Telegram uit Montenau

MONTENAU 2008
Het is ondertussen al een 10 jaar oude traditie geworden. Om maar te zeggen dat de tijd vliegt. Wij worden ouder. De
traditie waar ik het over heb is onze 2-jaarlijkse Oasevakantie in Montenau. Deze keer van 14 tot en met 20 juli. De
bende wordt stilaan wat kleiner (misschien tijd om eens uit te kijken naar een andere leuke vakantieplek?): Rita,
Lieve, Carl, Laurens, Gunther bleven de ganse periode. Hilde, Jeroen en Elias bleven tot woensdag. Ze werden
afgelost door Hildegard en Marc die een paar dagen zonder de kids op vakantie kwamen (Jakob en Stijn waren op
kamp). Marleen en Simon werden op zaterdag vervoegd door papa Frank en zus Sandra. Ze vertrokken ‘s avonds
samen naar hun volgende vakantiebestemming. Anneke, Peter, Benedikte, Francis en Teresa vertrokken zondag na
de eucharistieviering. Tot daar de statistieken. Een aantal mensen kropen in hun pen tijdens deze vakantieweek. Ik
probeer om de puzzelstukjes wat in mekaar te laten passen. Alvast dank aan hen die hun ervaringen met ons willen
delen.
Hilde & Jeroen waren samen met Elias kort in Montenau, maar het was zalig om dat lieve ventje bij ons te hebben.
Elias genoot van de extra aandacht en wij van zijn guitige lach. Vertederend. En zo blijft Oase jong hé! Hilde
verwoordt haar gevoelens op deze manier:
Mooie landschappen
Overheerlijk eten
Natuurtochten
Tesamen
Echte vriendschappen
Nieuwe contacten
Avondbezinningen
Uitleven
Op die manier krijg je van boven naar onder de naam van ons vakantieparadijs. Creatieve Hilde.
Peter vertelt ons in telegramstijl wat we allemaal in Montenau beleefden:
Telegram uit Montenau
14 juli. Wekker zes uur. Inpakken en wegwezen.
Uitpakken en terugrijden.
11u30 Rita, Lieve, Marleen, Simon, Carl en Laurens oppikken in Verviers.
Met hulp van Gunther.
12u15 balletjes met boontjes en dauphinépatatjes. Lekker.
Namiddag omgeving (her)ontdekken.
Francis en Simon winnen voetbalmatch.
Deugddoend gebedsmoment: Samen als de leerlingen liefdevol op weg.
15 juli, Letermedag, eucharistie in het klooster.
Voormiddag Malmédy, stadje in vakantiesfeer.
Boodschapjes doen informeren voor de Rodelbaan.
Na de vis met spinazie buitenlandse excursie naar de Rodelbaan in Rohren.
Alles verliep schitterend. Veel plezier, alleen of met twee.
Genietend van een prachtig parcours in een mooi landschap.
Na enkele ritten werden we wat stouter …
Ongeveer iedereen is wel eens uit een bocht gevlogen.
Maar op enkele blutsen, builen en gescheurde oren na zonder veel schade.
Daar leerde ik wat het betekent om je oor te luisteren te leggen.
Het avondgebed over het nu-moment gaf kans om de dag te overlopen.
16 juli verdween de zon in de loop van de dag.
Voor de middag met Teresa een klassieker bezocht : de speeltuin van Waimes.
Ook Carl amuseerde zich.
Tegen 12 u naar ‘huis’ want na de middag naar Eupen voor de chocoladefabriek.
Antoine, een geboren Ronsenaar die nu in Verviers woont leidde ons rond.
Hij vertelde in geuren en kleuren de geschiedenis van de fabriek en de productieproces van chocolade : tot proevens
toe.
Ook Marc en Hildegard waren toegekomen.
’s Avonds wuifden we Hilde, Jeroen en Elias uit.
Door de eerste regen ontdekten we ook de ping-pongzaal.
Zowel Benedikte als Francis gaven me slaag.
Je wordt ouder papa …

17 juli.
Na de eucharistie samen met Rita, Hildegard, Marleen, Carl en Laurens een boswandelingetje gemaakt.
In de namiddag zwommen we in het zwembad van Sankt-Vith.
Na het avondeten was er een UNO-avond met het nodige plezier.
Ook op 18 en 19 juli deden we gelijkaardige dingen.
Niks buitengewoons, maar toch bijzonder.
Op 20 juli keerden we terug.
