Bij de dienst. Zondag zal ds. Bert Faassen uit Apeldoorn onze ...

Bij de dienst.
Zondag zal ds. Bert Faassen uit Apeldoorn onze voorganger zijn. Wij wensen elkaar een
gezegende viering.
Terugblik.
Als ik naar de reacties luister hebben we een mooie gemeentedag gehad. Wat vooral heel fijn
was, is het geweldige aantal mensen dat bij de voorbereiding en uitvoering zo vol
enthousiasme betrokken is geweest. Al die mensen die meegewerkt hebben aan de viering,
heel veel dank! Alle mensen die betrokken geweest zijn bij de voorbereiding en de uitvoering
van de activiteiten na de viering. Heel veel dank! (Wat fijn overigens dat er voor al die
activiteiten zoveel belangstelling was.) Dank ook aan de mensen die gezorgd hebben voor de
rozen en de kaartjes die eraan gehangen zijn. De diep rode kleur maakte alles zo feestelijk.
Dank aan de mensen die de broodmaaltijd hebben voorbereid. Dank aan Helma die ik nu toch
even noem. Ze viel en had zo’n pijn dat ze naar het ziekenhuis is gebracht. Daar bleek
gelukkig dat er niets gebroken is, maar dat er wel sprake is van een heel pijnlijke kneuzing bij
de heup. We wensen Helma veel sterkte toe en bedanken haar extra voor het vele werk dat zij
verzet heeft.
Tijdens een dergelijke viering gebeurt het wel eens dat er mensen in de kerk zitten die anders
vrijwel nooit komen. In ieder geval waren er twee voor wie dat gold. Ongevraagd kwamen ze
naar me toe om te vertellen dat ze veel beleefd hadden aan deze viering.
Ze waren echt verrast door wat ze ervaren hadden. Geweldig toch!
Over schuld(vergeving)
Twee gemeenteleden vroegen mij om een gedeelte dat ik tijdens de preek over schuld en
schuldvergeving voorlas hier door te geven. Het gaat over wat prof. Firet ooit schreef over de
mogelijkheid om ook in persoonlijk gebed met je eigen schuld om te gaan.
Hier volgt het citaat:
“Een dergelijk gebed zou kunnen beginnen met het noemen van de concrete daden waardoor
men zich schuldig weet – dat hoeven lang niet altijd “gerenommeerde’ zonden te zijn, daden
of nalatigheden die algemeen als “zonde’ beschouwd worden, maar iets waarvan men weet:
”dit had ik niet moeten doen” of “dit had ik moeten doen, hier was ik toe geroepen, het was
mijn “debitum,” maar ik heb het nagelaten”. Van daaruit zou men kunnen trachten, de
contouren van het eigen levensproject op te sporen door zich af te vragen of en in hoeverre
deze zonde iets van de aard van dat levensproject onthult.
Bijvoorbeeld: ”Heer, ik heb toen dat gedaan en nu dit. Ik begin te ontdekken, dat ik de neiging
heb, een ander te laten vallen, aan zichzelf over te laten, als trouw gevaarlijk voor me wordt,
of lastig, of als ik er niets mee kan winnen. Heer, ik ben bang, dat mijn leven zo in elkaar zit,
dat ten diepste ik alleen maar tel, dat als het er op aankomt de ander er eigenlijk niet hoeft te
zijn. Ik ben bang, dat uiteindelijk mijn wereld, voor zover die van belang is, alleen uit mijzelf
bestaat. Ik ben niet zoals ik kan zijn, ik ben niet die ik moet zijn. Heer, ontferm u. Veeg mij
niet weg. Help mij, vrij te worden van mijzelf, vrij te worden voor u, voor anderen, voor die
of die…”
Zo schuld belijden is: de weg zoeken naar een nieuw begin. Het is volstrekt anders dan lijden
aan verlammende schuldgevoelens, het is de uiting van een klaar schuldbesef dat daarom
creatief is, omdat het geloof in de mogelijkheid van een ander levensproject er gestalte in
krijgt.”
Een hartelijke groet, vooral voor wie bij onze wijkgemeente betrokken is, maar door welke
omstandigheden dan ook, niet bij de activiteiten aanwezig kan zijn.

