dan voldoende voor volwassen honden, maar niet voor een moederhond
met een nest jonge pups.
7

8
Twintig jaar fokken betekent ook
twintig jaar fokgastgezinnen.
Bijzondere gezinnen, bij wie de
moederhonden van KNGF Geleide-
honden een levenlang een warm
thuis vinden. Gezinnen ook die voor
de nesten zorgen, in voorspoed,
maar soms ook in tegenspoed.
Wie zijn die mensen die bij nacht en
ontij naast de werpkist zitten?
Wat beweegt ze om tegen inlevering
van een boel energie geheel
belangeloos puppy’s te verzorgen?
Dita Semeyn:
“Ik ben een goldenmens,
altijd geweest.”
A
an het woord vijf ‘ouwe rotten’ in het vak, de fokgastgezinnen
die vrijwel vanaf het begin betrokken
zijn bij het fokprogramma. Ingrid Nijman, hoofd
Puppy- en Pleeggezinnenzorg: “Onze fokgastgezinnen
zijn speciale gezinnen. Stuk voor stuk hebben we er
iets mee. Dat moet ook wel, want als er een nest is,
is de samenwerking heel hecht. Het is belangrijk dat
het dan goed klikt. We moeten blindelings op ze
kunnen vertrouwen.”
“ZELFS IN DE VS ZIJN ER PUPS VAN QUEENIE DIE
GELEIDEHOND WORDEN!”
Dita Semeyn: “Dat er uit die kleine, blinde molletjes
in zeven weken tijd echte hondjes groeien met een
eigen karakter, het is geweldig om dat te zien gebeuren.
Dat blijft leuk, ook nog na zes nesten met in
totaal 47 puppy’s. Natuurlijk
veranderen er ook dingen in
de loop der jaren. De onzekerheid
die ik had bij het eerste
nest, die ben ik nu wel
kwijt. Ik weet dat ik nog
steeds lang niet alles heb
gezien, maar kan nu beter
kijken. Als er iets mis is met
de puppen, dan zie ik dat
veel sneller. Het afleveren
van de pupjes aan de pleeggezinnen
kost me ook niet
meer zoveel moeite. Het eerste
nest was echt huilen. Ik
stapte binnen bij KNGF Geleidehonden met een paar
puppen onder de arm en er ging een zucht door de
zaal; “ah wat schattig”. Ja, toen was ik in tranen. Ik
In de nesten
vond dat niemand anders voor ze kon zorgen. Ik weet
natuurlijk wel dat dat onzin is, maar je hebt er zo
intensief voor gezorgd, er zo bóvenop gezeten en dan
moet je ze afstaan. Bij de eerste nesten vond ik dat
moeilijk. Nu vind ik het alleen maar leuk dat de pleeggezinnen
er zo blij mee zijn.
Ik ben een golden-mens, altijd geweest. Toen mijn
laatste eigen golden retriever stierf in ’92, was ik nog
puppypleeggezin. Ik heb Ingrid toen gevraagd of zij
een fokker kon aanbevelen. Terwijl wij aan het zoeken
waren, belde Ingrid. Zij had een goede golden voor
ons en of we er iets voor voelden om fokgastgezin te
worden. Toen kwam Queenie en zij is uiteindelijk de
stammoeder geworden van de eerste golden-lijn van
KNGF Geleidehonden. Izzy, haar dochter is ook moederhond
geworden en Iris, de kleindochter heb ik zelf
weer als opvolger van Queenie gekregen. Inmiddels
hebben Hester, moederhond in Amerika, en zus
Hiska, moederhond bij de familie Doesburg, ook een
nest gehad: de vijfde generatie! Er lopen al heel wat
nakomelingen van mijn ouwe Queenie rond, zelfs in
de Verenigde Staten. Dat geeft me toch wel een heel
speciaal gevoel. Later dit jaar gaat Iris bevallen van
haar laatste nest. Hoe het dan verder gaat? Dat is
een goede vraag! Ik ben 60. Als ik een nieuwe fokhond
neem, betekent dat sowieso weer vier nesten. Ik
ben dan 70 als ik nog met dat grut loop te sjouwen. Is
dat wijsheid? Ik wil dolgraag verder, maar kán ik het,
dat is een betere vraag. Ik vind het moeilijk. Honden
zijn mijn leven. De band met KNGF Geleidehonden
ga ik missen, ik vind het fijn om daarbij te horen. Hoe
doe ik dat zonder puppen? Zonder die wriemelende
lijfjes, die verwachtingsvolle snoetjes, dat lúchtje! Ach
weet je, zeg toch maar tegen Ingrid dat als ze een
moederhond heeft uit de lijn van Queenie, dat ik dan
toch wel verder ga.”
