april - t Havenpypke

EEN
WEN S D R OOM
12
Als ik kon zien,zou ik niet moeten vragen
Naar namen,datum,tijd en plaats en weer;
Nu moeten andren deze last maar dragen
En eike dag opnieuw en telkens weer.
Als ik kon zien zou ik niet hoeven zoeken
Naar allerlei,waat daaglijks nodig is;
Ik deed dan alles zelf uit de doeken
In plaats van tasten in de duisternis.
Als ik kon zien,herkenning gaf geen last;
Nu moet ik naar de juiste naam maar gissen;
Het stemgeluid geeft niet altijd houvast
En 't pover resultaat is vaak:vergissen.
Als ik kon zien,zag ik het firmament,
Het licht ,de wolken,zon en maan en sterren,
Elk schepsel in zijn eigen element,
Geen nevel zou mijn ruimtezicht versperren.
Als ik kon zien,zag ik de bloemenpracht,
Het kleurenspel van planten,struiken,bomen,
Het winterlandschap in zijn blanke dracht;
Mij blijft alleen nog maar ervan te dromen.
Als ik kon zien,zou ik gelukkig zijn,
Een rijk geluk van een volwaardig leven;
Ik zou dan niet zo erg afhankelijk zijn;
Nu rest mij slechts berusting na te streven.
Al zie ik niet,ik moet toch dankbaar zijn,
Voor 't vele goeds,door Hogerhand gegeven:
Geloof en hoop,het wondre medicijn
Voor 'n vast vertrouwen in een beter leven.
geschreven door een onbekende
blinde dichter van 87 jaar,
ingezonden door mevr.
M.van Balen~Jorna.