dossier | xtc - Vad.be

11. Samenvatting
MDMA, ook wel XTC of ecstasy genaamd, is een drug die vanaf de jaren tachtig zijn
intrede maakt in het uitgaansleven. Op vrij korte tijd zorgde deze introductie voor
een nieuwe vorm van uitgaan en van druggebruik.
Afgaande op prevalentiecijfers stellen we vast dat het gebruik van XTC zich
voornamelijk situeert in de Westerse wereld. West-Europa, Noord-Amerika en
Oceanië nemen het grootste gedeelte voor hun rekening. Voor België hebben we
geen precieze cijfers op bevolkingsniveau, maar algemeen stellen we vast dat de
consumptie van XTC sinds de jaren negentig gestegen is. XTC wordt vooral gebruikt
door jongeren en jong-volwassenen. Meer jongens dan meisjes gebruiken het
middel. XTC wordt vaak gebruikt als uitgaansdrug. In deze context zien we de
laatste jaren een stagnering van het gebruik.
Theoretisch is MDMA de actieve stof in XTC-pillen, maar in de praktijk komt het
voor dat er ook andere actieve producten in de tabletten aanwezig zijn. MDMA is
familie van de amfetaminen maar heeft naast haar oppeppende werking ook een
licht hallucinogeen effect. Daarom wordt MDMA ook een phenetylamine of
psychedelische amfetamine genoemd. Verder is ook het entactogene effect zeer
typisch voor MDMA. MDMA is ten slotte een synthetische drug die ook thuishoort in
het rijtje van designerdrugs.
Wanneer MDMA in het lichaam komt, werkt het in op een aantal neurotransmitters
waarvan serotonine en dopamine de belangrijkste zijn. Serotonine speelt een
belangrijke rol bij vitale functies zoals slaap, stemming, geheugen, eetlust,
seksualiteit en temperatuurregulatie. Serotonine is verantwoordelijk voor de meeste
psychische en fysiologische effecten die MDMA in mensen teweegbrengt. Dopamine
zou bijdragen tot het euforische effect van XTC.
De effecten van XTC zijn veelzijdig. Op korte termijn manifesteren zich een aantal
psychologische (euforisch gevoel, relaxed gevoel, openheid…) en fysiologische
effecten (tandenknarsen, droge mond, stijging van lichaamstemperatuur…). Op
langere termijn kunnen er zich bepaalde psychische complicaties (psychose,
depressie…) of fysiologische complicaties (leverproblemen, cardiale problemen )
voordoen. Hiernaast zijn ook de onzekere samenstelling van XTC-tabletten,
afhankelijkheid, overdosis, hyponatriemie, hyperthermie, dehydratatie, serotoninesyndroom
en neurologische schade mogelijke risico’s die gepaard gaan met het
gebruik van XTC.
Na twintig jaar van onderzoek is er nog steeds geen eenduidig antwoord op de vraag
of MDMA langdurig schade toebrengt aan het menselijk zenuwstelsel. Voorlopig lijkt
het erop dat regelmatig en zwaar gebruik van MDMA wel degelijk een invloed heeft
op de serotonine-huishouding. Daartegenover staat dat deze schade zich op de
meeste plaatsen herstelt. Toekomstig onderzoek moet verder uitsluitsel brengen en
| XTC - 2007 | p. 47