Inhoudsopgave: Het gaat goed? - Draaistroomdispuut WALDUR

De Lustrumcommissie, v.l.n.r.: Nilles, Dirk, Jeroen en Inge
Inhoudsopgave:
Draaistroomdispuut Waldur
Den Dolech 2, IM 1.06
Postbus 513
5600 MB Eindhoven
Telefoon: 040 - 247 3563
Fax: 040 - 243 4364
E-mail: info@waldur.nl
Van de voorzitter ...................................................1
Lustrumfeest .........................................................3
Ledenuitje .............................................................3
Reis naar Londen .................................................4
Anekdotes afgelopen 5 jaar Waldur .....................8
Werken bij ENECO NetBeheer ...........................11
Lunchlezing Shell ...............................................13
Excursie Emotron ...............................................15
Lustrumdiner.......................................................16
Gjallar (jachthoorn) is de hoorn
gedragen door Heimdall, de
wachter van de Noorse goden. Met
een zachte toon kondigt Heimdall
de komst van de goden aan, maar
in tijden van gevaar klinken krachtigere
tonen.
Het gaat goed?
Afgelopen woensdag liep ik door de stad en zag
een zee van mensen die hun welverdiende centjes
aan het uitgeven waren. De
kreet “we moeten de broekriem
aanhalen” is al lange tijd niet
meer gebruikt door een politicus
die de ene meevaller na de andere
te verwerken krijgt.
De economie trekt aan zoals dat
heet. Bedrijven produceren elk
kwartaal mooiere cijfers en stellen
hun winstverwachting naar boven bij.
Ze schreeuwen moord en brand om nieuwe techneuten
aan te trekken. Het zal daarom zijn dat het met
Waldur financieel ook goed gaat, immers ze proberen
op allerlei manieren de aandacht te trekken en als dat
dan moet in de vorm van sponsoring van een ledenuitje,
excursie of een lunchlezing maakt het niet uit. Ook
een terugblik op het afgelopen jaar laat zien dat het
qua aanbod van excursies en lezingen wel goed zit.
Gemiddeld genomen is er elke maand wel een Waldur
activiteit en dat allemaal dankzij de vrijwilligers binnen
en buiten het dispuut. Ook het afgelopen lustrum,
waarover meer in dit nummer, was een goed feest.
Helaas zijn er ook altijd 2 kanten aan een medaille.
Waldur heeft afscheid genomen van 2 bestuursleden;
Inge en Giel. Inge heeft ervoor gezorgd dat het geld
dat de bedrijven besteeden aan promotie naar Waldur
kwam en heeft later de functie van voorzitter bekleed.
Giel heeft als penningmeester de financiele zaken afgehandel
en als voorzitter van de excursiecommissie
diverse excursies en lezingen georganiseerd in binnen
en buitenland. Namens Waldur wil ik ze dan ook
hartelijk danken voor al hun inzet en ze veel succes
wensen in hun nieuwe toekomst!
Helaas moeten we ook constateren dat het bezoekersaantal
voor de excursies triest laag is. En de vraag is
dan ook hoe komt dat? Het aanbod is gevarieerd en
alles binnen EVT is wel vertegenwoordigd. Waarom
gaat er dan niemand mee op excursie? Wat dient Waldur
te doen om het aantal omhoog te krijgen? Het best
werkende idee zal beloond worden met een vlaai!
Teun Oome

Nederland kan geen moment zonder spanning. Dat valt of staat met een perfecte elektriciteitsvoorziening.
Als daaraan iets mankeert, staat de hele samenleving stil. Het is dus van belang dat we blind kunnen
vertrouwen op de levering van elektriciteit. In de complexe, zich liberaliserende energiemarkt is TenneT de
onafhankelijke en stabiele factor. Wij zijn als beheerder van het landelijk hoogspanningsnet
verantwoordelijk voor de balans en het elektriciteitssysteem in Nederland.
Wij zijn doorlopend in ontwikkeling en daarom steeds op zoek naar mensen met talent.
Zoek je een uitdagende baan bij een écht interessant bedrijf?
Kijk op www.tennet.org/werken_bij_tennet.
www.tennet.org
Wij zijn TenneT
Vol energie voor iedereen

Lustrumfeest
5 april was het dan eindelijk zover: de eerste activiteit ter gelegenheid van het 7e lustrum van Waldur! Op het programma
stond een knallend lustrumfeest in het Walhalla voor alle leden, ereleden, begunstigers en iedereen die Waldur een warm
hart toedraagt.
Rond de klok van 16:00 uur werd door de lustrumcommissie
begonnen met de voorbereidingen van het lustrumfeest.
Een Waldur lustrumfeest zou geen feest zijn als de kleur
geel niet prominent aanwezig zou zijn! Daarom werd besloten
het Walhalla om te toveren tot een GEEL feest oord.
Het Walhalla werd versierd met gele ballonnen en slingers
zodat de bezoekers van het feest duidelijk werd dat het niet
zomaar een feest was, maar het Waldur lustrumfeest.
Bij een lustrumfeest horen natuurlijk de nodige vloeibare
en vaste versnaperingen. Voor dat laatste werd de pas afgemaakte
Waldur-Worstenbakkar officieel in gebruik genomen!
Door werk van Inge (timmer, zaag en verf) en ondergetekende
(verven logo) gedurende de afgelopen maanden,
heeft de worstenbakkar vorm gekregen. Voortaan kunnen
alle benodigdheden voor het bakken van de worsten met
alle gemak in de kar naar de plek van bestemming verreden
worden. Dat het bakken van worsten tijdens het feest een
succes was bleek wel uit het aantal gebakken worsten: meer
dan 400 stuks al dan niet met broodje en saus.
Gedurende de avond werd het steeds drukker in het Walhalla
en het werd almaar gezelliger. Van de gratis fusten bier die
Waldur aanbood werd ontzettend genoten en na ruim 3 uur
Ledenuitje
Drukte en gezelligheid tijdens het lustrumfeest in het Walhalla
feesten kon de lustrumcommissie
met voldoening terugkijken op een mooi en geslaagd
lustrumfeest.
Dirk Schoenmakers
Op donderdag 26 april 2007 was het ledenuitje een feit. Het ledenuitje viel dit jaar in de lustrummaand, waardoor het een
groots spektakel zou worden. Omdat er voor weinig geld een paintball wedstrijd en een diner werd georganiseerd was er
uitgegaan van een grote opkomst van de leden. In plaats van het regelen van taxi busjes, werd er nu voor het zekere voor het
onzekere gekozen. Er werd een touringcar geregeld waar ruim 40 personen in mee zoude kunnen.
Uiteindelijk waren we met een man of 20 om half 3 op weg
naar Rofra in Valkenswaard. Gelegen in een bosrijke omgeving,
ver weg van de bewoonde wereld en de uitgaansgelegenheden
op de markt van Valkenswaard, werd het ledenuitje gestart
met een middagje paintballen. Er werd begonnen met een
uitleg over de shot-guns. We kregen kogels, een masker en een
Volop spanning en sensatie tijdens het paintballen
blauwe (DAF)overal zodat de kleding schoon kon blijven.
Na het eerste spel was de eerste gewonde al gevallen. Simon
had een tak in zijn been gehad wat een lelijke wond tot gevolg
had. Er werd een viertal spellen gespeeld waarin iedereen zich
weer jong voelde als een soldaat in de bossen van Afghanistan.
Als laatste was er dan ook nog de totally-kill, wat zoveel
wil zeggen als schieten tot de verfkogels op zijn.
Op de terugweg in de bus was het aardig stil, omdat
iedereen afgepeigerd was van de intensieve
middag. Terug in Eindhoven was het Walhalla
buiten dankzij het mooie weer. Hier hebben we
nog even onze dorst gelest. Daarna zijn we naar
een restaurant op de Markt in Eindhoven gegaan
waar een diner geregeld was. Toen de ondergrond
gelegd was, hebben we het Stratumseind onveilig
gemaakt. We zijn daarbij geëindigd bij café De
Stunt waar de dag in stijl (met veel bier) werd afgesloten.
Nilles Vrijsen

