RAAD VAN TOEZICHT VERZEKERINGEN - Kifid

RAAD VAN TOEZICHT VERZEKERINGEN
U I T S P R A A K Nr. 2008/012 Br
i n d e k l a c h t nr. 2006.3542 (103.06)
ingediend door:
hierna te noemen 'klaagster',
tegen:
hierna te noemen 'verzekeraar'.
De Raad van Toezicht Verzekeringen heeft kennis genomen van de schriftelijke klacht,
alsmede van het daartegen door verzekeraar gevoerde schriftelijke verweer. De Raad
heeft aanleiding gevonden, alvorens uitspraak te doen, verzekeraar in een zitting van de
Raad te horen.
Voorzover voor de beoordeling van de klacht van belang, is het navolgende gebleken.
Inleiding
Klaagster heeft via een tussenpersoon met ingang van 23 juni 2006 bij
verzekeraar een opstal- en een inboedelverzekering gesloten.
Artikel 1.6 van de op de opstalverzekering van toepassing zijnde
verzekeringsvoorwaarden omschrijft ‘gebouw’ als volgt:
‘De als zodanig omschreven onroerende zaak met al wat volgens verkeersopvatting
daarvan deel uitmaakt, daaronder begrepen terreinafscheidingen,
antennes en alle andere afneembare zaken inclusief de funderingen en exclusief
glas. In de omschrijving zijn alle bouwsels begrepen die naar hun aard en
inrichting bestemd zijn om duurzaam ter plaatse te blijven voorzover niet
afzonderlijk verzekerd.’
Artikel 6.2.1 van de op de opstalverzekering van toepassing zijnde
verzekeringsvoorwaarden bepaalt:
‘(…) De verplichting van verzekeraars tot schadevergoeding omvat het verschil
tussen de waarde van het verzekerde gebouw onmiddellijk voor en na de
gebeurtenis of – naar keuze van verzekeraars – de herstelkosten onmiddellijk na
de gebeurtenis van die zaken die naar het oordeel van de expert(s) voor herstel
vatbaar zijn.’
Ten aanzien van de bij de bepaling van de waarde onmiddellijk voor de
gebeurtenis aan te houden waardemaatstaf bepaalt de polis in artikel 6.2.1.1:
‘Als waarde onmiddellijk voor de gebeurtenis zal worden aangehouden:
- indien tot herstel/herbouw wordt overgegaan de herbouwwaarde.
(…)’
Terzake van de vaststelling van de schade bevat artikel 6.1.1 de navolgende

2
2008/012 Br
bepaling:
‘De schade wordt in onderling overleg geregeld of vastgesteld door een door de
verzekeraar te benoemen expert of door twee experts, waarvan verzekerde en
verzekeraars er ieder één benoemen. In het laatste geval benoemen beide
experts samen, voor de aanvang van hun werkzaamheden een derde, die bij
gebrek aan overeenstemming de grootte van de schade binnen de grenzen van
de taxaties heeft vast te stellen, na de beide experts gehoord of behoorlijk
opgeroepen te hebben. De experts hebben het recht zich, afzonderlijk of
gezamenlijk, door deskundigen te doen bijstaan.’
Blijkens een brief van 6 oktober 2006 van de tussenpersoon is op 16 augustus
2006 waterschade ontstaan aan de verzekerde opstal en inboedel. De schade
werd aanvankelijk afgewezen omdat de premie voor beide verzekeringen niet
was betaald. Wegens de premieachterstand zijn de verzekeringen per
12 september 2006 door verzekeraar opgezegd. Nadien heeft verzekeraar alsnog
een bedrag van € 4.525,- ter zake van de waterschade uitgekeerd. In de brief
schrijft de tussenpersoon dat pas bij de schade-expertise is gebleken dat eerder
gesloten verzekeringen door een andere verzekeraar zijn opgezegd wegens het
niet betalen van de premie, en dat als dit bij het aanvragen van de huidige
verzekeringen bekend was geweest bij de tussenpersoon deze verzekeringen
niet zouden zijn tot stand gekomen.
