maandblad - Vereniging tegen de Kwakzalverij

Geruchtmakend dieetboek om te vermageren
leidt tot gestoorde stofwisseling
IN DE HAAGSGHE Courant is in een
uitgebreid artikel de staf gebroken over het
door Bosch & Keuning te Baarn uitgegeven
dieetboek „Dr. Atkins' Dieetrevolutie".
Volgens het artikel in het weekblad
Story (oplage 700.000 . . .) heeft burgemeester
Vonhoff van Utrecht de dieetkuur
gevolgd evenals de Zangeres zonder Naam.
Er stond een foto in het weekblad van de
heer Vonhoff, die laat zien hoe wijd zijn
burgemeestersjasje is geworden,-terwijl de
Zangeres en dokter Van Swol (die het
voorwoord voor het omstreden boek
schreef) vol bewondering toekijken.
„Kijk eens, hoe het helpt".
Maar men kan zich beter helpen met
een menu dat arm aan calorieën is. Men
kan zich dan aan de gewone Nederlandse
voedingsgewoonte houden en heeft geen
pillen en extra vitamines nodig. Aldus
Nederlandse voedingsdeskundigen. En in
Duitsland propageert men het FDH-dieet,
„Friss die half te", oftewel: eet gewoonweg
de helft minder en je zult eens zien hoe je
afvalt!
Het Voorlichtingsbureau voor de Voeding
is tegen de methode die dokter Atkins
propageert. Het is een dieet met verstrekkende
gevolgen. Men kan er klachten van
krijgen over lusteloosheid, vermoeidheid
en braken. Het leidt tot een gestoorde
vet stofwisseling. Er is bovendien .kans op
een verhoogd cholesterolgehalte van het
bloed (als gevolg van het vele vet dat men
moet eten) en op een verhoogd urinezuurgehalte.
Teveel cholesterol in het bloed is
slecht voor het hart, teveel urinezuur kan
jicht veroorzaken.
De eenzijdige voeding die Atkins oplegt
om te vermageren is beslist ongeschikt
voor mensen met ziekten van hart en
bloedvaten, nieren, darmen en lever en diabetespatiënten.
Hoe zit dat dieet nu in
elkaar? Ook dat kon men in de Haagsche
Courant uitgebreid lezen.
Geen aardappels en brood
DE SCHRIJVER VAN het boek, de
Amerikaanse geneesheer Atkins, gelooft
niet in vermageren door minder calorieën
te eten. Hij noemt het aan calorieën beperkte
dieet een „valstrik". Volgens hem
lijden dikke mensen aan een stofwisselingsstoornis
(een andere dan de zoeven genoemde),
die ervoor zorgt dat koolhydraten
(suiker en zetmeel) niet worden verbrand,
maar in het lichaam worden opgeslagen
als vedagen. tgy >
Om dat tegen te gaan laat hij zijn patiënten
zo goed als geen koolhydraten meer
gebruiken. Het lichaam gaat dan, volgens
Atkins, vetten verbranden om de energie
die het nodig heeft, te krijgen.
„Dikke mensen zijn allergisch voor kool-
BLZ« 23 Maandblad tegen de Kwakzalver^
hydraten", zegt Atkins, en dus zet hij de
koolhydraten het huis uit, voor altijd.
In de dagelijkse praktijk betekent dat,
dat je je leven lang geen brood, aardappelen,
rijst, macaroni, melk (vanwege de
melksuiker), suiker en alles waar suiker
in zit (snoep, gebak, frisdrank), bonen,
bananen enz. meer mag eten.
Ook veel vruchten (sinaasappels bijvoorbeeld)
zijn uit den boze vanwege de
vruchtesuiker. Van alcohol mag je maar
een heel klein beetje hebben. En ook van
bladgroenten niet al te veel.
Van wat er overblijft mag je onbeperkt
eten. Dat zijn de dingen met eiwitten en
vet, dus: vlees, vis, kaas, boter, eieren,
mayonaise, slagroom.
De kreet „volop eten" die op de voorkant
van het boek linksboven prijkt slaat
dus op dit laatste rijtje. Je mag volop
eten ... van heel weinig.
Verder moet je zorgvuldig gaan controleren
hoeveel koolhydraten je per dag toch
nog binnenkrijgt, want een heel klein
beetje mag. Je gaat dus koolhydraten tellen
inplaats van calorieën. Je moet bovendien
vitaminepreparaten slikken, want als
je zoveel niet mag eten kom je daaraan
subiet tekort.