Op 18 april 2007 om half twee was het dan zover: de excursiereis
naar Londen, tijdens het zevende lustrum
van Waldur. Nog snel bij de busjes een foto gemaakt van
het reisgezelschap onder de stralende Nederlandse zon en
daarna richting de hoofdstad van het Verenigd Koninkrijk.
Het reisgezelschap
Woensdag
Zodra we de grens tussen Nederland en België gepasseerd
waren, werd het tijd om alvast te wennen aan sommige Engelse
gebruiken. Hier werden dus de eerste flesjes lauw bier
opengetrokken. Inge dacht dat het ook handig zou zijn om in
België alvast te oefenen in het links rijden en heeft dat dus ook
naar behoren gedaan. Gelukkig hadden we de nodige voorzie-
Genieten van de echte Engelse Pints
Reis naar Londen
ningen meegenomen om contact met elkaar te houden tijdens
de lange rit. De bakkies, die Waldur nog in de kast had liggen
waren namelijk voor dit doel maar eens uit het stof gehaald.
De kwaliteit van de verbinding liet echter vaak te wensen. De
reis naar Calais verliep verder voorspoedig en voordat we het
wisten zaten we diep onder het Kanaal.
Cockfosters’.
Een half uur later aan de andere kant van het
Kanaal bij Folkestone (in de buurt van Dover)
werd het weer licht en konden we de
busjes weer starten voor het laatste stukje
naar Londen. Hier was het aanzienlijk drukker
dan aan de andere kant, wat het rijden
moeilijker maakte. Dan heb je al snel dat
je een andere weggebruiker hindert, vooral
als je vergeet dat er nog zo’n 6 meter busje
achter je aanhangt. Hier maak je uiteraard
geen britse vrienden mee, vooral niet als
je dit geintje driemaal bij dezelfde Engelsman
flikt. Ook het rotonde rijden blijkt een
lastige opgave in Engeland en als er twee
negenpersoons busjes dwars erop staan kan
er inderdaad niemand meer door. Gelukkig
hadden we de parkeerplaats waar we de
busjes voor een paar dagen konden parkeren
snel gevonden en konden we veilig naar de
Londense metro. De eerste metrolijn die we
moesten hebben was ‘the piccadilly line to
Nadat we ons slaapplekje hadden uitgezocht, was het tijd om
van een welverdiend biertje te gaan genieten in de eerste de
beste pub. De vooroordelen over Engeland zijn in dit geval
niet helemaal waar. Het was inderdaad doodgeslagen en in behoorlijk
grote glazen, maar de temperatuur van het bier was in
orde. De afsluiting van de avond zou plaatsvinden in een van
de meest bruisende nightclubs in heel Londen, aldus een behulpzame
Engelsman bij ons hotel. Toen
we daar binnenkwamen bleek echter dat
het voltallige publiek bestond uit de zojuist
binnengekomen 7 excursieleden.
Het lukte Frank ook nog zichzelf te laten
zakkenrollen in deze lege nachtclub. Iets
waar hij tot zijn grote schrik ’s morgens
pas achterkwam.
Donderdag
De eerste ochtend in het hotel werd om
6:30 bruut verstoord door de wekker,
de eerste echte dag in Londen was aangebroken.
Na een bakje cornflakes werd
de reis naar de beheerders van de stille
motor achter de Londense bedrijvigheid
ingezet. We werden verwacht bij EDF,
ENA en KEMA, waar ons erelid Davy
Thielens een interessant programma in
elkaar had gezet.
Mevrouw Popovic van de overkoepelende
organisatie voor netwerkbeheerders in
Engeland, de Energy Network Associati-

