Klik hier voor 42e editie december 2011 - Indo Privé

Nu er weer heel wat mannen van het eerste Indorock-uur in een strak tempo het tijdelijke voor heteeuwige verwisselen, beleef ik met regelmaat momenten, waar op mijn eigen biografie, die door eenoverkill aan herinneringen naar de uithoeken van mijn bewustzijn teruggedrongen zijn, zich als eendonderslag bij heldere hemel openbaren.Plotseling kom je dan tot het besef, dat eigenlijk het leven zelf proberen te doorgronden hetbelangrijkste in het leven is. Helaas nemen wij er te weinig tijd voor.Alsof je uit een droom ontwaakt , doorzie je ineens de absurditeit en het nietige van de mensheid, inrelatie tot natuur en universum. Op zulke momenten vraag je je af, of de oorzaak van dit plotselinge“ontwaken‟‟ het resultaat kan zijn van de waarden, die jouw opvoeders je meegegeven hebben.Of… ligt de oorzaak van het „‟ontwaken‟‟ eerder in maatschappelijke omstandigheden die wij alsenkeling nooit hebben kunnen doorzien?Niet gestoord door stadse herrie, dolend door bossen of langs stille meren van het platteland, ondergaje momenten van serene vrede en helderheid. Deze momenten, die niet te voorspellen zijn, doen zichnaar mate men ouder wordt steeds vaker voor. Zij doen je bewust worden van de bijzondere trajecten,die je tijdens je leven hebt mogen afleggen. Deze momenten duren weliswaar slechts seconden, maarlijken in retrospectief uren te duren.Zij dringen door de barrière van je bewustzijn. Midden in de ongerepte natuur waarmee je op datmoment een geheel vormt, wordt jouw versluierde biografie als het ware gevisualiseerd. Deze natuurin al haar pracht, is echter ook het decor, van de Bühne waar tegen de menselijke tragedie zichafspeelt.Het is als of zo‟n ervaring zich samen voegt tot een intense harmonie die uit het diepste van jebewustzijn komt. Er ontstaat heel even een andere realiteit , een realiteit, die van mij die gene gemaaktheeft, die ik nu ben.Een realiteit, die mij heel even afschermt van fantasieloze, triviale uiterlijkheden en burgerlijkeleeghoofdige spreekstalmeesters. De muziek, die ten grondslag ligt aan deze serene momenten in dealternatieve realiteit, is zacht en melodieus en voelbaar in elke cel van mijn ‟‟zelf‟‟.Naar alle waarschijnlijkheid is deze andere realiteit mijn ware geschiedenis, die onmetelijkuitgestrekter is, dan de levensduur waar ik op mag hopen.WoodyMomenten