Klaagsters echtgenoot treedt blijkens de bij brief van 9 november 2006 aan de
Raad overgelegde machtiging op als de gemachtigde van klaagster. Blijkens het
door haar overgelegde Uittreksel basisadministratie persoonsgegevens van
23 november 2006 wonen zij en haar echtgenoot op hetzelfde adres.
De klacht
Kort na het afsluiten van de onderhavige verzekeringen zijn klaagster en haar
echtgenoot op vakantie gegaan. Bij hun terugkomst bleek dat er thuis lekkage
was geweest.
Een expert heeft de schade opgenomen. Hij rapporteerde dat de oorzaak
verstopping van een hemelwaterafvoer was. Dit is echter een veronderstelling
omdat hij niet op het dak is geweest. Vervolgens is de schade afgewezen op
grond van achterstallig onderhoud.
Nadat klaagster daartegen bezwaar had aangetekend, is de schade alsnog
uitgekeerd.
Bij brief van 23 september 2006 heeft klaagster aan de tussenpersoon een
vervolgschade gemeld en om rechtsbijstand krachtens een via hem gesloten
rechtsbijstandverzekering verzocht. De buren bleken zonder bouwvergunning hun
dak te hebben verhoogd. Dit had de expert moeten constateren, maar deze had
nagelaten het dak te inspecteren. Ook was gebleken dat kleding en schoenen
total loss waren, hoewel bij de schade-uitkering ervan was uitgegaan dat deze
nog bruikbaar waren. De schade was veel hoger dan € 4.525,-.
Op 6 oktober 2006 berichtte de tussenpersoon dat de verzekeringen waren
opgezegd en dat klaagster bij het CIS was aangemeld. Volgens hem was zij een
wanbetaler en had zij bij het totstandkomen van de verzekeringen niet aan haar
meldingsplicht voldaan.
Volgens de polisvoorwaarden moet de premie worden betaald 30 dagen nadat
het betalingsverzoek is ontvangen. Omdat klaagster op 20 augustus 2006 terug

3
2008/012 Br
was van vakantie heeft zij het betalingsverzoek toen ontvangen en moest de
premie uiterlijk 19 september 2006 zijn voldaan.
Omstreeks 6 september 2006 ontving klaagster een aanmaning voor de nog
openstaande premie. Toen waren de verzekeringen dus nog niet opgezegd. Zij
antwoordde op 7 september 2006 dat zij de premie niet kon voldoen omdat zij
eerst noodreparaties na de lekkage moest laten uitvoeren, en verzocht de
premies te verrekenen met de nog uit te keren schade. Vervolgens zegde de
tussenpersoon bij brief van 12 september 2006 de verzekeringen op.
Op 4 oktober 2006 ontving klaagster echter nog een betalingsverzoek van de
tussenpersoon met een overzicht van de nog te betalen premies. De brief
vermeldt dat bij niet voldoen de verzekering kan worden opgeschort of beëindigd.
Klaagster heeft hieruit afgeleid dat de opzegging was teruggedraaid.
Kort nadat de schade was uitbetaald, is de premie voldaan (op 29 september
2006). Als de schade eerder was uitbetaald, had de premie eerder betaald
kunnen worden.
De tussenpersoon had de verzekeringen niet mogen opzeggen. Volgens de
polisvoorwaarden wordt de verzekering in kracht hersteld nadat de premie is
betaald. In de brief van 6 oktober 2006 verwijst hij daarnaar. Hoe dan ook moet
de schade worden afgehandeld. Op de schadedatum was er geen opzegging.
In de brief van 6 oktober 2006 schrijft de tussenpersoon ook dat is gebleken dat
vorige verzekering(en) van klaagster zijn opgezegd wegens wanbetaling, dat zij
dit op de aanvraagformulieren niet had meegedeeld, en dat als hij op de hoogte
was geweest van de juiste feiten de verzekeringen niet waren geaccepteerd.
Klaagster weet echter niet dat eerdere verzekeringen zijn opgezegd. Misschien is
hij in verwarring met iemand met dezelfde achternaam. Ook als dit waar zou zijn
eindigt de verzekering volgens de polisvoorwaarden op de datum vermeld in de
opzeggingsbrief. De opzegging geschiedde echter wegens wanbetaling.