on (ENA) verzorgde een presentatie over het Engelse elektriciteitsnet
en de visie van de netbeheerders op moderne manieren
van opwekking. Het elektriciteitsnetwerk in Engeland (goed
voor een vermogen van 67 GW) is opgedeeld in verschillende
districten met verschillende netbeheerders. ENA is een overkoepelende
organisatie wat de
interactie tussen de netbeheerders
onderling en de regering
coördineert en verzorgt. Momenteel
staan renewables en gedistribueerde
opwekking hoog
op de politieke agenda. In Engeland
wordt momenteel ongeveer
4% van de elektrische energie
opgewekt met gedistribueerde
opwekkers en mevrouw Popovic
presenteerde de kern van de
onderzoeken die ENA doet naar
de gevolgen hiervan voor het
netwerk en de mogelijkheden
om het percentage te verhogen.
De laatste presentatie met als
onderwerp de bedrijfsvoering
en planning van het Londense
elektriciteitsnetwerk werd verzorgd
door de dhr. Openshaw
en dhr. Bassett van EDF Energy,
de maatschappij waaronder
Londen Power Networks valt.
LPN is de netbeheerder van het
elektriciteitsnet in Londen. Het
netwerk van Londen is een bijzonder
compact netwerk dat goed is voor piek vraag van 4.200
MW en een oppervlakte van ‘slechts’ 665 km 2 bestrijkt. Als
gevolg van het elektrische energie verbruik in de stad stijgt de
buitentemperatuur in het centrum ongeveer 6 graden Celsius!
De topologie van het Londense distributienetwerk is erg bij-
De voormalige machinekamer van de Towerbridge
Een prachtig staaltje ingenieurswerk: de Towerbridge
zonder en gebaseerd op een ontwerp uit het begin van de 20 e
eeuw. Centraal in het ontwerp staan de ringstructuren op de
verschillende niveaus in het netwerk waardoor redundantie,
maar ook complexiteit ontstaat. De explosief gegroeide en
nog steeds groeiende economie in het oude hart van de stad
stelt strenge eisen aan de kwaliteit van het
netwerk, terwijl de oude gebouwen en extreem
hoge grondprijs uitbreiding van het netwerk bemoeilijken.
Hierdoor vormt het uitbreiden en onderhouden van het
elektriciteitsnet een enorme uitdaging waarbij slimme planning
en ontwerpen een must zijn. Zo zijn volledige verdeelstations
onder de grond geplaatst en wordt in kaart gebracht hoe
lang en hoeveel transformatoren
overbelast mogen worden om
uitval van andere transformatoren
tijdelijk op te vangen. Dhr.
Openshaw vertelt ons dat door
slimme automatisering aan de
strenge kwaliteitseisen van de
overheid voldaan kan worden.
Veel grote schakelstations op
moeilijk bereikbare plaatsen in
het hart van de stad zijn op afstand
te bedienen zodat bij uitval
van delen van het netwerk
snel ingegrepen kan worden.
Na de presentaties werd ons een
bijzonder complete lunch met
smakelijke Engelse sandwiches
aangeboden door EDF.
Het middagprogramma stond in
het teken van Brits staal. We begonnen
met een prachtig stukje
Brits ingenieurswerk, de Towerbridge.
Vanaf de loopbrug
tussen de torens van de brug
hadden we een prachtig uitzicht

over de Theems. Eenmaal in de machinekamer werd er onder
de Waldurianen heftig gediscussieerd over de werking van de
stoommachines en het vernuftige mechanisme waarmee de
brug omhoog getakeld werd. Helaas waren de elektromotoren
waarmee de brug later is uitgerust niet te bezichtigen.
Een heerlijk diner in een Italiaans restaurant
Na het bezoek aan de Towerbridge werd het tijd om het volgende
kunstwerk van Brits staal te bezichtigen, (deze keer
ontworpen door Nederlandse ingenieurs), the Eye of Londen.
Vanaf het hoge reuzenrad (135 meter boven de Theems) hadden
we wederom een prachtig uitzicht. In een half uur passeerde
het Chelsea stadion, de Tower
Bridge, Buckingham Palace en de Big
Ben de revue. De dag werd afgesloten
met een door KEMA aangeboden gezellig
diner in een Italiaans restaurant en enkele
(koude) Engelse Pints. Al met al een
geslaagde dag.
Vrijdag
Nadat de housekeeper speciaal voor ons
vroeg was opgestaan en wij lekker ontbeten
hadden in de broodjeszaak tegenover
het metrostation, en na een stevige ochtendwandeling
in een buitenwijk van Dagenham,
waren we dan eindelijk aangekomen
bij de Ford Stamping plant. Hier
stonden Andy Taylor en Amanda ons al
op te wachten. Na een kort overzicht van
de Ford Motor Company vertelde Andy
over wat Ford allemaal doet om te komen
tot ‘Sustainable transportation’, één van
de hoofddoelstellingen van Ford tegenwoordig.
Dit doen ze onder andere door
gerecycled materiaal te gebruiken, maar
ook door met behulp van windmolens ter
plekke energie op te wekken voor de fabriek in Dagenham. Na
deze presentatie nam Paul Vickers het woord over om te presenteren
hoe de carrosserie en het chassis van rollen plaatstaal
in de juiste vorm komt. Alle dingen die hierbij komen kijken
komen aan de orde. In Dagenham hebben ze persen tot 1000
ton om de grootste onderdelen te kunnen persen.
Na deze presentaties werden we door de fabriek geleid door
Dean en Kevin waar we alles met onze eigen ogen konden
zien en vooral ook horen. Tijdens deze toch
wel indrukwekkende tocht door de fabriek,
waar we op de hielen werden gezeten door
een fotograaf van het Ford Magazine, kregen
we uitleg van Dean en Kevin en konden we
vragen zoveel we wilden. Ik ben benieuwd of
ze nog foto’s hebben kunnen maken zonder
slaperige duffe koppen erop die een beetje
representatief zijn voor het magazine.
Hierna vervolgden we onze reis naar Imperial
College. Na een uitgebreide lunch konden we
er weer even tegenaan en kregen we eerst een
rondleiding door de elektro faculteit, waar de
lift ons sterk deed herinneren aan ons eigen
E-hoog. Na nog een kleine rondleiding over
de rest van de campus konden we nog het
wekelijkse overleg van de vakgroep power
electronics bijwonen. Patrick James van de
universiteit van Southhampton gaf hier een
presentatie over microgeneration.
Na deze dag vol interessante presentaties
en bezoeken gingen we nog even een paar
hotspots van Londen bekijken. Onder andere Buckingham
Palace, the House of Parlement, The Royal Albert Hall en
Downing street hebben we met een bezoekje vereerd. Hierna
gingen we moe en voldaan even terug naar het hotel om ons
op te frissen/-laden voor de avond. Na het eten gingen we nog
even de pub onveilig maken waar we zowaar ook nog beken-
Een van de productielijnen met enorme drukpersen
den tegenkwamen. Toen de pub dicht ging hebben sommige
mensen (waaronder ik) toch maar verstandig proberen te doen
door op tijd te gaan slapen voor de volgende dag met de lange
terugreis naar Eindhoven.

