Sfeertekening
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
IK GEEF JE<br />
EEN DROOMEILAND<br />
ALS ERFENIS<br />
<strong>Sfeertekening</strong><br />
rondom het<br />
kasteel Nederhemert<br />
1887 - 1987<br />
Jesje Lub-van ’t Loo
MET HARTELIJK DANK AAN:<br />
Mijn moeder, haar detailschildering<br />
wekte het verlangen tot<br />
deze weergave.<br />
Ir. J. Kamphuis, restauratie-architect,<br />
betrokken bij het bouwhistorisch onderzoek<br />
van de ruïne van het kasteel Nederhemert:<br />
voor zijn interieur-gegevens.<br />
Mevr. C. Roseboom, ‘Het Kasteel Nederhemert’,<br />
haar jeugdherinneringen. (in bijlage)<br />
Jhr. F.G.L.O. van Kretschmar, voor het<br />
vriendelijk beschikbaar stellen van de<br />
foto’s en zijn correspondentie.<br />
Mijn huisgenoten, in het bijzonder mijn man André,<br />
voor hun aandacht en aanmoediging tijdens de gezellige<br />
vrijdagavonden, waarop het verhaal zich stukje<br />
bij beetje ontvouwde.<br />
Jonathan - 12 jaar - (1986, 2015) voor de tekeningen die hij maakte,<br />
geïnspireerd op tekeningen van W.G. van de Hulst jr.<br />
Manuel - voor deze herziene uitgave (2015)
Inhoud<br />
9 Prelude<br />
11 Johannes’ avondwandeling<br />
14 Nachtelijk gesprek<br />
18 Jan van Het Kasteel<br />
23 De twee beren<br />
25 Afscheid<br />
30 Eenzaamheid<br />
32 Broodnodige afleiding<br />
36 Vreemde cijfers<br />
41 Johannes wordt gevraagd<br />
43 Openhartig<br />
46 Bruidssuikers<br />
48 Lemelerveld<br />
50 Een snikkende baby<br />
52 Een nieuw thuis<br />
54 Vakantie naar Het Eiland<br />
58 Opa Johannes en kleine Jenneke<br />
61 Naar de apotheker<br />
62 De knipbeurs<br />
65 Ontmoeting<br />
69 Kleine Jenneke neemt afscheid<br />
72 Johannes ontslaapt<br />
75 Een eiland zonder opa<br />
78 De doos bonbons<br />
84 Aan de overkant<br />
86 Tranen & een eigen huis<br />
88 Klein intermezzo<br />
89 Een droomeiland als erfenis<br />
95 Familienamen<br />
99 Bijlage: Enkele citaten en foto’s<br />
101 Bijlage: Jeugdherinneringen<br />
mw. C. Roseboom<br />
<br />
De namenlijst, op bladzijde 95, wil enige lijnen<br />
aangeven, voor hen die de familie niet kennen.