Tussenstop in Kruibeke om Benedikte af te zetten die met de Volleybal op stage vertrok naar … Italië. (Peter)
Peter, bedankt voor je grote en liefdevolle inzet voor ons allemaal. Je hebt op jouw manier zorg voor ons gedragen.
Ik bedenk dat in de voorbije 10 jaar al die kinderen groot zijn geworden. Op weg naar jongvolwassenheid. Benedikte
& Francis. Ik herinner me nog heel goed hoe ze waren als kleine baby'tjes. Ik besef nu dat je van elk moment intens
moet genieten want de tijd vliegt voorbij, ook in Montenau. Daarom dat het elke keer zo'n deugd doet om als
gemeenschap op vakantie te kunnen gaan. Ik vind het heel prettig om de kinderen spontaan bezig te zien. Ook
Anneke laat ons even meekijken in haar hart en vertelt hoe zij Montenau deze keer ervaren heeft.
Met twijfels vertrokken
Montenau is een toffe vakantieplek. Zeker voor kinderen die volop op ontdekking gaan. We hebben daar de tofste
vakanties gehad met onze peuters, kleuters en lagere schoolkids. Nu met onze pubers, zag ik niet echt zitten. De
gedachte dat ze hun oasevrienden zouden ontmoeten haalde me toch over de streep. Wat later hoorde ik dat onze
kinderen daar alleen zouden zijn. Maar onze kinderen wilden absoluut mee naar Montenau, dus zeurde ik niet langer.
En gelukkig kwamen Simon en Marleen er nog bij …
Maandagochtend waren we al om 7u30 vertrokken om de trein reizigers te kunnen afhalen in Verviers. Onze eerste
activiteit was middagmalen. Het was nog wat stil aan tafel. Maar toch rook het naar de vertrouwde sfeer.
Na het eerste tafelen werden de kamers verdeeld. Wij kregen van Leopold kamer 28 (met veranda) toegewezen. Dat
was een fijn hoekje om even met ons gezin alleen te zijn of de kinderen bij regenmomenten een gezelschapspel te
laten spelen. Maar dit was de eerste 2 dagen al niet nodig want het was volop zon.
Woensdag regende het, maar dit deerde ons niet want we bezochten de chocoladefabriek van Jacques. Volgens de
gids is de kwaliteit erop achteruit gegaan sinds de overname door Callebaut. Het bezoek was goed en vooral lekker.
Van de fabriek zagen we voornamelijk het verpakken. De eigenlijke productie wordt niet meer getoond. Daarna zijn
we nog eens door Eupen gewandeld. Ik had graag een terrasje gedaan, maar Benedikte moest nog een bikini hebben
voor haar Italiaanse volleybalstage. Hopelijk heeft ze die daar meer nodig dan in ons apelandje dat het weerkundig
niet zo goed stelt deze zomer. Ook op politiek vlak niet. Leterme zal ook wat zon kunnen gebruiken.
Tijdens het schrijven van dit artikeltje zitten de 4 kinderen het spel Peking Mysteries te spelen, een Chinees
detectivespel, passend in de aanloop naar de Olympische Spelen. Francis zorgt voor drank uit de kelder. Ik ben
moeder van toezicht terwijl de anderen in gebed zijn. Dit artikel is voor mij een beetje bidden. Het brengt me
helemaal in het “nu”. Ik had ook niet gedacht dat Francis zo vlug akkoord zou gaan om een gezelschapspel te spelen.
Dit vraagt een grote inspanning van hem. Proficiat Francis.
En zo kabbelde onze week verder in echte vakantiestijl. We deden vooral een paar leuke dingen voor de kinderen. Zo
gingen de kinderen ook nog een ‘carten’ in Ovifat. Het was in feite een lange afdaling met go-carts op een ski-piste.
Goed gevonden door die mensen om ook in de zomer een graantje mee te pikken van hun infrastructuur. Benedikte
ging uit de bocht en kwam met kneuzingen aan haar straatbeentje naar huis. Voor de rest vonden ze het kei-cool.