Zaterdag
Na 3 zware dagen konden we de vierde en laatste dag nog
steeds niet uitslapen. Het programma voor de laatste dag was
immers nog goed gevuld. In de ochtend leek het ons een goed
idee om naar het science museum te gaan. Er was hier uiteraard
genoeg te zien van allerlei medische werktuigen uit vroeger
tijden tot verschillende (straal)motoren voor allerhande typen
vliegtuigen en van schaalmodellen van bekende (Engelse)
schepen tot de voor ons welbekende energietechniek. Na 3
dagen vol excursies en weinig slaap is het echter moeilijk om
Moe maar voldaan wachten op de bus
je aandacht er voor meer dan 10 seconden bij te houden. Het
was hoe dan ook een leuke en voor sommigen een leerzame
ochtend.
Na dit museumbezoek was het tijd om weer richting Eindhoven
te gaan. Eenmaal aangekomen op vliegveld Heathrow
waar we opgehaald zouden worden om naar de busjes te gaan,
was ons vervoer niet komen opdagen. Dit kwam niet gelegen,
aangezien we een afspraak hadden met de Eurostar. Maar twee
uur wachten, enkele dreigende telefoontjes en wat rellen met
bejaarden die meenden eerder te zijn (en ook waren) doet
wonderen. Toen we eenmaal vertrokken waren, plankgas door
Engeland. Zoals bij alles: oefening baart kunst, dus ook bij
het rijden met busjes door Engeland. Wonder boven wonder
werd de juiste trein toch gehaald. Eenmaal aan de andere kant
zat de sfeer er weer goed in. Heel wat gouwe ouwe schalden
via de bakkies over en weer. We hebben nog eenmaal samen
uitgebreid gegeten in België bij een wegrestaurant om hierna
het laatste stukje naar Eindhoven te rijden. Vlakbij Eindhoven
begonnen er plotseling overal lampjes te knipperen. Dit kon
helaas niet meteen opgelost worden, omdat we voor Eindhoven,
midden in de nacht in de file kwamen te staan. Het werd
dus nog vrij spannnend, maar uiteindelijk kwam alles goed en
kwam er een eind aan een vermoeiende maar zeer leuke reis.
Roy Mennen, Jeroen Grootens en Jochem Vissers

Op 2 oktober 2002 werd Waldur weer leven ingeblazen na
een lange periode waarin de vereniging in de slaapstand
verkeerde. Inmiddels is Waldur alweer bijna 5 jaar een actief
dispuut binnen Thor. Het afgelopen lustrum is dan ook een
hoop gebeurd binnen de vereniging. Veel mensen hebben actief
bijgedragen aan de organisatie van leuke activiteiten en
een gezellig verenigingsleven en zijn daarom erg belangrijk
geweest. Dat Waldur ook een mooie plaats heeft ingenomen
bij de mensen die hieraan hebben bijgedragen blijkt wel uit
de leuke anekdotes die zijn ingezonden over hun herinneringen
aan Waldur van de afgelopen 5 jaren.
Wining and diner chez Theij en Ontij
Na het in slaap vallen van Waldur had de herstartcommissie de
taak om het bestuur van Thor mee uit eten te nemen om kennis
te maken, Waldur onder de aandacht te houden en om te polsen
of de tijd rijp was om ons dispuut weer wakker te schudden. Nu
nam de HCW deze taak heel serieus en aldus diende er stevig
gedineerd en geborreld te worden. Bij het illustere establishment
They en Ontij... Zoals je bij een goede maaltijd verwacht,
werd er bij elke gang een passende wijn gedronken, afgestemd
op de kwaliteit van het eten. Tja, laten we zeggen dat de huiswijn
van They nog door Aldi geweigerd zou worden. Maar innovatief
als de HCW was, hadden gastheren Koen Gommers
en Korneel Wijnands ieder jaar een eigen voorraadje wijn bij
in hun rugzak. Dus na het eerste flesje Chateau Migraine geleegd
te hebben, werd er vervolgens steeds stiekem bijgevuld
uit onze eigen wijnkelder. Een oplossing waar
je ze de dag er na altijd dankbaar voor was.
Fust in het Intro
Herstarten maakt je dorstig. Dat weet iedereen,
toch? Niets is zo lekker als een biertje in
het Walhalla na een lange dag worsten bakken
tijdens de Intro. Pim en Davy hadden dan ook
wel zin in een biertje, maar het noodlot sloeg
toe! Ze hadden allebei geen geld bij zich. Nu
is een biertje bietsen in het Walhalla niet zo’n
probleem, maar na een paar biertjes voel je je
toch bezwaard. Hoe op te lossen? Geen probleem,
je ramt op de toeter en roept: “WAL-
DUR BIEDT EEN FUST AAN!”. Denk nu
niet dat we dat zomaar doen, we hadden het
eerst gevraagd aan onze penningmeester Helm.
Maar ja, die hoorde ons niet op zijn stageplek
in Sheffield en zwijgen is toestemmen.
Alles in het geel
Begin nu niet met Waldur met zuipen te associëren, maar er
is schijnbaar toch een rode draad door deze anekdotes. Davy,
Pim en Helm hadden net Waldur weer opgericht en prompt valt
er een uitnodiging voor een receptie in de bus. Wat te geven?
Pakken we een fles wijn uit het Walhalla en flansen er een sticker
op zoals Thor dat doet? Of zoeken we iets herkenbaarder?
Het laatste vonden we stijlvoller en dus gingen we er met z’n
Anekdotes afgelopen jaar Waldur
drieën op uit naar de slijter om iets ‘geels’ te gaan kopen. Zo
gezegd, zo gedaan, dus aan de slijter gevraagd: ‘Doe maar iets
geels.’ Dan krijg je zowaar een heel assortiment! Wortegemse,
citroen brandewijnen, citroen jenevers, etc. Zoals je misschien
wel weet is de brandewijn het geworden! Geen verkeerde keus
nu ik zelf al een aantal keren een fles heb aangeboden gekregen!
Opstart
Bij de herstart moest er ook vooral veel praktische zaken geregeld
worden. Voordat de nieuwe Waldurkamer in gebruik
genomen kon worden moest deze natuurlijk eerst geschilderd
worden. Vol goede moed ging een man of tien aan het werk
om de kamer in de huisstijl te verven: geel dus. Om alles grondig
te kunnen verven werd de gehele kamer gedemonteerd en
geschuurd. Op het plafond na, want daar zit immers asbest in.
Dat er achter de verwarmingen en in de vloerplaten dan ook
wel asbest zou zitten, waren we even vergeten.
Naast het schilderwerk moest de kamer natuurlijk ook voorzien
worden van voldoende energietechnische onderdelen. De ideale
plek om die te regelen bleek de KEMA in Arnhem te zijn.
Na een kennismakings- en sponsorgesprek met prof Smeets en
een rondleiding in het high power lab, kwamen we buiten een
grote stapel isolatoren tegen. Een half uur later lagen er vier
in de auto, één voor op de Waldurkamer, en drie voor onszelf
want ook op een studentenkamer misstaat een porseleinen 150
kV isolator natuurlijk niet.
Pim, Davy en Helm blazen Waldur weer nieuw leven in
Opstartwerk in de ICTheek
Tijdens het einde van de HCW periode en het begin van de
herstart van Waldur, werkten Davy en Pim op vrijdag avond
tot 22:30 bij de ICTheek, het oude rekencentrum, achter de
balie. Uiteraard is dit een bijzonder rustige avond en het zal
niemand verbazen dat er veel Waldur herstart werk is verricht.
De vaste vrijdagavond bezoekers van de ICTheek (alle vijf)
wisten na een paar weken niet meer wie van de drie (Davy,
Helm, Pim) er nou wel en niet betaald werden om er te zit-

