Onafhankelijk maandblad - De Zemstenaar

Daaag… juffrouw Ingrid!Zemst – “Juffrouw, mijn buik doet pijn.” “Juffrouw,ik voel me niet goed.” “Juffrouw, ik wil mama.”Drie decennia lang was juffrouw Ingrid voor veleZemstse kleuters de eerste kennismaking metde school. De steun en toeverlaat. De mevrouwdie een mama was binnen de schoolmuren. Injuni trok ze de deur van Parochiale Basisschoolde Tuimeling achter zich dicht. Tijd voor eenbabbel met Ingrid Emmeregs, meer dan eenkwarteeuw juf van het eerste kleuterklasje.Tekst: Alex Lauwens, foto: Jean AndriesJuffrouw Ingrid, genietend van de rust in haar tuin:“Ja, ja, ik ga ze missen, de Tuimeling.”Een mooie bruine tint, een zonnige,stralende lach. De vakantie heeft haarduidelijk deugd gedaan. Een vakantiedie deze keer niet stopt eind augustus.Mondiger kleutersIngrid, ga je het niet missen, die eersteschoolbel in september?“Ja en neen. Ja, omdat ik het altijdontzettend graag heb gedaan. Metheel mijn hart en ziel. Neen, omdat hetwel een beetje begint te wegen nadertig jaar. Tijd om wat anders te doennu. Om wat te genieten, onder anderevan … mijn vier kleinkinderen!”Je krijgt er maar niet genoeg van? Metkinderen bezig zijn, een roeping?“In zekere zin wel ja. Ik heb nooit ietsanders willen doen. Maar vier is nietsin vergelijking met klasjes van 35kleuters zoals het ooit is geweest. Zo’nbende, dat vreet wel aan je, hoor! Ookal zijn het er maar 20, voor iemand van56 is het niet te onderschatten. Weetde Zemstenaar september 2012je, vroeger washet ook anders,makkelijker tochwel”.Verklaar je nader!“Het groteverschil metvroeger is demondigheid vande kinderen. Hetrespect dat zevroeger hadden voor de juf is zo goedals verdwenen. Maar ook de ouderszijn veranderd. Zij komen zich al eensmeer ‘moeien’… Het moeilijkste vanalles zijn de kleuters uit gezinnenwaar echtelijke problemen zijn. Eenkind gedraagt zich de ene dag of deene week totaal anders en je weetniet waarom. Tot je er achter komtdat er thuis iets schort en dat ze hunevenwicht wat kwijt zijn”.De geheimpjes van thuisDe kleuterjuf in de rol van psychologezowaar?“Zeg dat wel. Vroeger situeerden demoeilijkste momenten zich in de eersteschoolweek.Je koneen kindgeruststellendoor het teknuffelenen doorte werkenmet pictogrammen die vertellenwat er gaat komen. Dat leer je inje opleiding. Maar je bent nietvoorbereid op plotse, onverklaarbaregedragswijzigingen in de loop vanhet schooljaar. En toch moet je er meeomgaan.”Wat ga je het meeste missen?“De spontaneïteit van een kind. Diespontane lach, die blijdschap. Da’shet mooiste wat er is. En natuurlijkook de vele geheimpjes van thuis diede kleine ukjes toevertrouwen aanhun juf”, voegt ze er met een schalkseknipoog aan toe.Naast de opvang van je kleinkinderen,zal je nu ook tijd hebben voor hobby’s.“Wees maar gerust. Wandelen, fietsenen koken. In die volgorde. Met mijnman Roger en de vrienden langewandelingen maken in de Ardennenen aan de kust, fietsen in de buurtvan Zemst of aan zee. En lekker kokennatuurlijk ook. Voorgerechten, vlees enja, ook vis”, besluit de slagersdochterdie nu ook al eens vaker kan langslopenbij haar moeder.23