Ein Festival der Liebe - Mister Jack's blog

Mister Jack
Ein Festival der Liebe

Ein Festival der Liebe

Eerste druk © 2008 Mister Jack
ISBN: 978-90-8834-302-5
Productie Boekscout.nl Soest
www.boekscout.nl
Uitgave in eigen beheer
Niets uit deze uitgave mag verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door
middel van druk, fotokopie, microfilm, internet of op welke wijze dan ook, zonder
schriftelijke toestemming van de uitgever.

MISTER JACK
Ein Festival
der Liebe

Lekker belangrijk zeg.
Ik was beland in een stoffig huwelijk waar dat allemaal geen rol van betekenis
had.
Jezus zeg, ik was echt een suffe burgerlul geworden.
Het was er in geslopen en ik had er totaal geen erg in gehad.
12

Ik had geen vrouw meer, en was verlost van een dozijn vrienden die
dachten dat het allemaal aan mij lag.
Ook weer klaar mee.
Grotendeels waren het toch in het algemeen sufkutten, die net als ik vastgeroest
zaten in iets waar ze niet gelukkig mee waren.
We leven als broer en zus, maar blijven voor de kinderen bij elkaar.
Gadver.
Ja, daar waren de kids bij gediend.
Tuurlijk ik had het liever ook anders gezien.
Ik wilde mijn mannen groot zien worden, en alles wat daar bij hoort.
Ik voelde me behoorlijk kut in de rol van zondagspapa.
Maar altijd nog beter dan twee mensen die tegen wil en dank bij elkaar
blijven.
Het grote voorbeeld, had ik van kinds af aan thuis gehad.
Mijn ouders.
Twee mensen die zo verschillend van elkaar waren, dat ze elkaar niet
konden luchten of zien.
Ik kan welgeteld wel één gelukkig moment van mijn ouders herinneren,
ergens met de kerst toen ik een jaar of vijf was.
Voor de rest was het haat en nijd.
En als ik mijn kids iets niet aan wou doen, dan was het dat wel.
Het leek mij op dat moment dan ook het enige verstandige besluit wat ik
nemen kon.
38

De Dijk
Nadat we bij café Hoogenboom de planken uit de vloer hadden gespeeld
vroeg de eigenaar of we niet zin hadden om in het voorprogramma van de
Dijk te spelen.
Geven koeien melk?
Wat een vraag zeg!
Tuurlijk wilden we dat .
In een knots van een veilinghal spelen met een echte P.A., veel licht en
2000 man in de tent.
Nou, blijer kon je ons niet krijgen.
Om een uurtje of 5 moesten we daar zijn met onze zooi en mochten naast
het podium de boel alvast opzetten.
Om 6 uur was het onze beurt om het giga podium te betreden en of we
even wilden opschieten want de crew van de Dijk had honger.
De tourmanager, ijzeren Marie, werd ze genoemd, gunde ons de blik in
d'r ogen niet waard en behandelde ons gewoon als stront.
Zij zaten echt niet op een plaatselijk bandje te wachten en vonden het
alleen maar lastig al dat extra werk.
Ze hadden aardig wat kapsones voor een paar idioten die toevallig het
licht en geluid van de Dijk mochten doen.
Onze redding was een meisje die het nog moest leren hoe met al die knoppen
om te gaan en Marie had besloten dat zij ons geluid maar moest doen.
De kortst mogelijke soundcheck ooit gedaan en toen nog een paar uur
lopen zenuwlijden voor we op mochten.
Nu denkt u vast: dan ga je toch lekker even relaxen in één van die prachtige
kleedkamers die artiesten altijd hebben met whisky en fruit, terwijl
een blonde stoot je schouders los masseert.
Ja, artiesten wel, maar wij stonden tussen de veilingkarren ons om te
kleden onder het genot van een zelf mee gebracht pilsje.
't Leven is prachtig.
Na een kleine peptalk van mij, dat we er vooral van moesten genieten,
gingen we het podium op om 3 kwartier het beste van het beste te geven
wat we hadden.
Nou kon ik normaliter 3 a 4 uur drummen zonder last te hebben van wat
dan ook, maar nu had ik bij het 3 e nummer een arm die vol met lood liep.
Alle adrenaline kwam er in één keer uit en ik moest m'n uiterste best doen
om er bij te blijven.
'Genieten Jack, genieten.', zei ik tegen mezelf om de boel weer bij elkaar
te krijgen.
39