ten. In deze avonden zijn de website, de wijzigingen van het
HR, het boekje van het gala, de lay-out van de Gjallar en veel
brieven en presentaties in elkaar gezet. Wanneer de sfeer iets
te melig en luidruchtig werd (mede dankzij het bij Stack gehaalde
bier), was er telkens één mannetje die ons dringend tot
stilte maande.
Na de opstartvergadering de stad in
De opstartvergadering op 2 oktober 2002 viel precies op een
Champions League wedstrijddag voor PSV. Nadat de kersverse
voorzitter met een hamerslag de vergadering had gesloten ging
de stoet de stad in, op weg naar de ALV van Thor bij Strauss.
Om de wederopstanding van Waldur kracht bij te zetten bij de
Thor ALV was de voorzittershamer van het formaatje kopspijkers
meegegaan, open en bloot, op de fiets dwars door de stad.
De enorme hamer werd wonder boven wonder veilig langs alle
politieagenten en ME in de stad geleid en belandde veilig op
de vloer bij Strauss. Tijdens de bestuurswissel van Thor is zelfs
een fotoreportage gemaakt van onze voorzittershamer met de
bestuurspenningen van Thor, foto’s die tot nu toe slechts bij
weinigen bekend zijn.
Barbecueën in weelde
Elk dispuut wordt tijdens the jaarlijkse THEW-dropping uitgenodigd
om een post in het bos te bemannen. Toen Waldur
opgestart was, lag er dan ook al snel een uitnodiging op de
mat. Heel leuk om te doen, maar wel een taak met een gebruiksaanwijzing.
Helm en Davy hadden gelukkig al een keer
een THEW georganiseerd dus wisten precies hoe jaarlijks alle
planningen in de soep lopen. Een schets: je wordt als post rond
middernacht gedropt met de melding dat de kids er binnen een
uurtje zullen komen. Meestal loopt dat uurtje uit tot zes uur
‘s ochtends en zit je met een uitgefikte bbq en zonder drank
in de regen te wachten. Dat zou ons niet gebeuren! Helm en
Davy gingen dus voor de post eerst naar de praxis. Gewapend
met inklap stoelen, een degelijke bbq, een tentzeil om op te
hangen, verlichting, muziek en veel eten en drinken gingen we
de avond tegemoet! Frisjes was het wel, dus het jaar daarop
hebben we de trukendoos uitgebreid met een warmtestraler
van Boels. Zit toch een stuk warmer ‘s
nachts. Jammer alleen dat Thor ons buiten de route
had gedropt en we dus niemand gezien hebben......
De worstenbakker
Tijdens een open dag van de TU/e raakten we in
gesprek met Jeroen van Waes over Waldur en de
gebruiken en tradities. Eén daarvan is het volledig
elektrisch bakken van worsten. Tijdens de herstart
periode was de HCW de traditionele worstenbakker
kwijtgeraakt aan het voorlichtingsteam van de
faculteit. Jeroen had binnen de kortste keren bij
NUON voor elkaar dat we een worstenbakker die
een tijd daarvoor speciaal voor de NUON techniek
dag was gemaakt, konden gebruiken voor de promotie
van het opstartende Waldur. Doormiddel van
de permanent in leen zijnde variac is de stroom
door de worsten te beperken tot 10 A zodat de stoppen
niet springen.Uiteraard is ook geprobeerd wat
DC met een worst doet. Na het gelijkstroom experi-
ment hebben we de groen en grijs uitgeslagen worst preventief
verwijderd. Silvia van de kantine was verbijsterd, vond ons
maar rare snuiters en wilde de worst kwijt voordat haar controle
kwam uit angst voor problemen. En Waldur heeft wederom
het nut van draaistroom bewezen.
Davy Thielens, Helm Jansen en Pim Jacobs
Als de penningmeester van huis is...
Tja, als de penningmeester en voorzitter even niet opletten, kan
het zomaar voorkomen dat er iets kwijt raakt of weggegeven
wordt. Een fles citroen brandewijn of een fustje bijvoorbeeld.
Zo ging het bijvoorbeeld in de Intro van 2006. Toen de secretaris
van Waldur achter de bar stond om een fles citroen
brandewijn weg te geven, deed hij er zomaar een fustje bij…
Of was het de goedkeurende blik van de commissaris externe
betrekkingen die hem over haalde? Natuurlijk werd in zo’n
geval wel even gebeld naar de niet aanwezige voorzitter en
penningmeester, zodat ze in ieders geval de mogelijkheid hadden
om erbij te zijn. Helaas waren de voorzitter en pennie niet
in de buurt om dit mooie gebaar van de secretaris te steunen.
Ook is het wel eens zomaar gebeurd dat na het sluiten van een
mooi sponsor contract, de commissaris externe betrekkingen
erg dorstig was geworden. Dan was de secretaris nooit te beroerd
om even mee naar de kelder te gaan. Op zo’n moment is
het natuurlijk wel gepast om even een greep in de kast te doen
en een geel borreltje te drinken alvorens over te gaan op het
meer goudgele vocht.
Tot zover onze bekentenis en de oplossing van het mysterie
van de verloren fustjes/flessen citroen brandewijn. Laten we
hopen dat er nog de nodige genuttigd zullen worden door het
gehele bestuur van Waldur!
Jan Schellekens en Inge Tigchelaar
Inge en Jan in het bestuur van Waldur MET voorzitter Bart en penningmeester
Giel

