Clubblad mrt-apr 2013 - PSV Oude Veer

Daarom ben ik ongeveer twee jaar terug gaan snorren naar een gezellig cluppie. Omdat ik Albert bij de
vrijdagavond les zag staan op de website pakte ik eerst de telefoon om met Paola te bellen.
Nou Paola hield zo’n enthousiast verhaal dat ik niet meer kon weigeren
Ondanks mijn lange tijd dat ik uit de sport was, durfde ik toch de sprong te wagen. Weer naar les dus.
Gelukkig had ik een warm welkom. Het was ook heerlijk dat Albert naadloos aansloot bij het niveau
waar ik inmiddels was gestrand, dat was wel de prettigste ervaring. Maar tegen de tijd dat we echt
aan de slag konden gaan bleek dat ik zwanger was. Dus al snel mocht ik de lessen aan de zijkant van
de bak of in de kantine gaan volgen!
Tijdens mijn zwangerschapsverlof van de lessen! had W Seven een ongelukkig sloot avontuur.
Doordat het land geheel was opgeknapt, moesten ook de hekwerken worden vervangen.
Dit was nog niet geheel gerealiseerd, waardoor het paard te water raakte. Als gevolg van de lange
tijd in het water in combinatie met het niet in training staan, raakte hij ernstig spierbevangen.
Dus geen beweging meer voor W-Seven, ook geen stapmolen. Nadat Lotte was geboren kon ik na twee
maanden de draad weer oppakken, de bloedwaarden van W-Seven waren genormaliseerd.
Een rustige opbouw volgde en dus daarna ook weer naar les. In de eerste lessen liep hij weer met een
ingeslikte bezem in zijn lijf, zoals Albert dat visueel weet uit te drukken! Inmiddels was ik ongeveer
weer een maandje aan het trainen en werd het wel tijd om weer de boel eens op te gaan pakken.
Met andere woorden, het paard moest beter in de hand gaan lopen. Op dat moment volgde er veel
verzet, wat zich uitte in steigeren. Inmiddels zaten we toen tegen de kerst aan, dus we zouden even
twee weken geen les hebben. Albert adviseerde me om twee weken te longeren en daarna er weer op
met een ander zadel. Helemaal super dat ik een zadel kon lenen van Rein en Joke.
Helaas waren de problemen exact hetzelfde toen ik er weer op ging. Het gevoel was niet goed,
dus foto’s laten maken van zijn rug. Ondanks zijn tien jaar bleek hij er van binnen al uit te zien als een
oude man. Atrose (slijtage) in de ruggenwervels op meerdere niveaus. Hij was niet te genezen en
niet meer geschikt voor de sport. Een moeilijk besluit volgde. Een week na deze diagnose heb ik
afscheid genomen van mijn moppie.
Alles wat nu was, is een
herinnering geworden.
Dus tja ik was eindelijk weer
lid, terug van weggeweest,
maar helaas voor erg korte
duur er van mogen genieten
met dit paardje. Omdat het
zo plotseling is gegaan heb
ik nog geen idee wat ik wil
en ga doen. Ik laat het nog
maar even op me afkomen.
Dank jullie wel voor alle lieve
berichtjes en/of kaartjes die ik heb
gekregen. Cootje
9