16 april 2008 86e jaargang nummer 12 - AFC, Amsterdam

AFCoryfee: Jan Koomen!Bij elke thuiswedstrijd worden we van harte welkom geheten door depoortwachters. Zonder een bijdrage aan het trainersfonds, al dan nietin ruil voor het programmaboekje: ‘AFC Thuis’, kom je de poort nietdoor. Maar heeft u zich ooit afgevraagd wie, weliswaar droog enbeschut, in het hokje zit om de betalende bezoekers van een paar euroaf te helpen? Daarom deze keer een AFCoryfee aan het woord, dieliever op de achtergrond blijft.Vraag: Je behoort dus tot de groep van poortwachters. Hoe ben jedaar in terecht gekomen?Antwoord: Een leuk ploegje: Ron Susan; Ben Slaap; Frank Boumanen Edwin Geluk. Veel humor, veel lachen. Af en toe zo koud, dat ooitde chauffeur van een tegenstander even langs kwam om bij ons in dekoffie een flinke scheut cognac te schenken. Ik zit dan wel droog,maar het hokje is nu zo geplaatst dat de wind er zo naar binnen waaiten de kachel is door al het gesleep ook nog kapot gegaan. Hoe ben ikdaarin terecht gekomen? Door Sal van Gelder. De toenmalige kaartjesverkoperkapte ermee. Sal heeft het nog een tijdje zelf gedaan.Vroeg hij mij of ik hem uit de brand kon helpen. Ik zei al ja voordatik vroeg waarmee. Had ik eigenlijk beter niet moeten doen. Ik zit ernog steeds.Vraag: Waarschijnlijk maken jullie best wel het een en ander meeaan de poort. Wat kan je daarover vertellen?Antwoord: Veel AFC’ers komen in het begin even een praatje maken.Joop Turfkruier komt zijn laatste moppen vertellen. Edwin krijgtsoms, als hij leden aanspreekt op het betalen van de contributie, vanalles naar zijn hoofd. Gelukkig niet standaard, want het is soms gewoonbij het onbeschofte af. En ik in mijn hok krijg regelmatig temaken met bezoekers, die nog onder die paar euro, die we als toegangvragen, uit proberen te komen. ‘ Mijn zoon moet hier spelen’; ‘Ik benal 65, maar heb mijn pas niet bij me’; ‘Mijn zoon is hier lid’; ‘Ik benlid van de tegenstander’. Laatst verkocht ik een 65plus kaartje, werdde man kwaad. ‘Ik ben nog geen 65!’ Dan moet ik wel lachen. Moetje nagaan. Entree is 4 euro en voor 65plussers 2 euro! Maar ze blijvenhet proberen.Vraag: In 1999 heb je de Nobelprijs gekregen voor je vele werk in deJeugdcommissie. Hoe lang heb je van deze commissie deel uitgemaakt?Antwoord: Mijn oudste zoon werd zes en wou voetballen. Wij wonenhier zo’n beetje om de hoek, dus laten we maar eens gaan kijken. Datmoet in 1985 geweest zijn. Daarna is alles in een stroomversnellinggegaan. Via André Brokman, die er mee stopte, werd ik min of meergedwongen om in de jeugdcommissie te gaan. In 15 jaar heb ik vierjeugdvoorzitters meegemaakt: Marcel Koster, Machiel van der Woude;Jacques Parson en Ad Westerhof. Niet te vergelijken met elkaar,maar wel alle vier met dezelfde ambitie, namelijk de jeugdafdeling zogoed mogelijk te laten functioneren. Ik kan niets anders zeggen: metalle vier heb ik uitstekend gewerkt.16 april 2008 86 e jaargang nr. 12Vraag: Wat waren je voornaamste taken binnen de jeugdcommissie?Antwoord: Ik werd direct commissaris van de D, E en F jeugd. In dietijd bestond die uit 3 D; 3 E en 6 F teams. Je was tegelijk ook secretarisen je onderhield de contacten met de Bond, met de trainers, met detegenstanders, noem maar op. Je moest alles zelf regelen. Je was dusvolledig verantwoordelijk. In die tijd is ook de Herfstdriedaagseontstaan. Deed ik samen met Jan Verhagen de organisatie. Moest ikgewoon drie dagen vrij nemen. Morgens om 6 uur al op AFC en pasom 7 uur ‘s avonds weer naar huis. We hadden via Jack van Gelderaltijd speciale gasten: Marco van