“WAT ER OOK GEBEURT, DE HONDEN BLIJF
IK DOEN”
Hélène Kolkmeijer: “Ik heb iets met geboortes.
Die spanning van wat komen gaat, vind ik vreselijk
leuk. Ik kan er enorm van genieten als mijn hond
drachtig is, net alsof je zelf in blijde verwachting bent.
De bevalling blijft een belevenis, dat gekrioel, het
nieuwe leven. We hebben nu acht nesten gehad van
twee moederhonden, in totaal 50 puppy’s. In voor- en
tegenspoed, want we hebben ook intens verdriet
gehad bij het overlijden van onze eerste fokteef
Myrthe. Zij was al bij ons vanaf het moment dat ze
pleegpup was. Gelukkig werd de leegte die ze achterliet
gauw weer gevuld met nieuw leven.
Het lastigst vind ik het vlak voor de bevalling. Je moet
zo alert blijven wanneer de eerste komt. Zodra de signalen
er zijn dat de bevalling binnen 24 uur gaat
gebeuren, ga ik onmiddellijk vóór slapen. Mijn huisgenoten
letten dan op en maken me wakker zodra er iets
verandert, dan sta ik
er meteen naast. Het
verzorgen van de
nesten voor KNGF
Geleidehonden ervaar
ik als een grote
verantwoordelijkheid.
Iedere pup is toch
weer een hondje dat
een heel leven van
iemand blij moet
gaan maken. Ik had
al eerder geboortes
meegemaakt bij mijn
eigen hond dus ik
dacht dat ik dat
alleen wel zou kunnen.
Nu weet ik wel
beter. Ik vind het heel
Hélène Kolkmeijer:
“Ik ben me zeer bewust
van het doel waarvoor ik
dit werk doe.”
fijn dat er iemand
van KNGF Geleidehonden
bij de bevalling
is. Je weet van te
voren nooit hoe een
bevalling gaat verlo-
pen. Dit zijn zulke belangrijke honden, daar moet je
voorzichtig mee zijn. Ik ben me zeer bewust van het
doel waarvoor ik dit werk doe. Toen onze vorige moederhond
klaar was met fokken, hebben we besloten
haar ter adoptie naar mijn hulp te laten gaan waardoor
ik haar toch nog meerdere keren per week zie.
Ik vond drie honden, we hebben ook nog een eigen
labrador, te veel en ik wilde per se doorgaan met dit
werk. Ik vind het belangrijk voor visueel gehandicapten
bezig te zijn. We doen zelfs een beetje aan sponsoring.
We hebben een girorekening op naam van
Zenga Kolkmeijer, onze vorige moederhond. Vrienden
en familieleden storten daar af en toe een bedrag op.
In ruil daarvoor mogen ze dan meehelpen met het
bedenken van namen voor de pups.
Een tijdje geleden ging het qua gezondheid wat minder
met me. Reuma, dan stort je wereld wel even in.
Het eerste wat in me opkwam was: ‘als ik de honden
nog maar kan doen’. Ik kreeg het advies om een ‘ditmaakt-dat-ik-hélène-blijf’-top
5 te maken van dingen
die ik nog zou kunnen.Op de eerste plaats staat daar:
puppy’s! Gelukkig valt het erg mee, maar ik houd er
toch rekening mee. Als er een bevalling aankomt,
schuift alles op. Al mijn energie is dan voor de honden.