Een hartelijk dank aan iedereen die mee zorgde voor een ontspannende week ! (Anneke)
Carl en Laurens waren er ook bij in Montenau. En ook daar heb ik van genoten. Het sappig accent van Carl en de
bulderlach van Laurens blijven me zeker bij. En uiteraard ook hun verhalen. Het is fantastisch als je het gevoel krijgt
dat je bij mensen op verhaal mag en kan komen. Het heeft me super veel deugd gedaan om als gemeenschap
onderweg te zijn. Je hebt niet voor mekaar gekozen en toch voel je dat het goed zit, dat het fijn is om met mekaar
vakantie te houden. Bedankt Lieve, Rita, Carl, Laurens, Hildegard, Marc, Hilde, Jeroen, Elias, Marleen, Simon,
Frank, Sandra, Anneke, Peter, Benedikte, Francis, Teresa. Jullie eigen zijnswijze maakte deze vakantie tot een uniek
gebeuren. Nu wil ik graag Carl en Laurens aan het woord laten
Bij de aankomst in Verviers ontstond er even een kleine verwarring. Peter stond ons (Lieve; Rita, Marleen, Simon,
Laurens en mezelf) op te wachten aan de achterzijde van het station, terwijl Gunther zijn medereizigers aan het
voorplein verwachtte. Dit euvel loste zich snel op.

Het sloeg 12u15 bij aankomst. Bewust hielden we het voor de eerste dag zeer rustig. Tijd zat om lang buiten in het
zonnetje koffie te drinken. Daarna maakten we een korte wandeling in de onmetelijke natuur. Enkelen sloten aan bij
de officies van de plaatselijke gemeenschap. ’s Avonds kon ons eerste gebedsmoment van start gaan.
De tweede dag maakte een zonovergoten entré, dus die kon ook al niet meer stuk. In de stilte kon ik genieten van een
heerlijke natuurwandeling. Opvallend zijn hier vele jeugdbewegingen op kamp, maar hoe kan het ook anders in zulk
een paradijselijke streek! De mensen zijn zeer vriendelijk als we mekaar kruisen op straat. De namiddag brachten we
door in Monschau. Mogelijk wat te ver want de tijd die we daar konden doorbrengen was te kort. Maar toch gelukkig
om er nog eens te vertoeven, daar het misschien wel 20 jaar geleden is dat ik er nog kwam.
Woensdag namen we een kijkje in de chocoladefabriek van “Jacques” en in de stad Eupen, een beetje shoppen en
een heerlijk terrasje om af te sluiten. De volgende dag maakten we een mooie wandeling in onze directe omgeving.
Omdat we in een uitgelezen buurt van de wandelsport verblijven, waarom zouden we er dan niet voor kiezen? Zuster
Rita vond dadelijk een pad om te wandelen: prachtig, lekker gezond en ontspannend in de natuur. Na een uurtje werd
de terugtocht aangevat, maar Laurens en ik kozen er voor om door te stappen. Rita, Marleen, Hildegard, Marc en
Peter vatten de afdaling aan. Om 12u vonden de laatste vogels ook hun nest, zodat we tijdig aan tafel verschenen. In
de namiddag besloten we een partijtje te gaan zwemmen in Sankt-Vith. Een bezoek aan het stadje was ook één van
de keuzemogelijkheden voor hen die het zwemmen niet zagen zitten. Het avondmaal smaakte ons na het zwemmen
des te meer. Vrijdag maakten we een namiddaguitstap naar Malmedy; even de kathedraal binnen voor de sfeer van
de vroegere Benediktijnerabdij en verder een korte wandeling naar boven langs de kruisweg met als neusje van de
zalm het prachtig panorama over het stadje. Als afsluitertje een terrasje. De zaterdag deed het weer ons voor de
zoveelste keer twijfelen. De wandelaars kregen de ene bui achter de andere; zij die naar Ovifat trokken, hadden een
zonnige uitstap. Zo zie je dat je wat van alles krijgt in Montenau. Een hartelijk woord van dank aan iedereen voor het
welslagen van deze vakantie. (Carl)
Toen ik hier afgelopen maandag aankwam, wist ik niet goed wat er van moest verwachten. De meeste van mijn
mede-vakantiegangers had ik nog nooit eerder ontmoet en bij het verblijf kon ik me ook niet direct iets voorstellen
(een kruising tussen een klooster en een vakantiebungalow?)
Op het einde van deze vakantieperiode kan ik zeggen dat het mij allemaal is meegevallen; het weer misschien niet
helemaal, maar ook in België heb je dat niet in de hand.
In de Oasegroep vind ik een goede spiritualiteit. Vriendelijk en gastvrij. Ik heb me de afgelopen dagen welkom
gevoeld.
De omgeving van Montenau is erg mooi. Carl en ik hebben samen en met de groep 2 mooie wandelingen kunnen
maken. Monschau, Eupen en Malmedy waren best leuk om een keer gezien te hebben. Ik kan dankbaar terugzien op
deze vakantieperiode.
