Kunnen_we_dat__niet__aan_vrijwilligers_overlaten-1410250243

De Burenhulpcentrale koppelt via een telefoonsysteem (of website) buurtbewoners
met een bepaalde hulpvraag aan buurtbewoners die zich hebben aangemeld om hulp te
bieden. Klussen zijn bijvoorbeeld het snoeien van struiken in de tuin, het ophangen van
een lamp, boodschappen doen, vervoer naar de dokter of de hond uitlaten. Een grote
groep tachtigplussers maakt gebruik van de Burenhulpcentrale. Het is de vraag of zij
voldoende hebben aan de hulp van buurtbewoners, of dat zij eigenlijk een grotere hulpbehoefte
hebben. De hulpaanbieders zijn interessant, omdat zij vaak worden gezien als
‘flitsvrijwilligers’ terwijl ze wellicht meer in hun mars hebben: er is nog maar weinig
bekend over de grenzen die ze stellen aan hun hulpaanbod.
Onderzoeksmethode
In de periode van maart 2013 tot februari 2014 hebben we op de verschillende locaties
veldwerk verricht. Dat veldwerk bestond overal uit het interviewen van professionals en
vrijwilligers. Daarnaast observeerden we situaties waarin vrijwilligers en professionals
samen in een ruimte aanwezig waren met daarbij vaak ook cliënten of bezoekers, en
situaties waarin vrijwilligers alleen waren met cliënten of bezoekers.
Interviews
In totaal hebben we gesproken met 73 professionals en 93 vrijwilligers. We hebben bij
het selecteren van respondenten gestreefd naar variatie in het type werkzaamheden
van de professionals en vrijwilligers, en naar variatie in de achtergrond van vrijwilligers
(bijvoorbeeld in leeftijd, ervaring, geslacht, opleidingsniveau, etniciteit). De interviews
waren semigestructureerd: we hadden wel een lijst met vragen en onderwerpen die in
ieder geval aan bod moesten komen (zoals de inhoud en frequentie van de werkzaamheden,
de motieven, de samenwerking, en opvattingen over de eigen rol en die van
de ander), maar we lieten ook veel ruimte voor de eigen inbreng van respondenten.
Deze interviews zijn opgenomen en woordelijk uitgetypt.
149
Daarnaast hebben we meer informele gesprekken gevoerd met professionals, vrijwilligers
en enkele bezoekers en – als dat mogelijk was – cliënten. Deze gesprekken vonden
vaak plaats terwijl mensen bezig waren met hun werkzaamheden en gaven ons de gelegenheid
om toelichting te vragen en in te spelen op wat er gebeurde. De voornamen die
we in de hoofdstukken gebruiken voor vrijwilligers, professionals en bezoekers zijn allemaal
gefingeerd. We hebben ook gesproken met enkele experts van organisaties die
zich bezighouden met het werven en trainen van vrijwilligers, om meer kennis te
krijgen van het veld en onze bevindingen te vergelijken met hun ervaringen.
Observaties
Naast interviews en informele gesprekken waren observaties een belangrijke informatiebron
voor ons onderzoek. Op basis van wat respondenten vertelden tijdens interviews,
konden we gerichter kiezen welke situaties we wilden observeren. De observaties riepen
vaak weer nieuwe vragen op, die we tijdens informele gesprekken en interviews aan de
respondenten konden voorleggen. Soms vertelden respondenten in een interview dat
Kunnen we dat (niet) aan vrijwilligers overlaten?