Ik heb dan extra hulp en we hebben de puppyruimte
zo aangepast dat het voor mij zo handig mogelijk is.
De toekomst? Nog graag ‘tig’ puppy’s. We hebben net
een nieuwe, jonge moederhond, Berbe. Zij is twee jaar
geleden bij ons geboren als dochter van Zenga. In
augustus wordt ze gedekt. Ik kijk er nu al naar uit. Wat
er ook gebeurt, die honden blijf ik doen!”
“FOKKEN VOOR HET GOEDE DOEL
IS VOOR MIJ BELANGRIJK”
Betsie Richel: “Er stond in de
Libelle een leuk artikeltje over
pleeggezinnen voor aanstaande geleidehonden.
Ik was net met de VUT
en ik wilde iets leuks én iets nuttigs
gaan doen, dus heb ik gebeld.
Tijdens een van haar bezoeken aan
onze pleegpup vertelde Ingrid dat
KNGF Geleidehonden het fokken in
eigen hand had genomen. Ik had
voor mezelf al wat nestjes gefokt,
dus ik vertelde haar dat ik wel een
moederhond wilde. In eerste instantie was de reactie
niet echt enthousiast. Ik was al 61 en Ingrid twijfelde
eraan of ik het vele werk wel aan zou kunnen. Toch is
Nora toen gekomen en inmiddels heb ik mijn tweede
moederhond, Wallis. Voor mezelf fokken is niet meer
aan de orde. Ik vind het prettig dat ik niet hoef te zorgen
dat de puppy’s goed terecht komen, maar het
allerbelangrijkste vind ik dat de honden voor een
goed doel zijn. Er zijn al genoeg hondenfokkers. Ik haal
mijn voldoening uit de wetenschap dat er straks
iemand dolgelukkig mee is. Als ik hoor dat ‘mijn’ puppy’s
het goed doen of als ik een foto krijg van een afgestudeerde
geleidehond in tuig, dan ben ik best trots.
De samenwerking met Puppy- en Pleeggezinnenzorg
is uitstekend. Ik vind het heerlijk als ze op nestbezoek
komen en bij de bevalling zou ik ze niet kunnen missen,
ook niet na al die nesten die ik achter de rug heb.
Ingrid en Daniëlle hebben zo’n schat aan ervaring,
daar leer ik altijd nog zoveel van. Je komt toch voor
onverwachte dingen te staan. Niets is onbetrouwbaarder
dan een kraamvrouw en dat geldt ook voor
een bevallende hond. Je zit soms samen een hele
nacht te wachten tot de bevalling begint. Dan is het
ook altijd zó gezellig dat ze er zijn. Ik zal dat wel gaan
missen, want dit wordt het laatste nest van Wallis en
mij. Ik wíl best verder, maar als ik een nieuwe moeder-
Betsie Richel:
“Straks is er iemand
dolgelukkig met mijn
puppy’s.”
▲
9

10
In de nesten
Lina van der Ven:
“Van mijn eigen puppy’s
wil ik graag weten hoe
het ze vergaat.”
hond zou krijgen, ben ik een eind richting de 80 als
die klaar met fokken is. Gevoelsmatig kan ik het nog
prima aan. Rust? Ik moet er niet aan denken! Het
enige vermoeiende aan de nesten is misschien het
vele bezoek. Eerst drie weken stilte als de pups nog
geen bezoek mogen en dan barst het los. Iedereen
wil graag puppy’s komen kijken, maar als ik eerlijk
ben draai ik daar ook m’n hand niet voor om. Wat mij
betreft mag het nog wel even zo doorgaan. Mocht
Ingrid echter zeggen, ‘Bets, dat gaan we niet meer
doen’, begrijp ik dat goed. Ik heb er dan vrede mee.
Dan is het is mooi geweest, heel erg mooi.”
