1 HET SCHATBOEK der verklaringen over de ... - De Evangelist

28
afgeleid worden) daaraan met nagelen, door de handen en voeten gedreven,
vastgeklonken, en daarna naar boven opgericht; en zo stierven deze arme mensen
onder zeer vreselijke pijnen aan alle zenuwen en leden van het hele lichaam.
Lansbergen. Waarom Christus nu aan het kruis wilde omgebracht worden, zijn
voornamelijk twee redenen. Ten eerste: Omdat de dood des kruises niet alleen een
vermeerdering van Christus' lijden betekent, maar ook een bevestiging van ons
geloof. Want op grond daarvan zijn wij er zeker van, dat Christus onze vervloeking
op Zich genomen en ons daarvan verlost heeft. Want de dood des kruises was door
God vervloekt. Dit leert de Apostel in Gal. 3 : 13: „Christus heeft ons verlost van
den vloek der Wet, een vloek geworden zijnde voor ons; want er is geschreven:
Vervloekt is een iegelijk die aan het hout hangt.” En God had ook daarom de
kruisdood vervloekt, omdat Hij besloten had om ons daardoor van de vloek te
verlossen.
Daarom heeft Hij Zijn eniggeboren Zoon deze smadelijke dood willen laten
ondergaan, enerzijds, opdat wij daaruit zouden leren, hoe vervloekt onze zonden
voor God zijn. Want ze konden niet anders weggenomen worden dan uitsluitend
door de allerbitterste en smadelijke dood van Zijn Zoon. En tevens behoorden wij
door de overdenking hiervan, opgewekt te worden om de zonden te schuwen en
Gade dankbaarheid te bewijzen. Anderzijds, opdat wij in het geloof bevestigd
zouden worden, dat onze vloek en schuld werkelijk op Gods Zoon gelegd is, en wij
door Hem de zegen en het leven verkrijgen, Gal. 3 : 14 en 4 : 5. (Vgl. D.L., II, art.
2).
Bovendien moesten zo ook de voorbeelden in Christus volbracht worden. En dit
moest weer gebeuren, opdat wij bevestigd zouden worden in het geloof, dat alle
voorbeelden in Christus vervuld en door Hem afgedaan zijn. Want de offeranden
van het Oude Testament, waardoor Christus' offer afgebeeld was, werden eertijds
op hout gelegd en, eer men ze verbrandde, omhoog opgeheven (Gen. 22 : 9, Lev. 3
: 5; 4 : 12 en 6 :12). Daarmee werd aangeduid, dat Christus aan het hout genageld
zou worden, en omhoog geheven aan het altaar des kruises, opdat Hij voor ons een
heilige offerande zou worden bij God Zijn Vader. Hetzelfde werd ook in Izak
voorafgebeeld, die op het hout gelegd werd, toen hij door de vader geofferd zou
worden (Gen. 22 : 9).
Tenslotte: de koperen slang, die door Mozes in de woestijn aan een paal
opgehangen werd, betekende dat Christus gekruisigd zou worden, zoals Hij van
Zichzelf getuigt, Joh. 3 : 14: „Gelijk Mozes de slang in de woestijn verhoogd
heeft, alzo moet de Zoon des mensen verhoogd worden", en Joh. 12 : 32: „En Ik,
zo wanneer Ik van de aarde zal verhoogd zijn; zal ze allen tot Mij trekken. (En dit
zeide Hij, betekenende, hoedanigen dood Hij sterven zoude).”
(Bastingius, Lansbergen: Met het feit, dat ook de lichamen der dieren, wier bloed
in het heiligdom ter verzoening gebracht werd, buiten het leger verbrand werden
(Lev. 4 : 11v., Hebr. 13 : 12), werd aangeduid, dat Christus buiten de poort zou
sterven; en hetgeen David voorzegd had, Ps. 22 : 17: „Zij hebben Mijne handen en
Mijne voeten doorgraven.” Zoals ook hetgeen Jesaja daarvan had geprofeteerd,
Jes. 53 : 12: „En Hij is met de overtreders geteld geweest", vervuld is, toen Hij aan
het kruis genageld en tussen twee moordenaars opgehangen werd, Luk. 23 : 17 en
Marc. 15 : 28.
Dit is de wonderbare wijsheid van God, welke Hij voor de grondlegging der
wereld verordineerd had tot Zijn eer en tot onze zaligheid; welke de Joden
weliswaar een ergernis, en de Grieken een dwaasheid was, „maar hun die geroepen