Van niets bewust vroeg klaagster later een autoverzekering aan bij de
tussenpersoon. Deze werd geweigerd en een tweede registratie bij het CIS
volgde, wegens het niet voldoen aan de meldingsplicht. Volgens de tussenpersoon
waren immers de bij hem lopende verzekeringen opgezegd en had
klaagster dat niet op het aanvraagformulier vermeld. Klaagster dacht echter dat
de eerdere opzegging door zijn brief van 4 oktober 2006 was opgeheven.
Conclusie.
- De tussenpersoon heeft aldoor getracht onder de schadeclaim uit te komen.
Toen dat niet gelukte, heeft hij met 4 weken vertraging toch uitgekeerd.
- Over de premiebetaling is geharrewar. Eerst zijn de verzekeringen ten onrechte
opgezegd en toen kennelijk weer in kracht hersteld gezien het premiebetalingsverzoek
van 4 oktober 2006. De premies zijn al op 29 september 2006 voldaan.
- Toen op 23 september 2006 een vervolgschade bleek, werd wanbetaling naar
voren gebracht om toch onder de schadeclaim uit te komen en werd klaagster bij
het CIS geregistreerd.
- Hoe dan ook moet de schade worden afgewikkeld. Op de schadedatum was er
geen opzegging. De tussenpersoon heeft aanvankelijk de schadeclaim behandeld.
De smoesjes kwamen later.
- Klaagster verlangt dat de vervolgschade wordt behandeld/uitgekeerd, de
verzekeringen in kracht worden hersteld en de CIS-registratie wordt doorgehaald.

4
2008/012 Br
Het standpunt van verzekeraar
De klacht betreft een bij een tussenpersoon gesloten opstal-, een inboedel-, een
rechtsbijstand-, een doorlopende reis- en een autoverzekering. Verzekeraar is
risicodrager voor de opstal-, de inboedel- en de doorlopende reisverzekering en
kan zich dus slechts tegen de klacht verweren voorzover die betrekking heeft op
deze drie verzekeringen. De klacht betreft:
- "Geharrewar" rond de premiebetaling, opzegging en in kracht herstelling
- Het onterecht - in eerste instantie - afwijzen van de waterschade op de opstalen
inboedelverzekering
- Het weigeren aanvullende vergoeding te verlenen voor de inboedelschade
- Het niet ingaan op het beroep op de rechtsbijstandverzekering
- Het beroep op niet voldoen aan de mededelingsplicht
- Het weigeren een aangevraagde autoverzekering te accepteren
- De CIS-registratie.
"Geharrewar" rond de premiebetaling, opzegging en in kracht herstelling.
De laatste week van juni 2006 zijn de verzekeringen aangevraagd, o.a. op
23 juni 2006 een inboedel- en opstalverzekering en op 30 juni 2006 een
doorlopende reisverzekering. De tussenpersoon heeft de inboedel- en opstalpolis
op 27 juni 2006 aan de verzekeringnemer toegezonden en de doorlopende
reispolis op 11 juli 2006, met verzoeken tot premiebetaling. Wat het laatste betreft
wijst verzekeraar op het bepaalde in de polisvoorwaarden. Aannemend dat
klaagster de inboedel- en opstalpolis uiterlijk 29 juni 2006 heeft ontvangen, moest
zij de premie voor die verzekeringen uiterlijk 29 juli 2006 betaald hebben en zo
niet, dan eindigde zonder nadere ingebrekestelling de dekking voor
gebeurtenissen na 29 juli 2006. Klaagster is "kort daarna", dus "kort na het
sluiten van de doorlopende reisverzekering", op vakantie gegaan en op
20 augustus 2006 teruggekeerd. Zij meent dat zij het betalingsverzoek pas op
20 augustus 2006 heeft ontvangen en dat de betalingstermijn toen pas is
ingegaan. De ontvangstdatum moet blijkens de jurisprudentie echter objectief
worden bepaald.