“ALS MIJN PUPPY’S AFSTUDEREN
BEN IK TROTS”
Lina van der Ven: ”Ik hoorde voor
het eerst van het fenomeen pleeghond
tijdens een televisieprogramma van
Sonja Barend. Ik dacht: gewéldig, dit is
mijn kans. Ik wilde heel graag een tweede
hond, maar die had de nodige haken
en ogen wat betreft kosten en het uitbesteden
tijdens vakanties. Een hond van
KNGF Geleidehonden was dé oplossing.
We hadden twee pleeghonden
gehad, toen het fokgebeuren zo’n beetje
in kwam. Ik heb toen aangegeven dat
ik dat ook heel leuk zou vinden. In alle
eerlijkheid viel het eerste nest niet mee.
De pups piepten dag en nacht. Waar dat
aan lag, zijn we nooit achtergekomen,
maar de zorgen die je je dan maakt zijn enorm. Wat
daarbij meespeelt is dat het de honden van een ander
zijn. Het kan nooit goed genoeg zijn. Na die ervaring
waren mijn fokambities behoorlijk bedaard. De moederhond
werd afgekeurd en wij zijn verder gegaan met
het opvoeden van Giggles, een nieuwe pleegpup. Alsof
het zo heeft moeten zijn, werd Giggles uitverkoren als
moederhond. Ik hoefde niet zo nodig meer te fokken,
maar Giggles was te leuk om haar naar een ander te
laten gaan. De ontspanning van dat tweede nest was
geweldig. Giggles kreeg 11 puppy’s en die hebben mij
laten zien hoe leuk een nest kan zijn. Het enige nadeel
dat ik kan bedenken van fokken is dat de puppy’s nog
zo onaf zijn als je ze aflevert. Daarom ben ik er altijd
pleegpuppen naast blijven doen. Daar gaat mijn hart
ook erg naar uit omdat je met een pleegpup zo intensief
bezig bent en hem veel meer van jezelf meegeeft.
Als we een nest hebben, zeggen we wel eens gekscherend
tegen elkaar; daar ligt weer voor duizenden
euro’s. Een overweging is dat nooit geweest. Ik doe het
omdat ik het leuk vind én omdat ik er iets goeds mee
doe. Daarbij komt dat ik dit vrijwilligerswerk ook persoonsgebonden
zie. Je begint omdat het voor het
goede doel is, maar daar blijft het niet bij. Als het niet
zou klikken met Ingrid en Danielle, dan zou ik niet
Vier generaties op een rij.
weten of ik het zou blijven doen. De samenwerking
rondom de bevalling is zo intensief, dat je erop zou
struikelen als die niet prettig verloopt. Datzelfde geldt
trouwens ook voor de moederhond. Daar moet het
ook mee klikken. Als ik ’s ochtends om 5 uur op moet
om met Giggles naar Utrecht te gaan voor
vruchtbaarheidsonderzoek, of ik haal een hele nacht
door omdat zij moet bevallen, dan doe ik het echt niet
voor het goede doel. Dat doe ik voor de dames van
Puppy- en Pleeggezinnenzorg, maar bovenal voor
‘mijn’ hond. Ik zou haar dan niet graag aan anderen
overlaten. Ik heb vorig jaar voor het nest van een
moederhond gezorgd die niet van mij was. Gek
genoeg, dat voelt anders. Net alsof het aangetrouwd
is. Van mijn ‘eigen’ puppy’s wil ik dolgraag weten hoe
het ze vergaat. De staatsieportretten als ze ‘afgestudeerd’
zijn, doen me veel meer dan ik ooit van mezelf
verwacht had. Dan ben ik heel trots.”
“VAN PUPS KAN IK GEEN GENOEG KRIJGEN”
Janneke Bulk: “Nog steeds als ik een geleidehond
zie, krijg ik een brok in mijn keel. Dat ze een hond dát
kunnen leren vind ik ontroerend. Dat is mijn drijfveer.