Werken bij ENECO NetBeheer
november 2006 heb ik het studentenleven achter me gelaten en ben kennis gaan maken met het leven van de werkende man.
1 Voor mij was het startpunt ENECO NetBeheer. Ik ben hier gestart in een management-traineeship voor net-afgestudeerden.
Binnen dit traineeship mag ik mijn eigen projecten uitzoeken en dat maakt het natuurlijk extra leuk. De projecten waar ik in
mijn eerste half jaar mee te maken heb gehad zijn drie totaal verschillende projecten.
Het eerste project gaat over de conditiebepaling op Goeree-
Overflakkee. Hier liggen tientallen kilometers MS-kabel in de
grond en de vraag was welke stukken kabel het best vervangen
zouden kunnen worden. De kabels even opgraven ging uiteraard
niet. Daarom is in samenwerking met KEMA een model
opgesteld waarin het risico op storing, de gevolgen van de storing
en de effecten van maatregelen inzichtelijk zijn gemaakt.
Het tweede project werd uitgevoerd voor een grote klant.
ENECO NetBeheer wilde weten wat de power-quality is bij
haar klanten. Wat zijn de gevolgen van spanningsdips in het
net voor een klant? Voor mij een leuke kennismaking met de
wereld van netberekeningen, maar voor een netbeheerder is
het ook goed om af en toe door de ogen van de klant te kijken.
En natuurlijk is het mooi om mee te denken met de klant, temeer
de grote klanten rond Rotterdam niet bepaald de kleinsten
zijn!
Het laatste project vind ik persoonlijk nog wel het mooiste:
de 2 e Maasvlakte. Zoals je waarschijnlijk wel in de krant hebt
gelezen, wil Rotterdam de haven uitbreiden met een 2 e Maasvlakte.
Dit is een stuk zee dat in een periode van pakweg 30
jaar moet worden omgetoverd in een havengebied. Het tempo
wordt echter vooral bepaald door de bedrijven zich daar
willen vestigen. Hoe kan je als netbeheerder economisch en
technisch efficiënt een net aanleggen, als je niet weet wanneer
welk vermogen wordt afgenomen door de klanten? ‘Investeren
in Onzekerheid’ is een methodiek van KEMA die hiervoor
is gebruikt. Erg gaaf om mee te werken aan zo’n project dat
werkelijk uniek is in Nederland en de komende 40 jaar niet
opnieuw plaats zal vinden!
Voor de komende 5 maanden heb ik alweer 2 nieuwe projecten
gevonden. Dit keer ga ik aan de slag met economische investeringsmodellen.
Het is heel iets anders, maar wel een leuke
uitdaging. Ik heb me in ieder geval snel aangepast aan het werkende
leven en ik ga elke dag met plezier naar mijn werk.
ENECO kan ook jou verschillende technische uitdagingen bieden.
Bovendien zijn er ook legio mogelijkheden op het gebied
van projectmanagement, duurzame energie en telecommunicatie.
Maar ook zou je in de toekomst kunnen kiezen voor het
verzorgen van het contact met klanten. Ben jij op zoek naar
een stage- of afstudeeropdracht of zoek je een baan, neem dan
zeker contact met ons op. Dan zoeken wij iets dat bij je past!
Bart Pluijms
Contactgegevens
www.eneco.nl
www.enecojobs.nl
b.t.pluijms@eneco.nl
11

12
Department
Product Line Power Solutions in Business Line Power Management
NXP Semiconductors’ Power Management Business Line focuses on the design and production of advanced power
management ICs as well as power modules and discrete power semiconductors. Its advanced power management
solutions include ICs for off-line power supplies, lighting applications and motor drives. The group also designs
advanced analog-to-digital and digital-to-analog converters used in mobile applications.
The Product Line Power Solutions focuses on the design and manufacturing of the intelligence of the power systems,
the integrated controller circuits, and the accompanying power components, the MOSFETs. Typical applications for
these power systems are consumer electronic products such as LCD TVs, LCD monitors, set-top boxes, DVD
recorders, desktop PCs and notebooks including their associated chargers/adapters.
Responsibilities
As an IC Design Engineer you will be responsible for designing advanced power management ICs for mobile,
consumer and personal computer systems. Working from customer requirements and/or research studies, you’ll
define the necessary circuit and IC specifications, design/assemble the appropriate IP blocks and integrate them into
high-performance cost-effective IC solutions. To achieve these objectives, you’ll research new circuit topologies and
apply your extensive analog and mixed-signal circuit design capabilities to produce optimum IC solutions. In addition,
you’ll insure that the IP blocks you design take issues such as IP Re-use and Design-for-Testability (DfT) into
account. For any related out-sourced design activities you’ll be the primary contact person for external design
houses. Benefiting from NXP Semiconductors’ on-going personal development programs, you’ll stay at the forefront
of power management IC technology and analog/mixed-signal circuit design, giving you the knowledge and
experience to become an industry expert in your field.
Qualifications
· A minimum of a Bachelor of Science degree (MsC prefered) in Electronic Engineering, preferably with proven
expertise in Power Electronics
· Keen interest in the latest scientific developments in the field of analog and mixed-signal IC design
· Excellent creativity, communication skills and a willingness to take on new challenges
· Good command of the English language
Contact
For this and other vacancies in the field of design, application and test engineering contact
ir. Kees Schetters
Development & Application Manager
+31 24 353 6135 / +31 6 506 121 94
(Secretary +31 24 353 6861)
kees.Schetters@nxp.com

