Bat-detector handleiding voor beginners - Natuurpunt

More documents

Recommendations

Info

3.2.2 Groep 2 : De FM-qcf soortenHet geslacht PipistrellusGewone dwergvleermuisKleine dwergvleermuisRuige dwergvleermuisHet geslacht EptesicusLaatvlieger(Noordse vleermuis)Het geslacht VespertilioTweekleurige vleermuisHet geslacht NyctalusRosse vleermuisBosvleermuisHet geslacht MyotisMeervleermuisVale vleermuisAl de FM-qcf soorten zijn grotendeels van elkaar teonderscheiden op basis van de frequentie van het vlakkedeel. Ook het ritme is vaak verschillend.Gewone dwergvleermuis (40) 42-49 (52) kHzKleine dwergvleermuis (50) 52-57 (64) kHzRuige dwergvleermuis (35) 37-40 (42) kHzMeervleermuis 32-35 kHzNoordse vleermuis (26) 27-30 (31) kHzVale vleermuis 25-30 kHzLaatvlieger 24-27 kHzTweekleurige vleermuis (22) 23-26 (27) kHzRosse- of Bosvleermuis(type A geluiden, voor 20-30 kHzmeer uitleg zie 3.2.3)De dwergvleermuizen : De drie dwergvleermuizen hebben een gelijkaardige sonar, maar metduidelijk verschillende frequenties voor het vlakke deel. Ze kunnen op basis daarvaneenvoudig van andere vleermuizen onderscheiden worden. De gewone dwergvleermuis iszondermeer de meest algemene vleermuis in Vlaanderen en kan men overal aantreffen.Wanneer meerdere dwergvleermuizen op dezelfde plaats jagen dan gaan ze, om mekaar niette storen, hun frequentie een beetje verschuiven.Het geluid van verschillende dwergvleermuizen door mekaar gelijkt soms sterk op het geluidvan een FM-soort. Een simpele truk bestaat erin om de frequentieknop naar 35kHz tedraaien ; dwergvleermuizen hoort men dan (bijna) niet meer, de FM-soorten nog wel. Eenbijkomend kenmerk om de Ruige dwergvleermuis van de Gewone dwergvleermuis teonderscheiden is het ritme. Dat is bij de Ruige dwergvleermuis trager. Ook de socialegeluiden van de soorten zijn verschillend (zie verder).Gewone dwergvleermuis : het vlakke deelvan de puls ligt op 44 kHzKleine dwergvleermuis (bovenste reekssignalen) : vlakke deel op 54 kHz ;Ruige dwergvleermuis (middenste reekssignalen) : vlakke deel op 39 kHz ;Laatvlieger (onderste signalen) : vlak deelop 27 kHz.14
Meervleermuis : zie hoger (FM-soorten)Laatvlieger, Tweekleurige vleermuis, Noordse vleermuis en vale vleermuis hebben eensterk overlap in de frequentie van het vlakke deel (Fqcf). Desondanks is het onderscheidtussen deze soorten wel doenbaar met een heterodyne detector. Belangrijk aspect hierbij is hetritme. In grote delen van Vlaanderen zal het in de meeste gevallen om Laatvliegers gaan,vermits de andere soorten behoorlijk zeldzaam zijn.• De laatvlieger heeft een onregelmatig ritme en zijn geluid wordt wel eens vergelekenmet een tapdanser (het klinkt ook zeer vol en robuust).• Wanneer de Vale vleermuis jaagt boven een weiland is het ritme sneller dan dat van deLaatvlieger. In het bos gebruiken zowel de Vale vleermuis als de Laatvlieger eensteilere FM-sonar met piekfrequentie tussen 25 en 35 kHz en dan zijn ze moeilijk vanelkaar te onderscheiden. De Vale vleermuis is in Vlaanderen zeldzaam en kan menvrijwel enkel in de Voerstreek tegenkomen. Toch mag de soort niet vollediguitgesloten worden.• De Tweekleurig vleermuis is tot nu toe in Vlaanderen vooral aangetroffen in hetnajaar en is vermoedelijk een soort die enkel tijdens de migratieperiode in ons landvertoeft. Er zijn weinig bat-detector waarnemingen van deze soort, dus vermoedelijkis ze redelijk zeldzaam. Typisch voor deze soort is het relatief trage ritme. In halfopenlandschappen is verwarring met Laatvlieger mogelijk, omdat die dan ook trager gaatroepen.• De Noordse vleermuis is in Vlaanderen nog niet waargenomen. In Luxemburg kan jede soort wel tegenkomen. Ook deze soort zou je met een Laatvlieger kunnenverwarren, al ligt de frequentie van het vlakke deel gemiddeld een 3 kHz hoger.Rosse vleermuis en Bosvleermuis: Deze twee soorten zijn moeilijk of niet te onderscheidenvan elkaar en van de Laatvlieger en Vale vleermuis als ze alleen gebruik maken van een FMqcfsignaal. Het wordt op dat moment enorm belangrijk om dan rekening te houden met deomgeving en met het ritme. In vele gevallen zal men echter niet verder geraken dannyctalus/eptesicus (meestal genoteerd met de code EPTENYCT).3.2.3 Groep 3 : De fm-QCF soortenHet geslacht Pipistrellus(dwergvleermuizen)Gewone dwergvleermuisKleine dwergvleermuisRuige dwergvleermuisHet geslacht NyctalusRosse vleermuisBosvleermuis> 30 kHz< 30 kHzDe groep van de fm-QCF soorten valt uiteen intwee deelgroepen: het geslacht Pipistrellus enhet geslacht Nyctalus. Beide geslachten zijn bijeen fm-QCF sonar gemakkelijk te onderscheidenop basis van de frequentie. Is die hoger dan 30kHz dan gaat het om een dwergvleermuis, lagerdan 30 kHz dan is het een NyctalusHet geslacht Pipistrellus gebruikt in zeer open milieu’s soms fm-QCF signalen. In principekunnen de drie dwergvleermuissoorten dit, maar vooral de Ruige dwergvleermuis gebruikt ditsonartype vaak. Om de dwergvleermuissoorten uit elkaar te houden kan men dezelfdefrequenties gebruiken die reeds werden gegeven in groep 2: FM-qcf soorten.
Page 1 and 2: Bat-detector handleiding voorbeginn
Page 3 and 4: Determinatie van de meest voorkomen
Page 5 and 6: Vleermuizen zijn niet altijd strikt
Page 7 and 8: 2.2.2 FM-qcf en fm-QCF signalenSign
Page 9 and 10: enkel op het gehoor te werken. De p
Page 11 and 12: 3.2 Verdere determinatie3.2.1 Groep
Page 13: Gewone en grijze grootoor : Deze tw
Page 17 and 18: 3.2.4 Groep 4 : de CF soortenHet ge

Bat-detector handleiding voor beginners - Natuurpunt

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?