Het was daarom ook een grote domper toen ik hoorde
dat Kathy, mijn eerste KNGF-hond geen moederhond
zou worden. In tegenstelling
tot zoals het
nu gaat, was Kathy
al vanaf pup voorbestemd
om moederhond
te worden.
Als ze nog geleefd
had was ze nu 18
geweest, één van de
eerste aangekochte
honden waar het fokprogramma
mee gestart
zou worden.
First Dutch Foun-
dation heette ze, een
symbolische naam.
Helaas heeft het niet
zo mogen zijn. Na
Janneke Bulk:
“In afscheid nemen ben ik
nog steeds niet heel sterk.”
een jaar werd ze afgekeurd op elleboogdysplasie. Ik
had zo in mijn hoofd dat ik fokgastgezin zou worden
en lekker pupjes zou gaan verzorgen. Ik droeg en
draag KNGF Geleidehonden zo’n warm hart toe en nu
kon ik mijn zorg en liefde nog steeds niet kwijt, dat was
een hele grote teleurstelling. Het was een ervaring
waar iedereen van geleerd heeft. Nu zal een pup nooit
meer voorbestemd worden als moederhond.
We hebben Kathy gehouden, uiteraard. Ik moest er
niet aan denken dat ze naar een ander gezin zou
gaan. Intussen hadden we nog wel steeds het ideaal
in ons hoofd om te fokken voor KNGF Geleidehonden.
Toen is Tarka gekomen. Van haar was 100%
zeker dat ze wél moederhond zou worden. Ze was
volwassen en had zelfs al een paar maanden in opleiding
gezeten. Ik ging haar ophalen en direct toen ik
haar zag wist ik, jij bent OK, en dat was ze. Dat beest
verdient een standbeeld. Ze was lief, trouw, een
supergoede hond met supergoede nakomelingen.
Van de 23 pups die ze had hebben het er maar 3 niet
gehaald als geleidehond en uit ieder nest is een
nieuwe moederhond voortgekomen. Het eerste nest
vond ik een geweldige ervaring. Te leuk misschien,
want ik kon het niet loslaten. Ik liet Tarka amper haar
eigen kinderen verzorgen. Daarin ben ik heel erg veranderd.
Ik hoef er nu niet meer aan herinnerd te worden
wie de moeder nu eigenlijk is. Het krampachtige is er
af en daarom kan ik er nu heel erg van genieten. Van
pups kan ik geen genoeg krijgen. Dat hulpeloze, maar
ook de enorme ontwikkeling die ze doormaken. Na
zeven weken zijn het echte hondjes. Dan nemen we
ze mee naar buiten, winkelen, stukje aan de lijn, dat
getut vind ik heerlijk. In afscheid nemen ben ik nog
steeds, na al die jaren, niet heel sterk. Het is dubbel,
enerzijds ben je zo moe dat het goed is dat je weer
iets anders kunt gaan doen, anderzijds is het me nog
steeds niet gelukt ze zonder tranen af te leveren.
Toen Tarka stierf kregen we een nieuwe moederhond,
Winny. Er waren mensen die tegen mij zeiden; ‘begin
je nu weer helemaal opnieuw?’ Voor mij was dat helemaal
geen discussie. Zolang KNGF Geleidehonden
me wil hebben, blijf ik fokgastgezin!”
Op de hoogte
In de rubriek ‘Op de hoogte’ worden steeds de overzichten van alle
afleveringen en overlijdensberichten van geleidehonden in het
afgelopen kwartaal gepubliceerd.
