De Duurzame Student

Wanneer ze onderweg is, laat ze niet enkel haar ogen toe om te kijken,
maar spoort ze al haar zintuigen aan om de omgeving in zich op te
nemen: de wereld toont zich aan haar niet enkel door zijn beeld, maar
ook door zijn geur, zijn temperatuur, zijn textuur,… aan haar mee te
delen. Geregeld stopt ze even om hiervan notie te nemen. De geur van
een regenachtige zomeravond of van een ijskoude ochtend. Maar ook
de geur van kruiden, van eten in de stad, van afval,… neemt ze in zich
op. Ook hier zien we weer een voorzichtigheid in de manier waarop ze de
dingen in zich opneemt. Ze kan niet weerstaan aan de verleiding om haar
omgeving met precisie in zich op te nemen.
Het is zoals een peuter die nog niet beïnvloed is geraakt door de
snelheid die we onszelf opleggen als we ouder worden (of die door de
maatschappij opgelegd wordt). Peuters zijn niet doelgericht: een peuter
wilt overal stilstaan, alles zien, betasten en ruiken, hij neemt niet de
kortste weg en klimt overal op alle oneffenheden. Hij kent geen
borders.
Wanneer de student zich voor een lange afstand moet verplaatsen,
neemt ze altijd de bus. Dit is het vervoermiddel waarbij ze de meeste
kans krijgt om aandacht te geven aan het landschap waarin ze zich
verplaatst.
17