Omdat klaagster de inboedel- en opstalpolis uiterlijk 29 juni 2006 moet hebben
ontvangen en daarna met vakantie is gegaan, moet zij voor 20 augustus 2006
van de inboedel- en opstalpolis en de daarmee verband houdende verzoeken tot
premiebetaling kennis hebben genomen of hebben kunnen nemen. Voorts is
algemeen bekend dat de premie voor een aangevraagde verzekering binnen
dertig dagen na ontvangst van de polis betaald moet worden en dat het dus niet
"handig" is om een verzekering aan te vragen en daarna anderhalve maand met
vakantie te gaan. Toen premiebetaling uitbleef, zond de tussenpersoon aan
klaagster op 1 augustus, 15 augustus en 5 september 2006 aanmaningen. Daarin
staat dat niet tijdige betaling van de premie tot gevolg kan hebben dat de dekking
wordt opgeschort dan wel beëindigd. Inderdaad kan het woord "kan" de indruk
wekken dat de dekking nog niet is opgeschort of beëindigd. Beter ware geweest,
onder verwijzing naar het bepaalde in de polisvoorwaarden, te schrijven dat de
dekking inmiddels was beëindigd voor gebeurtenissen na 29 juli 2006.
De tussenpersoon heeft op 12 september 2006 alle verzekeringen wegens
wanbetaling opgezegd. Klaagster heeft de premies pas op 29 september 2006
betaald. Ondanks de niet tijdige premiebetaling is de waterschade vergoed. Op
de opzeggingen is de tussenpersoon niet teruggekomen. Bij brief van 6 oktober
2006 heeft hij dit nog eens bevestigd en toegelicht. Van "geharrewar" is geen
sprake en evenmin van het in kracht herstellen van de verzekeringen.

5
2008/012 Br
Het onterecht - in eerste instantie - afwijzen van de waterschade op de opstal- en
inboedelverzekering.
In eerste instantie heeft de tussenpersoon de waterschadeclaim afgewezen op
grond van onvoldoende onderhoud, zulks naar aanleiding van de rapportage door
de expert. Na een klacht van klaagster heeft de tussenpersoon haar op
19 september 2006 bericht dat alsnog de waterschade ad € 4.625, - zou worden
vergoed. Gebleken was namelijk dat de expert niet op het dak was geweest en
derhalve niet zelf had geconstateerd of sprake was van onvoldoende onderhoud.
Dit klachtonderdeel was dus al op 19 september 2006 opgelost.
Het weigeren van aanvullende vergoeding voor de inboedelschade.
Blijkens diens rapport van 29 augustus 2006 heeft de expert de waterschade aan
de opstal en de inboedel (rekening houdend met de nieuwwaardeclausule)
vastgesteld op € 4.625,-. Klaagster is daarmee akkoord gegaan. Zij stelt in haar
klaagschrift evenwel dat de werkelijke schade naar nieuwwaarde € 9.800,-
bedraagt, omdat later bleek dat kleding en schoenen toch niet meer bruikbaar
waren, terwijl de expert ervan uitging dat deze nog wèl bruikbaar waren. Navraag
bij de expert heeft geleerd dat hij met klaagsters echtgenoot uitvoerig over de
schade(vaststelling) van gedachten heeft gewisseld, ook over de mate van
(on)bruikbaarheid van de door het water aangetaste inboedelgoederen. Uit de
correspondentie blijkt dat deze de expert telefonisch heeft bericht alsnog akkoord
te gaan met diens schadevaststelling. Dit klachtonderdeel lijkt dus ongegrond.
Het niet ingaan op het beroep op de rechtsbijstandverzekering.
Omdat verzekeraar geen risicodrager voor deze verzekering is, mag hij zich niet
met dit onderdeel van de klacht bezighouden.
Het beroep op niet voldoen aan de mededelingsplicht.
Op het aanvraagformulier voor de inboedel- en opstalverzekering heeft
klaagster de vraag "Is ooit een soortgelijke verzekering, door jou of door een
belanghebbende aangevraagde verzekering, geweigerd of opgezegd dan wel
tegen bijzondere voorwaarden geaccepteerd of voortgezet?" met NEE
beantwoord. Klaagster ontkent dat dit antwoord onjuist is omdat volgens haar
nimmer verzekeringen van haar zijn opgezegd. Van de voorgaande opstal- en
inboedelverzekeraar c.q. diens gevolmachtigd agent werd echter telefonisch
vernomen dat aldaar die verzekeringen wegens wanbetaling zijn opgezegd. De
tussenpersoon heeft dan ook terecht gesteld dat niet voldaan is aan de mededelingsplicht.