AFGELEVERDE COMBINATIES CLIËNT/GELEIDEHOND
EERSTE HOND
De heer S.P. Skliar uit Reuver
met Erroll (golden retriever)
Pleeggezin: Fam. Scholtens, Aalten
Mevrouw T.J.C. van Doorn uit Opijnen
met Aagje (labrador)
Pleeggezin: Fam. Hoogervorst,
Aalsmeer
Mevrouw E.K. de Best uit Zeist
met Claire (labrador)
Pleeggezin: Fam. van Overbeek,
Heukelum
De heer L.M. van der Graaf uit Almelo
met Clever (labrador)
Pleeggezin: Fam. van der Klauw,
Amstelveen
IN MEMORIAM GELEIDEHONDEN
Alissa, moederhond van de
familie Sars
Geboortedatum: 28 april 1993
Datum overlijden: 1 maart 2005
Buddy van de heer Pols
Pleeg/adoptiegezin:
mevrouw van der Vorm
Geboortedatum: 1 december 1990
Datum overlijden: 30 mei 2005
Overlijdensberichten komen
alleen bij KNGF Geleidehonden
binnen als de hond op het
moment van overlijden nog
geleidehond in functie was. Is uw
hond inmiddels gepensioneerd
en wellicht bij een adoptiegezin
geplaatst en wilt u wel een vermelding
van het overlijden van
uw hond? Meldt u de datum van
overlijden dan bij het secretariaat.
Wij vermelden het overlijden van
uw hond dan in de eerstvolgende
Ten Geleide.
Mevrouw B.G.A. Stokkingreef uit
Almelo
met Jarvis (labrador)
Afkomstig van: Geleideschool
Verenigde Staten
De heer J.L.F.F. de Man uit Zaandam
met Akky (labrador)
Pleeggezin: Fam. Breider, Hoofddorp
Mevrouw E.M. Verkamman-Fokker uit
Rotterdam
met Gringo (Duitse herder)
Pleeggezin: Fam. Daaleman,
Grootebroek
VERVANGENDE HOND
Mevrouw E.M. van Dijk-Looyschilder
uit Den Haag
met Carly (labrador)
Pleeggezin: Fam. de Ruiter, Voorburg
De heer J. Dekker uit Eenrum
met Diesel (labrador)
Pleeggezin: Fam. van Hattem,
Oude Wetering
Mevrouw A.F.F.M. Reijns uit Borne
met Daantje (labrador)
Pleeggezin: Fam. Huiskes, Zeist
Fam. Voorhuijzen, Rijsbergen
De heer J.L. Gottmer uit Leiden
met Eden (labrador)
Pleeggezin: Fam. Gelissen, Elsloo
De heer A.M. Bialoskorski uit
Landgraaf
met Doscha (labrador)
Pleeggezin: Fam. Postma, Abcoude
Mevrouw H. IJzer uit Emmen
met Onyx (labrador)
Pleeggezin: Fam. van den Brink,
Broek op Langedijk
11

In deze rubriek publiceren wij brieven
van lezers. De redactie verwelkomt
ingezonden brieven, maar houdt zich
het recht voor (te) lange brieven in te
korten. Bij voorkeur zijn inzendingen
niet langer dan een 1/2 A4 (getypt) en
liever niet door uw hond ‘geschreven’.
ONBEKENDE GULLE GEVER
Half juni hebben wij per post een contante
gift van € 1500,– ontvangen. Uiteraard zijn
wij heel blij met deze grote gift en wij zouden
de gever graag hartelijk bedanken. Wij
respecteren de wens van de gever om anoniem
te blijven. Mocht hij of zij echter Ten
Geleide lezer zijn, dan bedanken wij deze
persoon in kwestie graag heel hartelijk
voor deze donatie.
&
Onze lieve Alis
Nieuws Wetenswaardigheden
Onze lieve ‘Golden’, Alissa, is thuis op 1 maart zachtjes inge-
slapen in haar eigen mand. Ze is bijna 12 jaar oud geworden
en was in vele opzichten ‘goud’ waard. Voor KNGF
Geleidehonden heeft ze 24 prachtige pups ter wereld gebracht,
waarvan een groot aantal fantastische blindengeleidehond is geworden.Voor ons gezin was
Alissa een ‘gouden’ huisgenoot. Ze was een prachtige Golden en daarnaast ook nog lief, slim
en trouw. In bijna 12 jaar hebben we heel wat lief en leed samen gedeeld. We zullen haar
vreselijk missen. In het boek ‘Just Goldens’ staat de volgende zin ‘A Golden Retriever is an
umbrella with soul, a friend you can count on’. Zo voelde het ook met Alissa.
