oktober 2011 - tennisclub Smalhorst

Intimidatie
De echte tennisfanaten onder u hebben waarschijnlijk de beelden van een beroemde halve
finale op hun netvlies staan.
Het is Parijs 1989. Halve finale Roland Garros. Michael Chang is 17 jaar en speelt tegen de
nummer één van de wereld: Ivan lendl.
5e set, stand 4-3 en 15-30. Chang serveert......onderhands. En hij wint het punt. Even later op
matchpoint, op de service van Lendl, gaat hij heel dicht tegen de servicelijn staan. Lend slaat
een dubbelfout. Chang heeft dan al een set lang lopen strompelen vanwege kramp.
Pas veel later heeft hij toegegeven dat het allemaal wel meeviel.
Intimidatie komt vaak voor in de tennissport. In plaats van op de eigen techniek en vooral
tactiek te letten, zijn we meer bezig ons te irriteren aan de tegenpartij. Soms raken we erg
gefrustreerd en is het maar goed dat er nog een net tussen hangt.
We kennen allemaal de intimidatietrucs wel. De tegenpartij roept, "1e fout" bij uw in het net
geslagen service. "Tsja", denkt u, "dat zag me zus ook wel". Maar u heeft misschien helemaal
geen zus. Dus de 2e service ook maar in het net. Want door te gaan denken is uw
automatisme, net als uw zus, met de noorderzon vertrokken.
"Wat heeft u een prachtige backhand", zegt uw tegenstander vol lof. Opeens gaat u denken
hoe u die backhand toch zo mooi kon slaan. Weg automatisme. Weg backhand. Denken is
levensgevaarlijk.
Gaat uw tegenstander naar de wc en de plaspauze neemt de lengte aan van een snipperdag.
Gaat iemand bij het wisselen van de games zijn broodtrommeltje openmaken en legt een
servetje op de knieën. Of iemand kan niet meer lopen van de kramp en verschijnt met een
rolator op de baan voor de 3e set.
Het zal u allemaal toch een zorg zijn. Er is er tenslotte maar één belangrijk en dat bent U. En
misschien uw zus.
Succes en tot ziens op de baan!
ITP|
Ronny Lammers