Dit heeft overigens niet in de weg gestaan aan vergoeding van de
waterschade.
Het weigeren een aangevraagde autoverzekering te accepteren.
Verzekeraar treedt niet op als risicodrager voor deze verzekeringen en mag
zich dus met dit onderdeel van de klacht niet bezighouden.
De CIS-registratie.
De CIS-registratie vond plaats naar aanleiding van de aangevraagde - en
afgewezen - autoverzekering. Ook met dit onderdeel van de klacht mag
verzekeraar zich niet bezighouden.
Het commentaar van klaagster
Klaagster heeft, kennis genomen hebbend van het verweer van verzekeraar,
haar klacht gehandhaafd. Zij merkt nog op dat zij na een ondermaatse schadeafwikkeling
door de vorige verzekeraar, de verzekering heeft opgezegd en geen
premie meer heeft betaald. Verzekeraar mag er dus niet vanuit gaan dat die

6
2008/012 Br
verzekeraar de verzekering wegens wanbetaling heeft opgezegd. De tussenpersoon
heeft haar privacy geschonden door deze informatie te gebruiken.
Het verdere verloop van de klachtprocedure
In een door de Raad op 12 oktober 2007 ontvangen brief met bijlagen heeft
klaagster meegedeeld dat zij van verzekeraar inmiddels na nader onderzoek door
de expert een aanvullende uitkering van € 1.000,- heeft ontvangen ter zake van
de inboedelschade. Door de daklekkage is echter ook de cv-ketel onherstelbaar
beschadigd. De kosten van vervanging van de ketel bedragen € 2.600,-, maar
verzekeraar heeft slechts de dagwaarde van de ketel ad € 600,- vergoed.
Volgens klaagster moet verzekeraar de kosten van vervanging geheel betalen.
Op verzoek van de Raad heeft verzekeraar de op de schadeclaim betreffende
de cv-ketel betrekking hebbende dossierbescheiden aan de Raad overgelegd.
Ter zitting is de klacht met verzekeraar besproken. Deze heeft daarbij de Raad
verzocht ook uitspraak te doen ter zake van de aanvullende klacht omtrent de cvketel.
In een brief van 13 november 2007 heeft klaagster de Raad bericht dat
verzekeraar aan de klacht ter zake van diens aanvankelijke weigering om de
schade uit te keren, is tegemoet gekomen door de betaling van het bedrag van
circa € 4.600, -. De daarmee verband houdende klacht trekt klaagster in. Toen
later bleek dat de schade aan kleding en schoeisel groter was, heeft de door
verzekeraar ingeschakelde expert daarvoor een extra bedrag van € 1.000,-
vastgesteld, welk bedrag verzekeraar vervolgens aanvullend heeft uitgekeerd.
Hoe de expert aan het bedrag gekomen is, is onduidelijk; de schade op basis van
nieuwwaarde is veel hoger. De kosten van vervanging van de c.v.-ketel zijn circa
€ 2.600,-. Klaagster neemt genoegen met een aanvullende uitkering van in totaal
€ 3.000,- om tot een afronding van de kwestie te komen. Er zijn thans dus nog
twee punten van geschil over.
Verzekeraar heeft op 19 november 2007 telefonisch aan de Raad meegedeeld
niet tot een aanvullende uitkering aan klaagster bereid te zijn.
Het oordeel van de Raad
1. De door verzekeraar ingeschakelde expert heeft de schade aan kleding en schoeisel
vastgesteld. Verzekeraar heeft dienovereenkomstig uitgekeerd. Verzekeraar mag in
beginsel afgaan op de bevindingen van de expert, tenzij hij gerede aanleiding heeft om
aan de juistheid ervan te twijfelen. Dat van dat laatste sprake is, is de Raad ter zake van
de schade aan de inboedel niet gebleken. In dit opzicht heeft verzekeraar de goede
naam van het verzekeringsbedrijf niet geschaad. De gehandhaafde klacht, die inhoudt
dat verzekeraar een hogere vergoeding moet geven voor kleding en schoeisel, zal
ongegrond worden verklaard.