Rust zacht lieve Alis.
Alissa was de moederhond van de Familie Sars uit Heemskerk
12 13
Een dikke knuffel voor Chloë, de 1500ste pup.
Bijzondere kraamvisite
bij KNGF Geleidehonden
Dinsdag 21 juni vond er een bijzonder feestje plaats bij KNGF
Geleidehonden: blinde en slechtziende kinderen van de VISIO/KIOSB-
Comeniusschool in Amsterdam kwamen op kraamvisite bij ons opleidingscentrum
in Amstelveen. Het kraamfeest was georganiseerd ter
gelegenheid van de geboorte van de 1500ste aspirant geleidehond en
het feit dat KNGF Geleidehonden dit jaar al 20 jaar geleidehonden fokt.
Ruim 30 leerlingen tussen de 4 en 12
jaar kwamen met hun leraren en begeleiders
op bezoek in de kennel.
Directeur Ellen Greve van KNGF
Geleidehonden vertelde de kinderen
over het werk van de organisatie en wat
een geleidehond voor een visueel
gehandicapte betekent: “Veel mensen
die van jongs af aan blind of zeer
slechtziend zijn, zijn zo gewend aan het
lopen met een taststok dat zij er op volwassen
leeftijd niet meer bij stilstaan
hoeveel vrijheid en onafhankelijkheid
een geleidehond hen kan geven. Met
deze eerste kennismaking proberen we
Start van het eigen fokprogramma: bijzondere
passagiers onderweg naar Nederland -de eerste
fokpups uit Engeland.
de kinderen op speelse wijze te laten
ontdekken wat een geleidehond voor
hun zelfstandigheid en mobiliteit in de
toekomst kan betekenen.”
Het speelse nest zwarte labradorpups
van moederhond Dulcie, stal de show.
De kinderen, de gebruikers van de toekomst,
maakten graag kennis met de
pups, de geleidehonden van de toekomst.
Er werd heel wat afgeknuffeld en
geaaid. De voor de gelegenheid klaargemaakte
beschuit met muisjes vonden
gretig aftrek tussendoor. Elian Deenik,
medewerkster bij KNGF Geleidehonden
en zelf geleidehondgebruikster, gaf de
leerlingen een rondleiding door het
hoofdgebouw en de kennel. Er was
volop gelegenheid voor het stellen van
vragen. Ook de pers was van de partij om
deze bijzondere ochtend bij te wonen. Dit
resulteerde ondermeer in mooie beelden
op RTL 4 en SBS 6 en uitgebreid aandacht
op Radio 1 en in de Telegraaf. Na
een indrukwekkende ochtend vertrokken
de leerlingen met een knuffelpuppy in de
hand weer richting school. En de pups?
Zij vielen na afloop direct in slaap:
dromend van hun toekomstige baasjes.
EVEN VOORSTELLEN:
DE MEDEWERKERS VAN PUPPY- EN PLEEGGEZINNENZORG
Staand: Ingrid, Anke, Danielle, Petra
Zittend: Marieke en Eva (niet op de foto: Carolien)
“Hartelijk gefeliciteerd met
jullie 20-jarig fokjubileum!”
De familie van den Hoek uit Hoogland stuurde ons deze vrolijke felicitatie ter ere
van ons 20-jarig fokjubileum. Hun twee fokhonden Xanta en Punk hebben bij
elkaar al 42 aspirant geleidehonden voortgebracht en dat terwijl Punk nog maar
aan het begin staat van haar carrière als moederhond.

& Nieuws Wetenswaardigheden
Robinson is de geleidehond van Hans van het Hof. Als geleidehond maakt
hij regelmatig bijzondere, grappige, verdrietige of ontroerende
gebeurtenissen mee waarvan hij ieder kwartaal verslag doet in Ten Geleide.
