Kontakt - Wielerbond Oost-Vlaanderen

Oost-Vlaamse club in de kijker
In het najaar wordt door menig wielerliefhebber uitgekeken naar de beslissing
die genomen zal worden omtrent de aankomstplaats van Vlaanderens
mooiste: wordt het Oudenaarde, Ronse of blijft het Meerbeke? U begrijpt
dat wij als sportafgevaardigde in deze zaak enige neutraliteit aan de dag
moeten leggen maar de huidige aankomstplaats Meerbeke argumenteert
dat door het wegvallen van de Muur van Geraardsbergen en de Bosberg in
de laatste 20 kilometer de finale van de Ronde van Vlaanderen heel wat aan
spankracht zal verliezen. Ze vergeten daarbij dat vlak vóór de Muur nog een
stevige kuitenbijter in het parcours ligt namelijk Parikeberg. Parike, een kleine
gemeente van nauwelijks 700 inwoners herbergt tevens 2 wielerploegen
en één van die ploegen is vandaag onze club in de kijker:
A.s.b. PAREIN-ROGELLI CYCLING TEAM
De stuwende kracht achter deze vrij nieuwe ploeg is Gerry Vande Pontseele die mij gastvrij ontvangt in
zijn niet onaardig optrekje.
Gerry, waar en wanneer is het allemaal begonnen?
Mijn vader is één van de medestichters van Wielerclub Onder Ons Parike, gesticht in 1970. Zelf mocht ik
van thuis uit niet koersen maar in 1997 heb ik toch mijn eerste stappen gezet in het wielergebeuren als
ploegleider van de aspiranten en nieuwelingen bij de club die mijn vader gesticht had. Ik deed dat bijzonder
graag en een jaar later heb ik samen met Rudy Steynen de jeugdwerking opgericht: TOOP (Toekomst
Onder Ons Parike).
Later, ik geloof in 2004, heb ik er de miniemenwerking en de crossploeg bijgenomen. U voelt mij afkomen,
Dirk, het werd allemaal een beetje veel. In 2006 heb ik mijn afscheid aangekondigd, het is te zeggen ik had
voorgesteld om enkel nog maar met de crossploeg verder te doen maar dat voorstel werd afgewezen. Ik
had het eerlijk gezegd allemaal een beetje gezien. Ik ben een man met ambitie, ik wou hogerop maar aangezien
de plaats van sportdirecteur bij de juniores en de beloften stevig verankerd waren zat “promotie”
er niet direct in.
En je moet ook weten, werken met de jeugd brengt een hele berg werk met zich mee: zorgen voor uitgebalanceerde
trainingen, wedstrijdboekjes, een berg administratie,… En dan spreek ik nog niet over de
mentaliteit van de jongeren, laat staan die van de ouders. Ik was er een beetje op uitgekeken. Dat wil niet
zeggen dat ik geen discipline in de groep kon brengen. Ik geeft een
voorbeeld: als iemand de trainingen vroeger verliet, dan werden de
ouders onmiddellijk telefonisch verwittigd.
Maar stiekem had je al andere plannen?
Ik had bij het verlaten van OOP geen concrete plannen om zelf een
ploeg te beginnen, maar al heel snel kwam ik in contact met een gedegen
sponsor, Stefan De Clercq, die mij de nodige liquide kon bezorgen
om in 2007 zelf een ploeg op te richten. De ploeg die in competitie
is getreden in 2008. We hadden in dat beginjaar zes crossers en
één wegrenner -Frederik Penne- in de ploeg.
Het hoofddoel bleef de cross maar na verloop van jaren ben ik tot het
besef gekomen dat de basis van een succesvolle winter wordt gelegd
op de weg. Daarom combineren wij nu een uitgebreid wegprogramma
met de Vlaamse Cyclocrosscup in het veld. Ik ben eigenlijk een beetje
fier te mogen zeggen dat ik de enige crossploeg heb in de B-categorie
met een stevig wegprogramma in Oost-Vlaanderen.
27