Lof en nog eens lof voor Armando die als een kind in de snoepjeswinkel
stond te glunderen.
Ja, hier hield hij wel van en volgens mij had hij hier al iets van: ik denk
dat ik maar een poosie blijf bij die knakkers.
Hij kreeg die avond ook nog een kleine erfenis van de vorige gitarist.
De groupies die anders altijd achter André aan liepen, liepen nu achter
Armando aan of dat hij er altijd al bij had gehoord.
André?
Who the fuck is André?
Sommige dingen veranderen nooit.
44

Kaoetsjoek
Het was niet altijd feest waar we kwamen, echt niet.
Net als je denkt dat je wat bent, ga je weer keihard op je bek.
Tuurlijk, je hebt kroegjes waar je graag speelt en tenten waar het minder
is dat hou je altijd, maar deze gig viel wel heel erg tegen.
Er was een leuk stukje in de krant gezet, ik geloof zelfs dat er posters
geplakt waren.
We hadden een prachtig podium en we maakten voor het eerst kennis met
Peter Dol.
Mister Fireball himself.
Hij kwam met een wagen vol licht en geluid want het was best wel een
grote zaal dus dan heb je P.A. nodig.
Nou had ik wel is van Peter Dol gehoord, en het schijnt dat hij op een
eerder feest was waar we ook speelden, maar dan als DJ.
Aangezien ik toen midden in m'n echtscheiding zat, zullen er wel de nodige
dingen ontschoten zijn.
Dit was voor mij in ieder geval de eerste keer dat ik daadwerkelijk contact
met hem had.
De ene case na de andere case werd het podium op gereden en licht werd
opgehangen.
Het uiteindelijke resultaat mocht er wezen.
We hadden zelfs voor deze avond Marianne Rus op de dwarsfluit uitgenodigd,
Leen Mulder met z'n viool en Armando zou voor deze ene keer
piano spelen.
Kortom we hadden lekker uitgepakt .
We hadden zelfs het plan gehad om een apart podium neer te zetten om
een akoestische set te doen maar uiteindelijk, maar niet gedaan, ja ambitie
genoeg.
Of er ergens nou een leuker feest was of ze konden de tent niet vinden,
misschien dat men Kaoetsjoek niks vond, ik weet het niet, maar er kwam
die avond geen hond.
Welgeteld 3 dames en het schijnt dat André even om de hoek heeft staan
kijken.
Suzan, Esther en de vrouw van Leen waren in de house.
Ja, nu jaren later kunnen we er smadelijk om lachen als we weer is oude
anekdotes aan het ophalen zijn na een repetitie.
Maar toen godverdomme...
Wat een zware kutavond was dat zeg.
Al dat werk voor niks, weg zijn de spaarzaam opgebouwde sterallures.
Natuurlijk hebben we gespeeld, met lange tanden weliswaar, maar toch
nog het beste ervan proberen te maken.
45

Zo zie je maar.
Uit iets heel beroerds kan ook weer iets moois ontstaan.
Of zoals de Friezen zeggen: Et smokt gesijt iest krun moar iet set fier
kesijt kloet doan.
47

Stel je voor: een CD presentatie zonder CD.
Ja, daar scoor je mee.
50

Lekker belangrijk, vonden de dames ons alleen maar interessanter door.
Na een week geslapen te hebben was ik weer een beetje mens en nam mij
voor om nooit meer te zuipen.
Een belofte die ik 2 dagen heb vol gehouden.
Wat voor mijn doen best lang is.
53

