Moerasgids - Christel Brughmans

Een patiënt van Wilhelm Reich beschreef zijn eigen inertie heel helder met de term “masochistic bog
or morass”, en dit beeld is sindsdien in wijd verbreid gebruik. Het sprak me persoonlijk wel aan, en
inspireerde mijn titel.
“Net zoals de tendens tot heen en weer slingeren tussen uitgelatenheid en depressie het orale karakter
kenmerkt, zo is het energiepatroon van de masochist gekarakteriseerd door afwisseling tussen angstigheid
en neerzijgen in het moeras. Theodore Reik beschreef het goed toen hij stelde: “het is als verzinken in
drijfzand waar elke inspanning je dieper naar beneden trekt.” Het is geen impasse maar een voortdurend
gevecht, geen statische gesteldheid maar een intens dynamische bewegende toestand. Elke voorwaartse
beweging wordt gemaakt met stijgende angst tot de uitgeputte masochist terugvalt in het moeras.”
(Lowen, 2003 p. 203)
Ik zie het moeras als metafoor voor de biotoop van de masochist, en tegelijk als beeld voor de weg
die afgelegd wordt in het proces. Ik zal jullie trachten te vertellen hoe ik dat ervaren heb om in een
moeras rond te dwalen, hoe ik er ben in terecht gekomen, en hoe ik de weg eruit tracht te vinden.
3