Download PDF - de Moelie

M/V VAN DE MAAND
11
Linkebeek wonen. Mij zal je nooit
horen zeggen dat de jeugd van tegenwoordig
niet deugt. Dat zeiden de
volwassenen in mijn tijd allicht ook. Ik
heb enorm veel respect voor de
jongeren.’
Uit andere dorpen
Veel Chirojongeren in Linkebeek
komen uit andere gemeenten afgezakt.
‘Dat heb je ook in andere verenigingen.
Ik denk bijvoorbeeld niet dat er bij De
Toneelvrienden nog iemand meespeelt
die in Linkebeek woont. Vroeger was
het ondenkbaar dat mensen uit bijvoorbeeld
Sint-Genesius-Rode naar onze
verenigingen kwamen. Nu kan dat
wel. Ik denk dat GC de Moelie daar
een belangrijke rol in speelt. Het is een
grote steun voor lokale verenigingen
om de infrastructuur aan heel betaalbare
tarieven te kunnen gebruiken. Ik
denk dat als de Moelie niet had
bestaan, er bijna geen Vlaamse activiteiten
meer zouden zijn in dit dorp.’
Aan activiteiten geen gebrek vandaag,
en Carlo doet er duchtig aan mee. Hij
zingt in het Sint-Ceciliakoor, kookt
een potje met de kookmannen van
KALM, zetelt in de gemeentelijke
commissie voor ruimtelijke ordening
(GECORO), speelt absurd toneel bij
Filiaal en staat ook op de planken bij
De Toneelvrienden.
Te verstrooid
Aan politiek heeft hij nooit gedaan.
‘Daar ben ik veel te verstrooid voor.
Misschien dat ik daarom zo gelukkig
ben. Ik vergeet alles. Mijn vrouw is
mijn wandelend notitieboekje.’ Carlo is
wel op de hoogte van het politieke
reilen en zeilen. Voor sjoenke schreef
hij vroeger de column Het Opstel van
Zozefke. ‘Een beetje politieke satire
zonder echt stout te zijn. Ik lees graag
de columns van Koen Meulenaere in
Knack, maar zo cru ben ik niet.’
vrachtwagenchauffeur zou werken na
mijn studies, maar acht maanden later
stelden de uitbaters van de bloemenwinkel
op het Gemeenteplein me voor
om hun zaak over te nemen. Ik heb het
23 jaar gedaan.’
Dan kreeg zijn vrouw Monika te
kampen met gezondheidsproblemen en
het koppel besloot de zaak over te laten
aan iemand anders. ‘Ik was heel graag
met bloemen bezig, maar een echte
handelaar was ik niet’, geeft Carlo toe.
Hij greep terug naar zijn andere liefde:
vrachtwagenchauffeur. Hij reed twee
jaar met vrachtwagens voor Colruyt en
staat nu in voor de begeleiding van de
chauffeurs.
Bye Bye Belgium
Carlo Otten is geboren en getogen
onder de kerktoren van Linkebeek,
dezelfde toren die op een oude foto in
de woonkamer hangt. Hij kent de
meeste Vlamingen in het dorp bij
naam en ook heel wat Franstaligen. Hij
houdt van het dorp. ‘Het valt me
telkens op dat mensen elkaar hier nog
begroeten en een praatje maken over
de barrières heen. De mensen hebben
hier een band met elkaar.
De verfransing? Ergens is het uiteraard
jammer, maar of ik me er echt aan
stoor? Het is nu eenmaal de realiteit. Ik
heb wel de indruk dat mensen die
vroeger uitsluitend Frans praatten nu
moeite doen om een woordje Nederlands
te spreken. Misschien heeft het te
maken met het RTBF-programma Bye
Bye Belgium over de vermeende
splitsing van het land. Het lijkt alsof ze
een beetje respect hebben gekregen.’
Bart Claes
het verenigingsleven in Linkebeek
trekken, dan vind je veel mensen uit de
Chiro.’
Carlo is verbaasd hoe de Chiro ook
vandaag nog prima draait. ‘Terwijl er
nog maar een handvol Vlamingen in
Groene vingers
Carlo houdt van het toch nog groene
karakter van Linkebeek. Van op zijn
terras kijkt hij recht de bomen in. Zijn
tuin ligt er wat verwilderd bij, ook al
heeft hij groene vingers. ‘Een schoenmaker
loopt ook altijd met slechte
schoenen’, lacht hij. Carlo studeerde af
als tuinarchitect. ‘Ik wilde ook
vrachtwagenchauffeur worden. Ik
sprak met mijn toenmalige vriendin –
nu mijn vrouw – af dat ik een jaar als