Ik kijk met groot genoegen uit naar de nieuwe eigenaars.
En mijn adviezen houd ik lekker voor me.
59

Dit wil je gewoon met zoveel mogelijk mensen delen, daar doe je het
uiteindelijk voor.
Maar het belangrijkste was dat we CD hadden om beretrots op te zijn.
100

Maar ja, dat kon niet en wel om doodeenvoudige reden.
We moesten de alimentatie nog betalen.
Vroeg of laat was je aan de beurt als je bij de Hucksters speelde, je ging
scheiden.
Geen ontkomen aan.
André, gescheiden tijdens de Hucksters.
Hans, gescheiden tijdens de Hucksters.
Jack, gescheiden tijdens de Hucksters.
Armando, gescheiden tijdens de Hucksters.
Bart, gescheiden tijdens de Hucksters.
Gerrit, gescheiden tijdens de Hucksters.
Alleen Ed blijft steady.
Raar mannetje eigenlijk die Ed
Hij drinkt niet, gaat niet vreemd, je kunt bijna geen ruzie met hem krijgen,
en hij is nog steeds getrouwd.
En bijzonder kind die Ed, en dat is het.
Tegenwoordig zit gelukkig Michel bij de band die nog niet aan alimentatie
toe is, zodat het gemiddelde weer iets naar beneden zakt.
De vraag is alleen voor hoelang?
Het huwelijk is een instelling om het leed te verzachten
dat men niet zou lijden als men niet getrouwd was.
118

Onder de Indruk
We gingen op werkbezoek bij Rush.
Nee echt, geen buitenvrouwen die ons konden afleiden deze keer.
Gewoon ff serieus kijken naar de concurrent.
Na enige vertraging, ik had het portier al dicht geslagen terwijl Gerrit zijn
hand er nog zat, dus hij moest even onder de kouwe kraan, konden we op
weg naar Ahoy.
Voor de verandering reed Hans eens een keer, wat betekende dat hij geen
druppeltje drinken zou. Gerrit ook al geen groot innemer, en Ed altijd net
zoveel zuipt als dat die vreemd gaat, niks dus.
Dan moesten Michel en ik het maar weer gaan doen.
Worden ze nou serieus of oud?
Of allebei.
Of ligt het gewoon aan mij, en zit ik nog steeds in de pubertijd?
Ach wat the hack ik vermaak me wel hoor.
Dat hele Rush interesseerde mij sowieso geen éne moer.
Ik kwam voor het nijlpaard.
Neil Peart staat in mijn top tien van grootste drummers allertijden.
Niet dat Rush nou zo verkeerd is, heel knap wat ze doen maar het is niet
echt mijn muziek.
Ik heb dan ook geen enkele plaat van die gasten.
Alleen dat stemmetje al van die gozer, brrr.
Of dat er een kat wordt geslacht.
Nee, Sjek kwam puur voor de drummert.
Wat eigenlijk al meer dan zat is.
Onnavolgbaar super strak, de éne na de andere variatie knalde hij er uit.
Het is meer een hele lange uitgerekte drumsolo.
En dat alles op een drumkit nog groter als die van mij.
Hmm, ik kreeg alweer plannen.
Nee, ik moest nederig mijn meerdere erkennen in deze tovenaar der
drummers.
Na zijn drumsolo natuurlijk wel ff een overdreven gaap gebaar gemaakt hè.
Ook aan nederigheid komt een eind.
De rest was ook zwaar onder de indruk want ik heb ze de hele terug weg
niet meer gehoord.
We hadden les gehad van de Meesters in Rock.
De volgende dag heb ik mijn drumstel te koop aangeboden, maar ik denk
dat heel drum minnend Nederland in de Ahoi aanwezig was, want er is
niet één keer op geboden.
We hebben er weer een hoop gefrustreerden drummers, gitaristen en bassisten
bij sinds die avond.
133