Lunchlezing Shell
Na een half jaar geen lunchlezing meer gehad te hebben was het woensdag 30 mei weer zover. Shell had al enige tijd geleden
in de persoon van Marcel Hamoen aangegeven graag voor een lunchlezing langs te willen komen in Eindhoven. Ze wilden
graag een lezing geven met een iets exclusiever tintje dan gewoonlijk. Daarop werd besloten dat de lezing in de University Club
zou worden gehouden.
Na een wat aarzelende start wat betreft het aantal inschrijvingen,
konden we uiteindelijk 17 Waldur leden met een lekkere
kop koffie verwelkomen in de University Club. Shell had goed
uitgepakt en was met 5 man sterk naar Eindhoven gekomen
om ervoor te zorgen dat er niemand met vragen naar huis zou
gaan. Na een voorstel ronde van de 5 heren nam Arie Bal het
woord om ons de elektrotechnische kant van Shell te laten
zien.
Het onderwerp van de lezing was: “How is Shell facing the
energy challenge”. Voordat de presentatie begon opende de
spreker met de vraag wat volgens het publiek de energy challenge
van Shell zou zijn. De zaken die naar voren kwamen
waren de groeiende vraag, het reduceren van de CO 2 -uitstoot,
het vinden van alternatieve brandstoffen enzovoort. Shell had
er zelf een vergelijkbaar idee over. Een onderdeel dat de Waldurianen
over het hoofd hadden gezien was de impact op het
milieu in het algemeen. Dit is iets waar Shell actief mee bezig
is. Een voorbeeld dat gegeven werd is de verlichting op booreilanden.
Vierentwintig uur per dag word er op deze booreilanden
gewerkt en dat gaat alleen met voldoende verlichting.
Door deze verlichting raken nog wel eens grote groepen vogels,
die over de Noordzee trekken, gedesoriënteerd omdat ze
’s nachts opeens een grote lichtbron zien. Doordat ze maar een
beperkte hoeveelheid eten bij zich hebben voor de lange reis
verhongeren ze omdat ze verdwalen en gedesoriënteerd op het
booreiland een plekje uitzoeken. Shell doet nu onderzoek naar
een ander soort licht waar de vogels minder gevoelig voor zijn,
uit eerder onderzoek is namelijk gebleken dat vogels verschillend
reageren op verschillende lichtbronnen.
De lezing werd vervolgd met twee onderwerpen die meer over
energievoorziening gaan. Als eerste werden de FLNG (Floating
Liquefied Natural Gas) projecten genoemd. In zo’n project
wordt een booreiland gebruikt in de vorm van een enorm
schip (550 m bij 80 m) dat verankerd ligt en gas omhoog haalt.
Door middel van afkoeling wordt aan boord van het schip
het gas vloeibaar gemaakt, en vervolgens per tanker naar de
kust getransporteerd. Er is dus geen pijpleiding naar de kust
Aandachtig wordt er geluisterd tijdens de lezingen
nodig. Aan boord van de schepen die het gas omhoog halen
zijn enorme vermogens nodig om het gas uit de grond in de
tanker te krijgen en te koelen, maar ook om de motoren aan
te drijven die het schip op zijn plaats houden. Genoeg elektrotechinsche
uitdagingen dus. Een ander project van Shell dat
veel met elektrotechniek te maken heeft en ter sprake kwam
was “London Array” of “London Box”. Dit project behelst een
Onder het genot van een heerlijke lunch werden een hoop vragen
gesteld aan de ingenieurs van Shell
offshore windmolen park voor de Engelse kust van uiteindelijk
1000MW. Gezien de enorme vermogens die hier naar de kust
moeten worden getransporteerd, is het noodzakelijk om een
aantal kabels te leggen die dit zo efficiënt mogelijk doen, zowel
qua kosten als qua elektrische verliezen. Omdat offshore
windmolenparken van deze omvang niet eerder zijn gebouwd,
is het noodzakelijk om te kijken naar nieuwe mogelijkheden.
Op dit moment is Shell op zoek naar onderzeese kabels die
hogere voltages aankunnen zodat het niet nodig is om meerdere
kabels parallel naar de kust te leggen. Zo besparen ze op
de hoeveelheid kabel en treden er door de hogere voltages ook
minder verliezen op. Opnieuw een project waar veel elektrotechniek
in voorkomt.
Na deze interessante presentatie die ons een andere kijk op
Shell gaf, was het tijd voor de lunch. Dat een sjieke locatie
een sjieke lunch betekent bleek toen de lunch werd binnen
gebracht. Onder het genot van de heerlijke broodjes was er
de mogelijkheid om vragen te stellen aan de vijf personen die
Shell kwamen representeren over de mogelijkheden die Shell
ons te bieden heeft. Al met al een erg leuke lunchlezing waarin
ons een goede kijk werd gegeven op de mogelijkheden van een
elektrotechnicus bij Shell. Shell, nogmaals bedankt!
Koen Meessen
1

Energie beheerst de wereld.
Wie beheerst de risico’s?
Moderne communicatiemiddelen en ongekende mogelijkheden
om te reizen maken de wereld steeds kleiner. Grenzen
vervagen en economische markten worden steeds internationaler,
ook in de geliberaliseerde energiesector. Samenwerkingsverbanden
en overnames resulteren in grote marktpartijen
met een bijbehorende verantwoordelijkheid in de
energievoorziening. In de hedendaagse maatschappij die
draait op energie, zijn de economische gevolgen van een
storing al snel niet te overzien. Risicobeheersing is dus van
vitaal belang.
Sinds 1927 actief als keuringsinstituut voor de Nederlandse
elektriciteitssector, heeft KEMA zich ontwikkeld tot een marktgerichte
onderneming met een wereldwijde scope. Met hoogwaardige
consultancy, zowel technisch als procesmatig,
keuren, testen en certificeren maakt KEMA risico's beheersbaar.
Het goed functioneren van de vrije internationale
energiemarkt vraagt om een intensieve uitwisseling van gegevens.
Consultants vertalen de uitgebreide ervaring die KEMA
op dit terrein heeft, naar volmaakte oplossingen voor
Experience you can trust.
complexe problemen. Door de combinatie van specialistische
technische kennis en bedrijfseconomisch inzicht zijn de
oplossingen die KEMA aanreikt bovendien kostenefficiënt.
Het onafhankelijke kortsluitingslaboratorium van KEMA geniet
internationale erkenning. Fabrikanten uit de hele wereld laten
hun hoog- en middenspanningscomponenten door KEMA
testen om het vermaarde certificaat te verkrijgen. Dat is de
waarborg dat de componenten die zij produceren aan de
hoogste internationale normen voldoen.
Ook als het gaat om het certificeren van laagspanningsproducten,
systemen en zelfs personen heeft KEMA de
expertise en autoriteit in huis. Ook deze vormen van certificatie
dienen één doel: risico's beheersen. Door zorgvuldigheid
te koppelen aan snelheid draagt KEMA bij aan snelle, succesvolle
access-to-markets.
Het werk van KEMA zit vol unieke uitdagingen, aangereikt
door onze opdrachtgevers, die 100 procent kunnen vertrouwen
op de ervaring en inzet van onze experts, waar ook ter
wereld. www.kema.com