2. Blijkens het rapport van 31 juli 2007 van de expert zijn door de daklekkage ook de cvketel
en een gasgeiser beschadigd. De expert heeft gerapporteerd dat beide objecten
dateren uit 1982 en reeds aan vervanging toe zijn, dat vervanging leidt tot een
aanzienlijke verbetering en dat het niet reëel is om de totale vervangingskosten als
schadebedrag op te nemen. Daarom bleef de expert bij het door hem eerder
vastgestelde schadebedrag van € 600,- incl. BTW. Verzekeraar heeft geweigerd terzake
aan klaagster een hogere vergoeding dan € 600,- uit te keren en heeft zich daarbij

7
2008/012 Br
beroepen op artikel 6.2.1 van de op de opstalverzekering van toepassing zijnde
verzekeringsvoorwaarden.
3. Dit beroep van verzekeraar op artikel 6.2.1 faalt omdat op grond van artikel 1.6 van de
polisvoorwaarden geen onderscheid kan worden gemaakt tussen het gebouw en de
geiser. Ten aanzien van een gebouw bepaalt artikel 6.2.1.1 dat uitgegaan dient te
worden van de herbouwwaarde.
4. De schade is vastgesteld door een door verzekeraar benoemde expert. Er is op grond
van het bepaalde in de polis sprake van een vaststellingsovereenkomst tussen de
verzekeraar en de verzekerde, die daarbij de vaststelling van schade aan een derde
hebben opgedragen. Blijkens de rechtspraak van de Hoge Raad kunnen alleen ernstige
gebreken in een dergelijke vaststelling de gebondenheid eraan naar maatstaven van
redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar maken (HR 12 sept. 1997, NJ 1998, 382).
Indien de expert bij het vaststellen van de schade treedt buiten de hem verstrekte
opdracht, waaronder mede begrepen de uit de polisbewoordingen blijkende
waardegrondslag, is dat een ernstig gebrek, dat ook niet met behulp van het
indemniteitsbeginsel kan worden gecorrigeerd (HR 11 sept. 1998, NJ 1998, 851).
Nu de polis bepaalt dat, indien een opstal geheel of gedeeltelijk beschadigd raakt als
gevolg van een gevaar waartegen verzekerd is, de herbouwwaarde dient te worden
aangenomen als de waarde onmiddellijk voor gebeurtenis, is de expert buiten zijn
opdracht getreden door voor de geiser een andere waarde, namelijk de dagwaarde, aan
te nemen.
Naar het oordeel van de Raad is niet komen vast te staan dat klaagster of haar
echtgenoot zich terzake van de in de schadevaststelling opgenomen waarde voor de
geiser uitdrukkelijk akkoord hebben verklaard met een andere waarde dan de
herbouw/nieuwwaarde daarvan.
Dat alles leidt ertoe dat de klacht dat verzekeraar ten onrechte de uitkering terzake van
de schade aan de geiser heeft beperkt tot de dagwaarde, gegrond zal worden verklaard.
De beslissing
De Raad verklaart de gehandhaafde klacht gedeeltelijk gegrond en verbindt daaraan de
consequentie dat verzekeraar alsnog de schade aan de geiser vergoedt op basis van de
herbouwwaarde, onder aftrek van hetgeen terzake reeds is vergoed.
Aldus is beslist op 11 februari 2008 door mr. E.M. Wesseling-van Gent, voorzitter,
mr. J.G.C. Kamphuisen, mr. F.R. Salomons, mr. E.J. Numann en mr. C.W.M. van
Ballegooijen, leden van de Raad, in tegenwoordigheid van mr. S.N.W. Karreman,
secretaris.
De voorzitter:
(mr. E.M. Wesseling-van Gent)
De secretaris:
(mr. S.N.W. Karreman)