Jan de Geus.
Bezinningsdag kerkenraad
Zaterdag 17 september komen we met de leden van de kerkenraad bijeen in het kerkcentrum
Holy voor onze jaarlijkse bezinningsdag. Vorig jaar september hebben wij een eerste stap
gezet om te komen tot beleid. Met de leden van de beleidsgroep is een traject uitgezet waarbij
de leden van de taakgroepen met elkaar in gesprek zijn gegaan. Uitgangspunt voor al die
gesprekken is de vastgestelde visie. Gemeenteleden hebben via de enquête de kans gekregen
om aan te geven hoe zij over bepaalde zaken denken. Ook die opbrengsten zijn meegenomen
bij het maken van plannen. Nu zijn we zover dat iedere taakgroep zijn/haar plan kan laten
horen. ’s Middags gaan wij met elkaar in gesprek over : “Hoe wij gemeente zijn!”. Dit
onderdeel wordt geïntroduceerd en geleid door dhr. Jandirk Pronk. Met elkaar rekenen wij op
een inspirerende dag die ons veel energie zal geven voor de toekomst.
Gemeenteavond
In het verlengde van de bezinningsdag willen wij u, als gemeente, ook graag op de hoogte
brengen. U wordt van harte uitgenodigd voor de gemeenteavond van donderdag 6 oktober
2011. Deze avond vindt plaats in ons kerkcentrum Holy en start om 20.00 uur. Binnenkort
hoort u er nog meer over. Wij zien u graag!
Thea Penning, voorzitter kerkenraad.
In memoriam Arij Wigman
Op 1 september is overleden Arij Wigman. Hij woonde in het Zonnehuis en werd 91 jaar.
Arie werd geboren in Vlaardingen. In de oorlog werd hij te werk gesteld in Duitsland, een
periode die heel veel indruk heeft gemaakt. Op zijn 29e trouwde hij met Jannie van Driel,
samen kregen ze twee zoons en hij werkte als pakhuismeester in Pernis. Een gezin waarin
veel draaide om zorgen om zoon Ben. Het loslaten van Ben viel niet mee, maar uiteindelijk
ging hij wonen in een gezinsvervangend tehuis. Als vader was Arij streng, maar ook liefdevol
en zorgzaam. Hij was een leuke opa, was betrokken en geïnteresseerd. Hij was erg
geïnteresseerd in politiek en maatschappij. Arij was een echt "binnen" mens. Wel ging hij
graag samen met Jannie er op uit met hun bootje Woelwater. Gelukkig kon hij genieten van
het leven, want het was ook een man die veel worstelde. Hij was soms moeilijk voor zichzelf
en daardoor soms ook voor anderen. Maar ook worstelde hij veel met het geloof, dat altijd
heel belangrijk voor hem is geweest. Aan de ene kant was het geloof een houvast, had hij er
veel steun aan en had hij een groot vertrouwen in God. Maar toen het grootste verdriet in zijn
leven kwam, de ziekte en in 2000 het verlies van zijn vrouw, kwam hij heel erg in de knoop
met zijn grote vertrouwen. Het gebed om genezing werd niet verhoord en dat zorgde voor
veel worsteling en vertwijfeling. Zo werd de zekerheid die hij zo lang had gehad iets wat zich
juist tegen hem keerde. Het lukte hem niet om het beeld van de strenge God om te buigen naar
het beeld van een liefdevolle God van vergeving.
De laatste periode in het leven van Arij was heel zwaar. Na altijd gezond geweest te zijn,
kwamen de tia´s en maakte een hersenbloeding dat hij opgenomen moest worden in het
Zonnehuis. Hij was aan de linkerkant verlamd, had sondevoeding en kon niet meer praten.
Heel verdrietig voor hem en voor zijn trouwe zoons. Natuurlijk zal hij gemist worden. Maar
er is ook dankbaarheid dat de strijd voorbij mocht gaan. We hebben Arij begraven op Holy,
op 9 september, nadat in de afscheiddienst woorden klonken uit Romeinen 8: dat niets ons
kan scheiden van de liefde van God. Wij denken aan zijn kinderen en (achter) kleinkinderen.
Dat die Liefde van God ook voor hen troostrijk mag zijn.

Petra Nijboer