dit uitgebreide verslag met leuke foto's - vc Sarto

Internationaal Minivolleybal Toernooi “Activia”
Dinsdag 28, december 2010.
We schrijven oktober 2010, oei, een uitnodiging voor een
internationaal (N6) CMV toernooi, zullen we meedoen? De keus
was snel gemaakt, natuurlijk doen we mee. Mooie kans om wat
ervaring op te doen, met zulke bloeiende interland carrières als
gedroomd vooruitzicht is alle oefening in internationale
hoffelijkheid meer dan welkom. November 2010, de eerste
domper in de eens zo veelbelovend gedroomde loopbaan. Het
toernooi zat vol er was geen plaats voor twee teams van dezelfde vereniging. December
2010, zie je wel we mogen toch, de organisatie heeft natuurlijk ingezien deze veelbelovende
carrières niet nu reeds in de kiem te smoren. Het is of dat, of Nick heeft de organiserende
vereniging (“Somas Activia”) helemaal gek gemaakt met een niet aflatende stroom van
vragen en/of mailtjes omtrent de deelname van het tweede Sarto CMV team.
We schrijven intussen dinsdag 28 december, vol goede moed verzameld bij ons thuishonk
voor de reis naar “St. Anthonis”. De voorspelde sneeuwbuien bleven gelukkig uit en zonder
problemen toog een indrukwekkende stoet van speelsters, ouders en trouwe toeschouwers
noordoost-waarts. Het beloofde een lange dag te worden, aanmelden tot 10:30 uur en de
eerste wedstrijden om 11:00 uur, einde toernooi 17:00 uur. Alle teams zouden vijf
wedstrijden spelen en in iedere poule (bij de meisjes kant van het speelschema) stond een
buitenlands team. Het lijstje met deelnemende meisjes teams is bijgevoegd.
De opening van het toernooi bestond uit een vlaggenparade. Alle deelnemende teams
liepen, achter de vlag van hun land, een ereronde door de sporthal. Waarna de vlaggen
werden opgehesen tot aan het plafond van de hal. De organisatie van London 2012 kan er
een voorbeeld aan nemen, oftewel de opening was indrukwekkend.
Alle teams kregen na de opening kort de gelegenheid om zich warm te lopen cq in te spelen.
Al gedurende deze warming up werd duidelijk welke teams hoge ogen zouden gooien tijdens
dit toernooi. Met name de Roemeense teams staken er letterlijk met kop en schouders boven
uit. Imke onze benjamin kwam nauwelijks tot navelhoogte van de Roemeense sterspeelster.
Als Joep (van Dames 1) haar aan het werk had gezien was een verblijfsvergunning snel
geregeld. De Roemeense speelsters waren niet alleen erg lang maar ook motorisch en
technisch goed geschoold. Ook de coaches lieten zich niet onbetuigd, ze deden niet onder
voor Karpol in zijn beste jaren.

We hebben nog even overwogen om vooraf een bezwaar in te dienen bij de
wedstrijdorganisatie. Dit kon namelijk geen zuivere koffie zijn. Zouden we hun bondskaarten
en/of paspoorten mogen controleren, of anders een afschrift krijgen van hun tanden en/of
DNA. We besloten, strijdlustig als we waren, om de strijd aan te gaan. Het is namelijk niet
ongebruikelijk om pas achteraf aan de hand van een plasje, contra expertise, de uitslag van
een toermooi aan te laten passen.
Door het uitvallen van Sliedrecht (ziekte) werd Sarto 2 op het laatste moment aan de lijst van
deelnemende teams toegevoegd. Sarto 2 bestond uit: Imke, Inge, Kira, Sofie en Femke.
Sarto 2 was ingedeeld bij “Moerser SC 1”, “Havoc” en “Bovo”. De dag kon niet meer stuk, nu
Bevers Lemelerveld
Sarto 1 Tilburg
Sarto 2 Tilburg
Shock Cuijk
Somas Activia
Taurus Houten
Flamingo's Gennep
Bovo Aalten
CSS Bega 1 (ROE)
CSS Bega 2 (ROE)
Moerser SC 1 (DUI)
Moerser SC 2 (DUI)
Havoc Haps
Unitas Boekel
Scylla Wageningen
Odi Middelbeers
zou de zo gedroomde internationale carrière pas echt een aanvang
nemen. We zouden die
Duitsers weleens een
poepje laten ruiken. Wij
waren er klaar voor. Nu de
Duitsers nog, die wensten
echter niet mee te willen
werken, aan die nog
ontluikende, veelbelovende
carrière. Ze waren
voornamelijk veel te groot voor ons. De aloude voetbalwet; 90
minuten balbezit en aan het eind winnen de Duitsers, ging helaas
ook hier op. Ons complete register werd opengetrokken, alle passes
werden prachtig aan het net aangeboden waardoor alle ons
bekende combinaties konden worden gepeeld maar helaas, “Helga,
Gertrud, Heidi en Anni” bleken al geruime tijd ’s ochtends “groeipoeder” in plaats van
boterhammen met “Nutella” te nuttigen en dus waren we kansloos. Het door onze Duitse
opponent geboden aanvalsspel met zelfs een staffel op rechtsachter was toch wat te hoog
gegrepen. Uiteindelijk eindigde de “Moerser SC 1” op de tweede plaats van alle N6 meisjes
teams, om alleen maar te verliezen van een Roemeens team dat ook dergelijke
boterhammen met “groeipoeder” op de ontbijttafel aan haar speelsters presenteert.
Op naar de volgende wedstrijden dan maar. Van onze andere tegenstandsters in de poule
bleken we alleen tegen Bovo goed partij te kunnen
geven. De andere teams waren toch net ietsje verder
dan ons (als team dan). We hebben voor ieder punt
gevochten en de dames kunnen meer dan trots op
zichzelf zijn. De bovenhandse service ging lopen
(Femke en Kira), de ralley-pas, met echt aanvallende
tegenstanders, voorwaar geen sinecure, werd per
wedstrijd beter (Imke en Sophie), alsook de servicepas
(Inge, Femke en Imke); meisjes jullie kunnen
echt tevreden terugkijken op dit eerste stuk van het toernooi, grootste winst was nog wel dat
we bleven strijden voor de punten, we hebben geen hangende koppies gezien,
complimenten. Na de poule wedstrijden restten ons nog twee wedstrijden.

