Een wandeling met Jacques van Dijken - chassesearch.nl

DE WANDELING
Een wandeling met Jacques van Dijken
Per 1 juli algemeen directeur Swiss Re Nederland
Hoe ontspannen kun je zijn als je ‘in between’ twee
leuke functies zit en twee maanden vrij hebt genomen?
Héél ontspannen, constateren Jacques van Dijken en Monique
de Vos tijdens een wandeling door de bossen van
Leersum (Leersumse veld), een stilmakend natuurgebied
in de ‘achtertuin’ van Jacques. We spreken elkaar op een
mooie zonnige middag kort voordat hij per 1 juli begint
aan zijn nieuwe baan.
Jacques van Dijken en de natuur?
Jacques: “Je mòet van de natuur houden als je in de bossen
woont zoals wij. Wij kochten ons huis tien jaar geleden en
ik geniet nog elke dag: als ik uit mijn auto stap na een werkdag,
snuif ik de boslucht op en voel ik me ‘buiten’. Ik ken het
gebied hier inmiddels op mijn duimpje: ik loop hier hard en
ik fi ets hier regelmatig. Deze omgeving houdt me in balans:
de werkomgeving waarin wij opereren, vraagt best veel van
ons, en toch voel ik me nooit gespannen door mijn werk.
Als ik hier in het bos loop, en tijdens het lopen over werk
nadenk, ben ik snel volkomen ontspannen. Ik zal niet zo snel
verkassen naar een andere woonomgeving. Ook onze kinderen
zijn gewend om dichtbij de natuur te leven. Regelmatig
staan er reeën in onze tuin, zij vinden dat de gewoonste zaak
van de wereld, prachtig toch?”
In een stevig tempo lopend door een inderdaad schitterend
natuurgebied, is het heel goed voor te stellen dat eventuele
stress snel verdwijnt. Genietend van de ‘bijna metafysische
ervaring’ terwijl we stil staan bij een heideveld: “Ik heb een
hekel aan stress en zorg dus dat ik dat vermijd. Het begint
overigens bij uitstekend agendabeheer en dus een goede
secretaresse. Ik ben zelf slecht in timemanagement. Zonder
goede ondersteuning kom ik beslist overal te laat. Dus zorg
ik dat ik dat goed regel.” Nu hij inmiddels bijna twee maanden
‘vrij’ is, zal hij zich ongetwijfeld uitermate ontspannen
voelen? Jacques van Dijken beaamt dit volmondig. En toch
dreigde even de valkuil van zijn eigen enthousiasme: “Toen
ik stopte bij DBV werd ik niettemin nog regelmatig gebeld
over zaken waar ik dan met veel plezier ‘toch nog even’ indook.
Tegelijkertijd werd ik door Swiss Re ongemerkt ook al
snel aan mijn haren getrokken om er ‘alvast even bij te zijn’.
Totdat Corina, mijn vrouw, fi jntjes zei dat ‘dit toch niet de bedoeling
was van even helemaal niets?’ Vervolgens heb ik wel
echt losgelaten, en ben ik gaan genieten van mijn vrijheid.”
Vrijheid
Hoe heeft Jacques deze periode ingevuld? “In eerste instantie
had ik gedacht dat ik bijvoorbeeld een aantal weken met
een rugzak op naar Alaska zou gaan. Maar ik besloot al snel
om deze periode in te vullen met op het oog eenvoudige alledaagse
dingen: het gezin. Ik ben veel thuis geweest, heb de
kinderen naar school gebracht, heb veel gesport en onlangs,
De Wandeling is een rubriek waarin Monique de Vos in de
buitenlucht een verfrissende ontmoeting heeft met smaakmakers
uit de financiële dienstverlening, om zo meer te
weten te komen over ‘de vent achter de tent’. Monique de
Vos is directeur van Chasse Executive Search in Den Haag.
toen mijn vrouw een weekje weg was, heb ik fulltime voor
mijn drie kinderen gezorgd, hetgeen mij in een drukke baan
niet zo makkelijk zou lukken. En ik heb de tijd genomen om
boeken te lezen op het gebied van mijn interessevelden: van
mijn favoriete schrijver Joseph Campbell over mythologie,
boeken over filosofie… En ik heb beslist alles bijgehouden:
Het Financieele Dagblad, Financial Times en The Economist.
Er gebeurt momenteel zo veel in die financiële sector, dat
wil ik dan toch niet missen. Inmiddels ben ik wel ontzettend
uitgerust en bruis ik van energie om de uitdaging bij Swiss Re
vanaf juli op te pakken.”
Energie
Bij Swiss Re gaat Jacques de organisatie, waar veel – ten
dele onbenutte – gedrevenheid in zit, verder ontwikkelen
en een aantal producten en diensten naast herverzekeren,
zoals capital management, beter op de kaart zetten. Jacques
kan er nu al met passie over praten, zeker in het licht van de
huidige kredietcrisis. “Er is veel te doen, het is een moeilijke
periode. Ik zal er vast en zeker weer net zo fanatiek tegenaan
gaan als ik in eerdere jobs deed.” Waar komen dat fanatisme
en die energie vandaan? “Dat is een goede vraag, die ik me
overigens de laatste tijd ook regelmatig heb gesteld. Ik heb
dit niet zozeer van mijn ouders. Hoewel die niet passief waren,
waren zij niet zo fanatiek en euh… eigenwijs als ik. Ik
sta wel bekend als een ‘eigenwijze eigenheimer’ die fanatiek
zijn standpunt verdedigt. Toch ga ik makkelijk mee met iemand
die beargumenteerd betere ideeën heeft; ik houd niet
halsstarrig vast aan mijn standpunt. En zelfs als er aan het
eind van de middag een derde komt met wéér betere argumenten
ga ik daar ook weer in mee.” Dat klinkt juist niet als
een eigenwijze man, maar als een zeer meegaande man zonder
vaste mening. “Dat lijkt dan soms wel zo, maar ik buig
pas voor argumenten, niet voor emoties. Ik sta open voor
meningen mits onderbouwd. Maar ja, dat is nog geen antwoord
op de vraag waarom ik zo energiek en fanatiek ben.”