Na een drukke werkdag lag ik heerlijk voldaan buiten
in het zonnetje te genieten. Mijn gedachten dwaalden
af naar mijn tijd als pup. Ik kan het me nog allemaal
goed herinneren. Het was op een zondag. Met twee
meiden en vijf jongens die maar bleven groeien, was
het dringen in de buik van mijn moeder Banya.
Om ons fokgastgezin en de mensen van Puppy- en
Pleeggezinnenzorg van KNGF Geleidehonden niet in
de nacht te hoeven wekken, bleven we netjes zitten
tot het ochtend was geworden. Nadat al twee broertjes
naar buiten waren gegaan en niet meer terugkwamen,
durfde ook ik de wijde wereld in te gaan.
Mijn andere broers en zussen volgden al snel. Een
naam hadden we nog niet. Om ons allemaal uit elkaar
te kunnen houden, kregen we een merkteken met
nagellak. Ze noemden ons naar de plaats waar het
merkje was neergezet. Ik kreeg een streepje boven
op mijn billen en werd daarom ‘Kontje’ genoemd. “Ach
ja, een goed begin is het halve werk”, dacht ik nog.
14 15
De eerste drie weken zaten we gezellig bij moeder
Banya. De vierde week mochten we voor het eerst
naar buiten. Een enorme ervaring. Wat was die
wereld groot en je ontmoette er de meest vreemde
dingen. Een enorm dier dat kon hinniken en beesten
met een sik en hoorntjes op hun kop. Ook liepen er
zwart-wit gevlekte dieren die onder hun buik een ballon
hadden. Twee keer per dag kwam een man in die
ballon knijpen. De ballon verdween dan en die man
liep weg met een volle emmer melk. Kortom, voor ons
als pups was er ontzettend veel nieuws te ontdekken
en alles was interessant. Gelukkig was moeder
Banya altijd in de buurt. Ook het gezin waar we woonden
hield altijd een oogje in het zeil. We hadden een
geweldige tijd. Na zeven weken nam ik afscheid van
mijn moeder, broers, zussen en het gezin. Toen
mocht ik gaan logeren bij een puppypleeggezin. Ook
hier werd ik heel gastvrij ontvangen. Gelukkig heette
ik geen ‘Kontje’ meer, maar had ik inmiddels mijn
echte naam: ‘Robinson’.
Vanaf die tijd kwam ik nog veel meer nieuwe dingen
uit de mensenwereld tegen. Als we op stap gingen,
kreeg ik een jasje aan. Niet tegen de kou, maar zodat
iedereen zag dat ik graag geleidehond wilde worden.
Met mijn jas aan mocht ik overal mee naar toe. Ook
nu ging er altijd een gezinslid met me mee. Ze waren
heel lief voor me en leerden me hoe ik me moest
gedragen.
Ondanks mijn puberstreken moest ik wel wennen om
me aan bepaalde regels te houden. Ik moest netjes
zijn tegen soortgenoten, mensen en mensenpups.
Ook mocht ik niet eens op schoenen knauwen. En
zelfs geen koekjes van tafel pikken. Flauw hè! Maar
na een jaar was ik dankzij de goede zorgen van mijn
puppypleeggezin een keurige heer geworden. Ik was
klaar voor school.
Nu ik hier, bijna vijf jaar later, in het zonnetje lig, denk
ik nog vaak terug aan die heerlijke jeugd. Daar is wel
de basis gelegd voor wat ik nu ben, een gediplomeerde
geleidehond.
Mijn rust wordt verstoord als mijn blinde baasje naast
me staat met mijn beugel in zijn hand. “Tijd om te werken”,
zegt hij. Enthousiast spring ik overeind om aan
de slag te gaan. Weer een nieuw avontuur tegemoet.
Groetjes,
Robinson
HET D-NEST Douze en Doscha
NESTEN
OP
SCHOOL
HET L-NEST Lobo, Lieke, Libby, Lion en Lennox
HET G-NEST Gammo, Georgie en Guus
HET F-NEST Froukje, Florisz en Fanny