Excursie Emotron
Op maandag 21 mei vertrok Waldur met een select gezelschap naar Bladel. Om precies te zijn naar Emotron “Dedicated
Drives”.
We begonnen met een voorstelrondje van beide partijen.
Daarna vertelde Dhr. Rotteveel, de sales director, enkele
algemene zaken over Emotron.
Emotron is in 1992 ontstaan door de fusie van 3 bedrijven;
ELFI, Digimoto en EMS en door de fusie in 1997 met PIV
Eldutronik en Scandia Logic ontstond de Emotron groep
zoals dat vandaag de dag bekend is. Emotron levert producten
als softstarters, frequentieregelaars en asbelastingsmonitoren
welke een gepatenteerde technologie hebben.
Maar ook maakt Emotron klantspecifieke oplossingen als
boordnetomvormers voor de NS, olieafscheiders en aandrijvingen
voor warmtewisselaars.
De R&D afdeling of “Product Innovation” zoals Emotron
het noemt, bestaat uit in totaal 22 mensen die verdeeld zijn
over 3 locaties; Bladel (15), Zweden (4) en Duitsland (3).
Deze mensen werken onderling samen in kleinere groepen;
dit heeft als voordeel het sneller nemen van beslissingen,
maar de oude cultuur van “not invented by us” (dus daar
doen we niets mee) diende daarvoor wel eerst overwonnen te
worden. “Er is sprake van zowel horizontaal als verticaal ontwerp”
aldus Pim Willemse, R&D group manager. “Onze ingenieurs
hebben een breed interesse pakket en zijn zo in staat om
het brede veld van de elektrotechniek te bedekken dat bij het
ontwerpen van frequentieregelaars komt kijken. Ook moeten
we de huidige klanten helpen met hun eisen, maar aan de andere
kant moeten we onze blik ook richten op de toekomst”.
Vandaag de dag is Emotron een bescheiden speler op de markt
van frequentieregelaars, een markt die goed is voor 80 miljoen
euro in NL alleen en wereldwijd miljarden, maar weet goed
stand te houden tussen bedrijven als Siemens en bedrijven uit
het verre oosten. Emotron doet dit door klantspecifieke oplossingen
aan te bieden. Als basis hiervoor heeft ze een modu-
Testopstelling voor de frequentieregelaars
lair platform ontwikkeld. Dit platform kenmerkt zich door een
overzichtelijke architectuur en doordachte details. De architectuur
bestaat o.a. uit een bus waarop verschillende PEBBs
Assemblagelijn van de frequentieregelaars
aangesloten kunnen worden. Eén PEBB kan 250 A aan en er
kunnen er maximaal 6 aan elkaar gekoppeld worden; 1500 A
en het maximum vermogen is 1,5 MW.
De doordachte details kunnen gevonden worden in een robuuste
behuizing maar ook iets simpels als de aansluitklemmen.
Een installateur selecteert een product vaak op gebruikersgemak
en als hij de regelaar makkelijk kan aansluiten scheelt
hem dat weer geld. Verder zijn de kasten IP54 gecertificeerd,
spatwaterdicht. Door goed te luisteren naar de klant wordt een
frequentieregelaar op maat geleverd. Ook het eventueel in een
autolak spuiten van een kast is mogelijk (dit wordt speciaal gedaan
voor stabilisatorenregelaars van heeeeele dure jachten).
De oplossing dient vaak gevonden te worden in de software.
Emotron is applicatiegericht en het speelveld is elektronica
vs software.
Na deze uitleg volgde een rondleiding door het bedrijf waar
duidelijk werd dat de architectuur doordacht is, de assemblage
kost maar 1 uur. Tijdens de rondleiding werd ook nog
de testfaciliteit bezocht waar getoond werd hoe een motor
aan een generator gekoppeld was. De energie die de motor
verbruikt wordt weer terug geleverd, minus de verliezen
uiteraard, aan het net zodat het testen niet een al te dure
bezigheid wordt.
Daarna werden de sprekers volgens Waldur traditie bedankt
en kon de reis richting Eindhoven aangevangen worden.
Teun Oome
1

1
Lustrumdiner
Wat activiteiten betreft stond het lustrum vooral in het teken van de eigen leden
van Waldur en het verkrijgen van bekendheid bij een groter publiek. Maar
net zo belangrijk zijn natuurlijk de vele begunstigers die Waldur kent. Om deze niet
te vergeten, werd op vrijdag 13 april een diner georganiseerd, waarbij zowel leden
als begunstigers welkom waren. Het aantal aanmeldingen viel met zo’n 35 man en
een enkele vrouw wat tegen, maar dat deed aan het succes van deze avond verder
niets af.
Nadat een aanzienlijk deel van de deelnemers was verzameld in het Walhalla, ging het
gezelschap gezamenlijk te voet richting het Holiday Inn, waar het overige deel van de
deelnemers werd ontvangen. Er werd aangevangen met een frisse salade, waarna men
de keuze had tot het nuttigen van malse kalfsoester of zalm. Om dit te verwerken was
er uiteraard nog een dessert en koffie na.
Natuurlijk bleef het deze avond niet alleen bij gezamenlijk dineren en het nuttigen van
een drankje. Gezien de aard en aanleiding van het diner was het vrijwel obligaat nog
eens terug te blikken op 35 jaar Waldur. Tussen de gangen door werd door een aantal
oud voorzitters en ereleden een stukje van deze historie ingevuld. De huidige positie
van Waldur binnen de energietechniek en de opleving die deze heeft doorgemaakt
in de afgelopen vijf jaar sinds de herstart maken hier natuurlijk een essentieel deel
van uit. Natuurlijk kon de oprichting 35 jaar geleden ook niet onbesproken worden
gelaten, net als de blunder die een aantal jaren geleden bij het ontwerp van het logo is
gemaakt, waarbij de luchtspleet werd vergeten.
Om de avond nog wat verder
kleur te geven, was er voorzien
in een stukje entertainment
middels een tweetal
casinospelen, namelijk een
blackjack tafel en een pokerspel.
Hoewel er niet met geld
werd gespeeld en het met de
regels zo nu en dan ook niet
al te nauw werd genomen,
werd er door de blackjack
spelers aanvankelijk nogal
conservatief ingezet. Nadat er
echter nog een aantal (al dan
niet alcoholische) versnaperingen
waren genuttigd nam,
ondanks de vriendschappelijke
sfeer, de strijdlust toe en
het calculerend vermogen af,
waardoor de tafel steeds rijkelijk
was gevuld met fiches.
Ook bij het pokeren bleek dat
deze sport prima met alcohol
te combineren is, aangezien
de afname van concentratie,
Er wordt druk poker en blackjack gespeeld na het diner
die een pokerface behoeft,
ruimschoots middels extra
zelfoverschatting en bijbehorend bluffen wordt gecompenseerd.
Aanvankelijk was door Eneco, door wie deze avond voor een groot deel mogelijk
werd gemaakt, voor een aantal prijzen gezorgd. Omdat deze niet legaal aan de spelen
konden worden gekoppeld, werd door de organisatie een aantal ‘awards’ uitgereikt,
waardoor de aanwezigen voor hun inzet, aanwezigheid, creativiteit of ‘doordachte’
speeltechnieken konden worden beloond.
Al met al was het een erg geslaagde avond en het duurde dan ook lang voordat iedereen
daadwerkelijk op weg was naar huis.
Jeroen Waarma
Actieve leden Waldur
Bestuur
Teun Oome
Dirk Schoenmakers
Jeroen Waarma
-vacature-
Excursiecommissie
Teun Oome
Koen Meessen
Jeroen Grootens
Roy Mennen
-vacature-
Gjallarcommissie
Dorota Pawelek
Teun Oome
Dirk Schoenmakers
Bram Vonk
-vacature-
Symposiumcommissie
Dirk Schoenmakers
Michel van Eerd
Bart Simons
Lustrumcommissie
Inge Tigchelaar
Dirk Schoenmakers
Nilles Vrijssen
Jeroen Waarma
Colofon
Nummer 3
Jaargang 4
(editie 12)
31-07-2007
Redactie: Dorota Pawelek, Teun
Oome, Dirk Schoenmakers, Bram
Vonk
Email: Gjallar@waldur.nl
Oplage: 180 f/c print, 180 digitaal