Bedankt voor deze gelegenheid en veel succes met jullie activiteiten in Gent en omgeving. Hartelijke groeten uit
Nederland. (Laurens)
Marleen en Simon waren er ook bij van bij het begin. Echtgenoot en papa Frank en dochter en zus Sandra kwamen
hen vergezellen op zaterdag. Marleen verwoordt haar vakantie-ervaring op deze manier:
Ik wenste de laatste tijd iedereen een “zalige vakantie”, maar ontdekte pas in Montenau de volle betekenis er van:
Vriendschap, vreugde, vrede!
Anders kijken; met je hart in plaats van met je ogen, je voelt dit zo sterk.
Kansen benutten, vooral het hier- en nu-moment intens beleven en er van genieten.
Aandacht geven en krijgen (is de waarde van echte vrienden). Van de
Natuur intens genieten, tot rust komen, in Montenau ervoer ik rust, mildheid en vertrouwen in de mooie natuur.
Tevreden zijn met kleine dingetjes, zovele kleine gebaren die ik mocht ervaren.
Iemand blij maken en daar zelf ook blij van worden.
Even stil worden, bij jezelf, bij de ander en bij God en luisteren.
Deze waarden ontdekte ik ten volle in Montenau. Dag na dag deed die ervaring en bewustwording me deugd, het
bracht me dichter bij mezelf, bij de ander en bij God; een weg waar ik de laatste tijd nogal van verdwaald was. Nu
heb ik het juiste spoor teruggevonden.
Dank, Oase, voor alle fijne momenten, voor jullie warme harten, het bracht me tot rust en gaf me kracht. Dank voor
alles! (Marleen) En Simon beaamt dit met: “Leuk! Bedankt!” (Simon)
Eigenlijk heb je niet zoveel nodig om van de vakantie te kunnen genieten. Als het menselijk contact goed zit, zit de
vakantie ook goed. En alhoewel het vandaag niet zo evident is om als gemeenschap samen op te trekken, is weer
eens gebleken hoe deugddoend het kan zijn als je je gedragen voelt. Montenau was deze keer opnieuw een topper,
door de mensen die er samen waren, de persoonlijke babbels en de verhalen, de spelletjes, het samen tafelen, de
gebedsmomenten, de uitstappen, de terrasjes, de spontane glimlach of het knipoogje, de zorgzaamheid, …
Het deed een beetje raar om de zondag, ’s avonds, al rond te lopen in Nieuwpoort, aan de heel andere kant van ons
landje. Daar begon het tweede deel van mijn vakantie.
Als afsluiter een paar wist-je-datjes vanuit Montenau, door Peter opgetekend:

Wist je dat…
… Hilde bij de begroeting aan Anneke vroeg of er een neefje meewas (omdat ze Francis niet herkende) en dat
Francis van het verschieten haar bijna op de mond kuste.
… Anneke zich in het zwembad van Sankt-Vith liet overhalen tot een partijtje waterworstelen, maar dat 3 x verliezen
en pijn in de halsstreek daar een eind aan maakten.
… de schoenenwinkel van Waimes ook dit jaar ‘geplunderd’ werd toen Anneke, Hildegard en Marleen zich even
lieten gaan.
… ze samen wel 15 paar schoenen kochten.
… Marleen erin slaagde om 5 paar te kopen voor € 40.
… dat ze nadien nog eens terugging met dochter Sandra (die hen kwamen oppikken zaterdag) en dat ze met nog eens
4 paar zijn buitengekomen.
… dat Waimes ons wellicht graag ziet komen, al is het maar om de 2 jaar.
… Lieve een latje chocolade vroeg aan Carl (toen we de chocoladefabriek bezochten, maar zij niet meeging) en dat
Carl zo gul was dat hij haar een kilogram pure fondant meebracht.
… Laurens (de vriend van Carl) ongelooflijk smakelijk kan lachen.
… Carl pijnlijke dijspieren overhield aan een halfuurtje op de wipplank met Teresa.
… Teresa zo tuk is op chips dat ze met haar bloes bleef vasthangen aan de stoel, maar toen Marc zich rechtstelde ze
plots los was.
… toen Rita haar kaarten liet vallen (tijdens het UNO-spel), ze zei dat ze van Anneke waren.
… Hildegard haar sleutels (auto, huis, …) zó goed had verstopt dat er nieuwe werden gemaakt. De dag dat ze naar
Montenau kwamen vond Marc ze in de doos van de GPS.
Gunther.