Blik op transitie Jeugdzorg - Eiffel

1. Evaluatie jeugdzorg: we leren niet
Het kan de afgelopen weken weinigen zijn ontgaan. De Wet op
de Jeugdzorg is geëvalueerd. De conclusies zijn, zoals insiders
verwachtten: een groot aantal doelen is niet gerealiseerd. Er moet dus
worden ingegrepen en het stelsel moet dus worden herzien. De VNG
laat weten dat de gemeenten verantwoordelijk moeten worden voor de
jeugdzorg. Een Centrum voor Jeugd en Gezin is de panacee voor veel
jeugdzorgkwalen.
Ik loop nu een jaar of 8 rond in de jeugdzorg, kom van oorsprong niet
uit de sector, ben ook geen hulpverlener, slechts bedrijfseconoom
en bestuurskundige met enige kennis en ervaring rond organisaties.
Met stijgende verbazing lees ik het evaluatierapport en met nog meer
verwondering de verschillende reacties: wordt er nog geleerd?
// IN DE JEUGDZORG WORDT NIET GELEERD, MAAR WORDEN
STANDPUNTEN INGENOMEN. //
Ooit hebben een aantal deskundigen een idee ontwikkeld voor een
nieuwe organisatie in de jeugdzorg. Dat is het Bureau Jeugdzorg
genoemd. Het zou een huisartsenfunctie moeten vervullen voor alle
opvoeders die problemen hebben met het opgroeien en de ontwikkeling
van hun kinderen. Dat idee is nooit werkelijkheid geworden, om een
hele boel goede en slechte redenen. De praktijk is ook niet geworden
wat velen hadden gehoopt. We gaan niet na waarom dat zo is gelopen,
maar komen met een idee voor een nieuwe organisatie in de jeugdzorg:
het Centrum voor Jeugd en Gezin en er gebeurt precies hetzelfde als
destijds. We leren niet.
18 november 2009
Mensen die om een stelselherziening roepen, gaat het niet om
betere hulpverlening of meer doelmatige organisaties (allemaal hard
nodig), maar om een herverdeling van verantwoordelijkheden tussen
overheden en vooral naar gemeenten toe. Dat heet in de politicologie
het vraagstuk van de macht. Niets op tegen, maar het heeft niets
met betere hulpverlening te maken. Het parlementair onderzoek
naar vernieuwingen in het onderwijs kwam enkele jaren terug met
vergelijkbare conclusies. We leren niet.
Iedere organisatiekundige weet, dat een goede organisatie wordt
opgebouwd vanuit de klant. De vraag “Wat hebben kinderen met
problemen in hun opvoeding en ontwikkeling in Nederland nodig aan
hulp?” heb ik in nog geen enkele reactie teruggehoord. We moeten het
stelsel herzien om allerlei andere redenen (macht, geld). We leren niet.
Uiteindelijk zijn de kinderen die hulp nodig hebben, de dupe. Dat is
het trieste van alles. Ik word er af en toe moedeloos van…
4