het Hunza boek - Permacultuur Nederland

Er kan geen duidelijker bewijs worden verkregen om de voordelen van borstvoeding aan te
geven dan door deze te vergelijken met kunstmatige voeding. Overeenkomstig
indrukwekkend bewijs over de waarde van borstvoeding werd geleverd door de het onderzoek
van de League of Nations naar de oorzaken van zuigelingensterfte in 6 Europese landen en 4
Zuid-Amerikaanse landen, die alle de oorzaken demonstreerden die een rol spelen in het
overlijden van zuigelingen. Daar waar dit overlijdensaantal laag lag, waren de door slechte
voeding veroorzaakte verteringsproblemen gewoonlijk maar zeldzaam; daar waar dit hoog
lag, kwamen de verteringsproblemen vaak voor – ze waren juist de oorzaak van het
overlijden, en het komt door het verminderen van het percentage er van, dat het
overlijdenspercentage gereduceerd kan worden. Anders gezegd is het zo, dat als de voeding
uit 100 % borstvoeding bestond, dat het z.g. “risico als gevolg van voeding” gewoonlijk maar
heel erg laag lag, maar daar waar overwegend kunstmatige voeding werd gegeven, daar lag
dat hoog.
In dit bewijsmateriaal over gebruik van voedingssoorten, is de getrokken conclusie gebaseerd
op het overlijdensaantal. Dit is dus duidelijk een conclusie die getrokken wordt als de
voortzetting van het voedingspatroon na de geboorte zo ontredderd is, dat het laatste
defensieve stadium van de zuigeling daar tegen is bereikt. Deze voortgang levert de in leven
gebleven zuigelingen dan niet de lichamelijke perfectie op, die daarentegen wèl kan worden
verkregen door andere bevolkingsgroepen. En als door gebrek aan deze goede lichamelijke
gezondheid nu een slechte lichamelijke toestand wordt verkregen, hoeveel sociale en politieke
problemen komen hier dan wel niet uit voort? Wie staat daar bij stil?
Wie kan er nog ontkennen dat er tegenwoordig een toppunt is bereikt dat onze civilisatie
ontregelt en uit elkaar trekt? En wie kan er nu nog ontkennen dat het ontbreken van
borstvoeding gewoon maar één symptoom van vele is, en dat het scheiden van de baby van de
borst, het scheiden van de levensgezel van het hart, en onstabiliteit in de maatschappij niet in
verband kunnen worden gebracht met deze fundamentele daar achter liggende redenen?
Maar we kunnen wel zeggen dat we op één punt nog niet helemaal zo ver gekomen zijn als de
Hunza’s, en dat is dat we onze kinderen die geen borstvoeding willen of kunnen krijgen niet
dood laten gaan, want dit verloopt wel zo bij de Hunza’s.
We kunnen zeggen dat we: “Liever de voorkeur geven aan een lager lichamelijk
gezondheidsnivo en risico’s op vele ziektes, dan kleine onschuldige baby’s te laten
doodgaan.”
Deze situatie is echter niet zo hard en ruw als dat die op de eerste blik lijkt. Het betekent niet
meteen dat als de moeder faalt in de borstvoeding dat de baby meteen dood zou moeten gaan.
Er worden in de familiekring in Azië namelijk ook andere vrouwen voorbereid om het kind te
kunnen voeden voor het geval dat de borstvoeding van de moeder faalt. De grootmoeder kan
zelfs nog de plaats van de moeder innemen. Bovendien is het zo dat goede borsten meer dan
één kind voeden.
Het wordt door het Lague of Nations Committee benadrukt dat de oorzaak van de
kindersterfte bij ons aan het verkeerd voeden ligt. Dit is bij de Hunza’s niet zo. Nu kunnen
onze bedoelingen wel beter zijn, maar onze resultaten zijn slechter. Het resultaat zou met de
bedoelingen moeten worden vergeleken, om er een juiste kijk er op te kunnen krijgen wat een
harmonische mensheid is.
Als we de hoge gezondheidskwaliteit van de Hunza’s en de Spartanen zouden kunnen
verkrijgen, hoe zouden we dan het zuigelingenleven bezien - - als iets wat bestemd zou
34