Hempel-NEWS-6-NL 6.pdf

6
Bescherming tegen corrosie van windturbines
De heer Karsten Mühlberg is Frosio-inspecteur en expert op het gebied van de bescherming tegen corrosie van
windturbines. De heer Mühlberg legt uit hoe de beschermingssystemen voor windturbines op land en op zee het
best kunnen worden gekozen.
Hoe bepalen en controleren we de selectie van een
corrosiebeschermingssysteem voor met name windturbines?
Van de talloze normen lichten we er twee uit
die essentieel zijn:
1. EN ISO 12944, Verven en vernissen – corrosiebescherming
van staalconstructies door
beschermende verfsystemen (1998/2008).
In verschillende normen worden de eisen voor
corrosiebescherming omschreven, voor weinig
agressieve omgevingen als inpandige ruimten
en omgevingen variërend van landelijke milieus
tot stedelijke en industriële blootstelling,
kuststreken en offshore omgevingen en staalconstructies van bruggen.
De bescherming tegen corrosie voor staalconstructies blootgesteld
aan immersie in water en voor gegalvaniseerd staal wordt ook in
EN ISO 12944 beschreven.
2. De standaard NORSOK M 501, voorbehandeling oppervlak en beschermende
coating (rev. 5, 2004), werd ontwikkeld door het Norwegian
Technology Standards Institution in samenwerking met de olieen
gasexploratie en verwerkingsindustrie. Er wordt alleen uitgebreid
ingegaan op de corrosiebescherming van de verschillende offshore
installaties.
Wat moeten we in overweging nemen wanneer we een
zeer goede bescherming tegen corrosie van windturbines
op land willen realiseren?
Ten eerste moeten we de invloed van de omgeving rond de locatie van
de windturbine en de beoogde levensduur bepalen, zegt de heer Mühlberg.
Voor dit doel kan de indeling van de omgevingsomstandigheden
uit EN ISO 12944 deel 2 worden gebruikt. Er worden vijf corrosiecategorieën
omschreven van C1, niet corrosief binnenklimaat, tot industriële
en maritieme omgevingen (C5-I en C5-M).
Bovendien moeten de verwachte beschermingstijd (duurzaamheid) en
de levensduur van verschillende systemen worden aangegeven, zoals
omschreven in deel 5 van EN ISO 12944.
De gebruikelijke coatingsystemen voor windturbines
op land
Aanbevolen 3-laags systemen:
n Zinkrijke tweecomponenten primer 50–80 μm
n Tweecomponenten tussenlaag op basis van epoxyhars 100–150
μm
n Tweecomponenten topcoat op basis van polyurethaan
50–80 μm
Mogelijke hoogwaardige 2-laags systemen
n Zinkrijke tweecomponenten epoxyprimer 80 μm
n Tweecomponenten topcoat op basis van polyurethaan 120 μm
en
n hoogwaardige tweecomponenten mastieken op basis van epoxyharsen
200 μm
n tweecomponenten topcoats op basis van polyurethaan 80 μm
Er komen op dit moment meer variaties op de markt.
De aanbevolen waarden van de bovengenoemde systemen hebben
voornamelijk betrekking op componenten die voortdurend aan atmosferische
invloeden worden blootgesteld, zoals de buitenkant van
de stalen masten en naven. De inwendige delen kunnen op dezelfde
manier worden beschermd, maar een geringere laagdikte is mogelijk
aangezien het dauwpunt zelden wordt bereikt wanneer de windturbine
in bedrijf is en sommige andere delen nooit in contact met de atmosfeer
komen.
Wat is het verschil wanneer we te maken hebben met
offshore installaties?
De eisen voor de bescherming tegen corrosie van windturbines op zee
zijn omschreven in de corrosiecategorie C5-M (hoge corrosiviteit, zeeklimaat)
die de omstandigheden waaraan offshore windturbines worden
blootgesteld, beschrijft. Deel 2 van EN ISO 12944 beschrijft ook
permanente blootstelling aan water (zeewater of brak water).
Aanbeveling EN ISO 12944:
Meerlaags systeem 320–500 μm
(atmosferische blootstelling C5-M)
480 μm tot 1.000 μm (immersie IM2)
Deze specificaties geven een vrijwel onderhoudsvrije periode van
corrosiebe scherming van meer dan 15 jaar.
Wat garandeert een goede “bescherming tegen
corrosie”?
Een bekwame uitvoering van het verfwerk, benadrukt de heer Mühlberg.
Enige laksheid en variatie in kwaliteit, die min of meer gewoon
zijn in de dagelijkse gang van zaken, zijn vaak “toelaatbaar” en hebben
normaal gesproken geen directe gevolgen voor windturbines op land.
Ze zijn ontoelaatbaar wanneer windturbines op zee dienst zullen doen;
ze zouden dramatische mankementen tot gevolg hebben.