De eerste keer in het voorprogramma van de Dijk, en later de Earring.
Al die mooie momenten die Ed, Hans en Ik samen beleefd hebben.
Dat is waar je het voor doet denk ik.
Hans, de Dirigent.
Ed, de Accountant.
Jack, de Motor.
De basis van de Hucksters.
Vrienden voor het leven, gevangen in een slecht huwelijk.
Jaloers?
Dacht ik wel.
Begin een band, er gaat een wereld voor u open.
Maar laat ik u waarschuwen.
Eenmaal bezwangen door het publiek en er is geen weg meer terug.
Eenmaal bevangen door de muziek en je bent verloren.
Eenmaal gevangen door de vrouwen, de drank en de drugs.
Je bent naar de klote voor je het weet, en gaat verschrikkelijk door je rug.
144

En dat zal nooit genoeg zijn, maar meer zit er niet in.
Daarom lieve mensen.
Zuig het leven op, en geniet van ieder moment dat het je geeft.
153

154
Vader Piet
Als mijn vader nou geen oliedrums achter op de werf had staan, waarop
ik naar hartelust de buurt mee gek maakte.
Of mijn broer Ruud, die maar aan zijn kop bleef zeiken om een drumstel.
Stel dat TopPop er niet was geweest, zodat ik me kon vergapen aan het
drumstel van Slade, of die van Roger Taylor.
Wat dacht je van Ian Paice.
Ik kon nog geen meter drummen maar was al helemaal gefascineerd door
drumstellen.
Op de lagere school tekende ik al vaak de één of andere band met licht en
gitaristen.
Maar het middelpunt was het drumstel.
Ik geloof dat ik niet veel veranderd ben.
Het eerste optreden dat ik deed bij ons in het dorp.
Een drumwedstrijd met zes kandidaten.
En ik werd laatste.
Maar ik gaf niet op, sterker nog ik ging minstens één uur per dag oefenen.
Tot groot verdriet van mijn moeder.
Jezus, dat ze me niet met drumkit en al de vaart in heeft gepleurd verbaast
me nog steeds.
Ik wou goed worden.
Nee, de beste.
Als smurf mocht ik met mijn grote broer Pedro mee naar Queen.
Mijn eerste grote concert.
En vanaf dat moment wist ik het.
Dit wil ik ook.
Al dat licht, het geweldige geluid.
De hele entourage, het publiek, ja alles wou ik.
En nu, na ik weet niet hoeveel optredens weet ik precies wat ik toen beoogde.
Nee, mijn droom om ooit in de Kuip te spelen heb ik niet gehaald, en
denk ook niet dat het er nog in keer in zit.
Maar ik vind niet dat we het slecht hebben gedaan.
Quote van Ed; Je droomt van de Kuip, maar is niet haalbaar.
Dan maar in de Ahoy, gaat ook niet door.
Paradiso dan misschien?
Helaas pindakaas.
Een kroeg vol vrienden en fans?
Blijf lekker dromen.
Uiteindelijk ben je blij dat je familie nog komt kijken.
Helemaal gelijk heeft ie toch niet gehad.

156

Aan het eind van de repetitie avond komt de borrel op tafel, en daarmee ook de
sterke verhalen. Schaterlachend vertelt de één of ander de zoveelste anekdote.
Achteraf kan je om een heleboel lachen. Vijftien jaar onafgebroken spelen in een
Rockband, reizend van hot naar her, van kroeg naar tent. Als drummer van de
band heb ik vaak gedreigd dit ooit nog eens op te schrijven, en er een boek van te
maken. Niet schuwend ook mezelf op de
korrel te nemen. Gaandeweg er achterkomend
dat het eigenlijk maar om één ding
draait. Een festival vol liefde.
9 789088 343025