Terwijl we inmiddels al een aardig eind gewandeld hebben,
fanatiek doorstappend, fi losoferen we over datgene dat een
mens maakt tot wie hij is.
Vorming
“Dat is een vraag die mij zeer bezighoudt, wat vormt je? Ik
ben opgegroeid in een – niet te strak in de leer – gereformeerd
gezin. Ik ben zelf niet meer gelovig en ben ook zeer
wars van dogmatisch vasthouden aan standpunten en overtuigingen.
Toch vormt je achtergrond je natuurlijk, evenals
je werkomgeving. Zowel bij Royal als bij DBV kreeg ik te ma-
30 nummer 14 - 17 juli 2008
VB_1408_Boek.indb 30 15-07-2008 10:57:36

DE WANDELING
ken met bazen en collega’s die gedreven en fanatiek waren.
Dat is dan blijkbaar de omgeving waar ik gedij. Ik ben een
‘hands on’ man, er moet beweging en dynamiek zijn, zo niet
dan creëer ik die zelf. Ik ben wars van bureaucratie. Ik ben
uitermate liberaal en zou het liefst leven in een samenleving
met zo min mogelijk regelgeving: ieder met zijn eigen pakket
normen en waarden, waar pas op wordt ingegrepen als je anderen
schaadt. Ultieme vrijheid binnen afgesproken kaders,
dus.” Belangrijke waarden die hem ook vormen en vormden.
Wat wil hij in het verlengde daarvan zijn kinderen meegeven?
Opvoeden
Jacques van Dijken aarzelt geen moment: “Ik wil ze vooral
warmte meegeven, geborgenheid, veiligheid. Daarnaast wil ik
hen leren om zo zelfbewust mogelijk in het leven te staan. En
daarbij elke uitdaging te pakken die op hun pad komt. Liever
dat iets eens mislukt dan dat ze niet achter hun dromen aan
gaan. En verder – dat zal toch dat calvinistische in mij zijn –
houd ik niet van ‘lapzwanserij’. Jengelen dat ze ‘geen zin’ hebben,
gaat er bij mij niet in!” Ook al had Jacques een drukke
tijdrovende baan bij DBV en zal hij het bij Swiss Re bepaald
niet rustiger krijgen, toch levert hij een nadrukkelijke bijdrage
in het gezin: “Ik ben geen ochtendmens. Het heeft geen enkele
zin voor mij om zeven uur achter mijn bureau te zitten,
dan kan ik nog niet logisch nadenken. Ik ontbijt altijd rustig
met mijn gezin, breng mijn kinderen naar school, drink thuis
nog een espressootje en stap dan in mijn auto. Ik vind het
overigens volkomen achterhaald dat men het meest effectief
werkt in een soort aanwezigheidscultuur tussen 9.00 en 18.00
uur. Maar goed, ik probeer dus veel tijd met de kinderen door
Jacques van Dijken (1962) studeerde Juridische Bedrijfsen
Sociaal-economisch Recht in Utrecht en startte zijn
loopbaan bij ABN. Hij werkte vervolgens bij Royal. In 1995
trad hij in dienst van DBV waar hij in 2004 CEO werd. Per
1 juli jl. trad hij in dienst bij Swiss Re als directievoorzitter
Nederland. Van Dijken is getrouwd met Corina en heeft
twee zoons (van vier en zes) en een dochter van acht jaar.
Hij woont met zijn gezin in Leersum.
te brengen.” Hoe ziet de zaterdagavond er doorgaans uit?
“Corina en ik gaan veel samen uit. We geven veel geld uit aan
de oppas, en slagen er dus goed in om, ondanks het feit dat
we drie leuke kinderen hebben, ook samen naar het theater
of de bioscoop te gaan. Het gaat maar ten koste van één ding:
onze nachtrust.” Maar ondanks dat is het uitgeruste gevoel na
twee maanden vakantie niet zomaar weg!
Transparantie
Wat gaan de medewerkers van Swiss Re van Jacques merken?
“Veel wat mij betreft. Hoewel ik de eerste honderd dagen
vooral gebruik om iedereen te spreken en veel te luisteren.
En verder: ik ben een transparante vent, een open boek.
Ik houd niet van verborgen agenda’s, heb die ook niet nodig
gehad tot nu toe. Ik ben ondernemend, ben dol op deze
branche en de commercie. Ik ben dan ook niet toe aan een
non profit omgeving, ik geniet van deze financiële wereld. En
kan er vooralsnog mijns inziens voldoende aan bijdragen.”
We zijn inmiddels na twee uur flink doorwandelen weer terug
bij Jacques’ huis, waar een glas rosé ons openhartige gesprek
en onze mooie wandeling bekroont. ■
Leersumse veld
nummer 14 - 17 juli 2008
31
VB_1408_Boek.indb 31 15-07-2008 10:57:40