Onze helden_deel10.indd

Onze Helden
Deel 10
12
het idee dat ze beide een burger waren. Maar
toen begon Henk ineens te vertellen dat hij de
heks was. Hij zei ook dat hij Sjakie in leven had
gehouden en dat hij met het andere drankje
misschien Joep ging vermoorden. Volgens mij
meende hij er niets van, zoals je weet waren
we tenslotte nogal dronken. Maar Joep kon er in
ieder geval niet echt om lachen. Ik vond het wel
mooi dat Joep het niet zo goed kon hebben, hij
trapt altijd erg goed in dit soort geintjes. Maar
Henk en ik bedoelde er eigenlijk helemaal niets
mee, het was meer als een grapje bedoeld!”
Van Hemert grijpt in; “Ja oke, ik begrijp dat het
spel hem erg boeide, maar wat heeft dit nu met
zijn moord te maken? Is Henk de dader soms? Of
hebben jullie Russische roulette gespeeld met dat
fl esje ofzo? Wat is het nou?”
Michael gebaart dat de heren even geduldig
moeten zijn en vervolgt zijn verhaal; “Ik moet
jullie echt het hele verhaal vertellen heren,
anders ben ik bang dat jullie me niet geloven.
Waar was ik gebleven, euh… o ja! We begonnen
Joep een beetje te pesten over dat weerwolven
ja. Toen we nog een toernooitje gingen spelen
besloot ik met Ajax te spelen en Henk natuurlijk
met Feijenoord, die kakkerlak. Maar zo ontstond er
een beetje onenigheid tussen Henk en Joep, ze wilden beiden met Feijenoord spelen en begonnen er een
beetje ruzie over te maken. Uiteindelijk besloot Joep dan toch maar met PSV te spelen, niet dat hij PSV
zo graag wilde, maar er was geen andere goeie ploeg meer over. Hij wilde duidelijk niet met een mindere
club zoals FC Utrecht spelen, hij wilde wel kans maken op de hoofdprijs, de laatste “vriend”! Joep bleef
ondertussen maar drinken waardoor hij ook steeds dikker ging verliezen. Ondertussen bleven wij hem
een beetje plagen met het weerwolven, maar het was echt niet slecht bedoeld ofzo.” Huibers een beetje
geïrriteerd; “Ja, dat weten we nu wel, maar heb jij hem vermoord, of wat?”
Michael gebaarde nogmaals dat de heren rustig moesten blijven; “Oke ik zal ter zake komen. Het ging als
volgt; Toen ik nog een keer naar de kelder liep om nog wat “vrienden” te halen bleek dat alles op was.
Alleen het fl esje met het briefje “vergif” er op stond er nog. Toen besloot ik naar boven te lopen met het
fl esje, misschien konden wij dat tenslotte nog opdrinken. Geen idee wat er precies in zat! Maar toen ik
bovenkwam ging het helemaal mis. Ik hoorde de heren op de trap al een beetje zware woorden hebben
met elkaar. Blijkbaar had Joep een onterechte rode kaart gekregen en Henk begon het ondertussen een
beetje zat te worden met Joep, die zich maar eens wat rustiger moest gaan gedragen. Toen Henk hem
een klein “tikkie” op zijn hoofd gaf werd hij erg boos. Henk rende de trap af, bang dat hij klappen ging
krijgen. Joep ging meteen achter hem aan. Ik kon ze helaas niet bijhouden. Ze zijn tenslotte wat fi tter
nu ik, na mijn periode in het eerste, wat lager ben gaan spelen. Toen ik buiten kwam zag ik ze rondjes
rennen rondom het speeltuintje en liep meteen op ze af. Ik sprak ze toe dat ze even normaal moesten
doen, het zijn ten slotte goede vrienden en nu wilde ze om een potje voetbal elkaar de hersens in slaan.
Het was gewoon een dronken bedoeling, en die gasten moesten even een beetje nuchter worden. Toen
ze eindelijk wat gekalmeerd waren zag Henk dat ik dat fl esje in mijn hand had. Hij begon meteen weer
een beetje lacherig te doen, omdat dat briefje met “vergif” er natuurlijk op stond. Niemand had het idee
dat er echt iets ernstigs in zat, en zo gebeurde het verschrikkelijke. Henk graaide het fl esje uit mijn hand
en zei grappig tegen Joep; “Hier kerel, ik wilde je helemaal niet doodmaken in dat weerwolfspel, ik wilde
je alleen dit geven!” Henk strekte zijn hand en gaf het fl esje aan Joep, die er vervolgens van dronk. Hij
begon vervolgens te schudden en je zag dat zijn mond begon weg te branden door het vage spul. Het was
echt verschrikkelijk! We hebben alles gedaan wat we konden om hem bij te krijgen, maar niets lukte!”