Basten; Dennis Bergkamp en AronWinter zijn onder andere geweest. Ook de Mini WK heb ik helpenorganiseren. Nee, ik heb nooit de ambitie gehad om voorzitter teworden. Laat mij maar lekker op de achtergrond de organisatie doen.Daar kan ik van genieten.Vraag: Dan heb je in de loop der tijd aardig wat zien veranderen.Hoe heb je dat ervaren?Antwoord: Het is allemaal veel professioneler geworden. Toen ikbegon waren er alleen maar jeugdspelers met een AFC achtergrond.Langzaam zag je dat veranderen. Ik heb nog meegewerkt aan eenjeugdplan. Mijn voorstel was om de selectieteams af te scheiden vande recreatieteams. Met een eigen budget, met eigen trainers. Dat ishelaas niet gelukt. Ik heb geen affiniteit met selectieteams, waarvanhet overgrote deel van buiten komt, die geen binding met AFC hebben,die bij ons komen om zich in de kijker te spelen van de scouts.Als commissaris kreeg je ook steeds minder zeggenschap over deselectieteams. Dat trainers kregen het meer voor het zeggen. Maareerlijk gezegd: na 15 jaar was het mooi geweest.Vraag: Je speelt zelf bij de Veteranen 2, maar spelen je zoons ooknog bij AFC?Antwoord: Tot mijn grote spijt moet ik erkennen dat Michael en Nickin een vriendenteam bij AMVJ spelen. Ze hebben wel hun hele jeugdbij AFC gespeeld, dat wel. Ach, mijn voetbal. Ooit begonnen bij deSpartaan, maar na twee jaar al gestopt. Karate was meer mijn sport.Op mijn 18 e kwam ik via een collega, Martin Stroker, bij OVVOterecht. De voorzitter was de vader van Tineke, stom toevallig. Ikkende Tineke al. Tot mijn 30 e daar gespeeld. Niet echt fanatiek. Ikspeelde voornamelijk in het tweede of het derde. Wel nog steeds watkarate betreft. Heb ik de eerste dan gehaald. ( noot samensteller: Janverhaalt over enkele gebeurtenissen dat karate van pas kwam, maarwil dat, helaas, absoluut niet vermeld hebben) Daar ik praktisch almijn diploma’s via avondstudies heb behaald, ben ik met karate nietverder gekomen. Had ik veel meer moeten trainen. Nu speel ik, ikweet niet hoe lang al, bij de Veteranen. Niet altijd makkelijk in onzecompetitie. Je speelt soms tegen teams waarvan de meeste spelersamper 35 jaar zijn. Dan merk je dat je ouder bent geworden. Maar ditjaar hebben we best wel leuke tegenstanders. Het is echter niet standaarddat je na afloop een biertje met ze drinkt. Wij hebben dat onderlingnatuurlijk wel, vaak met de vrouwen erbij. En aan het eind vanhet seizoen altijd een afsluiting. Dat kan een onderling partijtje zijn,maar wel altijd met eten na afloop. Dan wordt de wisselbeker voor deSpeler van het Jaar uitgereikt. Dan gaat het niet alleen om voetbal.Ondanks dat ik al heel lang bij dit team zit en al diverse keren werdgenomineerd, heb ik nog nooit de beker ontvangen. Ik ben toch sociaalgenoeg?Vraag: Je bent op latere leeftijd AFC’er geworden. Wat betekentAFC voor jou?Antwoord: Eigenlijk heb ik mij hier vanaf de eerste dag thuis gevoeld.Maar dat geldt ook voor Tineke. Zij heeft zelfs nog een behoorlijketijd achter de bar gewerkt. Scheelt wel als het druk is. We zijn echtesupporters van het eerste geworden. We gaan altijd naar de thuis- enuitwedstrijden. Dat gold ook voor mijn schoonouders. Sinds hetoverlijden van mijn schoonvader gaat Tineke altijd haar moederhalen om naar AFC te gaan. Kees Gehring roept altijd dat wij echteAFC’ers zijn geworden. Ik plaag hem dan altijd met: ‘Dat geldt voorjou ook. Je komt toch van Swift?’ Vele AFC’ers denken dat ik hier almijn hele leven rondloop. Vragen ze aan mij waarom ik niet bij deZilveren Ploeg ben. Bij het Jaardiner ben ik altijd aanwezig, dat wel!Samensteller: André Wijnand16