Kontakt - Wielerbond Oost-Vlaanderen

Kamiel van “ ’t Vliegend Wiel”.
Om het even waar je gaat. Naar de slager, de bakker
of naar de kroeg: overal klagen de mensen over
de kwakkelzomer. Ja, denkt Kamiel, we hebben
onze zomer in het voorjaar al gehad. Maar nu dat
de mensen verlof hebben is het alle dagen regen.
De zon is nergens te zien. Dat bestond vroeger
niet. Daar is hij van overtuigd. Dan waren zomers
zomers, en winters winters. Kamiel zijn moestuin
ligt er maar triestig bij. Helse stortvlagen hebben
de plantjes kapot gekregen. Het verste gedeelte
van zijn plantage heeft dagen onder water gestaan,
omdat de buizen onder de straat iets verder op
verstopt zitten. Kamiel is er niet graag bij. Al dat
mooie werk voor niets. Hij loopt te zeuren en te
klagen. Wie is er het slachtoffer…? Juist… Martha.
Die kan niets meer goed doen. Ze doet alles verkeerd.
Resultaat ? De laatste dagen komt ze niet
meer over de vloer. ’s Morgens zit onze held nu
alleen aan tafel. Je hoort alleen het tikken van zijn
klok. Ook Max deelt in de brokken. Het weer moet
dringend veranderen ! Anders gebeuren hier ongelukken.
De buurmeisjes zijn ook niet gelukkig. De
ligzetels blijven in de bergruimte, en van zonnekloppen
met al te weinig textiel komt weinig in
huis. Meneer de paster is de hele maand juli ook
niet op bezoek geweest. Die weet zijn momenten
uit te kiezen om naar de buurmeisjes te lonken.
Maar…vandaag komt de zon toch even piepen. Kamiel
is al een heel ander mens. De weermannen en
-vrouwen hebben op alle teeveezenders beter
weer voorspeld. Ook Max loopt terug te kwispelstaarten
achter zijn baasje. Het water in de moestuin
is helemaal weggetrokken. De plantjes veren
weer recht. Het leven kan herbeginnen.
De postbode is juist geweest met een aangetekend
schrijven. Kamiel durft de omslag niet openen. Een
aangetekend schrijven, dat heeft Kamiel nog nooit
ontvangen. Hij draait de omslag om en om. Heeft
hij ergens schulden? Heeft hij iets misdaan? Op de
omslag prijkt een logo met renners. Op de keerzijde
staat een adres uit het Brabantse land. Kamiel
schart even in zijn haar en opent de omslag. Jawadde,
twee vipkaarten, met alles er op en er aan voor
een wielerwedstrijd van oude gloriën. Hij kijkt naar
de datum, en zoekt dan in zijn agenda. Kamiel
heeft het de laatste tijd heel druk dat het bijhouden
van een agenda een must is. Oef, volgende
week zondag is vrij. Hij leest de kleurrijke vipkaarten.
De inrichters verzekeren de deelname van
wielergrootheden als Eddy Merckx, Raymond Poulidor,
Rudy Altig, Etienne Buysse, enz. Er zit ook een
antwoordkaart in om uw aanwezigheid te melden.
Oei, denkt Kamiel. Dat is iets voor mijn vriend Gerard.
Hij zal die kaart wel invullen en terugsturen.
De achterdeur piept open en Gerard doet zijn intrede.
“Wel verdomme,” schrikt Kamiel, “als ge van
de duivel spreekt…ik zit juist aan jou te denken,”
en hij toont de twee vipkaarten. Gerard bekijkt de
kaarten…zijn ogen worden grote blinkende bolleketten.
Zijn aangezicht begint te glunderen want hij
weet dat die tweede kaart voor hem zal zijn. Kamiel
stelt zijn vriend meteen gerust. “Ge moogt
mee,” lacht hij, “we gaan er een serieuze uitstap
van maken. Maar, gij moet die antwoordkaarten
invullen en terugsturen.” “Geen probleem,” verzekert
Gerard, en hij bekijkt de kaarten nog eens aan
beide zijden. “Kijk,” weet hij,”ge kunt antwoorden
via een mailadres. Ik heb een pc, dus dat komt onmiddellijk
in orde. “ Kamiel haalt zijn schouders op.
Hij verstaat niets van dat latijn. Hij schenkt twee
koppen koffie in. “Moet er een konjakske bij ?”
Gerard knikt en de fles verschijnt op tafel. “Gaat
Martha ook mee naar die wielerwedstrijd ?” vraagt
Gerard onschuldig. Kamiel die juist slurpt aan zijn
hete koffie proest het uit. “Wablief, hoe komt ge
daar bij ?” Gerard toont de kaarten aan zijn vriend.
“Hier, lees wat hier onderaan staat…’Deze kaart
geeft toegang aan twee personen’…zie je dat
staan?” Kamiel springt recht, neemt de kaarten en
verdwijnt, ach-ternagerend door Gerard en Max,
door het achterdeurtje. Via het tuinpad en een
klein hek staan beide heren en Max in de veranda
van de buurmeisjes. De beide schoonheden liggen
languit in hun sofa want ze hebben alweer een lange
nacht achter de rug. Natuurlijk knikken de meiden
onmiddellijk van ‘ja’ als Kamiel hen het voorstel
doet. Er worden al van vele plannen gesmeed.
Ook hier verschijnt de fles cognac op tafel. Wel
zonder koffie. Het is al laat in de middag als onze
twee helden goed aangeschoten en ondersteund
door de twee schatjes van achterkeuken veranderen.
31