En je moet regelmatig je urine controleren
met een teststokje dat paars moet worden.
Als het paars kleurt zitten er „ketonen"
in (ketonen zijn acetonlichamen :
mensen die dit dieet volgen ruiken ook
naar aceton). Dat duidt er dan op, dat
het lichaam geen koolhydraten maar alleen
vetten verbrandt. Zodra dat niet meer
gebeurt, word je volgens Atkins weer dik.
De Nederlandse voedingsdeskundigen
geloven wel dat de resultaten van het dieet
in het begin opmerkelijk kunnen zijn,
maar niet op de lange duur.
„Bij zo'n koolhydraatarm, maar vet- en
eiwitrijk dieet zal het lichaam tijdelijk
veel vocht uitscheiden, maar al gauw val
je niet méér af dan bij een normaal dieet,
waarvan de calorische waarde beperkt is".
ORANJE DUIF ACHTER DE VOORRUIT
WAAR BEGINT, BIJ diensten die onder
de noemer „gebedsgenezing" worden
gebracht de charlatannerie, de hokuspokus,
waar eindigt de eerlijke oprechte
gezindheid om door middel van het gebed
de patiënt geestelijk sterker te maken? Dat
valt wel eens moeilijk te zeggen. In het algemeen
is het duidelijk dat de charlatans
op dit terrein zich bedienen van luidruchtige
middelen, van een reclamestijl, die zij
helemaal hebben ontleend aan de rondreizende
kwakzalver op de boerenmarkt,
zoals wij die kennen van schilderijen van
de grote Hollandse meesters.
Op zaterdag 15 mei werd in de Trappistenabdij
te Tegelen voor de eerste keer
een zogenaamde gebedsgenezingsdienst gehouden.
Deze vond plaats, aldus berichtte
het Dagblad voor Noord-Limburg, onder
auspiciën van verschillende gebedsgroepen
uit de omgeving van Venlo en Tegelen.
Volgens de aankondiging zou de dienst
beginnen met een inleiding door pater
Amedeus van de Staay, waarna het woord
was aan mevrouw Martie Haayer uit Amsterdam.
Deze vrouw werd vorig jaar juni, nadat
men haar als kankerpatiënt had opgegeven,
volkomen genezen door gebed, aldus
een mededeling van de organisatoren.
De dienst kon door iedereen worden bijgewoond.
De toegang was vrij. Men moest
slechts een lunchpakket meenemen. Dranken
waren op de abdij verkrijgbaar. Voor
trein- en busreizigers, en eventueel mensen
uit Venlo, die geen gelegenheid hadden
de abdij op eigen gelegenheid te bereiken,
werd tussen het NS-station in Venlo en het
klooster een pendeldienst met personen­
auto's georganiseerd. De auto's waren
herkenbaar aan een oranje duif achter de
voorruit.
Vrouwelijke belangstelling
NADERHAND BERICHTTE HET
Dagblad voor Noord-Limburg nog dat er
ongeveer 300 mensen hadden deelgenomen
aan deze katholieke gebedsgenezingsbijeenkomst.
De eerste in Nederland. Opvallend
was dat voor dit evenement overwegend
vrouwelijke belangstelling bestond
waarbij religieuzen sterk vertegenwoordigd
waren. Er waren talrijke zieken bij, onder
wie sommigen in een rolstoel zaten. Maar
ook waren de nieuwsgierigen niet gering in
getal.
Pater Ameadeus van de Staay, de organisator,
zette zijn gehoor uiteen dat de
samenkomst paste in het kader van de
„charismatische vernieuwing", zoals die
thans in ongeveer 200 katholieke gebedsgroepen
in Nederland wordt bevorderd.
De afroeping van de H. Geest staat daarbij
centraal. In de abdijkerk werd met zang
en met spontane gebeden voor de aanwezigen
geestelijke en lichamelijke genezing
afgeroepen. Op het priesterkoor kon iedereen,
die dat wilde een handoplegging of
ziekenzalving ondergaan. Er werd een zeer
druk gebruik van gemaakt.
„Als wij in volle liefde bidden tot God
en de hand op eikaars schouder leggen,
zal de Heilige Geest ons nu genezen", riep
mevrouw Haayer - Rijfkogel bij herhaling
door de kerkmicrofoon. De verslaggever
van het Venlose dagblad vond dat de genezingsdienst
een rustig en ordelijk verloop
had.