NACHTELIJK GESPREK<br />
Jenneke Spitzers-van Helvoort ligt, met de arm gebogen onder haar hoofd, in<br />
de opgeschudde veren hoofdkussens te wachten. Ze heeft haar benen, die alle<br />
ruimte hebben, uitgestrekt in de bedstee: ze is klein van gestalte.<br />
Haar gedachten lopen de dag door,<br />
gaan terug naar gisteren toen zij voor het eerst het vermoede onheil bevestigd zag.<br />
Wat kon één gebeurtenis de stemming van een mens veranderen.<br />
Afgelopen vrijdag was ze het voorgedeelte van hun huis binnengelopen. Ze kwam<br />
daar niet dikwijls: het was een aparte ruimte voor de jeugd, een sfeervolle, stille plaats.<br />
Ze wilde de vensters sluiten omdat de donkere wolken niet veel goeds voorspelden.<br />
Het leek wel of de linden van de Kasteellaan zich al bogen om de eerste regenval op<br />
te vangen.<br />
Toen ze de ramen naar beneden schoof, zag ze een klein envelopje op de vensterbank<br />
liggen.<br />
Even legde ze het gedachteloos op het orgel maar nam het later weer in de hand. Aan<br />
de buitenkant stond niets te lezen. Het was niet dichtgeplakt.<br />
Ze wipte het open en haalde een klein briefje tevoorschijn.<br />
Op dat moment was haar opstand binnengekomen.<br />
Ze las in sierlijke letters:<br />
Sophie !<br />
Ik hoop dat je op dit moment de zaal zult schoonmaken en mijn<br />
schrijven je zal bereiken. Laten we elkaar opnieuw ontmoeten.<br />
Doe een voorstel. Geef me zondag antwoord, als ik<br />
achter op het rijtuig sta - na afloop van de kerkdienst-<br />
Jan<br />
(je palfrenier)
In hevige tweestrijd stond ze voor het dilemma: achteloos laten liggen of…<br />
Haar gekrenkte trots, dat Sophie iemand kende, die zij niet kende – en ook niet wilde<br />
kennen – deed haar besluiten het briefje te vernietigen.<br />
Wat moest haar dochter met een palfrenier? Een zilverpoetser? Een huisknecht van<br />
Het Kasteel?<br />
Waarom moest het haar zo tegenzitten met de kinderen?!<br />
Was zij niet de dochter van een herenboer, geboren op ‘de Hoef ’, het huis dat Het<br />
Eiland opende? Had zij niet altijd haar voorliefde voor dieren behouden?<br />
De kinderen hadden allemaal een andere kant opgewild.<br />
Sophie was nog haar enige troef, die ze wilde uitspelen aan iemand die zij nu eens zou<br />
uitkiezen.<br />
Wat dacht die palfrenier wel, zo’n huisknecht...?!<br />
Het duurt Jenneke te lang voordat Johannes komt. Ze kent zijn gewoontes: te rusten na<br />
het middagmaal, te wandelen na het avondmaal...<br />
Ze ergert zich aan de onbezorgdheid waarin hij nu zal verkeren, terwijl de onrust bij<br />
haar ten top gestegen is.<br />
Gisteren had ze het ogenspel gevolgd tussen die twee, na de kerkdienst. Als een spion<br />
had ze alles geobserveerd, wilde een confrontatie voorkomen tussen hen beiden, maar<br />
dit was haar niet gelukt.<br />
De welbewuste houding van de jonge man had haar van binnen gewaarschuwd, dat hij<br />
het niet zomaar zou opgeven…<br />
Op het moment dat Jenneke hoorde dat haar man de tuindeur sloot, had ze zich<br />
voorgenomen alles te vertellen, te beginnen bij het envelopje.<br />
Hij moest maar zorgen dat er een eind aan zou komen.<br />
Toen hij de slaapkamer binnenkwam, spaarde ze hem niet langer.<br />
Lette niet op zijn stemming, de wereld waarin hij leefde…<br />
Ze vermengde haar woorden met alle teleurstellingen om die andere vier… die ook<br />
hun eigen weg waren gegaan…
'Was zij niet de dochter van een hereboer, geboren op 'De Hoef'...? (zie blz. 15)<br />
Post scriptum 2014<br />
Het Kasteel en tevens ‘De Hoef ’ (geboortehuis van<br />
mijn overgrootmoeder) zijn inmiddels gerestaureerd.
Er ligt een droomeiland te wachten in de stilte.<br />
Mogelijk bent u er meerdere malen, op een afstand<br />
van enkele kilometers, in grote snelheid langsgereden.<br />
U kunt het vinden ten noordwesten van de oude stad<br />
’s-Hertogenbosch. Vandaag voert een kleine, afbuigende<br />
weg u mee, om voor enige tijd alles en iedereen achter u<br />
te laten…<br />
... Maak deze rustgevende wandeling en geniet...<br />
Ga ruim 100 jaar terug in de tijd en heradem...<br />
Het is nu een zomerse maandagavond<br />
in het jaar 1887…