Als vierde van onze poule mochten we aantreden
tegen de nummer vier van poule 3; “Moerser SC 2”,
alsnog gerechtigheid. Hier lag onze kans de hier
reeds eerder gememoreerde bloeiende interland
carrière alsnog gestand te doen. Het hoeft geen
betoog, deze wedstrijd werd glansrijk door de
“onzen” gewonnen, de eerste set eindigde gelijk;
18-18 (er werd op tijd gespeeld) en de tweede set
wonnen we met vier punten verschil, we mochten
gelukkig blijven dromen.
De laatste wedstrijd tegen Odi bleek nogmaals hoeveel energie we
hadden gestopt in die onluikende interland carrières en was de pijp
helemaal leeg, ondanks alles
toch weer niet weggespeeld
maar lekker gevolleybald en
de dag goed afgesloten.
Meisjes bedankt voor de
gezellige dag en we doen
volgend jaar weer mee.
Coaches Sarto 2 : Mike en Nick.
Sarto 1 bestond uit Femke, Paula, Mila, Manon en Nynke en was ingedeeld in de poule bij
Css Bega 1 (Roemenië), Unitas (Boekel) en Scylla
(Wageningen). De wedstrijden zouden op tijd worden
gespeeld, 2 sets van 12 minuten. De eerste wedstrijd
mochten we aantreden tegen Unitas. Na een
zenuwachtig begin kregen we al snel in de gaten dat
we deze tegenstander de baas konden. Puntje voor
puntje liepen we uit, hierdoor groeide ons vertrouwen
en durfden we ook steeds meer bovenhands te
serveren. Ook het spelen naar de hoeken, bij CMV 6
liggen die op midachter, ging steeds beter. De eerste
set werd uiteindelijk vrij eenvoudig gewonnen. Het
gevaar van onderschatting, iets waar Sarto 1 zich in
de competitie wel eens aan schuldig maakt, lag op
de loer. Niets was minder waar, goed
geconcentreerd en met verzorgd spel werd de
tegenstander ook in de 2e set aan de kant
geschoven. Een goed begin is het halve werk…
De volgende uitdaging stond al langs het veld te trappelen van ongeduld. De Roemeense
“giants” aangemoedigd door hun Karpol betraden het speelveld. Het veld was nauwelijks
groot genoeg om 4 van deze reuzen te herbergen. Hierdoor was het nagenoeg onmogelijk

om een bal bij hun op de grond te krijgen. Je raadt het al, ondanks felle tegenstand kregen
we volleyballes. Het was zelfs knap te noemen dat we in de 2 e set toch 18 punten bijeen
wisten te sprokkelen. Het hoogtepunt van deze wedstrijd was een “stijgje” van de
Roemenen. Helemaal vrij gespeeld, geen blok te bekennen (en dat op CMV niveau) gelukkig
mislukte het, anders hadden we misschien de een of ander van de vloer bijeen moeten
schrapen. Moe gestreden en enigzins teleurgesteld verlieten we het veld. Deze reuzen zijn
gewoon enige maten te groot.
Na een uurtje rust stond de laatste poule wedstrijd tegen Scylla op het programma. Nog
enigszins onder de indruk van het Roemeense geweld begonnen we aan deze wedstrijd. Al
snel waren we bij de les en hebben we Scylla zonder problemen verslagen. Dit betekende
dat we de 2 e plek in de poule hadden behaald. Na de lunchpauze zouden de teams die 2 e
waren geworden tegen elkaar spelen om de 5 e t/m 8ste plaats.
Het lot had ons verbonden aan Somas Activia, de thuis spelende vereniging. Twee aan
elkaar gewaagde teams begonnen aan de eerste set. Somas met net iets meer aanval in
huis en Sarto die iets beter de vrije ruimtes van de tegenstander gebruikte. Een gelijk
opgaande strijd die uiteindelijk in het voordeel van Sarto werd beslecht (21-18). Het beter
serveren (bovenhands) van Sarto gaf de doorslag. Helaas kwamen we in de 2 e set slecht uit
de startblokken. In een mum van tijd stonden we 7 punten achter. Het geloof in eigen kunnen
was verdwenen. Deze set en helaas ook de wedstrijd, op puntensaldo, ging daardoor
verloren.
Nu restte nog een laatste wedstrijd tegen Taurus om de 7 e en 8 e plek. De laatste restjes
energie en enthousiasme werden aangeboord. Geen hoogstaande pot, maar verzorgd en
weinig fouten maken was het devies. Op het tandvlees werd deze wedstrijd winnend
afgesloten.
Moe en voldaan, vol van allerlei nieuwe indrukken werd deze dag feestelijk afgesloten met
een prijsuitreiking door Adrie Noij de
bedenker/uitvinder van het Circulatie Mini
Volleybal (CMV).
Niet alleen voor de speelsters, coaches
maar zeker ook voor het publiek een zeer
geslaagde dag. Een aanrader om op te
nemen in de activiteitenkalender van de
jeugd. St. Anthonis zowel binnen als buiten (NK
grastoernooi) iets om naar uit te kijken voor de jeugdteams.
Coaches Sarto 1 : Mary en Tijke.